جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای Paul F Ashley
تجویز آنالژزیک‌ها پیش از جراحی به منظور کاهش بیشتر درد در کودکان و نوجوانانی که تحت درمان‌های دندانی قرار می‌گیرند.
Paul F Ashley، Susan Parekh، David R Moles، Prabhleen Anand، Laura CI MacDonald،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
ترس از درد دندان مهم‌ترین مانع برای درمان کودکانی است که به مراقبت دندانی احتیاج دارند. استفاده از داروهای آنالژزیک‌ها پیش از جراحی می‌تواند احساس ناراحتی پس از جراحی و درد حین جراحی را کاهش دهد. ما شواهد در دسترس را برای بررسی نتیجه پژوهش بیشتر و اطلاع از توسعه دستورالعمل‌های تجویز دارو مرور کردیم. این یک نسخه به‌روز از مرور کاکرین است که در سال ۲۰۱۲ منتشر شده است.
اهداف
بررسی تاثیر تجویز آنالژزیک‌های پیش از جراحی به منظور کاستن درد حین و پس از جراحی (یا هر دو) در کودکان و نوجوانانی که تحت درمان‌های دندانی بدون بی‌حسی یا آرام‌سازی عمومی قرار می‌گیرند.
روش های جستجو

بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سلامت دهان در کاکرین (Cochrane Oral Health's Trials Register)؛ (تا ۵ ژانویه ۲۰۱۶)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌ شده کاکرین (CENTRAL)؛ (کتابخانه کاکرین؛ شماره ۱۲؛ ۲۰۱۵)؛ MEDLINE via OVID (از ۱۹۴۶ تا ۵ ژانویه ۲۰۱۶)؛ EMBASE via OVID (از ۱۹۸۰ تا ۵ ژانویه ۲۰۱۶)؛ LILACS via BIREME (از ۱۹۸۲ تا ۵ ژانویه ۲۰۱۶) و ISI Web of Science (از ۱۹۴۵ تا ۵ ژانویه ۲۰۱۶). به منظور دستیابی به کارآزمایی‌های در حال انجام تا تاریخ ۵ ژانویه ۲۰۱۶، به جست‌وجو در ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform) پرداختیم. هیچ گونه محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار در جست‌وجوی بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی لحاظ نشد. هم‌چنین چند مجله تخصصی را از تاریخ ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ به صورت دستی جست‌وجو کردیم.

جهت دستیابی به مطالعات بیشتر، فهرست منابع تمامی کارآزمایی‌های واجد شرایط را بررسی کردیم. به منظور دسترسی به داده‌های منتشر نشده با متخصصین هر حوزه تماس حاصل کردیم.

معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده (randomised controlled clinical trials; RCTs) مربوط به بررسی تاثیر استفاده از آنالژزیک‌ها پیش از درمان دندانپزشکی در برابر تجویز دارونما (placebo) یا عدم استفاده از آنالژزیک‌ها در کودکان و نوجوانان زیر ۱۷ سال. کودکان و نوجوانانی را از مطالعه کنار گذاشتیم که درمان دندانپزشکی را تحت آرام‌سازی (شامل اکسید نیتروژن (nitrous oxide)/اکسیژن) یا بی‌حسی عمومی انجام داده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به ارزیابی واجد شرایط بودن عناوین و چکیده‌های مقالات حاصل از جست‌وجو، استخراج داده‌ها و ارزیابی خطر سوگیری (bias) در مطالعات وارد شده پرداختند. با استفاده از معیار درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) کیفیت شواهد را مورد بررسی قرار دادیم.
نتایج اصلی

پنج کارآزمایی را با مجموع ۱۹۰ شرکت‌کننده وارد مرور کردیم. برای این نسخه به‌روز شده در ژانویه ۲۰۱۶، هیچ مطالعه جدیدی را شناسایی نکردیم.

سه کارآزمایی مربوط به درمان دندانپزشکی یعنی درمان‌های ترمیمی یا کشیدن دندان، و دو کارآزمایی در رابطه با درمان ارتودنسی بودند. هیچ یک از کارآزمایی‌های وارد شده دارای خطر پائین سوگیری نبود.

سه مورد از کارآزمایی‌های وارد شده پاراستامول (paracetamol) را با دارونما (placebo) مقایسه کرده بودند، فقط دو مورد از آنها داده‌هایی را برای انجام تجزیه‌و‌تحلیل ارائه کردند (وجود یا عدم وجود درد پس از جراحی که توسط والدین گزارش شده بود). متاآنالیز (meta‐analysis) انجام شده از این دو کارآزمایی یک خطر نسبی (RR) معادل ۰,۸۱ برای درد پس از جراحی نشان داد (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۵۳ تا ۱.۲۲؛ دو کارآزمایی، ۱۰۰ شرکت‌کننده؛ ۰.۳۱ = P)، که هیچ گونه شواهدی دال بر مزیت تجویز پاراستامول پیش از جراحی نشان نداد (۵۲% از افراد گروه دارونما در برابر ۴۲% از افراد گروه پاراستامول درد را گزارش کردند). خطر سوگیری در یکی از کارآزمایی‌ها نامشخص و در دیگری پُر‐خطر بود. کیفیت این شواهد پائین بود. در یک مطالعه هیچ گونه حوادث جانبی رخ نداد؛ دو کارآزمایی دیگر اشاره‌ای به حوادث جانبی نکرده بودند.

چهار مورد از کارآزمایی‌های وارد شده به مقایسه ایبوپروفن با دارونما پرداخته بودند. سه مورد از آنها داده‌های قابل استفاده‌ای ارائه کرده بودند. یکی از کارآزمایی‌ها هیچ گونه تفاوت آماری قابل توجهی در رابطه با درد پس از جراحی بین گروه مصرف کننده ایبوپروفن و گروه کنترل در کودکانی که تحت درمان دندانی قرار گرفته بودند، گزارش نکرده بود. به منظور تعیین تاثیر تجویز ایبوپروفن پیش از جراحی بر شدت درد پس از جراحی، داده‌های مربوط به دو کارآزمایی دیگر را با هم تجمیع کردیم، این دو کارآزمایی شامل بیمارانی بودند که جایگذاری ارتودنسی بدون بی‌هوشی عمومی را تجربه کرده بودند. میانگین تفاوت در شدت درد پس از جراحی معادل ۱۳,۴۴‐؛ (۹۵% CI؛ ۲۳.۰۱‐ تا ۳.۸۸‐؛ دو کارآزمایی؛ ۸۵ شرکت‌کننده؛ ۰.۰۰۶ = P) در مقیاس آنالوگ بصری ۰ تا ۱۰۰ دارای اهمیت آماری بود، که نشان دهنده مزیت احتمالی برای تجویز ایبوپروفن پیش از جراحی و پیش از پروسیجرهای ارتودنسی است. به هرحال خطر سوگیری در هر دو کارآزمایی بالا بود. کیفیت این شواهد پائین بود. فقط یکی از کارآزمایی‌ها، حوادث جانبی را گزارش کرده بود (یک شرکت‌کننده در گروه ایبوپروفن و یک شرکت‌کننده در گروه دارونما آسیب به لب یا چانه را گزارش کرده بودند).

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
بر اساس مطالعات در دسترس، ما نمی‌توانیم تعیین کنیم که دادن آنالژزیک‌های پیش از جراحی در پروسیجرهای دندانپزشکی کودکان تحت بی‌حسی موضعی مزیت دارد یا خیر. یک مزیت احتمالی در گروهی که پیش از جایگذاری ارتودنسی از آنالژزیک‌ها استفاده کرده بودند، وجود داشت. کیفیت این شواهد پائین بود. لازم است کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده بیشتر با حجم نمونه مناسب و معیارهای پیامد به خوبی تعریف شده، انجام گیرند.
خلاصه به زبان ساده

استفاده از داروهای مسکّن مثل پاراستامول و ایبوپروفن پیش از درمان دندانپزشکی در کودکان و نوجوانان به منظور کاهش درد پس از درمان

سوال مطالعه مروری

آیا دادن داروهای مسکّن مثل پاراستامول (paracetamol) و ایبوپروفن (ibuprofen) به کودکان پیش از درمان دندانپزشکی به کاهش درد پس از درمان کمک می‌کند؟

پیشینه

بروز درد دندان پس از پروسیجرهای دندانپزشکی شایع است و می‌تواند به ترس فزاینده از درمان دندانپزشکی، خودداری از دریافت درمان دندانی و مشکلات دیگر بی‌انجامد. کاستن از میزان درد به ویژه در کودکان و نوجوانان مهم است. یکی از اقداماتی که برای این منظور می‌تواند صورت گیرد تجویز داروی مسکّن پیش از درمان است.

نویسندگان مرور در گروه سلامت دهان در کاکرین Cochrane Oral Health، این نسخه به‌روز را به منظور جست‌وجوی شواهدی پیرامون استفاده از داروهای مسکّن در کودکان زیر ۱۷ سال که بدون استفاده از آرام‌سازی یا بی‌هوشی عمومی، اما با یک بی‌حسی موضعی تحت درمان قرار می‌گیرند، انجام داده‌اند. این درمان‌ها شامل کشیدن دندان، ترمیم دندان و پر کردن دندان بودند.

ویژگی‌های مطالعه

ما تا ۵ ژانویه ۲۰۱۶ در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی مختلف و نیز به صورت دستی جست‌وجو انجام دادیم. پنج مطالعه را با مجموع ۱۹۰ شرکت‌کننده در این مرور وارد کردیم. بین مرور قبلی کاکرین که در سال ۲۰۱۲ انجام شد و آخرین جست‌وجوی انجام شده در ژانویه ۲۰۱۶ هیچ مطالعه جدیدی پیدا نکردیم.

سه مطالعه وارد شده مربوط به درمان دندانپزشکی (پر کردن و کشیدن دندان) و دو مطالعه مربوط به درمان ارتودونسی (بریس) بود. سه مورد از پنج مطالعه وارد شده، پاراستامول را با دارونما (قرص شکر) و چهار مورد نیز ایبوپروفن را با یک دارونما مقایسه کرده بودند.

نتایج کلیدی

بر اساس شواهد موجود، ما نمی‌توانیم تعیین کنیم که دادن داروی مسکّن پیش از درمان برای کودکان و نوجوانانی که تحت پروسیجرهای دندانپزشکی با بی‌حسی موضعی قرار می‌گیرند مزیتی دارد یا خیر. یک مزیت احتمالی در مورد دادن داروی مسکّن پیش از جایگذاری بریس‌ها وجود دارد. فقط یک مطالعه یک حادثه جانبی را گزارش کرده بود (یک شرکت‌کننده از هر گروه دچار آسیب گونه یا لب در اثر گزش شده بود). نیاز به پژوهش‌های بیشتری وجود دارد.

کیفیت شواهد

هیچ یک از مطالعات وارد شده خطر پائین سوگیری (bias) نداشتند. کیفیت این شواهد پائین بود.


نقش آرام‌سازی در کودکان تحت درمان دندان‌‌پزشکی
Paul F Ashley، Mohsin Chaudhary، Liege Lourenço‐Matharu،
دوره ۲۰۱۸، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
پیشینه
ترس کودکان از درمان دندان‌پزشکی ممکن است منجر به مشکلات مدیریت رفتاری برای دندان‌پزشکان شود، که می‌تواند مانع موفقیت درمان دندان‌پزشکی کودکان شود. آرام‌سازی (sedation) می‌تواند برای از بین بردن اضطراب استفاده شود و رفتار کودکان را تحت درمان دندان‌پزشکی مدیریت کند. تعیین اثربخشی عوامل، دوزها و رژیم‌ها از پژوهش‌های منتشر شده مورد نیاز است. این دومین نسخه به‌روز از مرور کاکرین است که اولین بار در سال ۲۰۰۵ منتشر و پیش‌ از این در سال ۲۰۱۲ به‌روز شد.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و اثربخشی نسبی آرام‌سازی هوشیاری و دوزاژها برای مدیریت رفتاری در دندان‌پزشکی کودکان.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات سلامت دهان کاکرین بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کرد: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های سلامت دهان در کاکرین (تا ۲۲ فوریه ۲۰۱۸)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ سال ۲۰۱۸، شماره ۱) در کتابحانه کاکرین (جست‌وجو شده تا ۲۲ فوریه ۲۰۱۸)؛ MEDLINE Ovid (از ۱۹۴۶ تا ۲۲ فوریه ۲۰۱۸) و Embase Ovid (از ۱۹۸۰ تا ۲۲ فوریه ۲۰۱۸). برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام مرکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت جست‌وجو شدند. هنگام جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار اعمال ‌نشد.
معیارهای انتخاب
مطالعاتی که دارای معیارهای زیر بودند، وارد شدند: کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره آرام‌سازی هوشیاری (conscious sedation) که به مقایسه دو یا بیش‌تر از داروها/تکنیک‌ها/دارونما (placebo) انجام شده توسط دندان‌پزشک یا یکی از تیم دندان‌پزشکی در کودکان تا ۱۶ سال پرداخته بودند. کارآزمایی‌های متقاطع (cross‐over trials) را از مرور خارج کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، دو بار، اطلاعات مربوط به روش‌ها، شرکت‌کنندگان، مداخلات، اندازه‌گیری‌ پیامدها و نتایج را استخراج کردند. جایی که اطلاعات در گزارش‌های کارآزمایی ناقص یا نامشخص بود با نویسندگان کارآزمایی تماس گرفته شد. کارآزمایی‌ها برای خطر سوگیری (bias) ارزیابی شدند. از دستورالعمل‌های آماری کاکرین پیروی شد.
نتایج اصلی
ما ۵۰ مطالعه را با مجموع ۳۷۰۴ شرکت‌کننده وارد کردیم. چهل مطالعه (۸۱%) در خطر بالای سوگیری، نه مطالعه (۱۸%) در وضعیت نامعلوم از خطر سوگیری قرار داشتند، و فقط یک مطالعه در خطر پائین سوگیری ارزیابی شد. ۳۴ نوع آرام‌بخش مختلف وجود داشت که با یا بدون استنشاق اکسید‌ نیتروس (nitrous oxide) استفاده شدند. دوزها، نحوه مصرف و زمان مصرف به‌طور گسترده‌ای متفاوت بودند. مطالعات به‌صورت کنترل شده با دارونما (placebo)، دوزاژ و مقایسه سر‌به‌سر گروه‌بندی شدند. متاآنالیز (meta‐analysis) داده‌های موجود برای پیامد اولیه (رفتار) برای مطالعات بررسی کننده میدازولام (midazolam) خوراکی در برابر دارونما به‌تنهایی امکان‌پذیر بود. شواهد با قطعیت متوسط از شش مطالعه حاکی از ناهمگونی بالینی کوچک و در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری وجود دارد، که نشان می‌دهند در مقایسه با دارونما، استفاده از میدازولام خوراکی در دوزهای بین ۰,۲۵ میلی‌گرم/کیلوگرم تا ۱ میلی‌گرم/کیلوگرم با همکاری رفتاری بیشتری همراه است؛ تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) به نفع میدازولام بود (SMD: ۱.۹۶؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۱.۵۹ تا ۲.۳۳؛ P < ۰.۰۰۰۱؛ I۲ = ۹۰%؛ ۶ مطالعه؛ ۲۰۲ شرکت‌کننده). نتیجه‌گیری در مورد پیامدهای ثانویه به دلیل گزارش‌های ناقص، ناکافی یا هر دو امکان‌پذیر نبود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد با قطعیت متوسط وجود دارد که نشان می‌دهد میدازولام خوراکی یک داروی آرام‌بخش موثر برای کودکان تحت درمان دندان‌پزشکی است. کارآزمایی‌های بالینی بیش‌تری با طراحی و گزارش‌دهی خوب برای ارزیابی سایر داروهای آرام‌سازی مورد نیاز است. توصیه‌های بیش‌تری برای پژوهش‌های آینده توصیف شده‌اند و پیشنهاد شده که کارآزمایی‌های آینده، رژیم‌های تجربی را در مقایسه با میدازولام خوراکی یا اکسید ‌نیتروس استنشاقی ارزیابی کنند.
خلاصه به زبان ساده

آرام‌سازی در کودکان تحت درمان دندان‌‌پزشکی

سوال مطالعه مروری

هدف این مرور کاکرین، یافتن موثرترین داروی آرام‌بخش استفاده شده در طول درمان دندان‌نپزشکی کودکان بود.

پیشینه

ترس از دندان‌پزشک ممکن است به عنوان رفتار عدم همکاری در کودکان نیازمند درمان دندان‌پزشکی بیان شود. مشکلات مدیریت رفتاری می‌تواند منجر به پوسیدگی دندان کودک شود. درحالی که تکنیک‌های رفتاری نقش مهمی در مدیریت کردن کودکان بازی می‌کنند، برخی از کودکان هنوز با همکاری با درمان دندان‌پزشکی مشکل دارند و ممکن است نیاز به آرام‌سازی (sedation) داشته باشند. این مرور تاثیرات داروهای آرام‌سازی کودک را درحالی که آنها را هوشیار نگه می‌دارد، مورد بررسی قرار داد.

ویژگی‌های مطالعه

نویسندگان گروه سلامت دهان در کاکرین این مرور را انجام دادند و شواهد تا ۲۲ فوریه ۲۰۱۸ به‌روز شد. مجموع ۵۰ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده با مجموع ۳۷۰۴ شرک‌کننده وارد شدند. در این مطالعات ۳۴ نوع آرام‌بخش مختلف، اغلب با استنشاق اکسید ‌نیتروس (nitrous oxide) استفاده شد. دوزها و تجویز این داروها به‌طور گسترده‌ای متفاوت بود. ما مطالعات را به گروه‌های مقایسه داروها با دارونما (placebo)، مقایسه داروها با سایر داروها و مقایسه دوزهای مختلف از داروها، تقسیم کردیم. به‌دلیل این‌که تمام مطالعات متفاوت بودند، توانستیم فقط یک متاآنالیز برای مقایسه میدازولام (midazolam) خوراکی با یک دارونما انجام دهیم. این مرور نشان داد که استفاده از میدازولام خوراکی نسبت به داروی دارونما، همکاری بیمار را برای درمان دندان‌پزشکی بیشتر می‌کند. در مواردی که گزارش شد، عوارض جانبی کم و جزئی بود.

نتایج کلیدی

میدازولام خوراکی احتمالا رفتار کودکان را در طول درمان دندان‌پزشکی بهبود می‌بخشد. سایر آرام‌بخش‌ها را ارزیابی کردیم اما شواهد کافی برای نتیجه‌گیری کردن در این زمینه وجود ندارد.

قطعیت شواهد

برخی شواهد با قطعیت متوسط وجود دارد که نشان می‌دهد میدازولام حل شده در آب میوه موثر است.


صفحه ۱ از ۱