جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
۲۰ کارآزمایی واجد شرایط را با ۲۲۳۰ شرکت‌کننده پیدا کردیم که شامل داده‌های مربوط به ۲۰۶۱ شرکت‌کننده می‌شد (۳۱۹۴ چشم). این کارآزمایی‌ها در اروپا (۱۳)، چین (سه)، امریکا (یک)، خاورمیانه (یک)، هند (یک) انجام شده و یک مطالعه چند‐مرکزی در اروپا و آمریکا انجام شده بود. بیشتر این کارآزمایی‌ها لنزهای چند‐کانونی را با تک‌کانونی مقایسه کرده بودند؛ دو کارآزمایی لنزهای چند‐کانونی را با مونوویژن مقایسه کرده بودند. تفاوت‌های ساخت و مدل لنزهای کار گذاشته شده در نظر گرفته شده بود. در کل ما کارآزمایی‌ها را در معرض سوگیری عملکرد و تشخیص در نظر گرفتیم، زیرا ماسکه کردن شرکت‌کنندگان و ارزیابان پیامد دشوار بود. هم‌چنین مشکل بود که نقش سوگیری گزارش‌دهی را ارزیابی کنیم.
شواهد با قطعیت متوسط وجود داشت که نشان می‌داد فاصله حدت بینایی‌ای که با لنزهای چند‐کانونی ایجاد می‌شود، تفاوتی با آنچه که از لنزهای تک‌کانونی حاصل می‌شود، ندارد (VA بدون کمک بدتر از ۶/۶: RR تجمعی: ۰,۹۶؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۸۹ تا ۱.۰۳؛ ۶۸۲ چشم؛ ۸ مطالعه). افرادی که لنزهای چند‐کانونی استفاده کردند، احتمالا دید از نزدیک بهتری پیدا کردند (RR برای VA بدون کمک نزدیک بدتر از J۳/J۴ معادل ۰.۲۰ بود (۹۵% CI؛ ۰.۰۷ تا ۰.۵۸، ۷۸۲ چشم؛ ۸ مطالعه). آنها را دارای شواهد با قطعیت پائین برآورد کردیم چون خطر سوگیری (bias) در مطالعات وارد شده بالا بود و مطالعات ناهمگونی زیادی داشتند (I۲ = ۹۳%)، اگرچه همه مطالعات وارد شده با توجه به این پیامد به نفع لنزهای چند‐کانونی بودند.
افرادی که لنزهای چند‐کانونی استفاده می‌کنند ممکن است کمتر وابسته به عینک شوند (RR: ۰,۶۳؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۵ تا ۰.۷۳، ۱۰۰۰ چشم؛ ۱۰ مطالعه). به دلیل خطر سوگیری و شواهدی از سوگیری انتشار (نمودار قیفی (funnel plot) دارای چولگی (skewed) بود)، آنها را دارای شواهد با قطعیت پائین برآورد کردیم. هم‌چنین ناهمگونی بالایی وجود داشت (I۲ = ۶۷%)؛ اما همه مطالعات به نفع لنزهای چند‐کانونی بودند. سطح شواهد را برای این یافته، دیگر کاهش ندادیم.
عوارض ایجاد شده در شرکت‌کنندگانی که IOL چند‐کانونی را استفاده کردند، شایع‌تر و مشکل‌سازتر از عوارض در شرکت‌کنندگان استفاده کننده از لنزهای تک‌کانونی بود (RR برای خیرگی چشم (glare): ۱,۴۱؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۳ تا ۱.۹۳؛ ۵۴۴ چشم؛ ۷ مطالعه، شواهد با قطعیت پائین و RR برای هاله‌های نور ۳.۵۸ بود؛ ۹۵% CI؛ ۱.۹۹ تا ۶.۴۶؛ ۶۶۲ چشم؛ ۷ مطالعه، شواهد با قطعیت متوسط).
دو مطالعه لنزهای چند‐کانونی را با مونوویژن مقایسه کرده بودند. هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت مهم در حدت بینایی در فاصله دور (تفاوت میانگین (MD): ۰,۰۲ logMAR؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۲‐ تا ۰.۰۶؛ ۱۸۶ چشم؛ ۱ مطالعه) و VA متوسط بدون کمک (MD: ۰.۰۷ logMAR؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۴ تا ۰.۱۰؛ ۱۸۱ چشم؛ ۱ مطالعه) و VA نزدیک بدون کمک (MD: ‐۰.۰۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۸‐ تا ۰.۰۰؛ ۱۸۶ چشم؛ ۱ مطالعه) در مقایسه با افرادی که لنزهای مونوویژن استفاده کرده بودند، بین گروه‌ها وجود نداشت. در مقایسه با افرادی که از مونوویژن استفاده کرده بودند، افرادی که از لنزهای چند‐کانونی استفاده کرده بودند کمتر وابسته به عینک بودند (RR: ۰.۴۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۰ تا ۰.۵۳؛ ۲۶۲ چشم؛ ۲ مطالعه) اما مشکلات بیشتری را در رابطه با خیرگی چشم گزارش کردند (RR: ۱.۴۱؛ ۹۵% CI؛ ۱.۱۴ تا ۱.۷۳؛ ۱۸۷ چشم؛ ۱ مطالعه). در یک مطالعه محققان گزارش کرده‌اند که بیشتر افراد در گروه IOL چند‐کانونی، تحت عمل تعویض لنز در اولین سال پس از جراحی قرار گرفتند (۶ شرکت‌کننده با لنز چند‐کانونی در برابر ۰ شرکت‌کننده در گروه مونوویژن).
لنزهای داخل چشمی چند‐کانونی در برابر تک‌کانونی برای افرادی که جراحی آب مروارید انجام می‌دهند.
هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف از این مرور کاکرین این بود که تاثیرات لنزهای داخل چشمی چند‐کانونی را در مقایسه با تک‌کانونی در جراحی آب مروارید بررسی کند. محققان کاکرین تمام مطالعات مرتبط با پاسخ این سوال را گردآوری و تجزیه‌وتحلیل کردند و ۲۰ مطالعه را یافتند.
پیام‌های کلیدی
این مرور نشان داد افرادی که لنزهای چند‐کانونی داخل چشمی را پس از خارج کردن آب مروارید به کار بردند، کمتر نیاز به عینک پیدا کردند. با این حال، آنها ممکن است به مشکلات بینایی بیشتری مانند خیرگی چشم (glare) یا هاله نور در مقایسه با افرادی که از لنزهای تک‌کانونی استفاده کرده بودند، دچار شوند.
در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
وقتی که افراد پا به سن می‌گذارند، گاهی عدسی‌های چشم‌شان کدر می‌شود که باعث کم شدن بینایی می‌شود. عدسی کدر شده را اصطلاحا «آب مروارید» می‌گویند. عدسی مبتلا به آب مروارید قابل خارج کردن است، اما باید با عدسی دیگری جایگزین شود. معمولا این جابجایی یک نقطه تمرکز یا 'point of focus' دارند. این بدان معناست که دید افراد پس از جراحی آب مروارید یا برای دید دور مناسب است (مثلا رانندگی و دیدن تلویزیون)؛ یا برای دید نزدیک (خواندن و دوختن)؛ اما برای هر دو دید (نزدیک و دور) مناسب نیست. این لنزهای استاندارد را «تک‌کانونی» می‌گویند. افرادی که لنزهای تک‌کانونی را استفاده می‌کنند، نیاز به استفاده از عینک‌هایی دارند که بتوانند دید دور یا نزدیک مناسبی هم داشته باشند.
برای رفع این مشکل لنزهای جدیدی ساخته شد که می‌توانند دو یا چند کانون داشته باشند. این لنزها تحت عنوان لنزهای «چند‐کانونی» شناخته می شوند. این موارد نیاز به استفاده از عینک را برطرف کنند. افرادی که از این لنزهای چند‐کانونی استفاده می‌کنند ممکن است مشکلات بینایی دیگری چون خیرگی چشم و هاله‌های نور را تجربه کنند. راه حل دیگر این است که از لنزهای تک‌کانونی در هر چشم استفاده کنند: یکی با تمرکز برای دید نزدیک و دیگری با تمرکز برای دید دور. به این کار «مونوویژن» (monovision) می‌گویند.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
محققان کاکرین ۲۰ مطالعه مرتبط را پیدا کردند، این مطالعات اغلب در اروپا و آمریکای شمالی (۱۵ مطالعه) انجام شده بود، سه مطالعه در چین و یکی در خاورمیانه و هند انجام شده بود. هجده مطالعه لنزهای چند‐کانونی را با تک‌کانونی و دو مطالعه لنزهای چند‐کانونی را با مونوویژن مقایسه کرده بودند.
محققان کاکرین، میزان قطعیت شواهد مرتبط به هر یافته مرور را ارزیابی کردند. آنها به دنبال عواملی گشتند که می‌توانست شواهدی با قطعیت پائین ارائه دهد، مثلا مشکلاتی که در روش‌های انجام مطالعه وجود داشت و کوچک بودن مطالعه و یافته‌های متناقضی که از مطالعات به دست آمد. آنها هم‌چنین به دنبال عواملی گشتند که قطعیت شواهد را بیشتر می‌کردند از جمله تاثیرات بسیار زیاد. آنها یافته‌ها را با قطعیت بسیار پائین، پائین، متوسط یا بالا درجه‌بندی کردند.
این مرور نشان می‌دهد که:
• افرادی که پس از خارج کردن آب مروارید از لنزهای چند‐کانونی استفاده می‌کنند احتمالا دید دور مناسبی خواهند داشت که تفاوت چندانی با افراد استفاده کننده از لنزهای تک‌کانونی استاندارد ندارد (شواهد با قطعیت متوسط). با این حال افرادی که از لنزهای چند‐کانونی استفاده می‌کنند احتمالا دید نزدیک بهتری دارند و ممکن است نسبت به استفاده کنندگان از لنزهای تک‌کانونی به استفاده از عینک کمتر نیاز پیدا کنند (شواهد با قطعیت پائین).
• افرادی که از لنزهای چند‐کانونی استفاده می‌کنند احتمالا نسبت به استفاده کنندگان از لنزهای تک‌کانونی هاله‌ها و خیرگی چشم را تجربه می‌کنند (شواهد با قطعیت پائین).
• افرادی که از لنزهای چند‐کانونی استفاده می‌کنند همزمان دید دور و نزدیک مناسب دارند، در مقایسه با افرادی که مونوویژن هستند، اما وابستگی کمتری به عینک دارند. افرادی که از لنزهای چند‐کانونی استفاده می‌کنند مشکلات بیشتری از نظر خیرگی چشم و دیدن هاله نور دارند، در مقایسه با افرادی که مونوویژن دارند.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
محققان کاکرین برای این مرور مطالعات انتشار یافته را تا ۱۳ جون ۲۰۱۶ جست‌وجو کرده‌اند.
| صفحه ۱ از ۱ |
