جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
پنج RCT را وارد کردیم که در آنها گزارشی از ۴۴۴ عمل کانولاسیون شریانی در شرکت‌کنندگان خردسال آمده بود. در چهار کارآزمایی به مقایسه اولتراسوند در برابر معاینه لمسی و در یک کارآزمایی به مقایسه اولتراسوند در برابر روش کمک‌شنوایی داپلر پرداخته شده بود.
خطر سوگیری در کل مطالعات متفاوت بود، زیرا برخی از مطالعات فاقد جزئیات مربوط به پنهانسازی تخصیص بودند. کورسازی پزشکان در تمام مطالعات وارد شده امکان‌پذیر نبود؛ این امر بر سوگیری عملکرد (performance bias) می‌افزاید که برای نوع مداخله مورد مطالعه در مرور ما ذاتی است (یعنی در ذات و بطن این نوع مداخله وجود دارد). تنها در دو مطالعه نرخ عوارض جانبی گزارش شده بود.
متاآنالیز نشان داد که هدایت اولتراسوند موجب نرخ موفقیت بیشتری در نخستین تلاش (خطر نسبی (RR): ۱,۹۶؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI)؛ ۱.۳۴ تا ۲.۸۵؛ ۴۰۴ کاتتر؛ چهار RCT، شواهد با کیفیت متوسط) و عوارض کمتر مانند تشکیل هماتوم (RR: ۰.۲۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۷ تا ۰.۶۰؛ ۲۲۲ کاتتر؛ دو RCT، شواهد با کیفیت متوسط). نتایج به دست آمده نشان می‌دهند، اما تایید نمی‌کنند که مزیت احتمالی روش هدایت اولتراسوند در خصوص نرخ موفقیت در نخستین تلاش نسبت به روش‌های دیگر، بیشتر در نوزادان و خردسالان به چشم می‌خورد تا در کودکان بزرگ‌تر. به همین ترتیب، نتایج به دست آمده نشان می‌دهند، اما تایید نمی‌کنند که امکان تاثیر مثبت تجربه و تخصص در استفاده از اولتراسوند برای نرخ موفقیت در نخستین تلاش وجود دارد. هم‌چنین طی دو تلاش نرخ موفقیت اصلاح شده را با هدایت اولتراسوند در مقایسه با انواع دیگر هدایت مشاهده کردیم (RR: ۱.۷۸؛ ۹۵% CI؛ ۱.۲۵ تا ۲.۵۱؛ ۱۳۴ کاتتر؛ دو RCT، شواهد با کیفیت متوسط). در هیچ یک از مطالعات گزارشی از داده‌های مربوط به آسیب ایسکمیک دیده نشد. با توجه عدم‐دقت ناشی از فواصل اطمینان گسترده، حجم نمونه نسبتا کم و تعداد محدود عوارض، کیفیت شواهد را برای همه پیامدها در حد متوسط ارزیابی کردیم.
استفاده از اولتراسوند برای کارگذاری کاتترهای شریانی در کودکان
پیشینه
کاتتر شریانی، یک لوله نازک یا لاین است که می‌توان آن را در داخل یک شریان قرار داد. از کاتترهای شریانی برای پایش فشار خون بیمار در طول جراحی پیچیده و در طول اقامت بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه استفاده می‌شود. متخصصان بی‌هوشی و کارکنان بخش آی.سی.یو. به کمک تصویربرداری اولتراسوند (تصویر ایجاد شده با امواج صوتی از بافت نرم) می‌توانند ساختارهای پیرامونی را مشاهده کنند. اولتراسوند می‌تواند پزشکان را یاری دهد تا به دقت شریان را مکان‌یابی کرده و کاتتر را در مکان مورد نظر کار بگذارند؛ به ویژه هنگامی که جراحان با کودکان سروکار دارند، اولتراسوند می‌تواند نیاز به نیدل‌استیک‌های متعدد را رفع کند. این امر، احتمال وقوع هماتوم (تجمع موضعی خون خارج از عروق خونی) یا صدمه به عروق را در مقایسه با روش‌های دیگر مانند لمس شریان (حس کردن نبض زیر پوست) یا کمک‌شنوایی داپلر (گوش دادن به تغییر در دانگ بالای صدا در محل دقیق شریان) کاهش می‌دهد. هدف ما یافتن پاسخ این پرسش بود که استفاده از اولتراسوند مزیتی بر لمس شریان یا کمک‌شنوایی داپلر دارد یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا ژانویه ۲۰۱۶ به‌روز است. ما پنج مطالعه واجد شرایط را یافتیم ‐ چهار مورد از آنها به مقایسه اولتراسوند در برابر لمس شریان و یک مورد نیز به مقایسه اولتراسوند در برابر روش کمک‌شنوایی داپلر اختصاص داشت.
نتایج کلیدی
در این مرور، کودکان در محدوده سنی یک ماه تا ۱۸ سال را در نظر گرفتیم. ما دریافتیم که استفاده از اولتراسوند نرخ موفقیت کانولاسیون را طی نخستین تلاش افزایش داده و از تشکیل هماتوم کاسته است. هم‌چنین اولتراسوند باعث افزایش نرخ موفقیت طی دو تلاش شده است. این احتمال وجود دارد که اولتراسوند برای نوزادان و خردسالان بیش از کودکان بزرگ‌تر مفید باشد. چنانچه پزشک در استفاده از اولتراسوند تجربه لازم را داشته باشد، احتمالا این روش مفیدتر است.
کیفیت شواهد
ما به تنوع در خطر سوگیری (bias) مطالعات وارد شده اشاره کردیم. کیفیت شواهد را در سطح متوسط ارزیابی کردیم؛ عمدتا به این دلیل که شمار مطالعات محدود بود. به همین دلیل، نتوانستیم تاثیر سن و تخصص را بر استفاده از اولتراسوند تایید کنیم.
نتیجه‌گیری‌ها
شواهد نشان می‌دهند که استفاده از روش اولتراسوند بر دیگر روش‌های کارگذاری کاتتر شریانی، به ویژه در نوزادان و خردسالان برتری دارد.
| صفحه ۱ از ۱ |
