جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
تاثیر استفاده محدود از پستانک بر مدت شیردهی در نوزادان فول‌ترم
موضوع چیست و چرا این موضوع مهم است؟
پستانک که برای آرام کردن نوزاد استفاده می‌شود، در بسیاری از نقاط دنیا به صورت هنجار فرهنگی است. استفاده نامحدود از پستانک ممکن است باعث سردرگمی پستان (nipple confusion) برای نوزاد و اتمام زودهنگام شیردهی شود. می‌خواهیم تاثیر محدود کردن استفاده از پستانک را بر مدت شیردهی بررسی کنیم.
ما چه شواهدی به دست آوردیم؟
این جست‌وجو را در ۳۰ جون ۲۰۱۶ به‌روز کردیم. سه مطالعه را با مجموع ۱۹۱۵ نوزاد شناسایی کردیم. یک مطالعه قابل تجزیه‌و‌تحلیل نبود و بنابراین یافته‌ها بر اساس دو مطالعه با مجموع ۱۳۰۲ نوزاد بود. مادران این مطالعات تشویق شدند که به ترتیب بلافاصله بعد از تولد و در دو هفتگی شیر بدهند. دریافتیم که استفاده نامحدود از پستانک، روی نسبت نوزادانی که به صورت انحصاری یا نسبی در سه و چهار ماهگی شیر می‌خورند، تاثیر نمی‌گذارد. این مطالعات به طور قابل توجهی هم‌سو و سازگار بودند. آنها را دارایشواهد با کیفیت متوسط در نظر گرفتیم. هیچ اطلاعاتی در مورد تاثیر استفاده از پستانک روی مشکلات شیردهی که توسط مادر تجربه می‌شود، رضایت مادر، گریه و سروصدای نوزاد و مشکلات نوزاد مثل اوتیت میانی و ناهنجاری دندانی وجود ندارد.
این یافته‌ها چه معنایی دارند؟
برای مادارانی که انگیزه خوبی برای شیردهی دارند، شواهد با کیفیت متوسط وجود دارد که نشان می‌دهد استفاده از پستانک برای نوزادان شیرخوار ترم و سالم پیش و پس از شروع شیردهی، مدت شیردهی را تا چهار ماهگی کاهش نمی‌دهد. اما، داده‌های کافی در مورد آسیب‌های بالقوه پستانک بر نوزاد و مادر وجود ندارد. تا زمان کسب اطلاعات بیشتر در مورد تاثیر پستانک بر نوزاد، مادرانی که انگیزه خوبی برای شیردهی دارند، باید با ارجحیت شخصی خود تصمیم به استفاده از پستانک بگیرند.
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
یک کارآزمایی (شامل ۱۷۶ زن) را در این مرور وارد کردیم. کارآزمایی مذکور دارای چهار گروه با طراحی فاکتوریل (factorial design) بود. در طراحی فاکتوریل دو عامل، یعنی محل نوزاد در رابطه با مادر و نوع لباس کودک، در نظر گرفته شد. سه گروه را به عنوان گروه مداخله (هماتاقی مادر‐نوزاد) ترکیب کرده و گروه چهارم به عنوان کنترل (مراقبت جداگانه) عمل کرد و نتایج را به صورت یک مقایسه زوجی (pair‐wise) تکی آنالیز کردیم.
پیامدهای اولیه
پیامد اولیه، طول دوره شیردهی ، توسط نویسندگان در قالب میانه (median) مقادیر گزارش شد، زیرا مشخص شد که توزیع دارای چولگی (skewed) بود. آنها میانه کلی طول دوره شیردهی را چهار ماه گزارش کردند، بدون اینکه تفاوتی بین گروه‌ها مشاهده شود. طول دوره تغذیه انحصاری با شیر مادر و نسبتی از شیرخواران که در شش ماهگی به‌طور انحصاری با شیر مادر تغذیه شدند ، در کارآزمایی گزارش نشد. هیچ تفاوتی میان دو گروه از نظر نسبتی از شیرخواران که در شش ماهگی شیر مادر را دریافت کردند (خطر نسبی (RR): ۰,۸۴؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۵۱ تا ۱.۳۹، یک کارآزمایی، ۱۳۷ زن؛ شواهد با کیفیت پائین) مشاهده نشد.
پیامدهای ثانویه
میانگین فراوانی شیردهی در روز در روز چهارم پس از زایمان برای گروه هماتاقی مادر‐نوزاد معادل ۸,۳ (انحراف استاندارد (SD): ۲.۲) گزارش شد، که اندکی بیشتر از گروه مراقبت جداگانه، یعنی هفت بار در روز، بود. با این حال، مقایسه بین‐گروهی این پیامد مناسب نبود زیرا هر نوزاد حاضر در گروه مراقبت جداگانه با یک برنامه ثابت هفت بار در روز (SD = ۰) با شیر مادر تغذیه می‌شد که منجر به مقایسه قابل‌تخمینی نشد. نرخ تغذیه انحصاری با شیر مادر در روز چهارم پس از زایمان پیش از ترخیص از بیمارستان در گروه هماتاقی مادر‐نوزاد به میزان قابل‌توجهی بالاتر بود: ۸۶% (۹۹ از ۱۱۵)، در مقایسه با گروه مراقبت جداگانه: ۴۵% (۱۷ از ۳۸) (RR ۱,۹۲؛ ۹۵% CI؛ ۱.۳۴ تا ۲.۷۶؛ یک کارآزمایی، ۱۵۳ زن؛ شواهد با کیفیت پائین). هیچ یک از پیامدهای ثانویه از پیش تعیین شده دیگر گزارش نشدند.
هماتاقی مادر‐نوزاد در مقابل مراقبت جداگانه برای افزایش طول دوره شیردهی
موضوع چیست؟
قرارگرفتن مادر و نوزاد کنار هم (هماتاقی) یا جدایی آنها پس از تولد روش‌های مرسومی هستند که در بسیاری از فرهنگ‌ها دیده می‌شود. در اوایل قرن ۲۰ که بیمارستان‌ها در کشورهای صنعتی مرکز زایمان شدند، روش مراقبت جداگانه به کار گرفته شد. نوزادان جدا از مادر در اتاقی دیگر در بیمارستان مراقبت شده و فقط برای شیردهی پیش مادر آورده می‌شدند. از روش هماتاقی مادر‐نوزاد کمتر استفاده شد. نزدیکی مادر‐نوزاد در دوره پس از زایمان ممکن است مستقیما اثر متقابل (interaction) مادر‐نوزاد را تحت تاثیر قرار داده و روی طول دوره شیردهی اثرگذار باشد.
چرا این موضوع اهمیت دارد؟
جدا کردن نوزادان از مادرانشان پس از تولد ممکن است دفعات شیردهی را کاهش داده و از این‌رو، میزان شیری را که مادر تولید می‌کند نیز کم کند. درحالی که بودن نوزاد کنار مادر طی بستری در بیمارستان باعث مکیدن بیشتر سینه مادر و ایجاد نزدیکی و پیوند مادر و نوزاد می‌شود. مراقبت جداگانه ممکن است باعث استراحت بیشتر مادر و کاهش استرس، در نتیجه بهبود تولید شیر شود. در حال حاضر، از زمان ظهور ابتکار Hospital Initiative WHO/UNICEF Baby Friendly در سال ۱۹۹۱، بسیاری از بیمارستان‌ها مادر و کودک را در یک اتاق قرار می‌دهند. هدف این مرور سیستماتیک، گردآوری کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای بود که بررسی کردند هماتاقی مادر‐نوزاد یا مراقبت جداگانه پس از تولد، طول دوره شیردهی انحصاری را، وقتی که مادر به منزل برمی‌گردد، بیشتر می‌کند یا خیر.
ما چه شواهدی را یافتیم؟
آخرین جست‌وجو در ۳۰ می ۲۰۱۶ انجام شد. هیچ مطالعه جدیدی به دست نیامد. فقط یک مطالعه در این مرور وارد شد.
یک کارآزمایی (با ۱۷۶ زن) آنالیز شد و از آن داده‌هایی در مورد نرخ شیردهی انحصاری در زمان ترخیص از بیمارستان به دست آمد. شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که نگه‌داشتن مادر و نوزاد در یک اتاق پس از تولد تا زمان ترخیص از بیمارستان، نرخ شیردهی انحصاری را در روز چهارم پس از تولد افزایش می‌دهد. هیچ تفاوتی بین گروه‌ها در نسبتی از نوزادان تغذیه شده با شیر مادر در شش ماهگی وجود نداشت.
این شواهد به چه معناست؟
شواهد کمی را برای حمایت یا رد روش هماتاقی مادر‐نوزاد پس از تولد پیدا کردیم. به انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده نیاز است که همه پیامدهای مهم را شامل طول دوره شیردهی گزارش کند.
| صفحه ۱ از ۱ |
