جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
از ۸۵ مقاله‌ای که از IQCODE استفاده کردند، سه مقاله را با داده‌هایی از ۶۲۶ نفر انتخاب کردیم. از این میان، ۲۲% (N= ۶۲۶/۱۳۵) از مقاله‌ها به دلیل دمانس شایع کنار گذاشته شدند. ریزش نمونه (attrition) قابل‌توجهی وجود داشت: ۴۷% (N= ۲۹۵) از جمعیت مطالعه در اولین پیگیری (سه تا شش ماه) یک بررسی استاندارد دریافت کردند و ۲۸% (N=۱۷۴) از آنها این کار برایشان در پیگیری نهایی (یک تا سه سال) صورت گرفت. شیوع دمانس در زمان اولین پیگیری بین ۱۲% و ۲۶% و در زمان پیگیری نهایی بین ۱۶% و ۳۵% گزارش شد.
این سه مطالعه برای ترکیب‌کردن باهم بسیار ناهمگون بودند، از این‌رو برای توصیف تخمین‌های خلاصه مورد نظر هیچ متاآنالیزی را انجام ندادیم. بیماران در وضعیت پس از سکته مغزی (دو مقاله) و شکستگی مفصل ران (یک مقاله) قرار داشتند. از IQCODE در سه حد آستانه مثبت (بیش از ۰,۳؛ بیش از ۳.۱۲ و بیش از ۳.۳) برای پیش‌بینی افرادی که در معرض خطر تشخیص آتی دمانس بودند، استفاده شد. با استفاده از خط برش (cut‐off) ۰.۳، تست IQCODE در یک سال پس از سکته مغزی، حساسیت ۰.۷۵ (۹۵% CI؛ ۰.۵۱ تا ۰.۹۱) و ویژگی ۰.۴۶ (۹۵% CI؛ ۰.۳۴ تا ۰.۵۹) داشت. با استفاده از خط برش ۳.۱۲، IQCODE برای تشخیص بالینی دمانس در شش ماه بعد از شکستگی مفصل ران، حساسیت ۰.۸۰ (۹۵% CI؛ ۰.۴۴ تا ۰.۹۷) و ویژگی ۰.۵۳ (۹۵% CI؛ ۰.۴۱ تا ۰.۶۵) داشت. با استفاده از خط برش ۳.۳، IQCODE برای تشخیص بالینی دمانس یک سال پس از سکته مغزی حساسیت ۰.۸۴ (۹۵% CI؛ ۰.۶۸ تا ۰.۹۴) و ویژگی ۰.۸۷ (۹۵% CI؛ ۰.۷۶ تا ۰.۹۴) داشت.
به‌طور کلی، IQCODE برای شناسایی افرادی که مبتلا به دمانس خواهند شد، حساس بود، اما ویژگی بالایی نداشت. روش‌ها هم برای حذف دمانس شایع در ابتدا و هم برای ارزیابی ابتلا به دمانس متفاوت بودند و پتانسیل ایجاد سوگیری را داشتند.
استفاده از پرسش‌نامه ساختار‐یافته (IQCODE) برای شناسایی افرادی که مبتلا به دمانس خواهند شد
پیشینه
شناسایی دقیق افراد مبتلا به دمانس موضوع مهمی است از نظر مردم و متخصصان. دمانس اغلب تا اواخر بیماری تشخیص‌داده نمی‌شود، و باعث می‌شود دسترسی به موقع به حمایت اجتماعی و سلامت محدود شود. علاقه فزاینده‌ای به انجام تست‌هایی وجود دارد که دمانس را در مراحل اولیه تشخیص می‌دهند، پیش از آنکه نشانه‌ها مشکل‌ساز یا قابل‌توجه شوند. یکی از راه‌های انجام این کار آن است که یک فرد را تست کرده و سپس در طول زمان مجددا ارزیابی کرد تا مشخص شود که دچار دمانس شده یا خیر.
مطالعه مروری ما روی دقت یک ارزیابی پرسش‌نامه‐محور برای تشخیص دمانس، که IQCODE (پرسش‌نامه آگاهیدهنده در مورد زوال شناختی در افراد مسن) نامیده می‌شود، متمرکز بود. ما توضیح دادیم که امتیاز اولیه IQCODE می‌تواند افرادی را که ماه‌ها یا سال‌ها پس از اولین بررسی توسط IQCODE مبتلا به دمانس خواهند شد، شناسایی کند یا خیر.
بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی مطالعات منتشرشده را جست‌وجو کردیم، یعنی به همه مطالعاتی که IQCODE و تشخیص بعدی دمانس را مدنظر داشتند، نگاهی انداختیم. از اولین مقالات موجود در بانک‌های اطلاعاتی علمی تا ژانویه ۲۰۱۶ جست‌وجو کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
سه مطالعه مرتبط را پیدا کردیم که همه آنها در بیمارستان‌های تخصصی انجام شدند. دو مقاله فقط بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد، و مقاله دیگر بیماران دچار شکستگی مفصل ران طول‌کشیده را در مطالعه خود وارد کردند. این مقالات از جهات دیگری نیز متفاوت بودند، بنابراین، نتوانستیم خلاصه‌ای را از نتایج ترکیب‌شده تخمین بزنیم. به‌طور کلی، یک IQCODE «مثبت»، بیمارانی را که مبتلا به دمانس خواهد شد مشخص خواهد کرد (حساسیت خوب)، اما تعدادی را از افرادی که مبتلا نخواهند شد نیز به اشتباه تشخیص می‌دهد (ویژگی ضعیف). بر اساس مطالعات مرور شده، برای عملکرد بالینی هیچ توصیه‌ای نداریم.
کیفیت شواهد
مطالعات وارد شده برخی از چالش‌های پژوهشی را در مورد افراد در معرض خطر دمانس در طول زمان نشان می‌دهد. همه مطالعات روش محکمی را برای اطمینان از اینکه هیچ یک از شرکت‌کنندگان در آغاز مطالعه مبتلا به دمانس نبودند، و اینکه فقط موارد جدید شناسایی شدند، دنبال نکردند. به‌طور مشابه، بسیاری از شرکت‌کننده‌های وارد شده در ابتدای مطالعه، به دلیل فوت یا بیماری دیگر، برای بررسی مجدد حضور نداشتند.
این مرور توسط یک تیم مستقر در مراکز تحقیقاتی در بریتانیا (گلاسکو، ادینبورگ، آکسفورد) انجام شد. هیچ منبع مالی خاصی را برای این مطالعه نداشتیم، و هیچ تعارض منافعی وجود نداشت که بررسی داده‌های جست‌وجو را تحت تاثیر قرار دهد.
| صفحه ۱ از ۱ |
