یکشنبه 17 فروردین 1404
جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای Prema Subramaniam
فشار مثبت مداوم پیشگیریکننده از طریق مجاری هوایی بینی برای پیشگیری از مرگومیر نوزادان بسیار نارس
Prema Subramaniam، Jacqueline J Ho، Peter G Davis،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
مطالعات کوهورت (Cohort) پیشنهاد کرده‌اند که اگر فشار مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی (CPAP ؛continuous positive airways pressure) بلافاصله پس از زایمان و قبل از شروع بیماری تنفسی (فشار پیشگیریکننده مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی) شروع شود، ممکن است نیاز به لوله‌گذاری و ونتیلاسیون متناوب با فشار مثبت (IPPV) را کاهش دهد و در جلوگیری از دیسپلازی ریوی (BPD ؛bronchopulmonary dysplasia) در نوزادان نارس یا تولد نوزادان کم وزن مفید باشد.
اهداف
تعیین اینکه آیا فشار پیشگیریکننده مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی بلافاصله پس از تولد با در‌نظر گرفتن وضعیت تنفسی نوزادان بسیار نارس یا نوزاد با وزن بسیار پائین در زمان تولد، استفاده از ونتیلاسیون متناوب با فشار مثبت و بروز دیسپلازی ریوی (BPD) بدون عوارض جانبی را کاهش می‌دهد یا خیر.
روش های جستجو
ما از راهبرد جست‌وجوی استاندارد نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ شماره ۱؛ ۲۰۱۶)؛ MEDLINE via PubMed (از ۱۹۶۶ تا ۳۱ ژانویه ۲۰۱۶)؛ EMBASE (از ۱۹۸۰ تا ۳۱ ژانویه ۲۰۱۶)؛ و CINAHL (از ۱۹۸۲ تا ۳۱ ژانویه ۲۰۱۶) استفاده کردیم. ما همچنین پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس، و فهرست مراجع مقاله‌های بازیابی‌شده را برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و کارآزمایی‌های شبه‌تصادفی‌سازی بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزمایی‌ها با استفاده از تخصیص تصادفی‌سازی یا شبه‌تصادفی‌سازی نوزادان بیمار بسیار نارس (زیر ۳۲ هفته حاملگی) یا دارای وزن کمتر از ۱۵۰۰ گرم در بدو تولد، واجد شرایط بودند. ما کارآزمایی‌هایی را انتخاب کردیم که فشار مثبت مدوام پیشگیریکننده را از طریق مجاری هوایی بینی که بلافاصله پس از تولد صرف نظر از وضعیت تنفسی نوزاد آغاز شده باشد، با روش‌های «استاندارد» درمان مانند ونتیلاسیون متناوب با فشار مثبت، اکسیژن‌درمانی یا درمان حمایتی مقایسه کردند. ما مطالعاتی را که در آن فشار پیشگیریکننده مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی همراه با سایر مداخلات را مقایسه کردند، حذف کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما از روش‌های استاندارد کاکرین و گروه مطالعه مروری نوزادان، از جمله انتخاب مستقل مطالعه، ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌ها توسط دو نویسنده استفاده کردیم. داده‌ها با استفاده از خطر نسبی (RR) تجزیه و تحلیل شد و متاآنالیز (meta-analysis) با استفاده از مدل اثر ثابت انجام گرفت.
نتایج اصلی
۷ کارآزمایی، ۳۱۲۳ نوزاد را در متاآنالیزها به کار گرفتند. ۴ کارآزمایی، ۷۶۵ نوزاد را به کار گرفت تا فشار مثبت مدوام را از طریق مجاری هوایی بینی با مراقبت‌های حمایتی مقایسه کند و ۳ کارآزمایی (۲۳۶۴ نوزاد) فشار مثبت مدوام را از طریق مجاری هوایی بینی با ونتیلاسیون مکانیکی مقایسه کرد. به غیر از کورسازی‌کردن مداخلات، تمام مطالعات در معرض خطر پائین سوگیری (Bias) قرار داشتند.
در مقایسه فشار مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی با مراقبت‌های حمایتی، کاهشی در شکست درمان وجود داشت (RR معمولی: ۰,۶۶؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۴۵ تا ۰,۹۸؛ تفاوت خطر (RD) معمولی: ۰,۱۶ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۳۴ - تا ۰,۰۲؛ ۴ مطالعه؛ ۷۶۵ نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ کاهشی در دیسپلازی ریوی یا مرگومیر وجود نداشت.
در کارآزمایی‌هایی که فشار مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی با کمک ونتیلاسیون را با یا بدون سورفاکتانت (surfactant) مقایسه کردند، فشار مدوام مثبت از طریق مجاری هوایی بینی منجر به کاهش کوچک اما قابل توجهی در بروز دیسپلازی ریوی در هفته ۳۶، (RR معمولی: ۰,۸۹؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۷۹ تا ۰,۹۹؛ RD معمولی: ۰,۰۴ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۰۸ - تا ۰,۰۰؛ ۳ مطالعه؛ ۷۷۲ نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط) و مرگ یا دیسپلازی ریوی (RR معمولی: ۰,۸۹؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۸۱ تا ۰,۹۷؛ RD معمولی: ۰,۰۵ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۰۹ - تا ۰,۰۱؛ ۳ مطالعه؛ ۱۰۴۲ نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط) نشان داد. همچنین کاهش بالینی مهمی در نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی (RR معمولی: ۰,۵۰؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۴۲ تا ۰,۵۹؛ RD معمولی: ۰,۴۹ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۵۹ - تا ۰,۳۹ - ؛ ۲ مطالعه؛ ۷۶۰ نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط)؛ و استفاده از سورفاکتانت در گروه فشار مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی (RR معمولی: ۰,۵۴؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۴۰ تا ۰,۷۳؛ RD معمولی: ۰,۴۱ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۵۴ - تا ۰,۲۸ - ؛ ۳ مطالعه؛ ۱۷۴۴ نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط) وجود داشت.
در مقایسه فشار مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی با مراقبت‌های حمایتی، کاهشی در شکست درمان وجود داشت (RR معمولی: ۰,۶۶؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۴۵ تا ۰,۹۸؛ تفاوت خطر (RD) معمولی: ۰,۱۶ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۳۴ - تا ۰,۰۲؛ ۴ مطالعه؛ ۷۶۵ نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ کاهشی در دیسپلازی ریوی یا مرگومیر وجود نداشت.
در کارآزمایی‌هایی که فشار مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی با کمک ونتیلاسیون را با یا بدون سورفاکتانت (surfactant) مقایسه کردند، فشار مدوام مثبت از طریق مجاری هوایی بینی منجر به کاهش کوچک اما قابل توجهی در بروز دیسپلازی ریوی در هفته ۳۶، (RR معمولی: ۰,۸۹؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۷۹ تا ۰,۹۹؛ RD معمولی: ۰,۰۴ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۰۸ - تا ۰,۰۰؛ ۳ مطالعه؛ ۷۷۲ نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط) و مرگ یا دیسپلازی ریوی (RR معمولی: ۰,۸۹؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۸۱ تا ۰,۹۷؛ RD معمولی: ۰,۰۵ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۰۹ - تا ۰,۰۱؛ ۳ مطالعه؛ ۱۰۴۲ نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط) نشان داد. همچنین کاهش بالینی مهمی در نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی (RR معمولی: ۰,۵۰؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۴۲ تا ۰,۵۹؛ RD معمولی: ۰,۴۹ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۵۹ - تا ۰,۳۹ - ؛ ۲ مطالعه؛ ۷۶۰ نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط)؛ و استفاده از سورفاکتانت در گروه فشار مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی (RR معمولی: ۰,۵۴؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۴۰ تا ۰,۷۳؛ RD معمولی: ۰,۴۱ - ؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰,۵۴ - تا ۰,۲۸ - ؛ ۳ مطالعه؛ ۱۷۴۴ نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط) وجود داشت.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد ناکافی برای ارزیابی فشار پیشگیریکننده مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی در مقایسه با اکسیژن‌درمانی و دیگر مراقبت‌های حمایتی وجود دارد. همچنین در مقایسه با ونتیلاسیون مکانیکی فشار پیشگیریکننده مثبت مدوام از طریق مجاری هوایی بینی در نوزادان بسیار نارس، نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی و سورفاکتانت و همچنین بروز دیسپلازی ریوی و مرگ یا دیسپلازی ریوی کاهش می‌یابد.
خلاصه به زبان ساده
فشار مثبت مداوم از طریق مجاری هوایی بینی که بلافاصله پس از تولد برای جلوگیری از بیماری و مرگ در نوزادان بسیار نارس آغاز شد
سوال مطالعه مروری
آیا اگر فشار مثبت مداوم از طریق مجاری هوایی بینی بلافاصله پس از تولد قبل از شروع ناراحتی تنفسی آغاز شده باشد، نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی و بروز دیسپلازی ریوی را کاهش خواهد داد؟
پیشینه
نوزادان نارس ممکن است به‌دلیل ریه نارس، تنفس دشواری داشته باشند، که یک بیماری شناخته شده به‌نام سندرم دیسترس تنفسی (RDS ؛Respiratory Distress Syndrome) است. درمان معمولی برای کمک به تنفس آن‌ها استفاده از دستگاه ونتیلاسیون مکانیکی است. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که به این نوزادان بیشتر از طریق تزریق سورفاکتانت به داخل لوله تنفسی و حمایت یک ونتیلاسیون مکانیکی کمک شده است. با این حال استفاده از دستگاه ونتیلاسیون مکانیکی خطرات خاص خود را دارد، مهم‌ترین آن‌ها دیسپلازی ریوی است که در آن شکلی از آسیب ریه رخ می‌دهد که شش‌های نارس در معرض ونتیلاسیون مکانیکی قرار می‌گیرند. فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی نوعی حمایت تنفسی است که در آن هوا از طریق لوله داخل سوراخ‌های بینی یا ماسک قرار داده شده بر بینی دریافت و آزادانه از دهان خارج می‌شود. این کار به‌منظور سهولت در تلاش تنفسی نوزادانی که می‌توانند خود به خود تنفس کنند و برای کمک به نوزادان نارسی که برای درمان ثابت سندرم دیسترس تنفسی استفاده می‌شود، طراحی شده است.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا ژانویه ۲۰۱۶ موجود است.
ویژگی‌های مطالعه
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده درباره نوزادان نارس با حاملگی زیر ۳۲ هفته یا دارای وزن زیر ۱۵۰۰ گرم در هنگام تولد که فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی در ۱۵ دقیقه اول زندگی در آن‌ها اعمال شده بود با نوزادانی که (۱) مراقبت‌های حمایتی معمولی مانند اکسیژن درمانی دریافت کردند یا (۲) با ونتیلاسیون مکانیکی تحت درمان قرار گرفتند، مقایسه شدند.
نتایج
در مجموع ۷ مطالعه شامل ۳۱۲۳ نوزاد وجود دارد. آن‌ها به‌طور کلی کیفیت متوسطی داشتند. والدین و سرپرستان تشخیص داده بودند که نوزادان در کدام گروه درمان بودند، اما ما پی بردیم که این کار برای بسیاری از پیامدهای اندازه‌گیری‌شده مهم نبود. در ۴ مطالعه (۷۶۵ نوزاد) فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی با مراقبت حمایتی، فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی نشان داد که تعداد کمتری از نوزادان نیازمند تنفس کمکی بیشتر بودند، اما تناقض قابل‌توجهی بین مطالعات وجود دارد. در سه مطالعه (۲۳۵۴ نوزاد) که فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی همراه با ونتیلاسیون کمکی با یا بدون سورفاکتانت مقایسه شد، فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی منجر به کاهش کوچک اما مهم بالینی در دیسپلازی ریوی و پیامد ترکیبی دیسپلازی ریوی و مرگومیر شد. کاهشی در نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی و استفاده از سورفاکتانت در گروه فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی وجود داشت.
آیا اگر فشار مثبت مداوم از طریق مجاری هوایی بینی بلافاصله پس از تولد قبل از شروع ناراحتی تنفسی آغاز شده باشد، نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی و بروز دیسپلازی ریوی را کاهش خواهد داد؟
پیشینه
نوزادان نارس ممکن است به‌دلیل ریه نارس، تنفس دشواری داشته باشند، که یک بیماری شناخته شده به‌نام سندرم دیسترس تنفسی (RDS ؛Respiratory Distress Syndrome) است. درمان معمولی برای کمک به تنفس آن‌ها استفاده از دستگاه ونتیلاسیون مکانیکی است. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که به این نوزادان بیشتر از طریق تزریق سورفاکتانت به داخل لوله تنفسی و حمایت یک ونتیلاسیون مکانیکی کمک شده است. با این حال استفاده از دستگاه ونتیلاسیون مکانیکی خطرات خاص خود را دارد، مهم‌ترین آن‌ها دیسپلازی ریوی است که در آن شکلی از آسیب ریه رخ می‌دهد که شش‌های نارس در معرض ونتیلاسیون مکانیکی قرار می‌گیرند. فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی نوعی حمایت تنفسی است که در آن هوا از طریق لوله داخل سوراخ‌های بینی یا ماسک قرار داده شده بر بینی دریافت و آزادانه از دهان خارج می‌شود. این کار به‌منظور سهولت در تلاش تنفسی نوزادانی که می‌توانند خود به خود تنفس کنند و برای کمک به نوزادان نارسی که برای درمان ثابت سندرم دیسترس تنفسی استفاده می‌شود، طراحی شده است.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا ژانویه ۲۰۱۶ موجود است.
ویژگی‌های مطالعه
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده درباره نوزادان نارس با حاملگی زیر ۳۲ هفته یا دارای وزن زیر ۱۵۰۰ گرم در هنگام تولد که فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی در ۱۵ دقیقه اول زندگی در آن‌ها اعمال شده بود با نوزادانی که (۱) مراقبت‌های حمایتی معمولی مانند اکسیژن درمانی دریافت کردند یا (۲) با ونتیلاسیون مکانیکی تحت درمان قرار گرفتند، مقایسه شدند.
نتایج
در مجموع ۷ مطالعه شامل ۳۱۲۳ نوزاد وجود دارد. آن‌ها به‌طور کلی کیفیت متوسطی داشتند. والدین و سرپرستان تشخیص داده بودند که نوزادان در کدام گروه درمان بودند، اما ما پی بردیم که این کار برای بسیاری از پیامدهای اندازه‌گیری‌شده مهم نبود. در ۴ مطالعه (۷۶۵ نوزاد) فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی با مراقبت حمایتی، فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی نشان داد که تعداد کمتری از نوزادان نیازمند تنفس کمکی بیشتر بودند، اما تناقض قابل‌توجهی بین مطالعات وجود دارد. در سه مطالعه (۲۳۵۴ نوزاد) که فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی همراه با ونتیلاسیون کمکی با یا بدون سورفاکتانت مقایسه شد، فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی منجر به کاهش کوچک اما مهم بالینی در دیسپلازی ریوی و پیامد ترکیبی دیسپلازی ریوی و مرگومیر شد. کاهشی در نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی و استفاده از سورفاکتانت در گروه فشار مثبت مداوم از طریق مجاری تنفسی بینی وجود داشت.
| صفحه ۱ از ۱ |
