پیشینه
آفازی (aphasia) یک اختلال تکلمی اکتسابی است که به دنبال آسیب مغزی به وجود می‌آید و روی تمام یا بخشی از مدالیتی‌های گفتاری تاثیر می‌گذارد: بیان و درک گفتار، خواندن، و نوشتن. حدود یک‐سوم از افرادی که دچار سکته مغزی می‌شوند، آفازی دارند.
اهداف
بررسی تاثیرات گفتار‐درمانی و زبان‐درمانی (speech and language therapy; SLT) در مدیریت آفازی پس از سکته مغزی.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه استروک در کاکرین (Cochrane Stroke Group Trials Register) (آخرین جست‌وجو در ۹ سپتامبر ۲۰۱۵)؛ CENTRAL (شماره ۵؛ ۲۰۱۵) و سایر بانک‌های اطلاعاتی کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)؛ (CDSR؛ DARE؛ HTA؛ تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۵)؛ MEDLINE (از ۱۹۴۶ تا سپتامبر ۲۰۱۵)؛ EMBASE (از ۱۹۸۰ تا سپتامبر ۲۰۱۵)؛ CINAHL (از ۱۹۸۲ تا سپتامبر ۲۰۱۵)؛ AMED (از ۱۹۸۵ تا سپتامبر ۲۰۱۵)؛ LLBA (از ۱۹۷۳ تا سپتامبر ۲۰۱۵) و SpeechBITE (از ۲۰۰۸ تا سپتامبر ۲۰۱۵) را جست‌وجو کردیم. هم‌چنین پایگاه ثبت کارآزمایی‌های اصلی را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام در ClinicalTrials.gov (تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۵)، Stroke Trials Registry (تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۵)، Current Controlled Trials (تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۵) و WHO ICTRP (تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۵) را جست‌وجو کردیم. در تلاش برای شناسایی کارآزمایی‌های منتشر شده، منتشر نشده و در حال انجام بیشتر، هم‌چنین International Journal of Language and Communication Disorders (۱۹۶۹ تا ۲۰۰۵) و فهرست منابع مقالات مرتبط را به صورت دستی جست‌وجو کرده و با نهادهای دانشگاهی و سایر محققان تماس گرفتیم. هیچ گونه محدودیت زبانی وجود نداشت.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که به مقایسه SLT (یک مداخله رسمی با هدف بهبود توانایی‌های کلامی و ارتباطی، فعالیت و مشارکت) در برابر عدم استفاده از SLT؛ حمایت اجتماعی یا شبیه‌سازی (مداخله‌ای که حمایت اجتماعی و شبیه‌سازی ارتباطات را فراهم می‌کند اما مداخلات درمانی را هدف قرار نمی‌دهد)؛ یا مداخله SLT دیگر (تفاوت در مدت، شدت، فراوانی، متدولوژی مداخله یا رویکرد نظری) پرداخته باشند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
ما به‌طور جداگانه داده‌ها را استخراج و کیفیت کارآزمایی‌های وارد شده را ارزیابی کردیم. داده‌های ازدست‌رفته را از محققان درخواست کردیم.
نتایج اصلی
ما ۵۷ RCT (۷۴ مقایسه تصادفی‌سازی شده) شامل ۳۰۰۲ شرکت‌کننده را در این مرور وارد کردیم (به‌نظر می‌رسد برخی از آن‌ها در بیش از یک مقایسه قرار داشتند). بیست‌وهفت مقایسه تصادفی‌سازی شده (۱۶۲۰ شرکت‌کننده) SLT را در برابر عدم استفاده از آن ارزیابی کردند؛ SLT مزایایی را با اهمیت آماری و بالینی در برقراری ارتباط عملکردی بیماران (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): ۰,۲۸؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۰۶ تا ۰.۴۹؛ ۰.۰۱ = P)، خواندن، نوشتن، و زبان نشان داد، اما (بر اساس اعداد کوچک‌تر) مزایای آن در پیگیری مشهود نبود. نه مقایسه تصادفی‌سازی شده (۴۴۷ شرکت‌کننده) SLT را با حمایت اجتماعی و شبیه‌سازی ارزیابی کرد؛ متاآنالیزها هیچ شواهدی را از وجود تفاوت در ارتباط عملکردی نشان ندادند، اما شرکت‌کنندگان دریافت‌کننده مداخلات حمایت اجتماعی بیشتر از SLT از مطالعه خارج شدند. سی‌وهشت مقایسه تصادفی‌سازی شده (۱۲۴۲ شرکت‌کننده) دو دیدگاه را درباره SLT ارزیابی کردند. ارتباطات عملکردی در افراد مبتلا به آفازی که درمان را با شدت بالا، با دوز بالا، یا طولانی‌مدت دریافت کردند، در مقایسه با کسانی که درمان را با شدت کمتر، دوز پائین‌تر، یا دوره کوتاه‌مدت دریافت کردند، به‌طور قابل‌توجهی بهتر بود. مزایای دریافتSLT با شدت بالا یا دوز بالا با میزان بالای خروج بیماران از مطالعه در این گروه‌های مداخله مخدوش شد. به‌طور کلی، کارآزمایی‌ها تعداد کمی را از شرکت‌کنندگان در طیفی از ویژگی‌ها (سن، زمان سپری شده از سکته مغزی، و شدت)، مداخلات، و پیامدها تصادفی‌سازی کردند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
مرور ما شواهدی را از اثربخشی SLT برای افراد مبتلا به آفازی پس از سکته مغزی از نظر بهبود ارتباط عملکردی، خواندن، نوشتن، و زبان اشاره در مقایسه با عدم درمان فراهم می‌کند. چندین اندیکاسیون وجود دارد که نشان می‌دهد درمان با شدت بالا، با دوز بالا یا در یک دوره طولانی می‌تواند مفید باشد. انجام مداخلات با شدت بالا و با دوز بالا ممکن است مورد قبول همه نباشد.
خلاصه به زبان ساده
نقش گفتار‐درمانی و زبان‐درمانی در مدیریت درمانی مشکلات تکلمی پس از سکته مغزی
سوال مطالعه مروری
ما شواهد مربوط به تاثیرات گفتار‐درمانی و زبان‐درمانی (speech and language therapy; SLT) را بر مشکلات تکلم که در افراد پس از سکته مغزی رخ می‌دهد (آفازی)، مرور کردیم.
پیشینه
حدود یک سوم از افرادی که دچار سکته مغزی می‌شوند، از آفازی رنج می‌برند. ممکن است یک یا چند مورد از زمینه‌های ارتباطی تحت تاثیر قرار گیرند: صحبت کردن، درک شفاهی، خواندن، و نوشتن. گفتار‐درمانگران و زبان‐درمانگران در تمام مراحل بهبود پس از سکته مغزی، آفازی را ارزیابی می‌کنند، آن را تشخیص می‌دهند و درمان می‌کنند. آن‌ها همکاری نزدیکی با فرد مبتلا به آفازی، خانواده‌ها، و دیگر متخصصان مراقبت سلامت دارند. ما می‌خواستیم ببینیم که SLT در درمان آفازی موثر بوده یا خیر و اینکه بهتر از حمایت اجتماعی غیر‐تخصصی است یا بدتر. هم‌چنین می‌خواستیم بدانیم که کدام یک از رویکردهای درمانی، بیشترین میزان بهبودی را ایجاد کردند.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا سپتامبر ۲۰۱۵ به‌روز است. ما ۵۷ مطالعه را شامل ۳۰۰۲ فرد مبتلا به آفازی در مرور خود پیدا و وارد کردیم. تمام انواع SLT، رژیم‌های درمانی، و روش‌های دریافت مداخله را مرور کردیم.
نتایج کلیدی
براساس نتایج ۲۷ مطالعه (و ۱۶۲۰ فرد مبتلا به آفازی)، گفتار‐درمانی و زبان‐درمانی، در مقایسه با عدم دسترسی به درمان، در استفاده عملکردی از زبان، درک زبانی (برای مثال گوش دادن یا خواندن) و تولید گفتار (صحبت کردن یا نوشتن) سودمند است، اما مشخص نبود که این مزایا چه مدت ممکن است دوام داشته باشند.
اطلاعات کمی برای مقایسه SLT با حمایت اجتماعی وجود داشت. اطلاعات حاصل از نه کارآزمایی (۴۴۷ فرد مبتلا به آفازی) نشان می‌دهد که ممکن است تفاوت کمی در معیارهای توانایی گفتاری وجود داشته باشد. با این حال، در مقایسه با کسانی کهSLT دریافت کردند، بیشتر افراد شرکت را در برنامه حمایت اجتماعی متوقف کردند.
سی‌وهشت مطالعه دو نوع مختلف را از SLT با هم مقایسه کردند (شامل ۱۲۴۲ فرد مبتلا به آفازی). مطالعات SLTهایی را مقایسه کردند که از نظر رژیم درمانی (شدت، دوز و مدت زمان)، شیوه‌های دریافت درمان (گروهی، یک به یک، داوطلبانه، استفاده از کامپیوتر) و روش انجام متفاوت بودند. ما نیاز به اطلاعات بیشتری پیرامون این مقایسه‌ها داریم. به نظر می‌رسد استفاده از ساعت طولانی درمان در طول یک دوره کوتاه‌مدت (با شدت بالا) به استفاده از زبان در زندگی روزمره به شرکت‌کنندگان کمک کرده و شدت مشکلات آفازی آن‌ها را کاهش داده است. با این حال، افراد بیشتری از حضور در این درمان‌های بسیار فشرده (بیشتر از ۱۵ ساعت در هفته) نسبت به کسانی که در یک برنامه درمانی کمتر فشرده شرکت داشتند، انصراف دادند.
کیفیت شواهد
به‌طور کلی، کیفیت مطالعات انجام شده و گزارش شده می‌تواند بهبود یابد. ویژگی‌های کیفیت کلیدی فقط در نیمی از کارآزمایی‌های اخیر گزارش شد. بنابراین، معلوم نیست که این امر ناشی از انجام مطالعات دارای طراحی ضعیف است یا ارائه گزارش ضعیف از مطالعات انجام شده. انجام مطالعات بیشتری که در آن‌ها افراد مبتلا به آفازی بیشتری شرکت کرده باشند مزیتی برای بیشتر مقایسه‌هایی خواهد داشت که ما انجام دادیم.
