جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای Mary J Renfrew

Olukunmi O Balogun، Elizabeth J O'Sullivan، Alison McFadden، Erika Ota، Anna Gavine، Christine D Garner، Mary J Renfrew، Stephen MacGillivray،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده

پیشینه
با وجود خطرات به طور گسترده‌ و مستند شده از عدم تغذیه با شیر مادر، نرخ اقدام به این کار در بسیاری از کشورهای با سطح درآمد بالا، به ویژه میان زنان در گروه کم‌درآمد، نسبتا کم باقی مانده است. در کشورهای با سطح درآمد پائین و متوسط، بسیاری از زنان از توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) برای شروع تغذیه با شیر مادر درون ساعت اول پس از تولد پیروی نمی‌کنند. این یک نسخه به‌روز از مرور کاکرین است که اولین بار در سال ۲۰۰۵ منتشر شده است.
اهداف

شناسایی و توصیف فعالیت‌های ارتقای سلامت در نظر گرفته شده برای افزایش نرخ شروع تغذیه با شیر مادر.

بررسی اثربخشی انواع مختلف فعالیت‌های ارتقا دهنده تغذیه با شیر مادر، شرایطی که به تغییر تعداد زنانی که شروع به تغذیه با شیر مادر بی‌انجامد.

بررسی اثربخشی انواع مختلف فعالیت‌های ارتقا دهنده تغذیه با شیر مادر، شرایطی که به تغییر تعداد زنانی بی‌انجامد که تغذیه با شیر مادر را زودتر شروع کنند (درون یک ساعت پس از تولد).

روش های جستجو
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (Cochrane Pregnancy and Childbirth's Trials Register)؛ (۲۹ فوریه ۲۰۱۶) را جست‌وجو و فهرست منابع همه مقالات به دست آمده را بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، با یا بدون کورسازی، در مورد هر گونه مداخله برای ارتقای تغذیه با شیر مادر در هر گروه جمعیتی، به جز زنان و کودکان دارای یک مشکل سلامت خاص.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، گزارشات کارآزمایی را برای گنجانده شدن در مرور ارزیابی کردند، داده‌ها را استخراج و کیفیت کارآزمایی را سنجیدند. اختلاف نظرات از طریق گفت‌وگو یا با مشورت با نویسنده سوم مرور در صورت لزوم حل شد. برای به دست آوردن اطلاعات ازدست‌رفته با محققان مطالعه تماس گرفتیم.
نتایج اصلی

بیست‌وهشت کارآزمایی شامل ۱۰۷,۳۶۲ زن در هفت کشور در این نسخه به‌روز از مرور گنجانده شدند. پنج مطالعه شامل ۳,۱۲۴ زن داده‌های پیامد را ارائه نداده بودند و ما آنها را از تجزیه‌وتحلیل حذف کردیم. کیفیت روش‌شناسی کارآزمایی‌های وارد شده مختلط بود، همراه با تعداد قابل‌توجهی از مطالعات که در معرض خطر سوگیری (bias) بالا یا نامشخص ناشی از: ناکافی بودن پنهان‌سازی تخصیص (۲۰ = N)، عدم کورسازی ارزیابی پیامد (۲۰ = N)، داده‌های ناقص پیامد (۱۹ = N)، گزارش‌دهی انتخابی (۲۲ = N) و سوگیری ناشی از دیگر منابع بالقوه (۱۷ = N) قرار داشتند.

آموزش تغذیه با شیر مادر توسط اعضای حرفه‌ای کادر مراقبت سلامت و پشتیبانی در برابر مراقبت استاندارد

مطالعات تجمعی در این بخش آموزش تغذیه با شیر مادر توسط کارکنان حرفه‌ای سلامت و پشتیبانی در طول دوران بارداری و پس از زایمان را، با مراقبت‌های استاندارد مقایسه کرده بودند. مداخلات شامل کمپین‌های تبلیغاتی و مشاوره، همگی در یک محیط رسمی، بود. شواهدی از پنج کارآزمایی با حضور ۵۶۴ زن نشانگر بهبود نرخ اقدام به تغذیه با شیر مادر میان زنانی بود که آموزش شیردهی توسط کارکنان حرفه‌ای مراقبت سلامت و پشتیبانی دریافت کرده بودند نسبت به زنانی که مراقبت استاندارد دریافت کرده بودند (میانگین خطر نسبی (RR): ۱,۴۳؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۱.۰۷ تا ۱.۹۲؛ ۰.۰۷ = Tau²؛ ۶۲% = I²؛ شواهد با کیفیت پائین). ما سطح شواهد را به دلیل محدودیت‌های طراحی و ناهمگونی کاهش دادیم. پیامد شروع زودهنگام تغذیه با شیر مادر در مطالعات تحت این مقایسه گزارش نشده بود.

آموزش شیردهی توسط افراد غیر‐حرفه‌ای بخش مراقبت سلامت و پشتیبانی در برابر مراقبت استاندارد

شواهدی از هشت کارآزمایی شامل ۵۷۱۲ زن، نشانگر بهبود نرخ اقدام به تغذیه با شیر مادر در زنان دریافت کننده مداخلات از سوی مشاوران غیر‐حرفه‌ای بخش مراقبت سلامت و گروه‌های حمایتی (میانگین RR: ۱,۲۲؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۶ تا ۱.۴۰؛ ۰.۰۲ = Tau²؛ ۸۶% = I²؛ شواهد با کیفیت پائین) در مقایسه با زنانی بود که تحت مراقبت استاندارد قرار گرفتند. در سه کارآزمایی با ۷۶,۳۷۳ زن، تفاوت روشنی بین گروه‌ها از نظر تعداد زنانی که در شروع زودهنگام تغذیه با شیر مادر مشارکت می‌کردند، وجود نداشت (میانگین RR: ۱,۷۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۹۸ تا ۲.۹۵؛ ۰.۱۸ = Tau²؛ ۷۸% = I²؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). ما سطح کیفیت شواهد را به دلیل ترکیبی از محدودیت‌های طراحی، ناهمگونی و عدم‐دقت (فواصل اطمینان گسترده‌ای که خط عدم تاثیر را قطع می‌کرد) کاهش دادیم.

مقایسه‌های دیگر

مقایسه‌های دیگر در این مرور، هم‌چنین به نرخ شروع تغذیه با شیر مادر نگاهی انداخته بودند، هیچ تفاوت آشکاری بین گروه‌ها برای مقایسه‌های زیر در ترکیبی از آموزش توسط اعضای حرفه‌ای مراقبت سلامت همراه با پشتیبانی همتایان یا مربی‌های اجتماعی در برابر مراقبت استاندارد (۲ مطالعه، ۱۳۷۱ زن) یا کنترل دقت (۱ مطالعه، ۲۳۷ زن)، آموزش شیردهی با استفاده از چند مراقبت چند‐رسانه‌ای (کتابچه راهنمای خود‐کمکی یا یک ویدیو) در برابر مراقبت روتین (۲ مطالعه، ۴۹۷ زن)، تماس زودهنگام مادر و نوزاد در برابر درمان استاندارد (۲ مطالعه، ۳۰۹ زن)، و گروه‌های تغذیه با شیر مادر مبتنی بر جامعه در برابر نبود چنین گروهی (۱ مطالعه، ۱۸,۶۰۳ زن) وجود نداشت. هیچ یک از این مقایسه‌ها داده‌هایی را در مورد شروع زودهنگام تغذیه با شیر مادر گزارش نکرده بودند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

این مرور، شواهد با کیفیت پائینی یافت که نشان می‌داد آموزش تغذیه با شیر مادر توسط کادر حرفه‌ای مراقبت سلامت و مشاوره توسط افراد خارج از کادر مراقبت سلامت و مداخلات حمایتی همتایان می‌تواند باعث بهبود اندکی در تعداد زنانی شود که شروع به تغذیه با شیر خود می‌کنند. اکثریت کارآزمایی‌ها در ایالات متحده آمریکا، میان زنان کم‌درآمد که در قومیت و تغذیه تنوع داشتند، انجام شده بود، در نتیجه تعمیم‌پذیری این نتایج به شرایط دیگر محدود است.

مطالعات آینده باید به طور ایده‌آل در طیف وسیعی در محیط‌هایی با سطح درآمد بالا و پائین، با داده‌هایی در مورد نرخ تغذیه با شیر مادر در زمان‌بندی‌های مختلف انجام شود، و اثربخشی مداخلاتی را که پیش از بارداری یا در دوران بارداری آغاز می‌شود، بررسی کنند. این ممکن است شامل مداخلات به خوبی شرح داده، از جمله آموزش سلامت، تماس اولیه یا دنباله‌دار مادر و نوزاد، و طرح‌هایی برای کمک به مادران برای غلبه بر موانع اجتماعی تغذیه با شیر مادر باشد که همه با معیارهای پیامد به طور واضح تعریف شوند.

خلاصه به زبان ساده

مداخلات برای تشویق زنان به شروع تغذیه با شیر مادر

موضوع چیست؟

نرخ بین‌المللی شروع تغذیه با شیر مادر هم در داخل و هم درون کشورها بسیار متغیر است. کشورهای با سطح درآمد پائین و متوسط به طور کلی نرخ بالایی از زنانی را دارند که شروع به تغذیه با شیر مادر می‌کنند، اما چالش این است که شیردهی درون یک ساعت پس از تولد آغاز شود. کشورهای با سطح درآمد بالا تنوع بسیار بیشتری در تعداد زنانی دارند که با شیر مادر شروع به تغذیه می‌کنند، تعداد بیشتری از زنان تحصیل کرده و ثروتمند شروع به این کار می‌کنند.

سازمان جهانی بهداشت توصیه می‌کند که تغذیه با شیر مادر باید درون ساعت اول پس از زایمان شروع شود، که همه نوزادان باید منحصرا از تولد تا شش ماهگی از شیر مادر تغذیه کنند، و این که تغذیه با شیر مادر باید تا ۲ سال یا بیش از آن ادامه پیدا کند. ما می‌دانیم که تغذیه با شیر مادر برای سلامت زنان و نوزادان خوب است. نوزادانی که به طور کامل برای سه تا چهار ماه اول زندگی از شیر مادر تغذیه نمی‌کنند احتمال بیشتری دارد که از عفونت‌های معده و روده، راه‌های هوایی و ریه رنج ببرند، یا مبتلا به عفونت گوش شوند. نوزادانی که با شیر مادر تغذیه نمی‌شوند بیشتر احتمال دارد به اضافه‐وزن یا دیابت در مراحل بعدی زندگی مبتلا شوند، و در مادرانی که شیر نمی‌دهند خطرات سرطان پستان و تخمدان افزایش می‌یابد. دیگر مزایای عملی تغذیه با شیر مادر شامل صرفه‌جویی در پول خرید جایگزین‌های شیر مادر و برای جامعه، در درمان بیماری‌ها است. با این وجود هنوز بسیاری از زنان، نوزادان خود را با فرمولای نوزاد تغذیه می‌کنند.

چرا این موضوع مهم است؟

ما می‌خواهیم به درک بهتری از آنچه برای ترویج تغذیه با شیر مادر لازم است، برای زنان، خانواده‌های آنها، نظام سلامت و جامعه، برسیم. زنان موانع بسیاری برای تغذیه با شیر مادر دارند، از جمله عدم وجود فضاهای عمومی که در آن زنان بتوانند بدون احساس خجالت شیر بدهند، عدم برنامه‌ریزی منعطف شغلی برای زنان شیرده در محل کار، تبلیغات گسترده جایگزین‌های شیر پستان، و سیاست‌های عمومی که نیازهای زنان شیرده را نادیده می‌گیرد. راه‌های جدید برای ترویج تغذیه با شیر مادر مورد نیاز است.

ما چه شواهدی به دست آوردیم؟

ما به جست‌وجوی شواهد در ۲۹ فوریه سال ۲۰۱۶ پرداختیم. در حال حاضر، این مرور به‌روز شده شامل ۲۸ مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده با بیش از ۱۰۷,۳۶۲ زن است. بیست مطالعه شامل ۲۷,۸۶۵ زن به مداخلاتی که به افزایش تعداد زنانی که تغذیه با شیر مادر را آغاز می‌کردند، پرداخته بود، در سه کشور با سطح درآمد بالا (استرالیا، ۱ مطالعه؛ انگلستان، ۴ مطالعه؛ و ایالات متحده آمریکا، ۱۴ مطالعه) و یک کشور با سطح درآمد کمتر از متوسط (نیکاراگوئه، ۱ مطالعه). سه مطالعه تاثیر مداخلات مورد بررسی برای افزایش تعداد زنانی که تغذیه با شیر مادر را بلافاصله پس از تولد، درون یک ساعت آغاز کرده بودند، بررسی کردند. آنها شامل ۷۶,۳۷۳ زن از کشورهای مالاوی، نیجریه و غنا بود. مطالعه مالاوی با ۵۵,۹۳۱ شرکت‌کننده، یک مطالعه بزرگ بود.

آموزش سلامت ارائه شده توسط پزشکان و پرستاران و مشاوره و پشتیبانی توسط داوطلبان آموزش دیده باعث بهبود تعداد زنانی شد که شروع به تغذیه نوزادان خود با شیر مادر می‌کنند. پنج مطالعه شامل ۵۶۴ زن گزارش داد زنانی که آموزش‌های تغذیه با شیر مادر و حمایت از پزشکان یا پرستاران دریافت کنند، مشتاق‌تر به شروع تغذیه با شیر مادر در مقایسه با زنانی هستند که مراقبت استاندارد دریافت کردند. چهار مورد از این مطالعات در زنان کم‌درآمد یا میان اقلیت‌های قومی زنان در ایالات متحده آمریکا، که در آنها نرخ تغذیه با شیر مادر معمولا کم است، انجام شده بود. هشت مطالعه شامل ۵۷۱۲ زن بهبود نرخ شروع تغذیه با شیر مادر را با مداخلات آموزش توسط داوطلبان آموزش دیده و گروه‌های پشتیبانی را در مقایسه با زنانی که مراقبت استاندارد دریافت می‌کردند، نشان داد.

آموزش تغذیه با شیر مادر ارائه شده توسط داوطلبان آموزش دیده همین طور می‌تواند نرخ شروع زودهنگام تغذیه با شیر مادر، را درون یک ساعت پس از تولد، در کشورهای با سطح درآمد پائین، بهبود بخشد.

ما تمام شواهد این مرور را با کیفیت پائین ارزیابی کردیم، به دلیل محدودیت در طراحی مطالعه و تنوع مداخلات، به دلیل اینکه به چه کسانی، کی، کجا، و چگونه ارائه شده بود. مراقبت استاندارد نیز متفاوت است و ممکن بود شامل برخی از پشتیبانی‌های تغذیه با شیر مادر، برای مثال، در انگلستان باشد.

ما شواهد بسیار کمی برای اینکه ‌استراتژی‌های چند‐رسانه‌ای، تماس زودهنگام مادر و نوزاد، یا گروه‌های مبتنی بر جامعه قادر به بهبود شروع تغذیه با شیر مادر است، یافتیم.

این یافته‌ها چه معنایی دارند؟

اعضای حرفه‌ای کادر سلامت که آموزش‌های تغذیه با شیر مادر دریافت کرده‌اند، از جمله ماماها، پرستاران و پزشکان، و داوطلبان آموزش دیده، می‌توانند جلسات آموزشی و مشاوره و پشتیبانی لازم را برای افزایش تعداد زنانی که شروع به تغذیه نوزادان خود با شیر مادر می‌کنند، ارائه دهند. پژوهش‌های با کیفیت بالا برای درک اینکه کدام مداخلات به احتمال زیاد در گروه‌های مختلف جمعیت موثر است، مورد نیاز است. مطالعات بیشتری در کشورهای با سطح درآمد پائین و متوسط برای پیدا کردن اینکه کدام استراتژی زنان را برای شروع تغذیه با شیر مادر پس از زایمان تشویق خواهد کرد، مورد نیاز است.


Heather M Whitford، Selina K Wallis، Therese Dowswell، Helen M West، Mary J Renfrew،
دوره ۲۰۱۷، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده

پیشینه
نرخ تولد چند‐قلویی‌ در سراسر جهان افزایش یافته که با افزایش عوارض و مراقبت‌های بیمارستانی بیشتر، اغلب به دلیل نارس بودن نوزادان همراه است. در حالی که شواهدی قوی درباره خطرات ندادن شیر مادر وجود دارد، با این حال نرخ شیردهی در زنانی که چند‐قلو داشته‌اند کمتر از زنانی بوده که تک‌قلو داشته‌اند. شیر دادن به بیش از یک نوزاد به دلیل مشکلات ناشی از زایمان یا نارس بودن نوزادان ممکن است چالش‌برانگیز باشد. خواسته‌های اضافی مادر به دلیل شیردهی مکرر، هماهنگ کردن نیازهای نوزادان یا بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان می‌تواند موجب شروع شیردهی با تاخیر یا حتی توقف زودهنگام شیردهی شود. گزینه‌های جایگزین مانند استفاده از شیر اهدا کننده (donor milk) مثلا استفاده از دایه یا شیر مادران دیگر (دوشیدن شیر توسط خود مادر از پستان‌ها (breast milk expression)) یا روش‌های مختلف تغذیه تکمیلی (supplementary feeding) ممکن است مد نظر قرار بگیرد. حمایت و آموزش شیردهی، مدت زمان سپری شده برای شیردهی را برای نوزادان ترم و سالم و هم‌چنین در مادران‌شان بهبود می‌بخشد، با این حال درباره مداخلات موثر برای حمایت از زنانی که دوقلویی یا چند‐قلویی داشته‌اند، شواهدی وجود ندارد.
اهداف
ارزیابی اثربخشی آموزش و حمایت از شیردهی در زنانی که دو قلو یا چند‐قلو داشته‌اند.
روش های جستجو
ما این بانک‌های اطلاعاتی را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های مربوط به گروه بارداری و زایمان در کاکرین (۳۰ جون ۲۰۱۶)، ClinicalTrials.gov (۳۰ جون ۲۰۱۶)، پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP) (۱ جولای ۲۰۱۶)، فهرست مرورهای خارج شده کاکرین از مرورهای تک‌قلویی مشابه و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده.
معیارهای انتخاب
معیار انتخاب ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‐تصادفی‌سازی شده‌ای بود که در آنها آموزش اضافی و حمایت از شیردهی را در زنانی که دو قلو یا چند‐قلو داشتند، مقایسه کرده بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کرده، داده‌ها را استخراج و دقت آنها را کنترل کردند. کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم، با این حال قادر نبودیم هیچ داده‌ای را تجزیه‌وتحلیل کنیم.
نتایج اصلی

ما ۱۰ کارآزمایی را یافتیم (۲۳ گزارش) که در آنها آموزش و حمایت از شیردهی در زنان با دو قلویی یا چند‐قلویی بررسی شده بود. کیفیت شواهد مخلوط بود، خطر سوگیری عمدتا بالا یا نامشخص بود. کورسازی زنان یا پرسنل در تخصیص گروه برای این مداخله مشکل است، بنابراین در همه مطالعات خطر بالای سوگیری عملکرد و خطر بالا یا نامشخص سوگیری تشخیص وجود داشت. در این کارآزمایی‌ها ۵۷۸۷ زن ثبت‌نام کرده بودند ( شامل ۵۱۲ زنی که به عنوان بخشی از یک کارآزمایی خوشه‌ای‐تصادفی‌سازی شده مصاحبه شده بودند)؛ از این تعداد، فقط داده‌های دو مطالعه با ۴۲ زن مد نظر قرار گرفت که دو قلویی یا چند‐قلویی داشتند. هیچ یک از مطالعات به طور خاص برای زنان با بیش از یک نوزاد طراحی نشده و پیامدها برای چند‐قلویی به طور مجزا برای هر نوزاد گزارش نشده بود. به دلیل کمبود شواهد و قالبی که در آنها داده‌ها گزارش شده بود، یک توصیف روایت‌گونه (narrative) از داده‌ها ارائه شد، هیچ تجزیه‌وتحلیلی در این مرور صورت نگرفت و ما قادر نبودیم شواهد را رتبه‌بندی کنیم ( با استفاده از رویکرد GRADE).

در دو کارآزمایی داده‌هایی درباره زنان چند‐قلو وجود داشت که این مقایسه‌ها در آنها انجام شده بود: مقایسه ویزیت پرستار در خانه در برابر مراقبت معمول (۱۵ زن)، مقایسه مشاوره تلفنی در برابر مراقبت معمول (۲۷ زن). تعداد زنانی که شیردهی را آغاز کرده بودند گزارش شده بود (همه ۱۵ زن در یک مطالعه و ۲۵ زن از ۲۷ زن در مطالعه دیگر). توقف شیردهی پیش از چهار تا شش هفته پس از زایمان، توقف تغذیه انحصاری با شیر مادر پیش از چهار تا شش هفته پس از زایمان، توقف هر نوع شیردهی پیش از شش ماه پس از زایمان و توقف تغذیه انحصاری با شیر مادر پیش از شش ماه پس از زایمان، به طور صریح گزارش نشده بود، داده‌های موجود برای نتیجه‌گیری معنادار از داده‌های بقا کافی نبودند.

توقف دوشیدن شیر توسط خود مادر پیش از چهار تا شش هفته پس از زایمان وتوقف دوشیدن شیر توسط خود مادر پیش از شش ماه پس از زایمان گزارش نشده بود. معیارهای رضایت مادر در یک مطالعه با ۱۵ زن گزارش شده بود اما داده‌ها برای نتیجه‌گیری کردن معنادار کافی نبودند؛ هیچ پیامد ثانویه دیگری برای زنان چند‐قلو در هر یک از مطالعات گزارش نشده بود. هیچ حادثه جانبی گزارش نشد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
ما شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره اثربخشی آموزش و حمایت از شیردهی برای زنانی با دو قلویی یا چند‐قلویی یا روش موثری برای آموزش و حمایت آنها پیدا نکردیم. شواهد درباره بهترین شیوه برای انجام مداخلات، زمان مراقبت، یا بهترین شخص برای انجام مداخله وجود ندارد. انجام مطالعاتی به اندازه کافی قوی با طراحی مناسب و خوب برای بررسی مداخلات انجام شده برای زنان با دو قلویی یا چند‐قلویی لازم است تا مشخص شود که چه انواعی از آموزش و حمایت برای این مادران در شیر دادن به نوزادانشان موثر است.
خلاصه به زبان ساده

آموزش و حمایت از شیردهی برای زنان با دو قلویی یا چند‐قلویی

موضوع چیست؟

شیر مادر مزایای بسیاری دارد، برخی از این مزایا شامل حفاظت نوزاد در مقابل بیماری‌های التهابی روده، ریه‌ها یا گوش‌ها و هم‌چنین حفاظت نوزاد در برابر مشکلات سلامت طولانی‐مدت مانند دیابت و چاقی است، هم‌چنین شیر مادر موجب بهبود قوای شناختی می‌شود و مادر را در برابر سرطان پستان محافظت می‌کند. نرخ شیر مادر در زنانی با چند‐قلویی نسبت به زنان با تک‌قلویی پائین‌تر است. با این حال چالش‌هایی برای شیر مادر در چند‐قلویی (دو قلو، سه قلو یا بیشتر) وجود دارد. آموزش و حمایت، تعداد زنانی را که از شیر مادر برای نوزادانشان استفاده کرده‌اند افزایش داده و مدت استفاده از شیر مادر را برای یک نوزاد ترم و سالم بهبود بخشیده است. این آموزش و حمایت می‌تواند توسط مراقبین غیر‐حرفه‌ای یا متخصصان سلامت ارائه شود. می‌تواند هنگام بارداری یا پس از زایمان انجام شود.

مادرانی که چند‐قلویی داشته‌اند ممکن است با چالش‌های زیادی برای شیر دادن به نوزادان‌شان روبه‌رو باشند و در نتیجه نیازمند توصیه‌ها و حمایت‌های اضافی هستند. لازم است که در دفعات متعدد شیر دهند، نیازهای بالقوه متفاوت نوزادان را هماهنگ کنند یا لازم است شیر خود را بدوشند و تغذیه بچه‌ها را با روش‌های مختلف، انجام دهند. احتمال بیشتری وجود دارد که مادران زایمان زودرس داشته باشند و نوزادانشان در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بستری شوند، این عوامل می‌تواند باعث تاخیر در شروع شیردهی یا توقف شیردهی شود.

چرا این موضوع مهم است؟

شیر مادر به سلامت و رشد نوزاد کمک می‌کند. زایمان بیش از یک نوزاد در یک بارداری چالش‌هایی را برای شیر دادن مادر ایجاد می‌کند. هم‌چنین احتمال دارد مادران این نوزادان از گزینه‌های دیگر مانند دوشیدن شیر توسط خود مادران، استفاده از شیر مادر اهدا کننده یا غنی‌سازی شیر و روش‌های متفاوت تغذیه کمکی استفاده کنند. برخی مادران ممکن است شیر دوشیده شده مادر را ترجیح دهند چون آنها می‌توانند درباره حجم شیر برای تغذیه مطمئن باشند و هم‌چنین با این روش می‌توانند به دیگران اجازه دهند تا در شیردهی نوزادانشان کمک کنند. ما می‌خواستیم دریابیم که آموزش و حمایت به شیردهی مادران با چند‐قلویی کمک می‌کند یا خیر.

ما چه شواهدی به دست آوردیم؟

برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده در ۳۰ جون ۲۰۱۶ و ۱ جولای ۲۰۱۶ به جست‌وجو پرداختیم و ۱۰ مطالعه (۲۳ گزارش) را برای ورود به این مرور یافتیم. تمام مطالعات آموزش و حمایت را برای همه مادران انجام داده بودند و اختصاص به مادران با چند‐قلویی نداشت، این نکته موضوعات روش‌شناسی را برای بررسی اختصاصی تولدهای چند‐قلویی مطرح می‌کند. کارآزمایی‌ها ۵۷۸۷ زن را ثبت‌نام کرده بودند (این ثبت‌نام شامل ۵۱۲ زنی که به عنوان بخشی از یک کارآزمایی خوشه‌ای‐تصادفی‌سازی شده مصاحبه شده بودند نیز می‌شد). تعداد نوزادان از بارداری‌های چند‐قلویی پائین بود و هیچ یک از مطالعات تعداد کافی را از نوزادان ارائه نمی‌داد تا اطلاعاتی را درباره چگونگی کارکرد مداخلات برای مادران با چند‐قلویی فراهم کند. چندین مشکل نیز با چگونگی انجام مطالعات وجود داشت از جمله اینکه زنان می‌دانستند در گروهی قرار دارند که حمایت را دریافت می‌کند.

نویسندگان دو مطالعه یافته‌های خودشان را درباره زنان با چند‐قلویی برای ما فرستادند (۴۲ زن به‌طور کلی). کارآزمایی‌ها این موارد را مقایسه کرده بودند: ویزیت پرستار در خانه در برابر مراقبت معمول (۱۵ زن)، مشاوره تلفنی در برابر مراقبت معمول (۲۷ زن). آنها تعداد زنانی را که تغذیه انحصاری با شیر مادر یا تغذیه با شیر مادر را پیش از چهار هفته پس از زایمان و پیش از شش ماه متوقف کرده بودند، بررسی کردند و هیچ بهبودی آشکاری با مداخله وجود نداشت. همه ۱۵ زن در یک مطالعه و ۲۵ زن از ۲۷ زن در مطالعه دیگر شیر دادن را شروع کرده بودند. اطلاعاتی درباره دوشیدن شیر توسط خود مادر از پستان‌ها وجود نداشت. معیارهای پیامد دیگری که گزارش شده بود عبارت بود از: معیار رضایت مادر در یک مطالعه با ۱۵ زن که البته این تعداد برای نتیجه‌گیری کردن کافی نبودند. هیچ حادثه جانبی گزارش نشد.

این یافته‌ها چه معنایی دارند؟

ما نتوانستیم هیچ نتیجه‌گیری از شواهد ارائه شده توسط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره اثر کمکی آموزش و حمایت در مادران با چند‐قلویی انجام دهیم. هیچ یک از مطالعات برای بررسی آموزش یا حمایت متناسب با زنان با چند‐قلویی طراحی نشده بود. پژوهش بیشتری لازم است تا نشان دهد چه انواعی از آموزش و حمایت می‌تواند به مادران با چند‐قلویی در شیر دادن به نوزادان‌شان کمک کند. داده‌های این نوع مطالعات باید برای زایمان‌های چند‐قلویی در یک روش مناسب ارائه و تجزیه‌وتحلیل شوند.


Alison McFadden، Anna Gavine، Mary J Renfrew، Angela Wade، Phyll Buchanan، Jane L Taylor، Emma Veitch، Anne Marie Rennie، Susan A Crowther، Sara Neiman، Stephen MacGillivray،
دوره ۲۰۱۷، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده

پیشینه
شواهد بسیاری وجود دارد درباره اینکه مادران و شیرخوارانی که از شیر مادر تغذیه نمی‌کنند؛ در معرض خطرات مهم سلامت قرار دارند. در سال ۲۰۰۳، سازمان جهانی بهداشت توصیه کرد که شیرخواران باید تا سن شش ماهگی منحصرا از شیر مادر تغذیه کنند و بعد از آن شیر مادر باید بخش مهمی از رژیم غذایی شیرخوار را تا دو سالگی تشکیل دهد. اما در حال حاضر نرخ تغذیه با شیر مادر در بسیاری از کشورها بازتابی از این توصیه نیست.
اهداف

توصیف صورت‌های گوناگون حمایت از تغذیه با شیر مادر که در مطالعات تصادفی ارزیابی شده‌اند و هم‌چنین ارزیابی زمان این مداخلات و موقعیت‌هایی که در آنها این مداخلات استفاده شده‌اند.

ارزیابی اثربخشی ارائه روش‌های متفاوت از مداخلات حمایتی مشابه (مثلا روش حمایتی ارائه شده، فعالانه است یا انفعالی و اینکه رو‐در‐رو است یا تلفنی) و هم‌چنین ارزیابی اینکه کدام یک از این مداخلات موثرترند: مداخلاتی که هم پیش از زایمان و هم پس از زایمان انجام شده‌اند یا مداخلاتی که صرفا پس از زایمان انجام شده‌اند.

ارزیابی اثربخشی ارائه دهندگان مراقبت مختلف و (جایی که اطلاعات در دسترس است) آموزش آنها.

بررسی اثر متقابل نرخ زمینه‌ای تغذیه با شیر مادر و اثربخشی حمایت‌های ارائه شده.

روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های مربوط به گروه بارداری و زایمان در کاکرین (تا ۲۹ فوریه ۲۰۱۶) و هم‌چنین فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
معیار انتخاب ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌‐تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای بود که در آنها حمایت‌های اضافی برای مادران سالم شیرده که بچه‌های ترم سالم دارند با مراقبت معمول مقایسه شده بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود به این مرور و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند، داده‌ها را استخراج و دقت آنها را کنترل کردند. کیفیت شواهد با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی شد.

نتایج اصلی

این مرور به‌روز شده شامل ۱۰۰ کارآزمایی با بیش از ۸۳,۲۴۶ زوج مادر‐شیرخوار بود که داده‌های ۷۳ مطالعه قابلیت بررسی داشت (۵۸ کارآزمایی تصادفی‌سازی شده مجزا و ۱۵ کارآزمایی خوشه‌ای‐تصادفی‌سازی شده). خطر کلی سوگیری در کارآزمایی‌های وارد شده در این مرور، مخلوط بود. از ۳۱ مطالعه جدیدی که وارد این نسخه به‌روز شدند، داده‌های ۲۱ مطالعه برای یک یا چند پیامد اولیه مناسب بود. تعداد کلی جفت مادر‐شیرخوار در ۷۳ مطالعه‌ای که داده‌های لازم را برای این مرور فراهم کرده بودند، ۷۴,۶۵۶ زوج بود (این تعداد در نسخه قبلی این مرور، ۵۶,۴۵۱ زوج بود). این ۷۳ مطالعه در ۲۹ کشور انجام شده بود. نتایج تجزیه‌وتحلیل‌ها تایید می‌کند که تمام اشکال مختلف حمایت اضافی از شیر مادر، کاهش توقف استفاده از «هر نوع شیردهی» (any breastfeeding) شامل تغذیه انحصاری با شیر مادر و تغدیه نسبی با شیر مادر را نشان می‌دهد (میانگین خطر نسبی (RR) برای توقف هر نوع استفاده از شیر مادر پیش از شش ماهگی: ۰,۹۱؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۸۸ تا ۰.۹۵؛ شواهد با کیفیت متوسط؛ ۵۱ مطالعه و برای توقف تغذیه با شیر مادر پیش از چهار تا شش هفتگی: میانگین RR: ۰,۸۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۰ تا ۰.۹۵؛ شواهد با کیفیت متوسط؛ ۳۳ مطالعه). هم‌چنین تمام اشکال مختلف حمایت اضافی از شیر مادر نشان دهنده کاهش توقف تغذیه انحصاری با شیر مادر در شش ماهگی (میانگین RR: ۰,۸۸؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۵ تا ۰.۹۲؛ شواهد با کیفیت متوسط ؛ ۴۶ مطالعه) و در چهار تا شش هفتگی (میانگین RR: ۰,۷۹؛ ۹۵% CI؛ ۰.۷۱ تا ۰.۸۹؛ شواهد با کیفیت متوسط؛ ۳۲ مطالعه) بود. درجه شواهد را به دلیل ناهمگونی بالا، در سطح متوسط ارزیابی کردیم.

یک ناهمگونی اساسی با تجزیه‌وتحلیل زیر‐گروه برای این موارد (Covariates) مشاهده کردیم: کسی که مراقبت را انجام می‌دهد، نوع حمایت، زمان حمایت، نرخ زمینه‌ای تغذیه با شیر مادر و تعداد تماس‌های پس از زایمان. این موارد قادر نبودند ناهمگونی کلی را توضیح دهند. تست‌های تعامل (interaction tests) برای برخی از تجزیه‌وتحلیل‌ها معنادار بودند، با این حال توصیه ما این است که به دلیل ناهمگونی، نتایج با احتیاط تفسیر شوند. حمایت‌های اضافی به وسیله مراقبین حرفه‌ای سلامت و افراد غیر‐حرفه‌ای تاثیر مثبتی بر پیامدهای تغذیه با شیر مادر دارد. چندین عامل ممکن است باعث بهبود نتایج برای زنانی شود که تغذیه را منحصرا با شیر مادر انجام می‌دادند، این عوامل عبارتند از: مداخلاتی که به صورت رو‐در‐رو انجام می‌شود، نرخ‌ بالای تغذیه با شیر مادر (نرخ زمینه‌ای بالا)، حمایت افراد غیر‐حرفه‌ای و یک برنامه مشخص چهار تا هشت تماس. با این حال به دلیل اینکه ناهمگونی درون‌گروهی برای همه این تجزیه‌وتحلیل‌ها بالا بود، ما توصیه کردیم که هر نوع نتیجه‌گیری بر اساس نتایج زیر‐گروه با احتیاط انجام شود. ما هیچ شواهدی برای تفاوت زیر‐گروه برای پیامدهای هر نوع تغذیه با شیر مادر نیافتیم.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
وقتی برای زنان حمایت‌های لازم برای استفاده از شیر مادر ارائه می‌شود، مدت و تغذیه انحصاری با شیر مادر افزایش می‌یابد. خصوصیات حمایت موثر شامل این موارد است: حمایت‌هایی که به صورت استاندارد توسط پرسنل آموزش دیده هنگام مراقبت‌های پیش از زایمان یا پس از زایمان ارائه می‌شود، حمایت‌هایی که شامل برنامه ویزیت مداوم هستند به نحوی که زنان می‌توانند پیش‌بینی کنند چه وقت این نوع حمایت‌ها در دسترس هستند، حمایت‌هایی که بر اساس یک موقعیت و مکان مشخص طراحی شده‌اند و نیاز آن جمعیت است. احتمالا حمایت از شیر مادر در موقعیت‌هایی که نرخ شروع تغذیه با شیر مادر بالا است، موثرتر هستند. حمایت از شیر مادر یا توسط مراقبین حرفه‌ای سلامت انجام می‌شود یا توسط همکاران غیر‐حرفه‌ای یا ترکیبی از هر دو گروه. راهکارهایی که عمدتا بر حمایت رو‐در‐رو متکی هستند در زنانی که تغذیه انحصاری با شیر مادر داشتند، احتمال موفقیت بیشتری دارند.
خلاصه به زبان ساده

حمایت برای مادران شیرده

موضوع چیست؟

سازمان جهانی بهداشت توصیه کرده که شیرخواران تا شش ماهگی منحصرا از شیر مادر تغذیه کنند و سپس تغذیه با شیر مادر تا دو سالگی بخش مهمی از رژیم غذایی شیرخوار باشد. ما می‌دانیم که شیر مادر برای سلامت کوتاه‌‐مدت و طولانی‌مدت شیرخوار و مادر بسیار خوب است. کودکان با استفاده از شیر مادر کمتر به عفونت دستگاه گوارش، ریه‌ها یا راه‌های هوایی و گوش‌ها مبتلا می‌شوند. هم‌چنین شیرخوارانی که از شیر مادر استفاده می‌کنند کمتر دچار اضافه‐وزن می‌شوند و احتمال ابتلای آنها به دیابت در ادامه زندگی‌شان کمتر است. مادرانی که شیر مادر می‌دهند احتمال ابتلایشان به دیابت و بیماری‌هایی مانند سرطان پستان یا تخمدان نیز کمتر است. بسیاری از مادران ممکن است استفاده از شیر مادر را برای کودکشان پیش از این‌که خودشان هم بخواهند به دلیل برخی از مشکلاتی که با آن مواجه می‌شوند، متوقف کنند. مراقبت و حمایت خوب و مناسب ممکن است به مادران در حل مشکلاتشان کمک کند به نحوی که آنها بتوانند شیر دادن را ادامه دهند.

چرا این موضوع مهم است؟

اگر ما بدانیم چه نوع حمایتی می‌تواند به مادرانی که شیر می‌دهند کمک کند، می‌توانیم به آنها در حل مشکلاتشان کمک کنیم تا شیر دادن را تا آنجایی که می‌خواهند و در هر کجا که زندگی می‌کنند، ادامه دهند. توقف زودهنگام شیر مادر ممکن است موجب ناامیدی و پریشانی مادر و ایجاد مشکلات سلامت برای او و کودکش شود. حمایت از شیر مادر می‌تواند به شکل اطمینان‌بخشی، تشویق و ستایش و دادن اطلاعات به مادر باشد، هم‌چنین حمایت می‌تواند فرصتی برای مادر باشد تا درباره مشکلاتش بحث کند و سوالات خود را در صورت نیاز بپرسد. این مرور در صدد پی بردن به این نکته بود که ارائه حمایت‌های سازماندهی شده در مقایسه با مراقبت معمول در کمک به مادران به ادامه شیردهی موثرتر است یا خیر. ما به حمایت‌هایی علاقمند بودیم که توسط مراقبین حرفه‌ای سلامت مانند ماماها، پرستاران و پزشکان ارائه شده بود یا توسط افراد غیر‐حرفه‌ای اما آموزش دیده مانند داوطلبین و کارکنان بهداشت محلی (community health workers).

ما چه شواهدی به دست آوردیم؟

در ۲۹ فوریه ۲۰۱۶ برای یافتن شواهد مناسب جست‌وجو و ۳۱ کارآزمایی جدید را برای ورود به این مرور شناسایی کردیم. در حال حاضر، این مرور به‌روز شده شامل ۱۰۰ مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده با بیش از ۸۳,۲۴۶ زن است. ۷۳ کارآزمایی که داده‌های مناسب برای تجزیه‌وتحلیل را فراهم کرده بودند، در ۲۹ کشور انجام شده و شامل ۷۴,۶۵۶ زن بودند. برخی از این زنان یعنی ۶۲% از کشورهای با سطح درآمد بالا و ۳۴% از کشورهای با سطح درآمد متوسط و ۴% از کشورهای با سطح درآمد پائین بودند.

تجزیه‌وتحلیل تمام اشکال مختلف حمایت‌های اضافی سازماندهی شده، نشان داد مدت زمانی که زنان، شیردهی را با شیر مادر ادامه می‌دهند، افزایش می‌یابد حال چه با اضافه کردن هر نوع مایع یا غذای دیگر چه بدون اضافه کردن غذای کمکی. این بدان معنی است که زنان اندکی هر نوع استفاده از شیر مادر یا استفاده انحصاری از شیر مادر را پیش از چهار تا شش هفتگی و پیش از شش ماهگی متوقف کردند (شواهد با کیفیت متوسط). هم داوطلبین آموزش دیده و هم پزشکان و پرستاران تاثیر مثبتی بر شیردهی مادر داشتند.

عواملی که ممکن است به موفقیت شیردهی در زنانی که منحصرا از شیر مادر استفاده می‌کنند، کمک کند عبارتند از: تماس رو‐در‐رو (بیشتر از تماس با تلفن)، حمایت داوطلبانه، یک برنامه مشخص از چهار تا هشت تماس و تعداد زیاد زنانی که استفاده از شیر مادر را در جامعه یا جمعیت مورد نظر شروع کرده بودند (نرخ زمینه‌ای استفاده کنندگان از شیر مادر).

اصطلاح «شواهد با کیفیت بالا» بدین معنی است که ما اطمینان داریم مطالعات بیشتر، یافته‌های مشابهی را ارائه خواهند کرد. هیچ پیامدی دارای «کیفیت بالا» ارزیابی نشد. اصطلاح «شواهد با کیفیت متوسط» بدین معنی است که ما در مطالعات این مرور، تنوع زیادی در یافته‌ها با برخی نتایج متناقض مشاهده کردیم. مطالعات جدید با انواع متفاوتی از حمایت‌ها برای تغذیه انحصاری با شیر مادر ممکن است فهم ما را از چگونگی کمک به زنان برای ادامه تغذیه انحصاری با شیر مادر تغییر دهند.

کیفیت روش‌شناسی مطالعات مخلوط بود و مولفه‌های مداخلات مراقبت استاندارد و مداخلات حمایتی اضافی، تغییرات زیادی داشت و همیشه نیز توصیف خوبی از آنها ارائه نشده بود. موقعیت‌ها و مکان‌های مربوط به مطالعات و زنان شرکت‌کننده نیز گوناگون و متنوع بود.

این یافته‌ها چه معنایی دارند؟

حمایت‌های سازماندهی شده اضافی برای استفاده از شیر مادر به زنان کمک می‌کند تا مدت طولانی‌تری به کودکانشان شیر خود را بدهند. حمایت‌های استفاده از شیر مادر، اگر واجد این خصوصیات باشند مفیدتر هستند: قابل پیش‌بینی بودن، برنامه داشتن، ویزیت مداوم با مراقبین حرفه‌ای و آموزش دیده سلامت مانند ماماها، پرستاران و پزشکان یا با داوطلبین آموزش دیده. در نواحی و مکان‌های جغرافیایی متفاوت ممکن است انواع متفاوتی از حمایت‌ها نیاز باشد نا نیازهای افراد درون آن ناحیه را برآورده سازد. برای شناسایی انواع مفیدتر حمایت‌ها به مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده بیشتری نیاز داریم.



صفحه ۱ از ۱