میوپی (myopia) (نزدیک‌بینی یا کوتاه‌بینی) یک بیماری است که در آن قدرت انکساری چشم بیشتر از مقدار مورد نیاز است. شایع‌ترین شکایت افراد نزدیک‌بین، تاری دید فاصله دور است، که می‌تواند به وسیله ابزار کمک‌دیداری معمولی مانند عینک یا لنزهای تماسی، یا به وسیله پروسیجرهای جراحی انکساری مانند عمل فوتورفراکتیو کراتکتومی (photorefractive keratectomy; PRK) و لیزر کراتومیلسوس اپی‌تلیال (laser epithelial keratomileusis; LASEK) اصلاح شود. در روش PRK با استفاده از لیزر، استرومای قرنیه (corneal stroma) حذف می‌شود. مشابه روش PRK، در روش LASEK نیز در ابتدا فلپ اپی‌تلیال (epithelial flap) ایجاد شده و پس از برداشتن استرومای قرنیه، آن را جایگزین می‌کند. همان‌طور که در کارآزمایی‌ها نشان داده شد، مزایا و مضرات نسبی LASEK و PRK، مستلزم یک مرور سیستماتیک است.

هدف از این مرور، مقایسه LASEK در برابر PRK برای اصلاح میوپی و ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری آنها از نظر حدت بینایی اصلاح نشده پس از جراحی، عیب انکساری باقی مانده، و عوارض ناشی از آن است.

این موارد را جست‌وجو کردیم: CENTRAL (که شامل پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین (Cochrane Eyes and Vision Trials Register) است) (شماره ۱۲، ۲۰۱۵)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE برای استنادات نمایه نشده و در حال انجام دیگر؛ Ovid MEDLINE Daily؛ Ovid OLDMEDLINE (از ژانویه ۱۹۴۶ تا دسامبر ۲۰۱۵)؛ EMBASE (از ژانویه ۱۹۸۰ تا دسامبر ۲۰۱۵)؛ منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS) (از ژانویه ۱۹۸۲ تا دسامبر ۲۰۱۵)؛ ISRCTN registry (در www.isrctn.com/editAdvancedSearch)؛ ClinicalTrials.gov (در www.clinicaltrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) (www.who.int/ictrp/search/en). هیچ محدودیتی را از نظر تاریخ انتشار یا زبان نگارش مقاله در جست‌وجوهای الکترونیکی برای یافتن کارآزمایی‌ها اعمال نکردیم. آخرین جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی را در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۵ انجام دادیم. از Science Citation Index استفاده کردیم و فهرست منابع کارآزمایی‌های وارد شده را برای شناسایی کارآزمایی‌های مرتبط به این مرور، بررسی کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد مرور کردیم که به مقایسه LASEK در برابر PRK برای اصلاح میوپی پرداخته بودند. شرکت‌کنندگان این کارآزمایی، دارای سن ۱۸ سال یا بالاتر بودند و هیچ ناراحتی بینایی همزمان یا بیماری‌های سیستمیکی که وضعیت انکساری یا بهبود زخم را تحت تاثیر قرار دهد، در آنها وجود نداشت.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم تمام گزارش‌ها را غربالگری و کارآزمایی‌های وارد شده در این مرور را از نظر خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند. داده‌ها را استخراج و یافته‌ها را با استفاده از خطرات نسبی (RR) و تفاوت‌های میانگین (MD) خلاصه کردیم. هنگامی که حداقل سه کارآزمایی وجود داشت، از یک مدل اثرات‐تصادفی و هنگامی که کمتر از سه کارآزمایی وجود داشت، از یک مدل اثر‐ثابت استفاده کردیم.

۱۱ RCT را‌ با مجموع ۴۲۸ شرکت‌کننده که دارای سن ۱۸ سال یا بالاتر و با میوپی کم تا متوسط بودند، وارد کردیم. این کارآزمایی‌ها در جمهوری چک، برزیل، ایتالیا، ایران، چین، کره، مکزیک، ترکیه، آمریکا، و انگلستان انجام گرفت. محققان در ۱۰ مورد از ۱۱ کارآزمایی، به‌طور تصادفی یک چشم را از هر شرکت‌کننده با LASEK و چشم دیگر او را با PRK تحت درمان قرار دادند، اما از آنالیز‌ زوجی (matched) برای هر دو چشم استفاده نکردند. به دلیل تفاوت در معیارهای پیامدها و زمان‌های پیگیری بین کارآزمایی‌های وارد شده، تنها تعداد کمی از کارآزمایی‌ها در بسیاری از پیامدهایی که در این مرور آنالیز شده، نقش داشتند. با توجه به گزارش‌های ضعیف، به‌طور کلی قضاوت ما بر این بود که RCTها در معرض خطر سوگیری (bias) نامشخص قرار داشتند، اگر چه ممکن است این سوگیری به دلیل تعصب ناشی از فقر اطلاعات نباشد، به دلیل عدم‐دقت، ناهمگونی و سوگیری گزارش‌دهی بالقوه برای پیامدهای این مرور، کیفیت شواهد از بسیار پائین تا متوسط درجه‌بندی شد.

نسبت چشم‌ها با حدت بینایی اصلاح نشده ۲۰/۲۰ یا بهتر، در ۱۲ ماه پیگیری در دو گروه LASEK و PRK یکسان بود (خطر نسبی (RR): ۰,۹۸؛ ۹۵% فاصله اطمینان (۹۵% CI): ۰.۹۲ تا ۱.۰۵). اگر چه ۹۵% CI پیشنهاد می‌کند که تفاوتی اندک تا عدم تفاوت بین تاثیر این دو روش درمان بر گروه‌ها وجود دارد، با این حال، کیفیت شواهد را پائین ارزیابی کردیم، زیرا تنها یک کارآزمایی بالینی این پیامد را گزارش کرده است (۱۰۲ چشم). در ۱۲ ماه بعد از درمان، داده‌های دو کارآزمایی نشان داد که هیچ گونه تفاوتی بین دو روش LASEK و PRK وجود ندارد یا احتمالا یک تاثیر کوچک به نفع استفاده PRK در برابر استفاده از LASEK برای دستیابی به نقطه انکساری ۰.۵۰ ± وجود دارد (RR: ۰.۹۳؛ ۹۵% CI؛ ۰۰.۸۴ تا ۱.۰۳؛ ۱۵۲ چشم؛ شواهد با کیفیت پائین). پس از ۱۲ ماه درمان، یک کارآزمایی گزارش داد که یکی از ۵۱ چشمی که در گروه درمان شده با LASEK قرار داشت، یک خط یا بیشتر از بهترین حدت بینایی خود را که با استفاده از عینک تصحیح شده بود، از دست داد و در مقایسه، هیچ یک از ۵۱ چشمی که با PRK درمان شدند، دچار این عارضه نشدند (RR: ۳.۰۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۳ تا ۷۱.۹۶؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

سه کارآزمایی، بعد از ۱۲ ماه یا بیشتر پیگیری، وجود پیامدهای جانبی را گزارش کرده‌اند. در ۱۲ ماه بعد از درمان، سه کارآزمایی، قرنیه با دید تار را گزارش کردند، با این حال، اطلاعات به دست آمده از کارآزمایی‌ها ناکافی و متناقض بود و مانع انجام متاآنالیز (meta‐analysis) شد. یک کارآزمایی تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در نمرات تاری دید قرنیه بین گروه‌ها گزارش کرد، کارآزمایی دیگری نشان داد که نمرات تاری دید قرنیه، در گروه دریافت کننده درمان LASEK پائین‌تر از گروه دریافت کننده درمان PRK است و یک کارآزمایی نیز هیچ گونه داده قابل آنالیزی برای تخمین تاثیر درمان ارائه نکرد. در ۲۴ ماه پس از درمان، کارآزمایی دیگری، تفاوتی در نمره تاری دید در گروه LASEK در مقایسه با PRK گزارش داد که از نظر بالینی بی‌اهمیت بود (MD: ‐۰,۲۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۰‐ تا ۰.۱۴‐؛ ۱۸۴ چشم؛ شواهد با کیفیت پائین).

درباره تفاوت‌های بین اثربخشی، دقت، بی‌خطری و عوارض جانبی درمان با LASEK و درمان با PRK در چشم مبتلا به میوپی با شدت کم تا متوسط عدم‐قطعیت وجود دارد. کارآزمایی‌هایی که در آینده به مقایسه LASEK در برابر PRK می‌پردازند، باید از روش‌های استاندارد گزارش و آنالیز درست پیروی کنند. محققان کارآزمایی باید معیارهای ورود را گسترش دهند تا شرکت‌کنندگان با میوپی بالا را نیز در بر گیرند و باید حدت بینایی، انکسار، زمان بهبود اپی‌تلیال، شدت درد و عوارض جانبی را نیز ارزیابی کنند.