جستجو در مقالات منتشر شده


۵ نتیجه برای Karen A Robinson
دارودرمانی سرکوب کننده سیستم ایمنی برای جلوگیری از رد پس از پیوند ریه در فیبروز سیستیک
Ian J Saldanha، Oluwaseun Akinyede، Karen A Robinson،
دوره ۲۰۱۵، شماره ۰ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده
پیشینه
پیوند ریه برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک و آسیب پیشرفته ریوی، یک گزینه در دسترس و قابل دوام است. با این حال، رد پیوند یک پیامد بالقوه مهم پس از دریافت پیوند ریه به شمار می‌آید. درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی برای پیشگیری از اپیزودهای رد پیوند مورد نیاز است تا موربیدیتی و مورتالیتی ناشی از آن در این جمعیت، کاهش ‌یابد. کلاس‌های مختلفی از انواع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی وجود دارند که بر اجزای مختلف سیستم ایمنی بدن عمل می‌کنند. تفاوت قابل ملاحظه‌ای در استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از دریافت پیوند ریه در فیبروز سیستیک وجود دارد. در حالی که بسیاری از تحقیقات درباره درمان دارویی سرکوب کننده سیستم ایمنی، بر جمعیت عمومی دریافت‌کنندگان پیوند ریه متمرکز‌ شده، دانش اندکی در مورد مقایسه اثربخشی و بی‌خطری (safety) این داروها در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک وجود دارد. این آخرین به‌روزرسانی از مرور قبلی است که منتشر شد؛ به دلیل عدم انجام تحقیق در این حوزه، این مطالعه دیگر به‌روز نمی‌شود.
اهداف
بررسی تاثیرات داروهای مجزا یا ترکیبی از این داروها در مقایسه با گروه دارونما (placebo) یا دیگر داروهای مجزا یا ترکیبی از داروها در پیشگیری از رد پیوند پس از انجام پیوند ریه در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک.
روش های جستجو

در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین و منابع مربوط به مطالعات واجد شرایط به جست‌وجو پرداختیم. همچنین پایگاه ثبت www.clinicaltrials.gov و پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت را برای به‌دست آوردن اطلاعات در مورد مطالعات منتشر نشده و در حال انجام مورد جست‌وجو قرار دادیم.

تاریخ آخرین جست‌وجو: ۲۹ می ۲۰۱۸.

معیارهای انتخاب
مطالعات تصادفی‌سازی شده و شبه‌‐تصادفی‌سازی شده.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
به‌طور جداگانه، مطالعات شناسای‌ شده را از جست‌وجوها برای گنجاندن در مرور حاضر ارزیابی کردیم. اگر مطالعات واجد شرایطی را پیدا کرده بودیم که در مرور گنجانده شوند، قصد داشتیم تا مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کنیم. از رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) برای خلاصه کردن نتایج از راه جدول خلاصه‌ای از یافته‌ها برای هر یک از مقایسه‌هایی که در این مرور ارائه دادیم، استفاده کردیم.
نتایج اصلی
در حالی‌که پنج مطالعه مربوط به مداخلات مورد نظر این مرور بودند، آنها را وارد این مرور نکردیم، زیرا محققان این مطالعات، هیچ نوع اطلاعاتی را گزارش ندادند که مختص افراد مبتلا به فیبروز سیستیک باشند. تلاش ما برای به دست آوردن این اطلاعات، هنوز ناموفق مانده است.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
فقدان شواهد، نتیجه‌گیری را در مورد اثربخشی نسبی و بی‌خطری داروهای مختلف سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن میان افراد مبتلا به فیبروز سیستیک پس از دریافت پیوند ریه، غیر ممکن ساخته است. مرور اخیر کاکرین در سال ۲۰۱۳ که به مقایسه تاکرولیموس (tacrolimus) با سیکلوسپورین (cyclosporine) در همه دریافت‌کنندگان پیوند ریه (به افراد مبتلا به فیبروز سیستیک محدود نشد) پرداخت، تفاوت معنی‌داری را در مورتالیتی و خطر رد حاد گزارش نکرد. با این حال، استفاده از تاکرولیموس با خطر سندرم برونشیولیت اوبلیترانس (broncholitis obliterans syndrome) و هیپرتانسیون شریانی و خطر بیشتر ابتلا به دیابت در ارتباط بود. لازم به ذکر است که این مرور گسترده‌تر، فقط شامل تعداد کمی از مطالعات (۳ مورد) بوده و با خطر بالای سوگیری (bias) روبه‌رو بود. به منظور ارائه شواهدی درباره سودمندی و بی‌خطری استفاده از درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی میان افراد مبتلا به فیبروز سیستیک پس از دریافت پیوند ریه، انجام مطالعات تصادفی‌سازی ‌شده بیشتری مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن پس از دریافت پیوند ریه در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک

سوال مطالعه مروری

شواهد موجود را برای یافتن تاثیرات داروها، به صورت مجزا یا ترکیبی از آنها، زمانی که پس از انجام پیوند برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک برای پیشگیری از رد پیوند ریه تجویز شد، بررسی کردیم. فقط مطالعات تصادفی‌سازی شده (که داروها به صورت تصادفی برای داوطلبان تخصیص داده می‌شود) را در نظر گرفتیم که در آنها به مقایسه داروهای مجزا یا ترکیبی از داروها با یک دارونما (درمان ساختگی با هیچ داروی فعال) یا با یکدیگر پرداخته شد.

پیشینه

پیوند ریه یک گزینه درمانی موجود و واقع‌بینانه برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک است که در آنها ریه‌ها به شدت آسیب دیده‌اند. با این حال، به عنوان یک مکانیسم دفاعی طبیعی، بدن، ریه پیوند داده شده را به‌عنوان یک عامل خارجی شناسایی کرده و با فعال کردن سیستم ایمنی اقدام به رد آن می‌کند. این موضوع، به عنوان رد پیوند شناخته می‌شود. برای پیشگیری از بروز این مساله، مصرف داروهایی برای سرکوب سیستم ایمنی پس از دریافت پیوند ریه مورد نیاز است. چندین نوع مختلف از داروها وجود دارند که با سرکوب اجزای مختلف سیستم ایمنی بدن عمل می‌کنند. بسیاری از تحقیقات درباره این داروها، روی تمام افرادی که پیوند ریه انجام داده‌اند، متمرکز شده‌ و به‌طور خاص در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک انجام نشده‌اند. در حال حاضر، همه پزشکان بر سر یک راه مشترک با استفاده از داروهای ضد رد پیوند در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک که پیوند ریه دریافت کرده‌اند، توافق ندارند.

تاریخ جست‌وجو

تاریخ به‌روزرسانی شواهد: ۲۹ می ۲۰۱۸.

ویژگی‌های مطالعه

اگرچه ما پنج مطالعه را درباره داروهای ضد رد پیوند یافتیم، افراد شرکت‌کننده در این مطالعات مبتلا به تعدادی از بیماری‌های مزمن بودند و فقط روی افراد مبتلا به فیبروز سیستیک صورت نگرفته بودند.

‌نتایج کلیدی

مطالعاتی که به دست آمدند، نتایج مربوط به تمام داوطلبان را ترکیب کردند و قادر به جدا کردن نتایجی نبودیم که مختص افراد مبتلا به فیبروز سیستیک بوده باشند. با محققانی که این مطالعات را انجام دادند، تماس گرفتیم، اما هنوز نتایج خاص مورد نیاز ما را ارسال نکرده‌اند.

یک مرور درباره داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن در افرادی که پیوند ریه داشته‌اند (به کسانی که مبتلا به فیبروز سیستیک هستند، محدود نمی‌شود) وجود دارد و این مرور فقط شامل سه مطالعه است که نویسندگان مرور، آنها را دارای خطر بالایی از سوگیری (bias) ارزیابی کردند. این مطالعه نشان داد که هیچ دارویی برای کاهش شانس مرگ‌ومیر یا رد حاد بهتر از داروی دیگر نیست؛ اما یک دارو (تاکرولیموس) منجر به کاهش خطر رد پیوند در طولانی‌مدت و فشار خون بالا شد، اگرچه خطر ابتلا به دیابت نیز بیشتر شد.

انجام تحقیقات در مورد استفاده از داروهای مهار کننده سیستم ایمنی بدن در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک که پیوند ریه دریافت کرده‌اند، مورد نیاز است. به دلیل عدم انجام تحقیق در این زمینه، قصد نداریم این مرور را دوباره به‌روز کنیم.


تکنیک چرخه فعال تنفسی در مدیریت بالینی فیبروز سیستیک
Naomi A Mckoy، Lisa M Wilson، Ian J Saldanha، Olaide A Odelola، Karen A Robinson،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
افراد مبتلا به فیبروز سیستیک (cystic fibrosis)، دچار عفونت‌های مزمن مجاری تنفسی ناشی از تشکیل موکوس درون ریه‌ها می‌شوند. عفونت‌های مکرر، اغلب باعث آسیب ریه و بیماری می‌شوند. هدف از درمان‌های پاکسازی راه هوایی، بهبود پاکسازی مخاط، افزایش تولید خلط، و بهبود عملکرد راه هوایی است. تکنیک چرخه فعال تنفسی (active cycle of breathing technique; ACBT) یک روش پاکسازی راه هوایی است که از چرخه‌ای از تکنیک‌ها برای نرم کردن ترشحات راه هوایی از جمله کنترل تنفس، تمرینات انبساط قفسه سینه، و تکنیک بازدم اجباری استفاده می‌کند. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که پیش از این منتشر شد.
اهداف
مقایسه اثربخشی بالینی ACBT با دیگر درمان‌های پاکسازی راه هوایی در CF.
روش های جستجو

پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک در کاکرین را جست‌وجو کردیم، که از جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوی دستی در مجلات و کتاب‌های چکیده مقالات کنفرانس تشکیل شده بود. هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی و فهرست منابع مقالات و مرورهای مرتبط را جست‌وجو کردیم.

تاریخ انجام آخرین جست‌وجو: ۲۹ مارچ ۲۰۲۱.

معیارهای انتخاب
مطالعات بالینی تصادفی‌سازی شده یا شبه‐تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده را شامل مطالعات متقاطع (cross‐over) وارد کردیم که به مقایسه ACBT با دیگر درمان‌های پاکسازی راه هوایی در CF پرداختند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم هر مقاله را غربالگری کرده، داده‌ها را خلاصه کرده، و خطر سوگیری (bias) هر مطالعه را ارزیابی کردند. از رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) برای ارزیابی اعتماد خود به شواهدی استفاده کردیم که کیفیت زندگی، اولویت شرکت‌کنندگان، عوارض جانبی، % پیش‌بینی‌شده حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV۱)، % پیش‌بینی‌شده ظرفیت حیاتی اجباری (forced vital capacity; FVC)، وزن خلط، و تعداد حملات تشدید را بررسی کردند.
نتایج اصلی

جست‌وجوی ما ۹۹ مطالعه را شناسایی کرد، که ۲۲ مورد (۵۵۹ شرکت‌کننده) معیارهای ورود را داشتند. هشت مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده (۲۵۹ شرکت‌کننده) در آنالیز قرار گرفتند؛ پنج مورد طراحی متقاطع داشتند. تعداد ۱۴ مطالعه باقی مانده، مطالعات متقاطع با ارائه گزارش‌های ناکافی برای ارزیابی کامل بودند. حجم نمونه مطالعه از هفت تا ۶۵ شرکت‌کننده متغیر بود. سن شرکت‌کنندگان از شش تا ۶۳ سال (میانگین سنی: ۱۸,۷ سال) متغیر بود. در ۱۳ مطالعه، دوره پیگیری یک روز به طول انجامید. با این حال، دو مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده طولانی‌مدت با دوره پیگیری یک تا سه سال وجود داشت. اکثر مطالعات در مورد آیتم‌های کلیدی کیفیت گزارشی ارائه نکردند، و بنابراین، از نظر تولید تصادفی توالی (random sequence generation)، پنهان‏‌سازی تخصیص (allocation concealment) و کورسازی فرد ارزیابی کننده پیامد، خطر سوگیری نامشخصی دارند. با توجه به ماهیت مداخله، هیچ یک از مطالعات شرکت‌کنندگان یا پرسنل اعمال کننده مداخلات را کورسازی نکرد. با این حال، اکثر مطالعات در مورد همه پیامدهای برنامه‌ریزی شده گزارش دادند، دوره پیگیری کافی داشتند، تبعیت از درمان را ارزیابی کرده، و از آنالیز قصد درمان (intention‐to‐treat) استفاده کردند.

مطالعات وارد شده به مقایسه ACBT با درناژ اتوژنیک، دستگاه‌های ایجاد نوسان در راه هوایی ( airway oscillating devices; AOD)، دستگاه‌های فشرده‌سازی قفسه سینه با فرکانس بالا، فیزیوتراپی مرسوم قفسه سینه (conventional chest physiotherapy; CCPT)، فشار بازدمی مثبت (positive expiratory pressure; PEP) و ورزش پرداختند. هیچ تفاوتی را در کیفیت زندگی بین ACBT و ماسک درمانی PEP؛ AOD، دیگر تکنیک‌های تنفسی، یا ورزش (شواهد با قطعیت بسیار پائین) پیدا نکردیم. هیچ تفاوتی در اولویت فردی بین ACBT و دیگر تکنیک‌های تنفسی وجود نداشت (شواهد با قطعیت بسیار پائین). یک مطالعه که ACBT را با ACBT به علاوه ورزش وضعیتی (postural exercise) مقایسه کرد، موردی را از وقوع مرگ‌ومیر و عوارض جانبی گزارش نکرد (شواهد با قطعیت بسیار پائین). هیچ تفاوتی را در عملکرد ریه (% پیش بینی شده حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV۱ ) و % پیش بینی شده ظرفیت حیاتی اجباری (FVC))، اشباع اکسیژن یا خلط خارج شده بین ACBT و هر روش دیگر (شواهد با قطعیت بسیار پائین) مشاهده نکردیم. هیچ تفاوتی در تعداد حملات تشدید ریوی بین افرادی که از ACBT استفاده کردند یا CCPT (شواهد با قطعیت پائین) یا در مقایسه ACBT با ورزش (شواهد با قطعیت بسیار پائین) وجود نداشت، که تنها مقایسه‌ای برای گزارش این پیامد بود.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد کمی برای حمایت یا رد استفاده از ACBT نسبت به دیگر درمان‌های پاکسازی راه هوایی وجود دارد و ACBT در پیامدهایی مانند اولویت شرکت‌کنندگان، کیفیت زندگی، تحمل ورزش، عملکرد ریه، وزن خلط، اشباع اکسیژن، و تعداد تشدید ریوی قابل مقایسه با دیگر روش‌های درمانی است. برای ارزیابی دقیق‌تر تاثیر ACBT بر پیامدهای مهم در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مانند کیفیت زندگی و اولویت، به مطالعات طولانی‌‌مدت‌تر نیاز است.
خلاصه به زبان ساده

مقایسه تکنیک چرخه فعال تنفسی (ACBT) با دیگر روش‌های درمان پاکسازی راه هوایی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک

سوال مطالعه مروری

تاثیرات تکنیک چرخه فعال تنفسی (ACBT) در مقایسه با دیگر روش‌های پاکسازی راه هوایی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک چیست؟

پیشینه

عفونت‌های مزمن در فیبروز سیستیک شایع بوده و عفونت‌های مکرر می‌توانند باعث آسیب و بیماری ریه شوند. افراد مبتلا به فیبروز سیستیک از درمان‌های پاکسازی راه هوایی برای پاکسازی مخاط و بهبود عملکرد ریه استفاده می‌کنند. تکنیک چرخه فعال تنفسی، ترکیبی است از سه روش تنفسی برای نرم و شفاف کردن موکوس. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که پیش از این منتشر شد.

تاریخ جست‌وجو

شواهد تا این تاریخ به‌روز است: ۲۹ مارچ ۲۰۲۱.

ویژگی‌های مطالعه

در حالی که ۲۲ مطالعه را در مورد مقایسه ACBT با دیگر درمان‌های پاکسازی راه هوایی در مرور وارد کردیم، فقط هشت مطالعه (۲۵۹ شرکت‌کننده) داده‌هایی را گزارش کردند که توانستیم در تجزیه‌و‌تحلیل وارد کنیم. هر یک از هشت مطالعه تکنیک‌های مختلف را مقایسه کردند: ACBT با درناژ اتوژنیک، دستگاه‌های ایجاد نوسان در راه هوایی، دستگاه‌های فشرده‌سازی قفسه سینه با فرکانس بالا، فشار بازدمی مثبت، فیزیوتراپی مرسوم قفسه سینه و ACBT همراه با ورزش مقایسه شد. اکثر مطالعات یک روز به طول انجامیدند، اما دو مطالعه بین یک تا سه سال طول کشید. شرکت‌کنندگان در رده‌های سنی شش تا ۶۳ سال قرار داشته و بیشتر آنها (۵۹%) مرد بودند.

نتایج کلیدی

ما دریافتیم که ACBT در پیامدهایی مانند کیفیت زندگی، ترجیحات فرد بیمار، تحمل ورزش، عملکرد ریه، وزن خلط، اشباع اکسیژن، و تعداد حملات تشدید ریوی قابل مقایسه با دیگر درمان‌ها بود. ما نتوانستیم نشان دهیم که چه تکنیکی بهتر از دیگری بود. برای ارزیابی بهتر تاثیرات ACBT بر پیامدهای مهم از نظر افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مانند کیفیت زندگی و ترجیحات شخصی، انجام مطالعات طولانی‌تری مورد نیاز است.

قطعیت شواهد

به شواهد اعتماد کمی داشته یا اصلا اعتماد نداریم و به نظر می‌رسد تحقیقات بیشتر به احتمال زیاد بر نتیجه‌گیری ما از این مرور برای هر یک از مداخلات تحلیل شده تاثیر می‌گذارد.

بسیاری از مطالعات جزئیات کافی را از روش‌های انجام خود ارائه ندادند که مشخص شود سوگیری‌هایی وجود دارد که ممکن است بر نتایج تاثیر بگذارند یا خیر. بسیاری از مطالعات گزارش ندادند که چگونه تصمیم گرفتند چه کسی چه درمانی را دریافت کند و چگونه مطمئن شدند افرادی که بیماران را در گروه‌های مختلف درمانی قرار دادند و کسانی که نتایج را ارزیابی کردند، نمی‌دانستند هر فرد در کدام گروه جای دارد. بیشتر مطالعات وارد شده دارای طراحی متقاطع بوده (که در آن افراد یک درمان را انجام داده و سپس وارد گروه درمانی دیگر می‌شوند)، و بسیاری از این مطالعات فاصله زمانی بین درمان‌های مختلف را گزارش نکردند. از آنجا که ممکن است اولین درمان بر نتایج درمان بعدی تاثیر بگذارد، فقط نتایج دوره درمان اول را وارد کردیم. بسیاری از مطالعات نتایج جداگانه‌ای را فقط برای اولین دوره درمان گزارش نکردند، بنابراین نتایج آنها را در مرور خود وارد نکردیم.

همه شرکت‌کنندگان می‌دانستند که در کدام گروه درمانی قرار دارند (نمی‌توان تکنیک‌های مختلف فیزیوتراپی را پنهان کرد). این موضوع می‌توانست بر نتایج برخی از پیامدهای گزارش‌شده توسط بیمار، مانند کیفیت زندگی، ترجیحات شخصی، یا تحمل ورزش تاثیر بگذارد، اما بعید است که بر نتایج عینی‌تر، مانند عملکرد ریه، تاثیر داشته باشد.

بیشتر مطالعات، کسانی را دنبال کردند که کمتر از یک ماه در مطالعه حضور داشتند، و این کار را برای اکثر شرکت‌کنندگان در کل دوره مطالعه انجام دادند. در دو مورد از سه مطالعه طولانی‌تر، بیش از ۱۰% از بیماران از مطالعه خارج شدند. اگر افرادی که از ادامه مطالعه انصراف دادند، به‌طور مساوی در گروه‌های مختلف درمانی پراکنده نشوند، نتایج مطالعه می‌توانست تحت تاثیر قرار گرفته باشد.

بیش از نیمی از مطالعات بررسی کردند که شرکت‌کنندگان پایبند به درمان پاکسازی راه هوایی بودند که قرار بود استفاده کنند یا خیر. اکثر مطالعات تمام پیامدهای برنامه‌ریزی شده خود را گزارش کردند.

یافته‌های این مرور محدود بودند، زیرا بسیاری از مطالعات مقایسه‌های مشابهی را انجام ندادند؛ هم‌چنین، مطالعات طولانی‌مدت زیادی وجود نداشت و مطالعاتی را که وارد کردیم، داده‌های کافی را گزارش ندادند.


تاثیر پالیویزوماب در پروفیلاکسی در برابر عفونت ویروس سین‌سیشیال تنفسی در کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک
Karen A Robinson، Olaide A Odelola، Ian J Saldanha،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
عفونت ویروس سین‌سیشیال تنفسی (respiratory syncytial virus; RSV) باعث بروز عفونت حاد ریه در نوزادان و کودکان خردسال در سراسر جهان می‌شود، که خود به موربیدیتی و مورتالیتی قابل‌توجهی می‌انجامد. کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک، مستعد ابتلای مکرر به التهاب ریه، کلونیزاسیون باکتریایی و بیماری‌های مزمن مجاری هوایی متعاقب آن هستند، که آنها را در معرض خطر ابتلا به عفونت شدید ویروس سین‌سیشیال تنفسی، در نتیجه نیاز به مراقبت‌های ویژه و پشتیبانی تنفسی، قرار می‌دهد. در حال حاضر هیچ نوع درمانی وجود ندارد، از این رو پیشگیری دارای اهمیت زیادی است. پالیویزوماب (palivizumab) در کاهش نرخ بستری شدن بیماران به دلیل ویروس سین‌سیشیال تنفسی موثر است و برای پروفیلاکسی در کودکان در معرض خطر بالا با شرایط دیگر توصیه می‌شود. هنوز مشخص نیست که پالیویزوماب می‌تواند از بستری شدن و پذیرش در واحد مراقبت‌های ویژه ناشی از ابتلا به ویروس سین‌سیشیال تنفسی در کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک پیشگیری کند. این مطالعه یک‌ به‌روزرسانی از مطالعه مروری کاکرین است که پیش از این منتشر شد.
اهداف
تعیین اثربخشی و بی‌خطری (safety) تجویز پالیویزوماب ( ® Synagis) در مقایسه با دارونما (placebo)، عدم استفاده از پروفیلاکسی یا دیگر انواع پروفیلاکسی، در پیشگیری از بستری شدن در بیمارستان و مورتالیتی ناشی از عفونت ویروس سین‌سیشیال تنفسی در کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک.
روش های جستجو

پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جست‌وجو کرده و منابع مطالعات واجد شرایط و مطالعات مروری مرتبط را بررسی کردیم.

تاریخ آخرین جست‌وجو: ۰۵ می ۲۰۱۶.

معیارهای انتخاب
مطالعات تصادفی‌سازی شده و شبه‌‐تصادفی‌سازی شده.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
نویسندگان به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند.
نتایج اصلی

یک مطالعه (۱۸۶ نوزاد تا دو سال) که به مقایسه پنج دوز ماهانه پالیویزوماب (۹۲ = N) با دارونما (۹۴ = N) در طول یک فصل عفونت ویروس سین‌سیشیال تنفسی پرداخت، شناسایی شد و معیارهای ورود به مطالعه ما را داشت. خطر پائین سوگیری از نظر برنامه پنهان‌سازی تصادفی‌سازی (هر چند که معلوم نبود این تصادفی‌سازی چگونه تولید شد) و کورسازی (blinding) شرکت‌کنندگان و پرسنل مطالعه وجود داشت. هم‌چنین از نظر داده‌های ناکامل مربوط به پیامد، خطر سوگیری پائین بود. با این حال، به دلیل گزارش‌دهی انتخابی (selective reporting) (عبارات خلاصه بدون داده گزارش شدند) و این واقعیت که این مطالعه توسط صنعت حمایت شده و به صورت یک گزارش کامل در یک مجله داوری همتا شده (peer‐review) منتشر نشد، در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشت.

در طول شش ماه پیگیری، یک شرکت‌کننده در هر گروه به دلیل ابتلا به عفونت ویروس سین‌سیشیال تنفسی بستری شد؛ در هیچ یک از گروه‌ها مرگ‌ومیری رخ نداد. در گروه‌های پالیویزوماب و دارونما، به ترتیب ۸۶ و ۹۰ کودک دچار عوارض جانبی نشدند، در حالی که به ترتیب پنج و چهار کودک دچار عوارض جانبی مرتبط شدند. نوزده کودک دریافت‌کننده پالیویزوماب و ۱۶ کودک درمان شده با دارونما، دچار عوارض جانبی شدید شدند؛ یک شرکت‌کننده در گروه پالیویزوماب به همین دلیل مصرف دارو را ادامه نداد. در ۱۲ ماه پیگیری، تفاوت معنی‌داری میان گروه‌ها از نظر تعداد کلونیزاسیون باکتریایی ( سودوموناس یا Pseudomonas ) یا تغییر در نسبت وزن به قد وجود نداشت.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده را شناسایی کردیم که به مقایسه پنج دوز ماهانه پالیویزوماب با دارونما در نوزادان مبتلا به فیبروز سیستیک تا دو سالگی پرداخت. در حالی که بروز کلی عوارض جانبی در هر دو گروه مشابه بود، نمی‌توان نتایج قطعی درباره بی‌خطری و تحمل‌پذیری پروفیلاکسی ویروس سین‌سیشیال تنفسی با پالیویزوماب در نوزادان مبتلا به فیبروز سیستیک به دست آورد. شش ماه پس از درمان، نویسندگان گزارش کردند که تفاوت معنی‌دار بالینی در پیامدها وجود نداشت. برای اثبات بی‌خطری و اثربخشی پالیویزوماب در کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک، انجام مطالعات تصادفی‌سازی شده بیشتری مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده

واکسن پالیویزوماب در پیشگیری از ابتلا به عفونت ویروس سین‌سیشیال تنفسی در کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک

سوال مطالعه مروری

شواهد موجود را درباره تاثیرات واکسیناسیون کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک با پالیویزوماب (palivizumab) برای پیشگیری از ابتلا به عفونت ویروس سین‌سیشیال تنفسی مرور کردیم.

پیشینه

ویروس سین‌سیشیال تنفسی عموما سبب ایجاد عفونت‌های ریه در نوزادان و کودکان می‌شود. هرچند این موارد در اکثر کودکان شدید نیستند، کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک ممکن است در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونت‌های تنفسی ناشی از این ویروس قرار داشته باشند. در طول فصل ویروس تنفسی، کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک در مقایسه با کودکانی که به فیبروز سیستیک مبتلا نیستند، با احتمال بیشتری نیاز به بستری در بیمارستان پیدا کرده و دچار وخیم شدن عملکرد ریه می‌شوند. پالیویزوماب ( ® Synagis) یک واکسن است که نشان داده شده نرخ بستری شدن ناشی از ویروس سین‌سیشیال تنفسی را در برخی از جمعیت‌های پرخطر کاهش می‌دهد. پالیویزوماب یک بار در ماه به مدت پنج ماه تجویز می‌شود، که هر سال پیش از شروع فصل ویروس سین‌سیشیال تنفسی آغاز می‌شود. هنوز مشخص نیست که این واکسن در کودکان مبتلا به فیبروز کیستیک چقدر موثر و بی‌خطر است. به دنبال یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده (کارآزمایی‌هایی که کودکان به‌طور تصادفی در گروه‌های مختلف درمانی قرار گرفته و سپس با یکدیگر مقایسه می‌شوند) بودیم که در آنها واکسیناسیون با استفاده از پالیویزوماب با هر نوع از درمان‌های پیشگیری کننده یا درمان غیر پیشگیری کننده در کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک مقایسه شدند.

تاریخ جست‌وجو

شواهد تا تاریخ زیر به‌روز است: ۰۵ می ۲۰۱۶.

ویژگی‌های مطالعه

یک مطالعه را با ۱۸۶ شرکت‌کننده (نوزادان مبتلا به فیبروز سیستیک تا سن دو سال) یافتیم که در ۴۰ مرکز در ایالات متحده آمریکا (USA) انجام شد.

نتایج کلیدی

یک نوزاد (از ۹۲ نوزاد) که پالیویزوماب دریافت کرد و یک نوزاد (از ۹۴ نوزاد) که دارونما دریافت کرد به دلیل عفونت ناشی از ویروس سین‌سیشیال تنفسی در بیمارستان بستری شدند. هیچ کودکی فوت نکرد. در کل، تعداد موارد عوارض جانبی در گروه پالیویزوماب مشابه با گروه دارونما بود. بروز عوارض جانبی جدی مرتبط با واکسن گزارش نشد. در دوره طولانی‌تر (۱۲ ماه)، میزان افزایش وزن و تعداد عفونت‌های سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) (نوعی عفونت باکتریایی شایع در فیبروز سیستیک) بین گروه‌ها مشابه بودند.

محدودیت همه این یافته‌ها این است که فقط یک مطالعه شناسایی شد. انجام تحقیقات بیشتری درباره استفاده از واکسیناسیون پالیویزوماب در کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک مورد نیاز است.

کیفیت شواهد

تصور ما بر این است که خطر کمی درباره اطلاع از نوع درمان دریافتی توسط فرد مراجعه کننده بعدی وجود دارد، اگر چه معلوم نیست این ترتیب تصادفی‌سازی شده چگونه تولید شد. همچنین ما تصور می‌کنیم که شرکت‌کنندگان و پرسنل مطالعه به اندازه کافی کورسازی شده بودند تا از ایجاد سوگیری اجتناب شود و اینکه داده‌های ازدست‌رفته بعید بود باعث ایجاد سوگیری در نتایج مطالعه شده باشند. با این حال، درباره سوگیری ناشی از گزارش‌دهی انتخابی (selective reporting) (عبارات خلاصه بدون هیچ داده‌ای گزارش شدند) و این واقعیت که این مطالعه حمایت شده توسط صنعت، به صورت یک گزارش کامل در یک مجله داوری همتا شده (peer‐review) منتشر نشد، نگران هستیم.


دارو درمانی سرکوب کننده سیستم ایمنی برای پیشگیری از رد پیوند پس از انجام پیوند ریه در فیبروز سیستیک
Ian J Saldanha، Oluwaseun Akinyede، Karen A Robinson،
دوره ۲۰۱۸، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
پیشینه
پیوند ریه برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک و آسیب پیشرفته ریوی، یک گزینه در دسترس و قابل دوام است. با این حال، رد پیوند یک پیامد بالقوه مهم پس از دریافت پیوند ریه به شمار می‌آید. درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی برای پیشگیری از اپیزودهای رد پیوند مورد نیاز است تا موربیدیتی و مورتالیتی ناشی از آن در این جمعیت، کاهش ‌یابد. کلاس‌های مختلفی از انواع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی وجود دارند که بر اجزای مختلف سیستم ایمنی بدن عمل می‌کنند. تفاوت قابل ملاحظه‌ای در استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از دریافت پیوند ریه در فیبروز سیستیک وجود دارد. در حالی که بسیاری از تحقیقات درباره درمان دارویی سرکوب کننده سیستم ایمنی، بر جمعیت عمومی دریافت‌کنندگان پیوند ریه متمرکز‌ شده، دانش اندکی در مورد مقایسه اثربخشی و بی‌خطری (safety) این داروها در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک وجود دارد. این آخرین به‌روزرسانی از مرور قبلی است که منتشر شد؛ به دلیل عدم انجام تحقیق در این حوزه، این مطالعه دیگر به‌روز نمی‌شود.
اهداف
بررسی تاثیرات داروهای مجزا یا ترکیبی از این داروها در مقایسه با گروه دارونما (placebo) یا دیگر داروهای مجزا یا ترکیبی از داروها در پیشگیری از رد پیوند پس از انجام پیوند ریه در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک.
روش های جستجو

در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین و منابع مربوط به مطالعات واجد شرایط به جست‌وجو پرداختیم. همچنین پایگاه ثبت www.clinicaltrials.gov و پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت را برای به‌دست آوردن اطلاعات در مورد مطالعات منتشر نشده و در حال انجام مورد جست‌وجو قرار دادیم.

تاریخ آخرین جست‌وجو: ۲۹ می ۲۰۱۸.

معیارهای انتخاب
مطالعات تصادفی‌سازی شده و شبه‌‐تصادفی‌سازی شده.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
به‌طور جداگانه، مطالعات شناسای‌ شده را از جست‌وجوها برای گنجاندن در مرور حاضر ارزیابی کردیم. اگر مطالعات واجد شرایطی را پیدا کرده بودیم که در مرور گنجانده شوند، قصد داشتیم تا مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کنیم. از رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) برای خلاصه کردن نتایج از راه جدول خلاصه‌ای از یافته‌ها برای هر یک از مقایسه‌هایی که در این مرور ارائه دادیم، استفاده کردیم.
نتایج اصلی
در حالی‌که پنج مطالعه مربوط به مداخلات مورد نظر این مرور بودند، آنها را وارد این مرور نکردیم، زیرا محققان این مطالعات، هیچ نوع اطلاعاتی را گزارش ندادند که مختص افراد مبتلا به فیبروز سیستیک باشند. تلاش ما برای به دست آوردن این اطلاعات، هنوز ناموفق مانده است.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
فقدان شواهد، نتیجه‌گیری را در مورد اثربخشی نسبی و بی‌خطری داروهای مختلف سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن میان افراد مبتلا به فیبروز سیستیک پس از دریافت پیوند ریه، غیر ممکن ساخته است. مرور اخیر کاکرین در سال ۲۰۱۳ که به مقایسه تاکرولیموس (tacrolimus) با سیکلوسپورین (cyclosporine) در همه دریافت‌کنندگان پیوند ریه (به افراد مبتلا به فیبروز سیستیک محدود نشد) پرداخت، تفاوت معنی‌داری را در مورتالیتی و خطر رد حاد گزارش نکرد. با این حال، استفاده از تاکرولیموس با خطر سندرم برونشیولیت اوبلیترانس (broncholitis obliterans syndrome) و هیپرتانسیون شریانی و خطر بیشتر ابتلا به دیابت در ارتباط بود. لازم به ذکر است که این مرور گسترده‌تر، فقط شامل تعداد کمی از مطالعات (۳ مورد) بوده و با خطر بالای سوگیری (bias) روبه‌رو بود. به منظور ارائه شواهدی درباره سودمندی و بی‌خطری استفاده از درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی میان افراد مبتلا به فیبروز سیستیک پس از دریافت پیوند ریه، انجام مطالعات تصادفی‌سازی ‌شده بیشتری مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن پس از دریافت پیوند ریه در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک

سوال مطالعه مروری

شواهد موجود را برای یافتن تاثیرات داروها، به صورت مجزا یا ترکیبی از آنها، زمانی که پس از انجام پیوند برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک برای پیشگیری از رد پیوند ریه تجویز شد، بررسی کردیم. فقط مطالعات تصادفی‌سازی شده (که داروها به صورت تصادفی برای داوطلبان تخصیص داده می‌شود) را در نظر گرفتیم که در آنها به مقایسه داروهای مجزا یا ترکیبی از داروها با یک دارونما (درمان ساختگی با هیچ داروی فعال) یا با یکدیگر پرداخته شد.

پیشینه

پیوند ریه یک گزینه درمانی موجود و واقع‌بینانه برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک است که در آنها ریه‌ها به شدت آسیب دیده‌اند. با این حال، به عنوان یک مکانیسم دفاعی طبیعی، بدن، ریه پیوند داده شده را به‌عنوان یک عامل خارجی شناسایی کرده و با فعال کردن سیستم ایمنی اقدام به رد آن می‌کند. این موضوع، به عنوان رد پیوند شناخته می‌شود. برای پیشگیری از بروز این مساله، مصرف داروهایی برای سرکوب سیستم ایمنی پس از دریافت پیوند ریه مورد نیاز است. چندین نوع مختلف از داروها وجود دارند که با سرکوب اجزای مختلف سیستم ایمنی بدن عمل می‌کنند. بسیاری از تحقیقات درباره این داروها، روی تمام افرادی که پیوند ریه انجام داده‌اند، متمرکز شده‌ و به‌طور خاص در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک انجام نشده‌اند. در حال حاضر، همه پزشکان بر سر یک راه مشترک با استفاده از داروهای ضد رد پیوند در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک که پیوند ریه دریافت کرده‌اند، توافق ندارند.

تاریخ جست‌وجو

تاریخ به‌روزرسانی شواهد: ۲۹ می ۲۰۱۸.

ویژگی‌های مطالعه

اگرچه ما پنج مطالعه را درباره داروهای ضد رد پیوند یافتیم، افراد شرکت‌کننده در این مطالعات مبتلا به تعدادی از بیماری‌های مزمن بودند و فقط روی افراد مبتلا به فیبروز سیستیک صورت نگرفته بودند.

‌نتایج کلیدی

مطالعاتی که به دست آمدند، نتایج مربوط به تمام داوطلبان را ترکیب کردند و قادر به جدا کردن نتایجی نبودیم که مختص افراد مبتلا به فیبروز سیستیک بوده باشند. با محققانی که این مطالعات را انجام دادند، تماس گرفتیم، اما هنوز نتایج خاص مورد نیاز ما را ارسال نکرده‌اند.

یک مرور درباره داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن در افرادی که پیوند ریه داشته‌اند (به کسانی که مبتلا به فیبروز سیستیک هستند، محدود نمی‌شود) وجود دارد و این مرور فقط شامل سه مطالعه است که نویسندگان مرور، آنها را دارای خطر بالایی از سوگیری (bias) ارزیابی کردند. این مطالعه نشان داد که هیچ دارویی برای کاهش شانس مرگ‌ومیر یا رد حاد بهتر از داروی دیگر نیست؛ اما یک دارو (تاکرولیموس) منجر به کاهش خطر رد پیوند در طولانی‌مدت و فشار خون بالا شد، اگرچه خطر ابتلا به دیابت نیز بیشتر شد.

انجام تحقیقات در مورد استفاده از داروهای مهار کننده سیستم ایمنی بدن در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک که پیوند ریه دریافت کرده‌اند، مورد نیاز است. به دلیل عدم انجام تحقیق در این زمینه، قصد نداریم این مرور را دوباره به‌روز کنیم.


تکنیک‌های پاکسازی راه‌های هوایی برای فیبروز سیستیک: بررسی اجمالی مرورهای سیستماتیک کاکرین
Lisa M Wilson، Lisa Morrison، Karen A Robinson،
دوره ۲۰۱۹، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
پیشینه
فیبروز سیستیک یک وضعیت ژنتیکی محدود کننده زندگی است که در آن مخاط ضخیم در ریه‌ها ساخته می‌شود و منجر به عفونت، التهاب و در نهایت، بدتر شدن عملکرد ریه می‌شود. برای پاکسازی ریه افراد مبتلا به فیبروز سیستیک از مخاط، آنها روزانه از تکنیک‌های پاکسازی راه‌های هوایی استفاده می‌کنند. تکنیک‌های مختلفی برای پاکسازی راه‎‌های هوایی وجود دارد، که از لحاظ نیاز به کمک یا تجهیزات و هزینه‌ها متفاوت هستند.
اهداف
خلاصه‌سازی شواهد حاصل از مرورهای کاکرین درباره اثربخشی و ایمنی تکنیک‌های مختلف پاکسازی راه‌های هوایی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک.
روش های جستجو

برای این بررسی اجمالی، ما مرورهای کاکرین را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌‐تصادفی‌سازی و کنترل شده (از جمله کارآزمایی‌های متقاطع) وارد کردیم که یک تکنیک پاکسازی راه‌های هوایی را (فیزیوتراپی مرسوم قفسه سینه، درمان فشار مثبت بازدمی (positive expiratory pressure; PEP)، PEP درمانی با فشار بالا، سیکل فعال تکنیک‌های تنفسی، درناژ اتوژنیک، دستگاه‌های در حال ارتعاش راه‌های هوایی، دستگاه‌های اکسترنال فشرده‌سازی قفسه سینه با فرکانس بالا و ورزش) در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مورد بررسی قرار دادند.

در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۸ بانک اطلاعاتی مرورهای نظام‌مند کاکرین را جست‌وجو کردیم.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن مرورها را ارزیابی کردند. یک نویسنده مرور داده‌ها را از مرورهای وارد شده استخراج کرده و نویسنده دوم دقت داده‌ها کنترل کرد. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت مرورها را با استفاده از ابزار ROBIS درجه‌بندی کردند. ما از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی قدرت کلی شواهد برای هر پیامد اولیه استفاده کردیم (حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (forced expiratory volume in one second; FEV۱)، ترجیح فردی و کیفیت زندگی).

معیارهای انتخاب
گردآوری و تحلیل داده‌ها
نتایج اصلی

شش مرور کاکرین را وارد کردیم، یک مرور از آنها هر نوع فیزیوتراپی قفسه سینه را با عدم استفاده از فیزیوتراپی قفسه سینه یا سرفه به تنهایی مقایسه کرد و پنج مرور باقیمانده مقایسه‌های سر‐به‐‌سر (head‐to‐head) را از تکنیک‌های مختلف پاکسازی راه‌های هوایی وارد کردند. تمام مرورها در معرض خطر پائین سوگیری (bias) در نظر گرفته شدند. با این حال، کارآزمایی‌های مجزا که به این مرورها وارد شدند، اغلب اطلاعات کافی را برای ارزیابی مناسب خطر سوگیری گزارش نکردند. بسیاری از کارآزمایی‌ها به اندازه کافی معیارهای پیامد را گزارش نکردند و در معرض خطر بالای سوگیری گزارش‌دهی قرار داشتند.

ما قادر به انجام نتیجه‌گیری‌های قطعی برای مقایسه‌های تکنیک‌های پاکسازی راه‌های هوایی از لحاظ FEV۱ نیستیم، به جز گزارش‌دهی عدم تفاوت بین PEP درمانی و دستگاه‌های ارتعاشی بعد از شش ماه درمان، که تفاوت میانگین (MD) معادل ۱,۴۳‐% پیش‌بینی شد (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۵.۷۲‐ تا ۲.۸۷)؛ کیفیت مجموعه شواهد به دست آمده در حد متوسط درجه‌بندی شد. کیفیت مجموعه شواهد که تکنیک‌های مختلف پاکسازی راه‌های هوایی را برای پیامدهای دیگر مقایسه کردند، پائین یا بسیار پائین بود.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد اندکی ‌برای حمایت از استفاده از یک تکنیک پاکسازی راه‌های هوایی بر تکنیک دیگر وجود دارد. افرادی که مبتلا به فیبروز سیستیک هستند باید تکنیک پاکسازی راه‌های هوایی انتخاب کنند که پس از در نظر گرفتن راحتی، سهولت، انعطاف‌پذیری، عملی بودن، هزینه، یا برخی عوامل دیگر، نیازهای آنها را بهتر برآورده می‌کند. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده طولانی‌مدت و با کیفیت بالای بیش‌تری برای مقایسه تکنیک‌های پاکسازی راه‌های هوایی در میان افراد مبتلا به فیبروز سیستیک ضروری هستند.
خلاصه به زبان ساده

تکنیک‌های پاکسازی راه‌های هوایی برای فیبروز سیستیک: بررسی اجمالی مرورهای کاکرین

ما شواهد حاصل از مرورهای کاکرین را در مورد تاثیرات تکنیک‌های پاکسازی راه‌های هوایی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک بررسی کردیم.

پیشینه

فیبروز سیستیک یک وضعیت ژنتیکی محدود کننده زندگی است که بر سیستم‌های تنفسی و گوارشی تاثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مخاط ضخیمی تولید می‌کنند که در ریه‌ها تشکیل شده و منجر به عفونت‌ها و التهاب می‌شود و در نهایت به بدتر شدن عملکرد ریه می‌انجامد. افراد مبتلا به فیبروز سیستیک برای پاکسازی ریه خود از مخاط، روزانه از تکنیک‌های پاکسازی راه‌های هوایی استفاده می‌کنند. تکنیک‌های مختلفی برای پاکسازی راه‎‌های هوایی وجود دارد، که از لحاظ نیاز به کمک یا تجهیزات و هزینه‌ها متفاوت هستند. تکنیک‌های پاکسازی راه‎‌های هوایی انتخاب وارد شده در این بررسی اجمالی عبارتند از: فیزیوتراپی مرسوم قفسه سینه، تکنیک‌های تنفسی مختلف (تکنیک سیکل فعال تنفسی، درناژ اتوژنیک)، دستگاه‌هایی که فشار مثبت (درمان فشار مثبت بازدمی (positive expiratory pressure; PEP) یا درمان PEP با فشار بالا) یا لرزش (دستگاه‌های در حال نوسان) را برای حرکت مخاط ایجاد می‌کنند، و ورزش.

این وضعیت پیشرونده است و چون عملکرد ریه در آن بدتر می‌شود، ممکن است تکنیک‌های پاکسازی راه هوایی کافی نباشند. ممکن است در نظر گرفتن سایر روش‌های درمانی، مانند سالین هیپرتونیک (hypertonic saline) یا دورناز آلفا (dornase alfa)، به همراه تکنیک‌های پاکسازی راه‌های هوایی مفید باشد. این درمان‌های اضافی در این بررسی اجمالی پوشش داده نمی‌شوند.

تاریخ جست‌وجو

شواهد تا تاریخ زیر به‌روز است: ۲۹ نوامبر ۲۰۱۸.

ویژگی‌های مطالعه

این بررسی اجمالی شامل شش مرور کاکرین بود. یک مرور هر نوعی را از فیزیوتراپی قفسه سینه (فیزیوتراپی مرسوم قفسه سینه، PEP درمانی، PEP درمانی با فشار بالا، سیکل فعال تنفسی، درناژ اتوژنیک، ورزش، دستگاه لرزشی (ارتعاشی)) با عدم استفاده از فیزیوتراپی قفسه سینه یا سرفه به تنهایی مقایسه کرد. پنج مرور باقی‌مانده شامل مقایسه‌های سر‐به‐سر تکنیک‌های مختلف پاکسازی راه‌های هوایی بود، بنابراین این پنج مرور اغلب با یکدیگر هم‌پوشانی داشتند.

نتایج کلیدی

دراین بررسی اجمالی، ما شواهد متوسطی را یافتیم که نشان دادند PEP درمانی و دستگاه‌های لرزشی (ارتعاشی) تاثیر مشابهی بر عملکرد ریه (حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (forced expiratory volume in one second; FEV۱) پس از شش ماه درمان دارند. ما قادر به نتیجه‌گیری‌های قطعی برای تمام مقایسه‌های دیگر از لحاظ FEV۱ نیستیم زیرا شواهد در حال حاضر فاقد کیفیت هستند. هم‌چنین، ما قادر به نتیجه‌گیری‌های قطعی برای سایر معیارهای پیامد مانند ترجیح فردی و کیفیت زندگی نیستیم. آسیب‌هایی، مانند ریفلاکس اسید، ریه‌های کلاپس شده، سرفه خونی، یا کاهش اکسیژن، به ندرت در کارآزمایی‌های اصلی ذکر شدند. شواهدی وجود ندارد تا بر اساس آنها مشخص شود که درمان پاکسازی خاص راه‌های هوایی خطرناک‌تر از سایر درمان‌ها است یا خیر.

کیفیت شواهد

همه مرورها به خوبی انجام شدند. با این حال، کارآزمایی‌های مجزا که در این مرورها وارد شدند، اغلب اطلاعات دقیق کافی گزارش نکردند تا ما بتوانیم کیفیت کارآزمایی را به درستی تعیین کنیم. بسیاری از کارآزمایی‌ها اطلاعات کافی را درباره معیارهای پیامد گزارش نکردند؛ مشخص نیست که چگونه این اطلاعات ازدست‌رفته بر نتایج تاثیر می‌گذارند. شواهد مربوط به عملکرد ریه را هنگام مقایسه PEP با دستگاه‌های لرزشی (ارتعاشی) در حد متوسط رتبه‌بندی کردیم، اما کیفیت شواهد مربوط به مقایسه تکنیک‌های مختلف پاکسازی راه‌های هوایی برای سایر پیامدها، مانند ترجیح فردی و کیفیت زندگی پائین یا بسیار پائین بود. کارآزمایی‌های طولانی‌مدت، با کیفیت بالا (که در آن شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی در داخل گروه‌ها قرار داده می‌شوند) مورد نیاز هستند تا تکنیک‌های مختلف پاکسازی راه‌های هوایی را در میان افراد مبتلا به CF مقایسه کنند.


صفحه ۱ از ۱