ما سه مطالعه را وارد کردیم، دو مطالعه پیشرفت از MCI به ADD، و یک مطالعه پیشرفت از MCI به هر نوع دمانس را ارزیابی کردند.
پیشرفت از MCI به ADD در ۴۴۸ شرکتکننده بررسی شد. مطالعات دادههای مربوط به ۴۰۱ شرکتکننده را با پیگیری ۱,۶ سال و در ۴۷ شرکتکننده با پیگیری سه سال گزارش کردند. شصتویک شرکتکننده (۱۵.۲%) ۱.۶ سال پیگیری شدند؛ نه شرکتکننده (۱۹.۱%) سه سال پیگیری شدند.
پیشرفت از MCI به سمت هر گونه دمانس در پنج شرکتکننده با ۱,۵ سال پیگیری، و سه شرکتکننده (۶۰%) تبدیل شده به هرگونه دمانس بررسی شدند.
در هر سه مطالعه نگرانی در مورد قابلیت کاربرد استاندارد مرجع وجود داشت. با توجه به حوزه پیگیری و زمانبندی، دو مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری (bias) قرار داشتند.
MCI به ADD؛
پیشرفت از MCI به ADD در افرادی با پیگیری بین دو تا کمتر از چهار سال با استفاده از ارزیابی بصری (۴۷ = n؛ ۱ مطالعه) دارای حساسیت ۶۷%؛ (۹۵% CI؛ ۳۰ تا ۹۳) و ویژگی ۷۱%؛ (۹۵% CI؛ ۵۴ تا ۸۵) بود.
پیشرفت از MCI به ADD در افرادی که بین یک تا کمتر از دو سال پیگیری شدند، با استفاده از ارزیابی بصری دارای حساسیت ۸۹%؛ (۹۵% CI؛ ۷۸ تا ۹۵) و ویژگی ۵۸%؛ (۹۵% CI؛ ۵۳ تا ۶۴) و با استفاده از ارزیابی کمی بر اساس نسبت مقدار جذب استاندارد شده (SUVR)؛ (۴۰۱ = n؛ ۱ مطالعه) دارای حساسیت ۸۷%؛ (۹۵% CI؛ ۷۶ تا ۹۴) و ویژگی ۵۱%؛ (۹۵% CI؛ ۴۵ تا ۵۶) بود.
MCI به هر نوع دمانس؛
پیشرفت از MCI به هر نوع دمانس در افراد با پیگیری بین یک تا کمتر از دو سال با استفاده از ارزیابی بصری دارای حساسیت ۶۷%؛ (۹۵% CI؛۹ تا ۹۹) و ویژگی ۵۰%؛ (۹۵% CI؛ ۱ تا ۹۹) (۵ = n؛ ۱ مطالعه) بود.
MCI به هر نوع دیگری از دمانس (غیر از ADD)؛
هیچ اطلاعاتی در مورد پیشرفت از MCI به هر نوع دیگر از دمانس (غیر از ADD) وجود نداشت.
اگرچه حساسیت در یک مطالعه وارد شده خوب بود؛ با توجه به ویژگی ضعیف و دادههای محدود موجود در منابع علمی، ما نمیتوانیم استفاده روتین از پت اف‐۱۸ با فلوربتاپیر را در عمل بالینی برای پیشبینی پیشرفت از MCI به ADD توصیه کنیم.
با توجه به حساسیت و ویژگی ضعیف، تعداد محدود شرکتکنندگان، و دادههای محدود موجود در منابع علمی، نمیتوانیم استفاده روتین از آن را در عمل بالینی برای پیشبینی پیشرفت از MCI به هر نوع دمانس توصیه کنیم.
با توجه به هزینههای بالای مالی اف‐۱۸ با فلوربتاپیر، نشان دادن واضح DTA و استانداردسازی روند این روش قبل از استفاده وسیع از آن مهم است.
سوال مطالعه مروری آیا استفاده از پت اسکن اف‐۱۸با فلوربتاپیر (۱۸F PET scan with florbetapir) پیشرفت دمانس بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease dementia; ADD) و سایر دمانسها را در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف (mild cognitive impairment; MCI) پیشبینی میکند؟
پیشینه
با توجه به پیری جهانی، انتظار میرود تعداد افراد مبتلا به دمانس در چند دهه آینده بهطور چشمگیری افزایش یابد. تشخیص دمانس در مرحله اولیه مطلوب است؛ اما توافق گستردهای در مورد بهترین رویکرد برای این امر وجود ندارد. طیف وسیعی از تستهای قلم و کاغذ ساده که توسط متخصصان مراقبت سلامت استفاده میشوند، میتوانند افراد دارای حافظه ضعیف یا اختلال شناختی را ارزیابی کنند. یا استفاده یا عدم استفاده از پت اسکنهای ویژه که آمیلوئید ‐ یکی از نشانههای بیماری آلزایمر ‐ را تشخیص میدهند، توانایی ما را برای پیشبینی پیشرفت از MCI به ADD یا سایر انواع دمانس که هنوز نامشخص است بهبود میبخشد. از آنجایی که این تستها گران هستند، مهم است که مزایای بیشتری داشته باشند.
هدف
هدف ما ارزیابی دقت پت اسکن اف‐۱۸ با فلوربتاپیر در شناسایی آن دسته از افراد مبتلا به MCI است که از لحاظ بالینی تا ADD، و سایر انواع دمانس، یا هر نوع دمانس طی یک دوره زمانی پیشرفت میکنند.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا می ۲۰۱۷ بهروز است. سه مطالعه را یافتیم که ۴۵۳ شرکتکننده مبتلا به MCI را وارد کردند. دو مطالعه پیشرفت از MCI به ADD و یک مطالعه پیشرفت از MCI به هر نوع دمانس را ارزیابی کردند.
با توجه به دو مطالعهای که به ارزیابی پیشرفت از MCI به ADD پرداختند، یک مطالعه با ۴۰۱ شرکتکننده با پیگیری ۱,۶ سال داشت و میانگین سنی ۷۲ سال بود. مطالعه دیگر ۴۷ شرکتکننده با پیگیری سه سال داشت، و میانگین سنی ۷۲ سال بود.
مطالعه دیگری که انواع دیگر دمانس را بررسی کرد، ۵ شرکتکننده بالای ۹۰ سال را وارد کرد.
دو مطالعه از این مطالعات، توسط تولید کننده تست، از نظر مالی حمایت شد.
کیفیت شواهد
محدودیت اصلی این مرور این بود که یافتههای ما فقط بر مبنای سه مطالعه بود، و جزئیات کافی در مورد چگونگی انتخاب افراد وجود نداشت، اطلاعات به دست آمده از اسکن جدا از تشخیص نهایی ارزیابی شد. به دلیل تضاد بالقوه مناسب شناسایی شده، این مطالعات در معرض خطر سوگیری (bias) بالا در نظر گرفته شدند.
یافتههای کلیدی
در این مرور، بر اساس سه مطالعه، نتایج زیر را یافتیم.
در پیگیری ۱,۶ ساله، با استفاده از ارزیابی بصری، اسکن، ۸۹% از شرکتکنندگانی را که به ADD پیشرفت داشتند، به درستی طبقهبندی کرد و فقط ۵۸% از شرکتکنندگانی را که تا ADD پیشرفت نداشتند به درستی طبقهبندی کرد. این بدان معنی است که در گروهی از ۱۰۰ فرد مبتلا به MCI، از ۱۵% از افرادی که به سمت ADD خواهند رفت، ما انتظار داریم ۱۳ نفر از ۱۵ شرکتکننده نتیجه مثبت داشته باشند و ۲ شرکتکننده دیگر منفی کاذب خواهند بود. همچنین ۴۹ فردی که به ADD مبتلا نشدند، نتیجه منفی خواهند داشت، اما ۳۶ فرد که به ADD مبتلا نشدند، نتیجه مثبت خواهند داشت (مثبت کاذب).
در این مطالعه که افراد را به مدت سه سال پیگیری و از ارزیابی بصری استفاده کرد، اسکن، ۶۷% از افرادی را که تا ADD پیشرفت کردند و ۷۱% از افرادی را که تا ADD پیشرفت نکردند، به درستی طبقهبندی کرد. این بدان معنی است که در گروهی از ۱۰۰ شرکتکننده مبتلا به MCI؛ ADD در ۱۹ شرکتکننده توسعه خواهد یافت، ما انتظار داریم ۱۳ شرکتکننده نتیجه مثبت اسکن و ۶ شرکتکننده نتیجه منفی کاذب خواهند داشت. علاوه بر این، ۵۸ نفر از ۸۱ شرکتکننده که به ADD پیشرفت نکردند، نتیجه منفی خواهند داشت، اما ۲۳ شرکتکننده که به سمت ADD نخواهند رفت، نتیجه مثبت (مثبت کاذب) خواهند داشت. تعداد کم شرکتکنندگانی که در سه سال ارزیابی شدند، اطمینان ما را به دقت این تخمینها کاهش دادند.
با توجه به پیشرفت به سمت هرگونه دمانس، تعداد بسیار کم شرکتکنندگان به این معنی است که قادر به ارائه تخمینهای معنیداری از دقت کارآزماییها نیستیم.
ما نتیجه گرفتیم که اسکن اف‐۱۸ با فلوربتاپیر نمیتواند برای استفاده روتین در عمل بالینی برای پیشبینی پیشرفت از MCI تا ADD یا هر نوع دمانس دیگر بر اساس دادههای موجود فعلی توصیه شود. مطالعات بیشتری برای تعیین سودمندی آن مورد نیاز است.
پیشرفت از MCI به ADD، هر نوع دیگر از دمانس، و هر نوع دمانس در یک مطالعه ارزیابی شد (Ong ۲۰۱۵). این مطالعه دادههای مربوط به ۴۵ شرکتکننده را طی چهار سال پیگیری گزارش کرد؛ ۲۱ شرکتکننده در چهار سال پیگیری معیارهای NINCDS‐ADRDA را برای دمانس بیماری آلزایمر داشتند، نسبت تبدیل به ADD؛ ۴۷% از ۴۵ شرکتکننده بود، و ۱۱% از ۴۵ شرکتکننده دارای معیارهای سایر انواع دمانس بودند (سه مورد دمانس فرونتو تمپورال (FrontoTemporal Dementia; FTD))، یک مورد دمانس لوی بادی (Dementia with Lewy body; DLB)، و یک فلج متعارف پیشرفته (Progressive Supranuclear Palsy; PSP)). این مطالعه را در حوزههای استاندارد مرجع، جریان، و زمانبندی (QUADAS‐۲) در معرض خطر بالای سوگیری (bias) در نظر گرفتیم.
MCI تا ADD؛ پت اسکن اف‐۱۸ فلوربتابن بهصورت بصری تجزیهوتحلیل شد: حساسیت ۱۰۰% (۹۵% فاصله اطمینان (CI): %۸۴ تا ۱۰۰%) و ویژگی ۸۳% بود (۹۵% CI؛ ۶۳% تا ۹۸%) (۴۵ = n؛ ۱ مطالعه). تجزیهوتحلیل کمی: برای تشخیص ADD در پیگیری، حساسیت ۱۰۰%؛ (۹۵% CI؛ ۸۴% تا ۱۰۰%) و ویژگی ۸۸%؛ (۹۵% CI؛ ۶۸% تا ۹۷%) بود (۴۵ = n؛ ۱ مطالعه).
MCI به هر نوع دمانس دیگر (غیر‐ADD): پت اسکن اف‐۱۸ فلوربتابن به صورت بصری تجزیهوتحلیل شد: حساسیت ۰%؛ (۹۵% CI؛ ۰% تا ۵۲%) و ویژگی ۳۸% بود (۹۵% CI؛ ۲۳% تا ۵۴%) (۴۵ = n؛ ۱ مطالعه). تجزیهوتحلیل کمی: برای تشخیص هر نوع دمانس در پیگیری، حساسیت ۰%؛ (۹۵% CI؛ %۰ تا ۵۲%) و ویژگی ۴۰%؛ (۹۵% CI؛ ۲۵% تا ۵۷%) بود (۴۵ = n؛ ۱ مطالعه).
MCI به هر نوع دمانس دیگر؛ پت اسکن اف‐۱۸ فلوربتابن بهصورت بصری تجزیهوتحلیل شد: حساسیت ۸۱%؛ (۹۵% CI؛ ۶۱% تا ۹۳%) و ویژگی ۷۹% بود؛ (۹۵% CI؛ ۵۴% تا ۹۴%) (۴۵ = n؛ ۱ مطالعه). کمیت: برای تشخیص هر نوع دمانس در پیگیری، حساسیت ۸۱%؛ (۹۵% CI؛ ۶۱% تا ۹۳%) و ویژگی ۸۴%؛ (۹۵% CI؛ ۶۰% تا ۹۷%) بود (۴۵ = n؛ ۱ مطالعه) تجزیهوتحلیل شد.
سوال مطالعه مروری آیا استفاده از پت اسکن اف‐۱۸ فلوربتابن پیشرفت دمانس بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease dementia; ADD) و سایر دمانسها را در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف (mild cognitive impairment; MCI) پیشبینی میکند؟
پیشینه
با توجه به پیری جهانی، انتظار میرود تعداد افراد مبتلا به دمانس در چند دهه آینده بهطور چشمگیری افزایش یابد. تشخیص دمانس در مرحله اولیه مطلوب است، اما توافق گستردهای در مورد بهترین رویکرد وجود ندارد. طیف وسیعی از آزمونهای قلم و کاغذ ساده که توسط متخصصان مراقبت سلامت استفاده میشوند میتوانند افراد دارای حافظه ضعیف یا اختلال شناختی را ارزیابی کنند. آیا استفاده یا عدم استفاده از پت اسکنهای ویژه که آمیلوئید ‐ یکی از نشانههای بیماری آلزایمر ‐ را تشخیص میدهند توانایی ما را برای پیشبینی پیشرفت از MCI به ADD یا سایر انواع دمانس که هنوز نامشخص است بهبود میبخشد. از آنجایی که این تستها گران هستند، مهم است که مزایای بیشتری داشته باشند.
هدف
هدف ما ارزیابی دقت پت اسکن اف‐۱۸ فلوربتابن در شناسایی آن دسته از افراد مبتلا به MCI است که از لحاظ بالینی تا ADD، و سایر انواع دمانس، یا هر نوع دمانس طی یک دوره زمانی پیشرفت میکنند.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا می ۲۰۱۷ بهروز است. ۱ مطالعه را یافتیم که ۴۵ شرکتکننده مبتلا به MCI را با ۴ سال پیگیری وارد کرد؛ جنسیت گزارش نشد و میانه سنی برای افراد با پت اسکن مثبت از طریق ارزیابی کمی ۷۳,۵ سال بود. برای افراد با پت اسکن منفی میانگین سنی ۷۱.۸ سال بود. شرکتکنندگان بهطور عمده از کلینیکهای بالینی محلی به کار گرفته شدند.
این مطالعه از تولید کننده تست حمایت مالی دریافت کرد.
کیفیت شواهد محدودیت اصلی این مرور این بود که یافتههای ما فقط بر یک مطالعه مبتنی بود، و جزئیات کافی در مورد چگونگی انتخاب شرکتکنندگان وجود نداشت. از آنجایی که تشخیص نهایی ADD جدا از نتایج اسکن نبود، و به دلیل تضاد بالقوه مناسب شناسایی شده، این مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری (bias) در نظر گرفته شد.
یافتههای کلیدی
در این مرور، فقط بر اساس نتایج یک مطالعه، دریافتیم که پت اسکن اف‐۱۸ فلوربتابن، بهعنوان تکتست با ارزیابی بصری، طی چهار سال پیگیری ۱۰۰% از شرکتکنندگانی را که به ADD پیشرفت داشتند و ۸۳% از شرکتکنندگانی را که تا ADD پیشرفت نداشتند؛ به درستی طبقهبندی کرد. این امر به این معنی است که ۴۷ شرکتکننده در یک مطالعه کوهورت با ۱۰۰ شرکتکننده مبتلا به MCI تا ADD پیشرفت خواهند کرد، ما انتظار خواهیم داشت که تمام ۴۷ شرکتکننده MCI با پت اسکن اف‐۱۸ فلوربتابن تست مثبت خواهند داشت و ۰ شرکتکننده منفی کاذب خواهند بود (یعنی هیچ یک از ۴۷ شرکتکننده تست منفی نخواهند داشت و تا ADD پیشرفت نخواهند کرد). علاوه بر این، ما انتظار داریم ۴۴ شرکتکننده از ۵۳ شرکتکننده که به ADD پیشروی نداشتند دارای اف‐۱۸ فلوربتابن منفی باشند، و ۹ مورد مثبت کاذب باشند (یعنی ۹ شرکتکننده از ۵۳ شرکتکننده تست مثبت خواهند داشت اما به ADD پیشرفت نمیکنند).
حجم کوچک مطالعه وارد شده اطمینان ما به این تخمینهای به دست آمده از دقت را کاهش داد و اینکه این تست بهطور قابل توجهی دارای دقت پائینتر از این نتایج باشد، امکانپذیر است.
ما نتیجه گرفتیم که تصویربرداری اف‐۱۸ فلوربتابن یک تست امیدوار کننده برای پیشبینی پیشرفت از MCI تا ADD است؛ اگرچه، برای نشان دادن دقت آن به صورت واضح، نیاز به مطالعات بیشتری داریم.
پیشرفت از MCI به ADD در ۲۴۳ شرکتکننده از دو مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعات دادههای مربوط به ۱۹ شرکتکننده را با دو سال پیگیری و ۲۲۴ شرکتکننده با سه سال پیگیری گزارش کردند. نه شرکتکننده (۴۷,۴%) شرکتکننده به مدت دو سال و ۸۱ شرکتکننده (۳۶.۲%) به مدت سه سال پیگیری شدند.
در مورد انتخاب شرکتکنندگان و نمونهبرداری در هر دو مطالعه نگرانیهایی وجود داشت. دامنه تست شاخص در یک مطالعه نامشخص و در مطالعه دوم در معرض خطر پائین سوگیری در نظر گرفته شد. برای دامنه استاندارد مرجع، یک مطالعه در معرض خطر پائین و مطالعه دوم در معرض خطر نامشخص سوگیری در نظر گرفته شد. با توجه به دامنه جریان و زمانبندی، هر دو مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری در نظر گرفته شد.
MCI به ADD
پیشرفت از MCI به ADD در دو سال پیگیری با ارزیابی کمی از طریق SUVR دارای حساسیت ۸۹%؛ (۹۵% CI؛ ۵۲ تا ۱۰۰) و ویژگی ۸۰%؛ (۹۵% CI؛ ۴۴ تا ۹۷) بود (۱۹ = n؛ ۱ مطالعه).
پیشرفت از MCI به ADD در سه سال پیگیری با ارزیابی بصری دارای حساسیت ۶۴%؛ (۹۵% CI؛ ۵۳ تا ۷۵) و ویژگی ۶۹%؛ (۹۵% CI؛ ۶۰ تا ۷۶) بود (۲۲۴ = n؛ ۱ مطالعه).
هیچ اطلاعاتی در مورد دو هدف دیگر در این مرور سیستماتیک (SR) وجود نداشت: پیشرفت از MCI به سایر انواع دمانس و پیشرفت به هر نوع دمانس در پیگیری.
سوال مطالعه مروری آیا استفاده از پت اسکن اف‐۱۸ با فلوتمتامول پیشرفت دمانس بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease dementia; ADD) و سایر دمانسها را در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف (mild cognitive impairment; MCI) پیشبینی میکند؟
پیشینه
با توجه به پیری جهانی، انتظار میرود در چند دهه آینده تعداد افراد مبتلا به دمانس بهطور چشمگیری افزایش یابد. تشخیص دمانس در مرحله اولیه مطلوب است؛ اما توافق گستردهای در مورد بهترین رویکرد برای آن وجود ندارد. طیف وسیعی از تستهای قلم و کاغذ ساده که توسط متخصصان مراقبت سلامت استفاده میشوند میتوانند افراد دارای حافظه ضعیف یا اختلال شناختی را ارزیابی کنند. آیا استفاده یا عدم استفاده از پت اسکنهای ویژه که آمیلوئید ‐ یکی از نشانههای بیماری آلزایمر ‐ را تشخیص میدهند، توانایی ما برای پیشبینی پیشرفت از MCI به ADD یا سایر انواع دمانس را که هنوز نامشخص است بهبود میبخشد. از آنجایی که این تستها گران هستند، مهم است که مزایای بیشتری داشته باشند.
هدف
هدف ما ارزیابی دقت پت اسکن اف‐۱۸ با فلوتمتامول در شناسایی آن دسته از افراد مبتلا به MCI است که از لحاظ بالینی تا ADD، و سایر انواع دمانس، یا هر نوع دمانس در طی یک دوره زمانی پیشرفت میکنند.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا می ۲۰۱۷ بهروز است. دو مطالعه یافتیم که به ارزیابی پیشرفت از MCI به ADD پرداختند. این مطالعات ۲۵۲ شرکتکننده واجد شرایط MCI را با ۲۴۳ شرکتکننده که پیگیری داشتند وارد کردند. از این تعداد، ۱۲۷ شرکتکننده زن بودند. میانگین سنی در یک مطالعه با دو سال پیگیری ۷,۰۹ + ۷۲.۷ سال بود. در مطالعه دیگری با پیگیری سه ساله، میانگین سنی ۷۱.۱ + ۸.۶۲ سال بود. محل انجام یک مطالعه کلینیکهای حافظه بود.
منابع تامین مالی مطالعه: هر دو مطالعه توسط تولید کننده تست حمایت مالی شدند.
کیفیت شواهد
محدودیت اصلی این مرور این بود که یافتههای ما فقط مبتنی بر دو مطالعه بود، و جزئیات کافی در مورد چگونگی وارد افراد وجود نداشت، نحوه انجام تفسیر پت اسکن در یک مطالعه، و نحوه تشخیص بالینی دمانس در مطالعه دیگر مشخص نبود. این مطالعات به علت تضاد بالقوه مناسب شناسایی شده در معرض خطر بالای سوگیری (bias) قرار داشتند.
یافتههای کلیدی
در این مرور، ما دریافتیم که پت اسکن اف‐۱۸ فلوتمتامول، بهعنوان تک تست، در یک مطالعه با ۱۹ شرکتکننده با ۲ سال پیگیری، حساسیت ۸۹% و ویژگی ۸۰% داشت. این بدان معنی است که در یک مطالعه کوهورت با ۱۰۰ شرکتکننده مبتلا به MCI و نسبت پیشرفت ۴۷% در این مطالعه، انتظار میرود ۴۲ نفر از ۴۷ شرکتکننده مبتلا به MCI با نتیجه مثبت برای پت اسکن اف‐۱۸ فلوتمتامول برای پیشرفت به ADD و ۵ شرکتکننده دارای مثبت کاذب وجود داشته باشد. علاوه بر این، انتظار میرود ۴۲ نفر از ۵۳ شرکتکننده بدون پیشرفت ADD، دارای نتیجه منفی اف‐۱۸ فلوتمتامول باشند، و ۱۱ مورد منفی کاذب وجود داشته باشد.
در مطالعه دیگری با ۲۲۴ شرکتکننده که در تجزیهوتحلیل با ۳ سال پیگیری وارد شدند، حساسیت ۶۴% و ویژگی ۶۹% بود. این بدان معنی است که در یک مطالعه کوهورت با ۱۰۰ شرکتکننده با MCI و نسبت پیشرفت در این مطالعه ۳۶%، ما انتظار داریم ۲۳ شرکتکننده از ۳۶ شرکتکننده مبتلا به MCI با نتیجه مثبت اف‐۱۸ فلوتمتامول به ADD پیشرفت کنند، و ۱۳ شرکتکننده مثبت کاذب باشند. علاوه بر این، انتظار داریم ۴۴ نفر از ۶۴ شرکتکننده که پیشرفت ADD نداشتند نتیجه منفی برای اف‐۱۸ فلوتمتامول داشته باشند، و ۲۰ مورد منفی کاذب وجود داشته باشد.
هیچ اطلاعاتی در مورد پیشرفت بیماری از نوع MCI به انواع دیگر دمانس و پیشرفت به هر نوع دمانس در پیگیری وجود نداشت.
نتیجه گرفتیم که، بر اساس دادههای موجود، تصویربرداری پت اف‐۱۸ فلوتمتامول نمیتواند برای استفاده روتین در عمل بالینی برای پیشبینی پیشرفت از MCI به ADD توصیه شود. مطالعات بیشتری برای نشان دادن سودمندی چشمگیر آن مورد نیاز هستند.
صفحه ۱ از ۱ |
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مرکز همکار کاکرین ایران می باشد.
طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2025 CC BY-NC 4.0 | Cochrane Iran Associate Centre
Designed & Developed by : Yektaweb