جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای Martin Chalumeau
واکسن‌های کونژوگه هموفیلوس آنفلوآنزای نوع b در بیماری سلول داسی‌‌شکل
Slimane Allali، Martin Chalumeau، Odile Launay، Samir K Ballas، Mariane de Montalembert،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل (sickle cell disease; SCD) در معرض خطر بالاتر ابتلا به عفونت ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b؛ (Hib) قرار دارند. قبل از انجام واکسیناسیون هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b کونژوگه در کشورهای ثروتمند، این عفونت مسوول بسیاری از مرگ‌های اطفال زیر پنج سال به شمار می‌رفت. در کشورهای آفریقایی، که پوشش این واکسیناسیون همچنان بسیار پائین است، Hib یکی از شایع‌ترین علل باکتریمی در کودکان مبتلا به SCD است. افزایش استفاده از این واکسن کونژوگه می‌تواند بقای کودکان مبتلا به SCD را به میزان قابل توجهی ارتقا دهد. این یک به‌روزرسانی از مرور کاکرین است که قبلا منتشر شد.
اهداف

هدف اولیه تعیین این موضوع بود که واکسن‌های کونژوگه Hib باعث کاهش مورتالیتی و موربیدیتی در کودکان و بزرگسالان مبتلا به SCD خواهد شد یا خیر.

اهداف ثانویه عبارت بودند از ارزیابی موارد زیر در کودکان و بزرگسالان مبتلا به SCD: ایمونوژنیسیتی واکسن‌های کونژوگه Hib؛ ایمنی این واکسن‌ها؛ و هرگونه تغییری که در اثر نوع واکسن، شیوه تجویز آن (جداگانه یا همراه با واکسن‌های دیگر)، تعداد دوزها، و سن بیمار در زمان تزریق اولین دوز رخ دهد.

روش های جستجو

پایگاه ثبت کارآزمایی‌های هموگلوبینوپاتی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را متشکل از جست‌وجو در بانک اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوی دستی در ژورنال‌ها و کتاب‌های خلاصه مقالات کنفرانس‌ها جست‌وجو کردیم. هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها (۰۴ جولای ۲۰۱۸) را بررسی کرده و با شرکت‌های داروسازی مرتبط برای یافتن کارآزمایی‌های چاپ‌نشده تماس گرفتیم.

تاریخ آخرین جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های هموگلوبینوپاتی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین: ۱۸ دسامبر ۲۰۱۷.

معیارهای انتخاب
تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه‐RCTها که واکسن‌های کونژوگه Hib را با دارونما (placebo) یا عدم درمان مقایسه کرده، یا به مقایسه انواع گوناگون واکسن‌های کونژوگه Hib در افراد مبتلا به SCD پرداختند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
هیچ کارآزمایی‌ای در زمینه واکسن‌های کونژوگه Hib در افراد مبتلا به SCD پیدا نشد.
نتایج اصلی
شواهدی از RCTهای مرتبط با موضوع این مرور به دست نیامد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در حالا حاضر کاهش مشهودی در میزان بروز عفونت‌های تهاجمی Hib در افراد مبتلا به SCD در مقطع پس از انجام واکسیناسیون عمومی در کشورهای ثروتمند دیده می‌شود. بنابراین، با وجود آنکه از RCTها شواهدی به دست نیامد، انتظار می‌رود واکسن‌های کونژوگه Hib برای کودکان مبتلا به SCD مفید باشند، به خصوص در کشورهای آفریقایی که شیوع بالایی از این بیماری وجود دارد. اجرای برنامه‌های واکسیناسیون کودکان، از جمله واکسیناسیون کونژوگه Hib عمومی، ممکن است میزان بقای کودکان مبتلا به SCD را که در کشورهای فقیر و توسعه‌نیافته زندگی می‌کنند، به‌طور اساسی افزایش دهد. در حال حاضر فاقد داده‌های لازم برای بررسی تاثیرات بالقوه واکسیناسیون Hib در افراد بزرگسال واکسینه‌ نشده مبتلا به SCD هستیم. تحقیقات بیش‌تر باید برنامه مطلوب واکسیناسیون Hib را در کودکان و بزرگسالان مبتلا به SCD بررسی کنند.
خلاصه به زبان ساده

نقش واکسن‌ها در پیشگیری از بروز عفونت‌های شدید هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل

سوال مطالعه مروری

شواهد در دسترس را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره میزان اثربخشی و ایمنی واکسن‌های کونژوگه هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b؛ (Hib) در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل (sickle cell disease; SCD) مرور کردیم. این یک به‌روزرسانی از مرور کاکرین است که قبلا منتشر شد.

پیشینه

افراد مبتلا به SCD در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونت Hib قرار دارند، که پیش از آنکه واکسیناسیون با واکسن کونژوگه Hib در کشورهای ثروتمند به اجرا درآید، مسوول نرخ بالایی از مرگ‌و‌میر در کودکان زیر پنج سال شناخته می‌شد. در کشورهای آفریقایی، که پوشش این واکسن بسیار کم است، Hib یکی از شایع‌ترین علل باکتریمی (وجود باکتری در خون) در کودکان مبتلا به SCD است. یک مطالعه مروری دیگر کاکرین روی واکسن‌های‌ کونژوگه برای پیشگیری از بروز عفونت‌های Hib در کودکان زیر پنج سال نشان داده که واکسن‌های کونژوگه Hib ایمن و اثربخش هستند، اما صرفا روی کودکان مبتلا به SCD، که در معرض خطر بیش‌تر ابتلا به این عفونت قرار دارند، متمرکز نبود.

تاریخ جست‌وجو

تاریخ به‌روزرسانی شواهد: ۱۸ دسامبر ۲۰۱۷.

ویژگی‌های مطالعه

ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را نیافتیم که واکسن‌های کونژوگه Hib را با دارونما (placebo) (درمان «ساختگی») یا عدم درمان در افراد مبتلا به SCD مقایسه کرده باشد.

نتایج کلیدی و کیفیت شواهد

هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای از این واکسن در افراد مبتلا به SCD وجود ندارد. به‌ هرحال، پس از آنکه این واکسن در برنامه ایمن‌سازی کودکان در کشورهای ثروتمند جای گرفت، کاهش محسوسی در وقوع عفونت‌های شدید Hib در کودکان مبتلا به SCD دیده شد. بنابراین، واکسیناسیون عمومی با واکسن‌های کونژوگه Hib در کشورهای با درآمد پائین ممکن است به بقای بیش‌تر کودکان مبتلا به SCD بی‌انجامد. برای آنکه تاثیرات بالقوه واکسیناسیون Hib را در بزرگسالان واکسینه‌ نشده مبتلا به SCD بررسی کنیم، داده‌های کافی در دسترس نبود. کارآزمایی‌های آینده باید برنامه ایده‌ال ایمن‌سازی Hib را در کودکان و بزرگسالان مبتلا به SCD بررسی کنند.


تست سریع تشخیص آنتی‌ژن استرپتوکوک گروه A در کودکان مبتلا به فارنژیت
Jérémie F Cohen، Nathalie Bertille، Robert Cohen، Martin Chalumeau،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
استرپتوکوک گروه A (یا Group A streptococcus; GAS) عامل حدود ۲۰% تا ۴۰% موارد فارنژیت در کودکان است و موارد باقی‌مانده توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شوند. در مقایسه با گرفتن کشت از گلو، تست سریع آنتی‌ژن استرپتوکوک (rapid antigen detection tests; RADTs) می‌تواند بیماری را در محل مراقبت (point of care) تشخیص دهد (درون پنج تا ۱۰ دقیقه).
اهداف
این مرور جهت تعیین دقت تشخیصی RADTها، برای تشخیص GAS در کودکان مبتلا به فارنژیت طراحی شده است. هدف، ارزیابی دقت تشخیصی دو نوع عمده از RADTها (سنجش‌های ایمنی آنزیمی (enzyme immunoassays; EIA) و سنجش‌های ایمنی اپتیکال (optical immunoassays; OIA)) با مقایسه مستقیم و غیر‐مستقیم بود.
روش های جستجو
CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ Web of Science؛ CDSR؛ DARE؛ MEDION و TRIP را جست‌وجو کردیم (از ژانویه ۱۹۸۰ تا جولای ۲۰۱۵). به علاوه ما استنادات مربوطه در PubMed را بررسی کردیم و فهرست منابع مطالعات وارد شده و مقالات مروری مرتبط را به صورت دستی جست‌وجو کردیم، همه مقالاتی را که در مطالعات وارد شده گنجانده شده بودند، از طریق Google Scholar غربالگری کردیم.
معیارهای انتخاب
ما مطالعاتی را وارد مرور کردیم که استفاده از RADT را برای فارنژیت GAS با کشت گلو در یک صفحه آگار خون در آزمایشگاه میکروبیولوژی در کودکانی که به صورت سرپایی مراقبت دریافت کردند، مقایسه کرده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، ارتباط عناوین و چکیده مقالات را غربال و متون کامل را برای ورود ارزیابی کردند، استخراج داده را انجام دادند و به کمک ابزار QUADAS‐۲ کیفیت مطالعات را سنجیدند. ما متاآنالیز (meta‐analysis) دو‐متغیری را برای تخمین حساسیت و ویژگی خلاصه و برای بررسی ناهمگونی میان مطالعات به کار بردیم. ما دقت تشخیصی تست‌های EIA و OIA را با استفاده از شواهد مستقیم و غیر‐مستقیم مقایسه کردیم.
نتایج اصلی
۹۸ مطالعه منحصربه‌فرد را وارد مرور کردیم (۱۱۶ تست ارزیابی و ۱۰۱,۱۲۱ شرکت‌کننده). کیفیت کلی روش‌شناسی در مطالعات وارد شده ضعیف بود احتمالا به این دلیل که در بسیاری از مطالعات خطر سوگیری (bias) به علت نحوه انتخاب بیمار و مرجع استاندارد مورد استفاده، پُر‐خطر بود (به ترتیب؛ در ۷۳% و ۴۳% از تست‌های ارزیابی). در مطالعاتی که همه شرکت‌کنندگان تحت هر دو روش RADT و کشت گلو قرار گرفته بودند (۱۰۵ تست ارزیابی؛ ۵۸,۲۴۴ شرکت‌کننده؛ میانه شیوع در شرکت‏‌کنندگان مبتلا به GAS معادل ۲۹,۵% بود)، RADT دارای حساسیت خلاصه ۸۵.۶%؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۸۳.۳ تا ۸۷.۶ و ویژگی خلاصه ۹۵.۴%؛ ۹۵% CI؛ ۹۴.۵ تا ۹۶.۲ بود. ناهمگونی قابل توجهی بین مطالعات از نظر حساسیت وجود داشت؛ اما ویژگی تست ثبات بیشتری داشت. شواهدی دال بر اینکه تغییرات حساسیت و ویژگی بر یکدیگر تاثیر داشته‌اند، به دست نیامد. ناهمگونی در دقت با ویژگی‌های سطح مطالعه توضیح داده نمی‌شد، مثل اینکه پیش از plating غنی‌سازی انجام شده بود یا خیر و میانگین سنی و شدت بالینی عارضه شرکت‌کنندگان و شیوع GAS چقدر بود. حساسیت تست‌های EIA و OIA قابل مقایسه بود (حساسیت خلاصه ۸۵.۴% در برابر ۸۶.۲%). تجزیه‌وتحلیل حساسیت نشان داد که تخمین خلاصه از حساسیت و ویژگی با خطر پائین سوگیری در مطالعات، دارای ثبات بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در یک جمعیت ۱۰۰۰ نفره از کودکان با شیوع ۳۰% ابتلا به GAS، امکان دارد که ۴۳ بیمار مبتلا، تشخیص داده نشوند. اینکه RADT به عنوان یک تست مستقل می‌تواند برای منتفی دانستن ابتلا به GAS به کار رود یا خیر، به بستر اپیدمیولوژیک بستگی دارد. به نظر می‌رسد که حساسیت تست‌های EIA و OIA با هم قابل مقایسه است. ویژگی RADT برای اینکه فرد بی‌دلیل تحت درمان آنتی‌بیوتیکی قرار نگیرد به اندازه کافی بالا است. بر اساس این نتایج ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که میان ۱۰۰ کودک مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی، ۸۶ نفر به کمک تست سریع به درستی تشخیص داده خواهند شد و ۱۴ نفر ممکن است تشخیص داده نشوند و درمان آنتی‌بیوتیکی دریافت نکنند.
خلاصه به زبان ساده

عملکرد تست‌های سریع برای تشخیص استرپتوکوک گلو در کودکان چگونه است؟

پیشینه و اهداف

گلودرد علامت شایعی میان کودکان است. این علامت ممکن است به علت ویروس‌ها یا باکتری‌ها ایجاد شود. باکتری‌ای که معمولا مسئول ایجاد گلودرد در کودکان است، استرپتوکوک گروه A است (group A streptococcus) («گلودرد استرپتوکوکی»). میان کودکان مبتلا به گلودرد، درمان آنتی‌بیوتیکی فقط برای درمان گلودرد استرپتوکوکی موثر است.

تست‌های ساده و سریع برای تشخیص گلودرد استرپتوکوکی از دهه‌های ۱۹۸۰ تا امروز در دسترس قرار گرفته است. پزشکان می‌توانند یک تست سریع را در محل مراقبت (point of care) با کشیدن یک سواپ در گلو انجام دهند. بر اساس نتایج حاصل از تست سریع، آنها می‌توانند درباره نیاز به آنتی‌بیوتیک‌ها تصمیم بگیرند.

ما شواهدی را که درباره کاربرد تست‌های سریع در تشخیص درست گلودرد استرپتوکوکی در کودکان مبتلا به گلودرد در بخش‌های سرپایی وجود داشت، مرور کردیم.

ویژگی‌های مطالعه

ما به جست‌وجوی مطالعاتی پرداختیم که از ژانویه ۱۹۸۰ تا جولای ۲۰۱۵ به هر زبانی منتشر شده‌اند. ۹۸ مطالعه منحصربه‌فرد را از مجموع ۱۱۶ تست ارزیابی که ۱۰۱,۱۲۱ کودک را دربر می‌گرفتند، به دست آوردیم. تعداد شرکت‌کنندگان در سراسر تست‌های ارزیابی در طیف ۴۲ تا ۱۱,۶۴۴ نفر بود. نسبت کودکان مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی بین ۹,۵% تا ۶۶.۶% در طول تست‌های ارزیابی متغیر بود.

کیفیت شواهد

ویژگی‌های مهم طراحی مطالعه اغلب گزارش نشده بودند. به طور کلی کیفیت روش‌شناسی مطالعات وارد شده به مرور، ضعیف بود. در بیشتر مطالعات، ما نگران نحوه انتخاب شرکت‌کنندگان در مطالعه بودیم.

نتایج کلیدی

به طور میانگین، تست‌های سریع برای گلودرد استرپتوکوکی دارای حساسیت ۸۶% (توانایی تشخیص صحیح افراد مبتلا به بیماری) و ویژگی ۹۵% (توانایی تشخیص صحیح افرادی که به بیماری مبتلا نیستند) بود. تنوع قابل توجهی در مورد کاربرد تست سریع، میان مطالعات وجود داشت که با ویژگی‌های مطالعه قابل توضیح نبود و شامل کیفیت روش‌شناسی مطالعه می‌شد. دو نوع مختلف از تست‌های سریع که مورد ارزیابی قرار گرفتند، از نظر حساسیت قابل مقایسه بودند (۸۵,۴% در برابر ۸۶.۲%، به ترتیب برای سنجش‌های ایمنی آنزیمی (enzyme immunoassays) و سنجش‌های ایمنی اپتیکال (optical immunoassays)). بر اساس این نتایج ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که میان ۱۰۰ کودک مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی، ۸۶ نفر به کمک تست سریع به درستی تشخیص داده خواهند شد و ۱۴ نفر ممکن است تشخیص داده نشوند و درمان آنتی‌بیوتیکی دریافت نکنند. از ۱۰۰ کودکی که به گلودرد غیر‐استرپتوکوکی مبتلا هستند، ۹۵ نفر به کمک تست سریع به درستی مبتلا به بیماری تشخیص داده خواهند شد در حالی که ۵ نفر به اشتباه مبتلا تشخیص داده شده و آنتی‌بیوتیک‌های غیر‐ضروری مصرف خواهند کرد.


واکسن‌های کونژوگه هموفیلوس آنفلوآنزای نوع b در بیماری سلول داسی‌‌شکل
Slimane Allali، Martin Chalumeau، Odile Launay، Samir K Ballas، Mariane de Montalembert،
دوره ۲۰۱۸، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
پیشینه
افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل (sickle cell disease; SCD) در معرض خطر بالاتر ابتلا به عفونت ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b؛ (Hib) قرار دارند. قبل از انجام واکسیناسیون هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b کونژوگه در کشورهای ثروتمند، این عفونت مسوول بسیاری از مرگ‌های اطفال زیر پنج سال به شمار می‌رفت. در کشورهای آفریقایی، که پوشش این واکسیناسیون همچنان بسیار پائین است، Hib یکی از شایع‌ترین علل باکتریمی در کودکان مبتلا به SCD است. افزایش استفاده از این واکسن کونژوگه می‌تواند بقای کودکان مبتلا به SCD را به میزان قابل توجهی ارتقا دهد. این یک به‌روزرسانی از مرور کاکرین است که قبلا منتشر شد.
اهداف

هدف اولیه تعیین این موضوع بود که واکسن‌های کونژوگه Hib باعث کاهش مورتالیتی و موربیدیتی در کودکان و بزرگسالان مبتلا به SCD خواهد شد یا خیر.

اهداف ثانویه عبارت بودند از ارزیابی موارد زیر در کودکان و بزرگسالان مبتلا به SCD: ایمونوژنیسیتی واکسن‌های کونژوگه Hib؛ ایمنی این واکسن‌ها؛ و هرگونه تغییری که در اثر نوع واکسن، شیوه تجویز آن (جداگانه یا همراه با واکسن‌های دیگر)، تعداد دوزها، و سن بیمار در زمان تزریق اولین دوز رخ دهد.

روش های جستجو

پایگاه ثبت کارآزمایی‌های هموگلوبینوپاتی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را متشکل از جست‌وجو در بانک اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوی دستی در ژورنال‌ها و کتاب‌های خلاصه مقالات کنفرانس‌ها جست‌وجو کردیم. هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها (۰۴ جولای ۲۰۱۸) را بررسی کرده و با شرکت‌های داروسازی مرتبط برای یافتن کارآزمایی‌های چاپ‌نشده تماس گرفتیم.

تاریخ آخرین جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های هموگلوبینوپاتی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین: ۱۸ دسامبر ۲۰۱۷.

معیارهای انتخاب
تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه‐RCTها که واکسن‌های کونژوگه Hib را با دارونما (placebo) یا عدم درمان مقایسه کرده، یا به مقایسه انواع گوناگون واکسن‌های کونژوگه Hib در افراد مبتلا به SCD پرداختند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
هیچ کارآزمایی‌ای در زمینه واکسن‌های کونژوگه Hib در افراد مبتلا به SCD پیدا نشد.
نتایج اصلی
شواهدی از RCTهای مرتبط با موضوع این مرور به دست نیامد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در حالا حاضر کاهش مشهودی در میزان بروز عفونت‌های تهاجمی Hib در افراد مبتلا به SCD در مقطع پس از انجام واکسیناسیون عمومی در کشورهای ثروتمند دیده می‌شود. بنابراین، با وجود آنکه از RCTها شواهدی به دست نیامد، انتظار می‌رود واکسن‌های کونژوگه Hib برای کودکان مبتلا به SCD مفید باشند، به خصوص در کشورهای آفریقایی که شیوع بالایی از این بیماری وجود دارد. اجرای برنامه‌های واکسیناسیون کودکان، از جمله واکسیناسیون کونژوگه Hib عمومی، ممکن است میزان بقای کودکان مبتلا به SCD را که در کشورهای فقیر و توسعه‌نیافته زندگی می‌کنند، به‌طور اساسی افزایش دهد. در حال حاضر فاقد داده‌های لازم برای بررسی تاثیرات بالقوه واکسیناسیون Hib در افراد بزرگسال واکسینه‌ نشده مبتلا به SCD هستیم. تحقیقات بیش‌تر باید برنامه مطلوب واکسیناسیون Hib را در کودکان و بزرگسالان مبتلا به SCD بررسی کنند.
خلاصه به زبان ساده

نقش واکسن‌ها در پیشگیری از بروز عفونت‌های شدید هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل

سوال مطالعه مروری

شواهد در دسترس را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره میزان اثربخشی و ایمنی واکسن‌های کونژوگه هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b؛ (Hib) در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‏‌شکل (sickle cell disease; SCD) مرور کردیم. این یک به‌روزرسانی از مرور کاکرین است که قبلا منتشر شد.

پیشینه

افراد مبتلا به SCD در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونت Hib قرار دارند، که پیش از آنکه واکسیناسیون با واکسن کونژوگه Hib در کشورهای ثروتمند به اجرا درآید، مسوول نرخ بالایی از مرگ‌و‌میر در کودکان زیر پنج سال شناخته می‌شد. در کشورهای آفریقایی، که پوشش این واکسن بسیار کم است، Hib یکی از شایع‌ترین علل باکتریمی (وجود باکتری در خون) در کودکان مبتلا به SCD است. یک مطالعه مروری دیگر کاکرین روی واکسن‌های‌ کونژوگه برای پیشگیری از بروز عفونت‌های Hib در کودکان زیر پنج سال نشان داده که واکسن‌های کونژوگه Hib ایمن و اثربخش هستند، اما صرفا روی کودکان مبتلا به SCD، که در معرض خطر بیش‌تر ابتلا به این عفونت قرار دارند، متمرکز نبود.

تاریخ جست‌وجو

تاریخ به‌روزرسانی شواهد: ۱۸ دسامبر ۲۰۱۷.

ویژگی‌های مطالعه

ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را نیافتیم که واکسن‌های کونژوگه Hib را با دارونما (placebo) (درمان «ساختگی») یا عدم درمان در افراد مبتلا به SCD مقایسه کرده باشد.

نتایج کلیدی و کیفیت شواهد

هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای از این واکسن در افراد مبتلا به SCD وجود ندارد. به‌ هرحال، پس از آنکه این واکسن در برنامه ایمن‌سازی کودکان در کشورهای ثروتمند جای گرفت، کاهش محسوسی در وقوع عفونت‌های شدید Hib در کودکان مبتلا به SCD دیده شد. بنابراین، واکسیناسیون عمومی با واکسن‌های کونژوگه Hib در کشورهای با درآمد پائین ممکن است به بقای بیش‌تر کودکان مبتلا به SCD بی‌انجامد. برای آنکه تاثیرات بالقوه واکسیناسیون Hib را در بزرگسالان واکسینه‌ نشده مبتلا به SCD بررسی کنیم، داده‌های کافی در دسترس نبود. کارآزمایی‌های آینده باید برنامه ایده‌ال ایمن‌سازی Hib را در کودکان و بزرگسالان مبتلا به SCD بررسی کنند.


صفحه ۱ از ۱