جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
اغلب زنان مبتلا به سرطان مراحل اولیه دهانه رحم (مراحل I تا IIA) از طریق جراحی یا پرتودرمانی، یا هر دو، بهبود می‌یابند. علت اصلی انجام این مطالعه مروری آن بود که مشخص شود انجام شیمی‌درمانی بر پایه سیس‌پلاتین (cisplatin) پس از جراحی، پرتودرمانی یا هر دو، در زنان مبتلا به مراحل اولیه سرطان و دارای عوامل خطر برای عود بیماری، با مزایا یا خطرهای بیشتری برای بقای بیمار همراه بودند یا خیر.
برای دومین نسخه به‌روز شده، فقط یک کارآزمایی کوچک را یافتیم که نتایج توکسیسیتی درجه ۴ را بدون ارائه داده‌های بقای عاری از بیماری (disease‐free) یا بقای کلی (overall survival; OS) با میانه (median) پیگیری ۱۶ ماه گزارش کرد.
از نخستین نسخه به‌روز شده، سه کارآزمایی را شناسایی کردیم که هم‌چنان تا سال ۲۰۱۶ در حال انجام بودند.
چهار کارآزمایی شامل ۴۰۱ زن مبتلا به مراحل اولیه سرطان دهانه رحم وارد متاآنالیز شدند که نتایج قابل ارزیابی داشتند. میانه دوره پیگیری در این کارآزمایی‌ها، از ۲۹ تا ۴۲ ماه متفاوت بود. تمامی زنان ابتدا تحت جراحی قرار گرفتند. سه کارآزمایی، شیمی‌درمانی را همراه با پرتودرمانی در برابر پرتودرمانی تنها؛ و یک کارآزمایی، شیمی‌درمانی و پس از آن پرتودرمانی را با پرتودرمانی تنها مقایسه کردند. انجام آنالیزهای زیر‐گروه بر اساس مرحله یا اندازه تومور امکان‌پذیر نبود.
شیمی‌درمانی همراه با پرتودرمانی در مقایسه با پرتودرمانی کمکی، خطر مرگ‌ومیر (دو کارآزمایی؛ ۲۹۷ زن؛ نسبت خطر (HR): ۰,۵۶؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI)؛ ۰.۳۶ تا ۰.۸۷) و پیشرفت بیماری (دو کارآزمایی؛ ۲۹۷ زن؛ HR: ۰.۴۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۰ تا ۰.۷۴) را به‌طور چشمگیری کاهش داد، و هیچ ناهمگونی میان کارآزمایی‌ها وجود نداشت (I² = ۰% برای هر دو متاآنالیز). توکسیسیتی حاد درجه ۴ به صورت معناداری در گروه شیمی‌درمانی به علاوه پرتودرمانی نسبت به گروه پرتودرمانی تنها، بیشتر رخ داد (سه کارآزمایی؛ ۳۲۱ زن؛ خطر نسبی (RR): ۶.۲۶؛ ۹۵% CI؛ ۲.۵۰ تا ۱۵.۶۷). به علت تعداد کم و دوره محدود پیگیری در مطالعات وارد شده، سطح کیفیت این شواهد را برای همه پیامدها با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، در حد متوسط ارزیابی کردیم. علاوه بر این، جداسازی داده‌ها برای مراحل اولیه بیماری حجیم امکان‌پذیر نبود.
در یک کارآزمایی کوچکی که دریافت شیمی‌درمانی کمکی و پس از آن پرتودرمانی را با پرتودرمانی کمکی تنها مقایسه کرد، هیچ تفاوتی در عود بیماری میان این گروه‌ها (یک کارآزمایی؛ ۷۱ زن؛ HR: ۱,۳۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۴ تا ۷.۶۶) و بقای کلی بیماران گزارش نشد. این شواهد را با کیفیت پائین در نظر گرفتیم.
هیچ یک از کارآزمایی‌ها شیمی‌درمانی کمکی بر پایه پلاتینوم را با عدم‐انجام شیمی‌درمانی کمکی پس از جراحی برای مدیریت بالینی مراحل اولیه سرطان دهانه رحم همراه با حضور عوامل خطر برای عود، مقایسه نکرد.
داروهای ضد‐سرطان کمکی (درمان کمکی پس از درمان اولیه) بر پایه پلاتینوم برای مدیریت بالینی مراحل اولیه سرطان دهانه رحم
پیشینه
سرطان دهانه رحم، دومین سرطان شایع میان زنان است. اغلب زنان مبتلا به مراحل اولیه سرطان دهانه رحم (مراحل I تا IIA) با جراحی، یا پرتودرمانی، یا هر دو، بهبود می‌یابند. پرتودرمانی از اشعه‌های ایکس با انرژی بالا برای آسیب به سلول‌های تومور استفاده می‌کند. داروهای شیمی‌درمانی (ضد‐سرطان) از روش‌های مختلفی برای توقف تقسیم سلول‌های توموری بهره می‌گیرند، بنابراین رشد آنها متوقف شده یا از بین می‌روند.
سوال مطالعه مروری
دلیل انجام این مطالعه مروری، بررسی این موضوع بود که انجام شیمی‌درمانی با دارویی به نام سیس‌پلاتین (cisplatin)، هنگامی که پس از جراحی، پس از پرتودرمانی، یا هر دو، استفاده شود، مزایا یا خطرهای بیشتری را برای زنان مبتلا به مراحل اولیه سرطان دهانه رحم و دارای عوامل خطر برای عود به ارمغان می‌آورد یا خیر. (خطرات برای عود شامل گسترش تومور به غدد لنفاوی، گسترش به عروق لنفاوی و خونی، تومور با عمق بیش از ۱۰ میلی‌متر، تهاجم میکروسکوپی تومور به بافت‌های همبند نزدیک به رحم، سرطان از نوع غیر‐سنگفرشی، و زمانی که بعید است عمل جراحی تمام سلول‌های تومور را برداشته باشد).
یافته‌های اصلی
در این مطالعه مروری، داده‌های چهار کارآزمایی کوچک را با کیفیت نامعلوم، تجزیه‌وتحلیل کردیم. جداسازی داده‌های بیماری حجیم در مراحل اولیه (ضایعات در مرحله IB۲ و IIA بزرگتر از ۴ سانتی‌متر) از نتایج کلی، امکان‌پذیر نبود. شواهد محدودی را یافتیم مبنی بر اینکه افزودن شیمی‌درمانی سیس‌پلاتین به رادیوتراپی پس از انجام جراحی در زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم مرحله IA۲ تا IIA و دارای عامل خطر برای عود تومور، طولانی‌تر شدن نرخ بقا (زمان سپری شده تا مرگ) و تاخیر در پیشرفت سرطان را به همراه داشت. درمان ترکیبی نسبت به پرتودرمانی تنها با عوارض جانبی شدیدتر ارتباط داشت.
کیفیت شواهد
این شواهد به واسطه تعداد کم و کیفیت روش‌شناسی متوسط در مطالعات وارد شده، محدود بودند.
نتیجه‌گیری‌ها چه هستند؟
ما نتیجه گرفتیم که به نظر می‌رسد انجام شیمی‌درمانی به علاوه پرتودرمانی پس از جراحی مناسب باشد، با این حال، شواهد بیشتری درباره مزایا و خطرات مرتبط با آن مورد نیاز است؛ خوشبختانه این امر از طریق نتایج سه کارآزمایی در حال انجام، فراهم خواهد شد.
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
لاپاروسکوپی در مقابل لاپاروتومی (جراحی باز) در مدیریت بالینی سرطان تخمدان در مراحل اولیه
پیشینه
سرطان تخمدان در مرحله I، زمانی تشخیص داده می‌شود که تومور محدود به یک یا هر دو تخمدان، بدون گسترش به غدد لنفاوی یا دیگر نقاط بدن باشد. تقریبا ۲۵% از زنان مبتلا به سرطان تخمدان، در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شوند، در نتیجه این تشخیص اغلب به خاطر یافته‌های تصادفی اتفاق می‌افتد. هدف از مرحله‌بندی سرطان حین جراحی، تعیین تشخیص، ارزیابی وسعت سرطان و برداشتن تومور تا حد امکان است. مورد آخر به ویژه بسیار مهم است، زیرا هنگامی که تمام تومورهای آشکار حذف شده باشند، زنان مبتلا به سرطان تخمدان بیشتر زنده می‌مانند.
سوال مطالعه مروری
این مطالعه مروری را با هدف روشن کردن اینکه انجام لاپاروسکوپی (جراحی سوراخ کلید (keyhole surgery))، به اندازه لاپاروتومی (عمل جراحی باز) برای مدیریت درمانی سرطان تخمدان در مراحل اولیه بی‌خطر و موثر است یا خیر، انجام دادیم. قصد ما فقط انتخاب مطالعاتی با کیفیت بالا مربوط به مقایسه این دو نوع عمل جراحی بود. ما می‌خواستیم بدانیم که طول مدت زنده ماندن زنانی که تحت لاپاروسکوپی قرار می‌گیرند با جراحی باز برابر است یا خیر، و اینکه تفاوت‌هایی در زمان طول‌کشیده برای پیشرفت سرطان وجود دارد یا خیر. همچنین نتیجه مقایسه این جراحی‌های مختلف را با توجه به مقدار خونریزی و عوارض دیگر مشاهده کنیم.
یافته‌های اصلی و کیفیت شواهد
منابع را از ۱۹۹۰ تا ۲۱۰۶ جست‌وجو کردیم. متاسفانه نتوانستیم هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و با کیفیت بالا را بیابیم که این روش‌ها را مقایسه کرده باشد.
| صفحه ۱ از ۱ |
