جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای Ravisha Srinivasjois
بررسی تاثیر یک دوز در مقایسه با دوزهای متعدد از جنتامایسین در روز برای درمان سپسیس مشکوک یا قطعی در نوزادان
Shripada C Rao، Ravisha Srinivasjois، Kwi Moon،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
مطالعات صورت گرفته روی حیوانات و کارآزمایی‌های انجام شده در کودکان بزرگ‌تر (older children) و بزرگسالان نشان می‌دهد که رژیم درمانی یک دوز جنتامایسین (gentamicin) در روز بر رژیم درمانی دوزهای متعدد (multiple doses) در روز ارجحیت دارد.
اهداف
مقایسه اثربخشی و بی‌خطری یک دوز جنتامایسین در روز در مقایسه با دوزهای متعدد از جنتامایسین در روز در نوزادان مبتلای قطعی یا مشکوک به سپسیس (sepsis).
روش های جستجو
مطالعات واجد شرایط از طریق جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره ۳؛ ۲۰۱۶) در کتابخانه کاکرین (Cochrane Library) (جست‌وجو شده در ۸ اپریل ۲۰۱۶)؛ MEDLINE (از ۱۹۶۶ تا ۸ اپریل ۲۰۱۶)؛ Embase (از ۱۹۸۰ تا ۸ اپریل ۲۰۱۶)؛ و CINAHL (از دسامبر ۱۹۸۲ تا ۸ اپریل ۲۰۱۶) شناسایی شدند.
معیارهای انتخاب
تمامی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌‐تصادفی‌سازی و کنترل شده که به مقایسه یک دوز در روز («یک بار در روز») در مقایسه با دوزهای متعدد در روز («چندین دوز در هر روز») از جنتامایسین به نوزادان تازه متولد شده پرداخته بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
جمع‌آوری و تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها مطابق با استانداردهای گروه مرور نوزادان در کاکرین انجام شد.
نتایج اصلی
یازده RCT وارد شده (N = ۵۷۴) و ۲۸ مورد خارج شدند. تمامی کارآزمایی‌ها به استثنای یک مطالعه از نوزادان با سن بارداری بیشتر از ۳۲ هفته جهت شرکت در مطالعه ثبت‌نام به عمل آورده بودند. اطلاعات محدودی نشان دادند که در هر دو رژیم یک بار در روز همانند رژیم دوزهای متعدد در روز، بیماری سپسیس در نوزادان به اندازه‌ کافی پاکسازی شده بود (RR معمول: ۱,۰۰؛ ۹۵% CI؛ ۱.۱۹ تا ۰.۸۴؛ RD معمول: ۰.۰۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۹‐ تا ۰.۱۹؛ ۳ کارآزمایی؛ ۳۷ = N). رژیم «یک دوز در روز» از جنتامایسین با تعداد دفعات کمتری از ناکامی در دستیابی به نقطه حداکثری (peak level) حداقل ۵ میکروگرم/میلی‌لیتر (RR معمول: ۰.۲۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۱ تا ۰.۴۷؛ RD معمول: ۰.۱۳‐؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۹‐ تا ۰.۰۸‐؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB): ۸؛ ۹ کارآزمایی؛ ۴۲۲ = N)؛ و تعداد دفعات کمتری از ناکامی در دستیابی به نقاط حداقلی (trough)؛ ۲ میکروگرم/میلی‌لیتر یا کمتر (RR معمول: ۰.۳۸؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۷ تا ۰.۵۵؛ RD معمول: ۰.۲۲‐؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۹‐ تا ۰.۱۵‐؛ NNTB = ۴؛ ۱۱ کارآزمایی؛ ۵۰۳ = N) رابطه داشت. رژیم یک دوز جنتامایسین در روز نسبت به رژیم دوزهای متعدد از جنتامایسین در روز، با دستیابی به سطوح حداکثری بالاتر (MD: ۲.۵۸؛ ۹۵% CI؛ ۲.۲۶ تا ۲.۸۹؛ ۱۰ کارآزمایی؛ ۴۴۰ = N) و سطوح حداقلی پائین‌تر (MD: ‐۰.۵۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۶۹‐ تا ۰.۴۴‐؛ ۱۰ کارآزمایی؛ ۴۴۰ = N) همراه بود. هیچ تفاوت معنی‌داری در سمیت‌زایی برای گوش (ototoxicity) میان دو گروه وجود نداشت (RR معمول: ۱.۶۹؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۸ تا ۱۶.۲۵؛ RD معمول: ۰.۰۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۴‐ تا ۰.۰۵؛ ۵ کارآزمایی؛ ۲۱۴ = N). سمیّت کلیوی (nephrotoxicity) در هیچ یک از رژیم‌های درمانی گزارش نشده بود. در مجموع با توجه به کوچک بودن حجم نمونه و خطر نامشخص/پُر‐خطر سوگیری (bias) در برخی از حیطه‌ها در تعداد کمی از مطالعات وارد شده، کیفیت شواهد در تجزیه‌وتحلیل GRADE در سطح متوسط ارزیابی شد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد کافی به دست آمده از RCTهای در دسترس برای نتیجه‌گیری مبنی بر ارجحیت رژیم درمانی یک دوز جنتامایسین در روز یا رژیم درمانی دوزهای متعدد جنتامایسین در روز در درمان سپسیس قطعی در نوزادان وجود ندارد. با وجود این، داده‌ها نشان می‌دهند که خواص فارماکوکینتیک (pharmacokinetic properties) رژیم درمانی یک دوز جنتامایسین در روز نسبت به رژیم درمانی دوزهای متعدد آن در روز ارجحیت دارند به طوری که با دستیابی به سطوح حداکثری بالاتر در عین اجتناب از سطوح حداقلی توکسیک همراه است. هیچ تغییری در سمیّت کلیوی یا سمیّت شنوایی وجود نداشت. بر اساس ارزیابی خواص فارماکوکینتیک، رژیم درمانی یک دوز جنتامایسین در روز ممکن است در درمان سپسیس در نوزادان با سن بارداری بیش از ۳۲ هفته ارجحیت داشته باشد.
خلاصه به زبان ساده

دوز جنتامایسین در نوزادان

پیشینه: جنتامایسین (gentamicin) یک آنتی‌بیوتیک با مصرف شایع است که در درمان عفونت‌های باکتریایی در نوزادان تازه متولد شده بسیار اثربخش است.

سوال مطالعه مروری: آیا در نوزادان تازه متولد شده، تجویز دوز کامل جنتامایسین به صورت تک‌دوز در روز بهتر از تجویز آن به صورت دوزهای کوچک متعدد در طول روز است؟

ویژگی‌های مطالعه: یازده مطالعه علمی برای استخراج بهترین شواهد در دسترس تجزیه‌وتحلیل شدند. اکثر مطالعات شامل نوزادان تازه متولد شده‌ای بودند که بعد از هفته ۳۲ سن بارداری متولد شده بودند. پیامدهای اصلی که مورد ارزیابی قرار گرفته بودند عبارت بودند از سطوح دارو (drug levels) در خون، و عملکرد کلیه. این جست‌وجو تا ۲۹ اپریل ۲۰۱۶ به‌روز بود.

نتایج کلیدی: سطوح ایمن‌تر و بالقوه اثربخش‌تری از دارو با استفاده از رژیم درمانی یک دوز جنتامایسین در روز در خون نوزادان باقی ماندند. هیچ تفاوتی به لحاظ خطر بروز عوارض جانبی روی عملکرد کلیه یا شنوایی میان دو رژیم درمانی گزارش نشده بود.

کیفیت شواهد: کیفیت شواهد در سطح متوسط ارزیابی شده بود زیرا حجم نمونه تقریبا کوچک بود و دو مورد از مطالعات از نظر علمی در سطح ضعیف‌تری قرار داشتند.


استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها‌ برای نوزادان متولد‌ شده از داخل مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم
Lauren E Kelly، Sandesh Shivananda، Prashanth Murthy، Ravisha Srinivasjois، Prakeshkumar S Shah،
دوره ۲۰۱۷، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
پیشینه
تقریبا ۱ مورد از هر ۱۰ بارداری، تحت تاثیر دفع مکونیوم (meconium) در زایمان قرار می‌گیرد که می‌تواند منجر به سندرم آسپیراسیون مکونیوم (meconium aspiration syndrome; MAS) شود. MAS می‌تواند باعث عوارض ریوی و بسیار به ندرت، مرگ‌ومیر شود. آنتی‌بیوتیک‌ها با هدف پیشگیری از عفونت ناشی از آلودگی‌های باکتریایی احتمالی، برای نوزادان در معرض مکونیوم در مایع آمنیوتیک تجویز می‌شوند.
اهداف

ما این مرور را برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی آنتی‌بیوتیک‌ها در این موارد انجام دادیم:

۱. پیشگیری از عفونت، موربیدیتی و مورتالیتی بین نوزادان متولد‌ شده از طریق مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم (meconium‐stained amniotic fluid; MSAF) که هنگام تولد بدون نشانه هستند؛ و ۲. پیشگیری از عفونت، موربیدیتی و مورتالیتی بین نوزادان متولد‌ شده از طریق MSAF که دارای نشانه‌ها و علائم مرتبط با سندرم آسپیراسیون مکونیوم (MAS) هستند.

روش های جستجو
با استفاده از بانک‌های اطلاعاتی زیر، جست‌وجوی منابع علمی را انجام دادیم: MEDLINE (از ۱۹۶۶ تا جولای ۲۰۱۶)؛ Embase (از ۱۹۸۰ تا جولای ۲۰۱۶)؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL؛ از ۱۹۸۲ تا جولای ۲۰۱۶)؛ و پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین ( CENTRAL؛ شماره ۷، ۲۰۱۶)؛ در کتابخانه کاکرین. هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه‌‐تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کردیم که آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده با هر روشی را در برابر دارونما (placebo) یا عدم درمان برای پیشگیری از عفونت میان نوزادان مواجه شده با MSAF یا آنهایی که دچار MAS شده‌اند، مقایسه کرده بودند. مطالعات کوهورت، مورد‌‐شاهدی و سایر مطالعات غیر‐تصادفی‌سازی شده را خارج کرده و هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم. مطالعات انجام شده بر روی نوزادان ترم و پره‌ترم و مطالعاتی که استفاده از هر نوع آنتی‌بیوتیک آنتی‌باکتریال را بررسی کرده بودند، را وارد کردیم. مطالعاتی را وارد کردیم که هر ‌کدام از پیامد‌های مطلوب را گزارش کرده بودند.

گردآوری و تحلیل داده‌ها

کیفیت روش‌شناسی کارآزمایی‌های وارد شده را از طریق مرور اطلاعات ارائه شده در گزارش‌های مطالعه و کسب شده از راه ارتباط شخصی با نویسندگان مطالعه ارزیابی کردیم. داده‌های مربوط به پیامد‌های مرتبط را استخراج کرده، اندازه تاثیرگذاری را تخمین زدیم و، در جایی که اقتضا می‌کرد، مقادیر را به صورت خطرات نسبی (RRs)، تفاوت‌های خطر (RDs) و تفاوت‌های میانگین (MDs) گزارش کردیم. تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیر‌‐گروه را برای درمان MAS و برای پروفیلاکسی (نوزادان بدون نشانه در مواجهه با مکونیوم) انجام دادیم.

نتایج اصلی

چهار مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده شامل مجموع ۶۹۵ شرکت‌کننده، واجد شرایط ورود به مطالعه بودند. سه مطالعه، نوزادان دچار MAS و یک مطالعه، نوزادان بدون نشانه در مواجهه با مکونیوم در مایع آمنیوتیک را ارزیابی کرده بودند. این مطالعات، درجات مختلفی از دقت روش‌شناسی را ارائه داده بودند. در دو مطالعه، خطر پائین سوگیری (bias) و در دو مطالعه خطر نامشخص سوگیری وجود داشت. کیفیت شواهد کسب شده از این مطالعات را پائین طبقه‌بندی کردیم. شواهد کلی را به علت تعداد زیاد شرکت‌کنندگانی که در یک کارآزمایی در پیگیری از دست رفتند، حجم نمونه‌های کوچک تمام کارآزمایی‌ها و جزئیات روش‌شناسی ارائه شده نامشخص برای دو کارآزمایی، کاهش دادیم. پیامد اولیه، خطر سپسیس نوزادی زودهنگام و دیرهنگام بود. آنتی‌بیوتیک‌ها، خطر سپسیس را نه در نوزادان با تشخیص MAS (RR: ۱,۵۴؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۲۷ تا ۸.۹۶؛ RD: ۰.۰۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۲‐ تا ۰.۰۳؛ ۴۴۵ شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ I² = ۰%) و نه در نوزادان بدون نشانه در مواجهه با مکونیوم در مایع آمنیوتیک (RR: ۰.۷۶؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۵ تا ۲.۳۴؛ RD: ‐۰.۰۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۷‐ تا ۰.۰۴؛ ۲۵۰ شرکت‌کننده؛ یک مطالعه؛ I² = ۰%) کاهش نداده بود. نتایج، نشان دهنده هیچ تفاوت معناداری در مورتالیتی یا مدت بستری در بیمارستان بین گروه‌هایی که آنتی‌بیوتیک دریافت کردند و گروه‌های کنترل نوزادان علامت‌دار و بدون نشانه نبود. یک مطالعه در نوزادان بدون نشانه، کاهش چشمگیری را در مدت ونتیلاسیون مکانیکی برای گروه کنترل در مقایسه با گروه آنتی‌بیوتیک گزارش کرده بود (MD: ۰.۲۶؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۵ تا ۰.۳۷؛ ۲۵۰ شرکت‌کننده؛ یک مطالعه؛ I² = ۰%).

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

در مرور شواهد موجود، هیچ تفاوتی در نرخ‌های عفونت به دنبال آنتی‌بیوتیک‌درمانی میان نوزادان متولد شده از طریق مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم و افراد دچار سندرم آسپیراسیون مکونیوم نیافتیم. کیفیت کلی شواهد به دلیل تعداد اندک مطالعات وارد شده پائین بود. نیاز به مطالعاتی با قدرت کافی و کنترل مناسب وجود دارد.

خلاصه به زبان ساده

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای کاهش عفونت در کودکان در مواجهه با مکونیوم

موضوع چیست؟

در حدود ۱ مورد از هر ۱۰ بارداری، کودکان حین زایمان با مکونیوم (meconium) مواجه می‌شوند. مکونیوم، اولین مدفوع نوزاد است. اگر کودک پیش از تولد مدفوع دفع کند، مایع آمنیوتیک حاوی مدفوع می‌تواند به ریه‌های او وارد شده و ممکن است سبب اشکال در تنفس و قرار دادن کودک در معرض خطر ابتلا به عفونت‌ و التهاب در ریه‌ها و بدن شود.

چرا این موضوع مهم است؟

عفونت/التهاب ریه‌ها می‌تواند منجر به مشکل تنفسی، کاهش میزان اکسیژن و پنومونی شود. آنتی‌بیوتیک‌ها برای پیشگیری از عفونت در کودکان مواجه شده با مکونیوم در طول زایمان مصرف می‌شوند.

ما چه شواهدی به دست آوردیم؟

در تاریخ جون ۲۰۱۶، به جست‌وجوی مطالعات واجد شرایط در منابع علمی پزشکی پرداختیم. چهار مطالعه را یافتیم که آنتی‌بیوتیک‌ها را در برابر دارونما (placebo) برای کاهش عفونت بین کودکان متولد شده با مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم مقایسه کرده بودند. دو مطالعه دارای کیفیت خوب و دو مطالعه فاقد برخی جزئیات درباره روش‌های مطالعه بودند. این چهار مطالعه شامل ۶۹۵ کودک بودند که آنتی‌بیوتیک‌های مختلف دریافت کردند یا در گروه کنترل (بدون آنتی‌بیوتیک) قرار گرفته بودند. محققان انواع گوناگونی از آنتی‌بیوتیک‌ها و مدت‌های درمان را ارزیابی کردند. در مجموع، ما به هیچ تفاوتی در نرخ عفونت یا مرگ‌ومیر بین دو گروه پی نبردیم. کیفیت این شواهد را به دلیل طراحی مطالعه با کیفیت کم و تعداد اندک کودکان وارد شده پائین طبقه‌بندی کردیم.

این یافته‌ها چه معنایی دارند؟

ما به اطمینان و قطعیت نرسیدیم که آنتی‌بیوتیک‌ها تاثیر مهمی بر عفونت در کودکان مواجه شده با مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم دارند یا خیر. نتایج ما غیر‐دقیق هستند و اغلب مطالعات، نیاز به تعیین نقش آنتی‌بیوتیک‌ها در این موقعیت داشتند.


صفحه ۱ از ۱