Rebecca R Pillai Riddell، Nicole M Racine، Hannah G Gennis، Kara Turcotte، Lindsay S Uman، Rachel E Horton، Sara Ahola Kohut، Jessica Hillgrove Stuart، Bonnie Stevens، Diana M Lisi،
دوره ۲۰۱۵، شماره ۰ - ( ۶-۱۳۹۴ )
پیشینه
دردهای حاد و دیسترس در نوزادان امری رایج و عادی است. مراحل ابتدایی رشد یک دوره رشد نمایی است. درد تسکین نیافته و دیسترس می‌تواند پیامدهایی را در تمام طول عمر بر جای بگذارد. این یک نسخه به‌روز از مرور منتشر شده قبلی در بانک اطلاعاتی مرورهای سیستماتیک کاکرین است، شماره ۱۰، سال ۲۰۱۱ تحت عنوان «مدیریت غیر‐فارماکولوژیک درد پروسیجرال در نوزادان و کودکان».
اهداف
ارزیابی اثربخشی مداخلات غیر‐فارماکولوژیک در رابطه با تسکین درد حاد کودکان و نوزادان (تا سه سال)، به استثنای مراقبت کانگورویی از نوزاد و موسیقی. آنالیزها به طور جداگانه‌ای برای سنین نوزادی (نارس، نوزادی، کودکی) و پاسخ به درد (واکنش به درد، تنظیم فوری درد) انجام شدند.
روش های جستجو
برای این نسخه به‌روز، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ (کتابخانه کاکرین (Cochrane library)) (شماره ۲ از ۱۲؛ ۲۰۱۵)، پلت‌فرم MEDLINE‐Ovid (مارچ ۲۰۱۵)، پلت‌فرم EMBASE‐OVID (اپریل ۲۰۱۱ تا مارچ ۲۰۱۵)،پلت‌فرم PsycINFO‐OVID (اپریل ۲۰۱۱ تا فوریه ۲۰۱۵)، و پلت‌فرم CINAHL‐EBSCO (اپریل ۲۰۱۱ تا مارچ ۲۰۱۵) را جست‌وجو کردیم. هم‌چنین فهرست منابع را جست‌وجو کردیم و با محققان از طریق فهرست خدمات الکترونیکی ارتباط برقرار کردیم. مطالعات جدید در این مرور گنجانده شدند. راهبردهای جست‌وجو را با کمک یک کتابدار وابسته به کاکرین تصحیح کردیم. برای این نسخه به‌روز، نه مقاله را از مرورهای اصلی سال ۲۰۱۱ مربوط به مراقبت کانگورویی (kangaroo Care) از مطالعه حذف شدند، اما ۲۱ مورد مطالعه بیشتر افزوده شد.
معیارهای انتخاب
افراد این مرور شامل نوزادان از بدو تولد تا سه سالگی هستند. فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) یا RCTهای متقاطع که یک مقایسه کنترل عدم درمان داشتند، برای ورود به این آنالیزها واجد شرایط بودند. هرچند زمانی که تاثیرات اضافی از یک مداخله فارماکولوژیک ارزیابی شد، این مطالعات نیز وارد شدند. مطالعاتی را بررسی کردیم که همه معیارهای ورود را به جز طرح مطالعه داشتند (برای مثال یک گروه کنترل فعال داشتند) تا از لحاظ کیفی نتایج زمینه‌ای آنها بررسی شوند. ۶۳ مقاله در نسخه به‌روز شده فعلی گنجانده شد.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
درجه‌بندی کیفی مطالعه و خطر سوگیری (bias) بر اساس ابزار خطر سوگیری کاکرین و رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) بود. تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) را با استفاده از روش واریانس معکوس ژنریک (generic inverse variance method) آنالیز کردیم.
نتایج اصلی
شصت‌وسه مطالعه با حضور ۴۹۰۵ شرکت‌کننده آنالیز شد. اغلب پروسیجرهای حاد مطالعه شده heel‐stick (با ۳۲ مطالعه) و تزریق به وسیله سوزن (با ۱۷ مطالعه) بودند. بیشترین SMD برای بهبود درمان در مقایسه با شرایط کنترل روی واکنش به درد موارد زیر بودند: مداخلات مرتبط با روش مکیدن غیر‐تغذیه‌ای (نوزاد: SMD: ‐۱,۲۰؛ ۹۵% CI؛ ۲.۰۱‐ تا ۰.۳۸‐) و قنداق کردن/پیچاندن نوزاد در ملحفه (نوزاد نارس: SMD: ‐۰.۸۹؛ ۹۵% CI؛ ۱.۳۷‐ تا ۰.۴۰‐). برای تنظیم فوری درد، بالاترین SMD به شرح زیر بود: مداخلات مکیدن غیر‐تغذیه‌ای (نوزاد نارس: SMD: ‐۰.۴۳؛ ۹۵% CI؛ ۰.۶۳‐ تا ۰.۲۳‐؛ نوزاد: SMD: ‐۰.۹۰؛ ۹۵% CI؛ ۱.۵۴‐ تا ۰.۲۵‐؛ شیرخوار بزرگ‌تر: SMD: ‐۱.۳۴؛ ۹۵% CI؛ ۲.۱۴‐ تا ۰.۵۴‐)، قنداق کردن/پیچاندن نوزاد در ملحفه (نوزاد نارس: SMD: ‐۰.۷۱؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۰‐ تا ۰.۴۳‐)، و تکان دادن/نگه داشتن (نوزاد: SMD: ‐۰.۷۵؛ ۹۵% CI؛ ۱.۲۰‐ تا ۰.۳۰‐). از ۶۳ کارآزمایی، پنجاه‌ودو کارآزمایی وقوع عوارض جانبی را گزارش نکردند. وجود ناهمگونی قابل توجه، اطمینان ما را به یافته‌ها برای آنالیزهای مشخص محدود کرد، همانطور که باعث غلبه شواهد با کیفیت بسیار پائین شد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مداخلات مختلف غیر‐فارماکولوژیک می‌تواند برای نوزادان نارس، نوزادان و شیرخواران بزرگ‌تر استفاده شود تا رفتارهای درد همراه با پروسیجرهای دردناک حاد را در آنها کنترل کند. اکثر شواهد در مورد روش‌های مکیدن غیر‐تغذیه‌ای، قنداق کردن و تکان دادن/نگه‌داشتن بود. تمامی آنالیزها نشان داد که پژوهش بیشتری برای افزایش اطمینان به یافته‌ها مورد نیاز است. شکاف قابل توجهی در منابع علمی موجود در زمینه مدیریت غیر‐فارماکولوژیک درد حاد در دوران نوزادی وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده
مدیریت بدون دارو برای کنترل درد در کودکان حین پروسیجرهای پزشکی
پیشینه: درد نوزادان در طول تاریخ تحت کنترل بوده است.
سوال مطالعه مروری: این مرور ۲۴ روش مختلف کاهش درد را در کودکان حین استفاده از پروسیجرهای پزشکی بدون استفاده از دارو، مانند استفاده از پستانک، انحراف فکری کودک، و تکان دادن یک کودک ارزیابی کرد. مطالعات را به طور جداگانه برای نوزادانی که نارس متولد شده بودند، نوزادان ترم کامل، و نوزادان بزرگ‌تر از یک ماهه تا سه ساله آنالیز کردیم. ما هم‌چنین بررسی کردیم که تفاوتی در تاثیر مداخلات بسته به اینکه نوزاد به تازگی این پروسیجر دردناک (واکنش‌پذیری درد) را انجام داده است یا خیر، در مقابل آرام شدن از اوج دیسترس (تنظیم فوری درد) وجود دارد یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه: این مرور به‌روز شده، ۶۳ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را با ۴۹۰۵ شرکت‌کننده بررسی کرد.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد: در حالی که شواهدی در رابطه با مکیدن غیر‐تغذیه‌ای، قنداق کردن و پیچاندن نوزاد در یک ملحفه، ماساژ دادن، ایجاد تغییر در محیط اطراف نوزاد، تکان دادن، انحراف فکری با استفاده از تلویزیون، دخالت نکردن والدین در سنین مختلف و انواع درد، وجود داشت، هیج یک از آنالیزها بر اساس شواهد کافی نبودند تا به ما اجازه دهند نتیجه‌گیری ثابت و مستحکمی داشته باشم (یعنی مطالعات با کیفیت بالا از حداقل دو آزمایشگاه مستقل).
