دریافت رژیم غذایی زودهنگام ممکن است در پیشرفت بیماری آلرژیک (allergic disease) تاثیر داشته باشد. تعیین اثر پیشگیرانه رژیم غذایی بر پایه اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه (polyunsaturated fatty acids; PUFA)، به عنوان مکمل یا به صورت افزوده شده به فرمولای نوزاد (infant formula)، در ایجاد آلرژی مهم است.

تعیین تاثیر دریافت مقادیر بیشتر PUFA در طول دوران نوزادی در پیشگیری از بروز بیماری آلرژیک.

ما از راهبرد جست‌وجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review group) برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره ۹؛ ۲۰۱۵)؛ MEDLINE (از ۱۹۶۶ تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۵)؛ EMBASE (از ۱۹۸۰ تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۵) و CINAHL (از ۱۹۸۲ تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۵) استفاده کردیم. هم‌چنین برای دستیابی به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های شبه‐تصادفی‌سازی شده در بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، و فهرست منابع مقالات بازیابی شده به جست‌وجو پرداختیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه‌‐تصادفی‌سازی و کنترل شده که به مقایسه استفاده از PUFA با عدم استفاده از آن در نوزادان برای پیشگیری از بروز آلرژی پرداخته بودند.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به انتخاب کارآزمایی‌ها، ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌ها از مطالعات وارد شده پرداختند. از تجزیه‌وتحلیل‌های اثر‐ثابت استفاده کردیم. اثرات درمان در قالب خطر نسبی (RR) با ۹۵% فواصل اطمینان (CI) بیان شدند. از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.

این جست‌وجو منجر به شناسایی ۱۷ مطالعه‌ای شد که به ارزیابی تاثیر دریافت مقادیر بیشتری از PUFAها در برابر مقادیر کمتری از آن روی پیامدهای آلرژیک در نوزادان پرداخته بودند. فقط نه مطالعه که از ۲۷۰۴ نوزاد برای شرکت در مطالعه ثبت‌نام به عمل آورده بودند، پیامدهای مربوط را به آلرژی گزارش کرده بودند که می‌توانست در متاآنالیز (meta‐analysis) مورد استفاده قرار گیرد. از این تعداد، در مورد هشت مورد از مطالعات نگرانی‌هایی در رابطه با روش‌شناسی مطالعه وجود داشت.

متاآنالیز انجام شده در نوزادان تا سقف سنی دو سال، هیچ تفاوتی در بروز آلرژی‌ (۱ مطالعه؛ ۳۲۳ نوزاد؛ RR: ۰,۹۶؛ ۹۵% CI؛ ۰.۷۳ تا ۱.۲۶؛ تفاوت خطر (RD): ۰.۰۲‐؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۲‐ تا ۰.۰۹؛ ناهمگونی وجود نداشت)، آسم (۳ مطالعه؛ ۱۱۶۲ نوزاد؛ RR: ۱.۰۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۰ تا ۱.۳۵؛ I^۲ = ۰%؛ RD: ۰,۰۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۴‐ تا ۰.۰۵؛ I^۲= ۰%)، درماتیت/ اگزما (۷ مطالعه؛ ۱۹۰۶ نوزاد؛ RR: ۰,۹۳؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۲ تا ۱.۰۶؛ I^۲ = ۰%؛ RD: ‐۰,۰۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۶‐ تا ۰.۰۲؛ I^۲ = ۰%) یا آلرژی غذایی (۳ مطالعه؛ ۹۱۵ نوزاد؛ RR: ۰,۸۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۶ تا ۱.۱۹؛ I^۲ = ۶۳%؛ RD: ‐۰,۰۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۶‐ تا ۰.۰۲؛ I^۲ = ۷۴%) مشاهده نشد. کاهشی در رینیت آلرژیک (allergic rhinitis) وجود داشت (۲ مطالعه؛ ۵۹۴ نوزاد؛ RR: ۰,۴۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۳ تا ۰.۹۶؛ I^۲ = ۶%؛ RD: ‐۰,۰۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۸‐ تا ۰.۰۰‐؛ I^۲ = ۵۴%؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB): ۲۵؛ ۹۵% CI؛ ۱۳ تا ∞).

متاآنالیز انجام شده در کودکان دو تا سه ساله، هیچ تفاوتی را در بروز بیماری آلرژیک (۲ مطالعه؛ ۱۵۴ نوزاد؛ RR: ۰,۶۹؛ ۹۵% CI؛ ۰.۴۷ تا ۱.۰۲؛ I^۲ = ۴۳%؛ RD: ‐۰,۱۶؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۱‐ تا ۰.۰۰‐؛ I^۲ = ۶۳%؛ NNTB: ۶؛ ۹۵% CI؛ ۳ تا ∞)، آسم (۱ مطالعه؛ ۸۹ نوزاد؛ RR: ۰,۴۵؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۰ تا ۱.۰۲؛ RD: ‐۰.۲۰ ؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۷‐ تا ۰.۰۲‐؛ ناهمگونی وجود نداشت؛ NNTB: ۵؛ ۹۵% CI؛ ۵۰ تا ۳)، درماتیت/ اگزما (۲ مطالعه؛ ۱۵۴ نوزاد؛ RR: ۰.۶۵؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۴ تا ۱.۲۴؛ I^۲ = ۰%؛ RD: ‐۰,۰۹؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۲‐ تا ۰.۰۴‐؛ I^۲ = ۲۴%) یا آلرژی غذایی (۱ مطالعه؛ ۶۵ نوزاد؛ RR: ۲,۲۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۵ تا ۲۰.۶۸؛ RD: ۰.۰۵؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۷‐ تا ۰.۱۶؛ ناهمگونی وجود نداشت) نشان نداد.

متاآنالیز در کودکان دو تا پنج ساله، هیچ تفاوتی در شیوع بیماری آلرژیک (۲ مطالعه؛ ۶۳۳ نوزاد؛ RR: ۰,۹۸؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۱ تا ۱.۱۹؛ I^۲ = ۳۶%؛ RD: ‐۰,۰۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۸‐ تا ۰.۰۷؛ I^۲ = ۰%)، آسم (۲ مطالعه؛ ۶۳۵ نوزاد؛ RR: ۱,۱۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۲ تا ۱.۵۳؛ I^۲ = ۰%؛ RD: ۰,۰۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۴‐ تا ۰.۰۹؛ I^۲ = ۰%)، درماتیت/ اگزما (۲ مطالعه؛ ۶۳۵ نوزاد؛ RR: ۰,۸۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۹ تا ۱.۰۹؛I^۲ = ۰%؛ RD: ‐۰,۰۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۱‐ تا ۰.۰۲؛ I^۲ = ۰%)، رینیت آلرژیک (۲ مطالعه؛ ۶۳۵ نوزاد؛ RR: ۱,۰۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۳ تا ۱.۲۵؛ I^۲ = ۰%؛ RD: ۰,۰۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۶‐ تا ۰.۰۸؛ I^۲ = ۰%) یا آلرژی غذایی (۱ مطالعه؛ ۱۱۹ نوزاد؛ RR: ۰,۲۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۶ تا ۱.۱۹؛ RD: ‐۰.۱۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۰‐ تا ۰.۰۰‐؛ ناهمگونی وجود نداشت؛ NNTB: ۱۰؛ ۹۵% CI؛ ۵ تا ∞) نشان نداد.

هیچ شواهدی مبنی بر اینکه مکمل PUFA در دوران نوزادی بر آلرژی، آسم، درماتیت/ اگزما یا آلرژی غذایی دوران کودکی یا نوزادی تاثیری دارد یا خیر، وجود ندارد. با وجود این، کیفیت شواهد بسیار پائین بود. شواهد کافی برای تعیین تاثیر مکمل روی رینیت آلرژیک وجود ندارد.

از فرمولای نوزاد حاوی پروتئین‌های هیدرولیز شده برای پیشگیری از بیماری آلرژیک در نوزادان، به جای فرمولای شیر گاو (cow’s milk formula; CMF) استاندارد شده به‌طور گسترده‌ای حمایت شده است. با این حال، مشخص نیست که شواهد حاصل از کارآزمایی بالینی از این یافته حمایت می‌کنند یا خیر.

مقایسه تاثیرات بر بیماری آلرژیک هنگامی ‌که نوزادان با فرمولای هیدرولیز شده در برابر CMF یا شیر مادر تغذیه می‌شوند. اگر فرمولاهای هیدرولیز شده موثر باشند، تعیین اینکه کدام نوع از فرمولاهای هیدرولیز شده موثرتر هستند، از جمله فرمولای کاملا هیدرولیز شده یا تقریبا هیدولیز شده (EHF/PHF). تعیین اینکه نوزادان در معرض خطر پائین یا بالای ابتلا به بیماری آلرژیک قرار دارند و این‌که تغذیه با فرمولاهای هیدرولیز شده برای نوزادان دریافت کننده زودهنگام فرمولای کوتاه‌‐مدت (چند روز اول پس از تولد) یا طولانی‌مدت مزیتی به همراه دارد یا خیر.

ما به جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL، شماره ۱۱، ۲۰۱۷)؛ MEDLINE (از ۱۹۴۸ تا ۳ نوامبر ۲۰۱۷) و Embase (از ۱۹۷۴ تا ۳ نوامبر ۲۰۱۷) پرداختیم. هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده و مرورهای قبلی را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های شبه‐تصادفی‌سازی شده جست‌وجو کردیم.

ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه‐تصادفی‌سازی شده‌ای بودیم که به مقایسه استفاده از فرمولای هیدرولیز شده در برابر شیر مادر یا CMF پرداختند. پیامدها با ≥ ۸۰% پیگیری شرکت‌کنندگان از کارآزمایی‌های واجد شرایط برای ورود واجد شرایط بودند.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را انتخاب کردند، کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و داده‌های حاصل از مطالعات وارد شده را استخراج کردند. تجزیه‌و‌تحلیل اثر ثابت انجام شد. اثرات درمان به صورت خطر نسبی (RR) و تفاوت خطر (RD) با ۹۵% فاصله اطمینان و کیفیت شواهد با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) بیان شد. پیامد اولیه تمام بیماری آلرژیک (از جمله آسم، درماتیت آتوپیک، رینیت آلرژیک و آلرژی غذایی) بود.

در مجموع ۱۶ مطالعه وارد شد.

دو مطالعه به ارزیابی تاثیر مکمل‌یاری سه الی چهار روزه نوزادی با EHF در بیمارستان پس از زایمان در برابر تغذیه با شیر مادر پاستوریزه شده پرداختند. یک مطالعه واحد که ۹۰ نوزاد را به کار گرفت هیچ تفاوتی را در تمام بیماری آلرژیک (RR: ۱,۴۳؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۸ تا ۵.۳۷) یا هر گونه بیماری آلرژیک خاص را تا دوران کودکی از جمله آلرژی شیر گاو (cow's milk allergy; CMA) (RR: ۷.۱۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۵ تا ۱۴۳.۸۴) گزارش نکرد. یک مطالعه واحد تفاوتی را در CMA نوزاد گزارش نکرد (RR: ۰.۸۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۲ تا ۱.۴۶؛ ۳۵۵۹ شرکت‌کننده). کیفیت شواهد برای تمام پیامدها بسیار پائین ارزیابی شد.

هیچ کارآزمایی واجد شرایطی به مقایسه فرمولای هیدرولیز شده طولانی‌مدت در برابر تغذیه با شیر مادر نپرداخت.

دو مطالعه تاثیر مکمل‌یاری سه الی چهار روزه نوزاد با EHF را در برابر CMF ارزیابی کردند. یک مطالعه واحد که ۹۰ نوزاد را ثبت‌نام کرد هیچ تفاوتی را در تمام بیماری آلرژیک (RR: ۱,۳۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۳ تا ۵.۷۱؛ ۷۷ شرکت‌کننده) یا هر گونه بیماری آلرژیک خاص از جمله CMA تا دوران کودکی گزارش نکرد. یک مطالعه واحد کاهش را در اهمیت مرزی CMA نوزادی گزارش کرد (RR: ۰.۶۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۸ تا ۱.۰۰؛ ۳۴۷۳ شرکت‌کننده). کیفیت شواهد برای تمام پیامدها بسیار پائین ارزیابی شد.

دوازده مطالعه تاثیر تغذیه طولانی‌مدت نوزاد را با فرمولای هیدرولیز شده با CMF مقایسه کردند. داده‌ها تفاوتی را در تمام بیماری آلرژیک در نوزادان (RR معمول: ۰,۸۸؛ ۹۵% CI؛ ۰.۷۶ تا ۱.۰۱؛ ۲۸۵۲ شرکت‌کننده؛ ۸ مطالعه) و کودکان (RR معمول: ۰.۸۵؛ ۹۵% CI؛ ۰.۶۹ تا ۱.۰۵؛ ۹۵۰ شرکت‌کننده؛ ۲ مطالعه) و هم‌چنین تفاوتی را در هیچ یک از بیماری آلرژیک خاص از جمله آسم نوزادی (RR معمول: ۰.۵۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۱ تا ۱.۰۴؛ ۳۱۸ شرکت‌کننده؛ ۴ مطالعه)، اگزما (RR معمول: ۰.۹۳؛ ۹۵% CI؛ ۰.۷۹ تا ۱.۰۹؛ ۲۸۹۶ شرکت‌کننده؛ ۹ مطالعه)، رینیت (RR معمول: ۰.۵۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۴ تا ۱.۸۵؛ ۲۵۶ شرکت‌کننده؛ ۳ مطالعه)، آلرژی غذایی (RR معمول: ۱.۴۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۷ تا ۲.۳۳؛ ۴۷۹ شرکت‌کننده؛ ۲ مطالعه) و CMA (RR: ۲.۳۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۴ تا ۲۱.۹۷؛ ۳۳۸ شرکت‌کننده؛ ۱ مطالعه) نشان ندادند. کیفیت شواهد برای تمام پیامدها بسیار پائین ارزیابی شد.

ما هیچ شواهدی را برای حمایت از تغذیه کوتاه‌‐مدت یا طولانی‌مدت با فرمولای هیدرولیز شده در مقایسه با تغذیه انحصاری با شیر مادر برای پیشگیری از بیماری آلرژیک نیافتیم. شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان می‌دهند که استفاده کوتاه‌‐مدت از EHF در مقایسه با CMF ممکن است از CMA نوزادی پیشگیری کند. پیش از اجرای این عمل، انجام کارآزمایی‌های بیش‌تری توصیه می‌شود.

ما هیچ شواهدی را برای حمایت از تغذیه طولانی‌مدت با فرمولای هیدرولیز شده در مقایسه با CMF برای پیشگیری از بیماری آلرژیک در نوزادانی که قادر به تغذیه انحصاری با شیر مادر نیستند، نیافتیم.

نوزادان بیمار و نوزادان پره‌ترم اغلب قادر به تغذیه روده‌ای نیستند، و نیاز به تغذیه و مایعات وریدی دارند. مزایای بالقوه مصرف بالاتر آمینواسید (amino acid; AA) وریدی برای بهبود تعادل نیتروژن، رشد، و سلامت نوزادان ممکن است با توانایی نوزاد در استفاده از مقادیر بالای AA وریدی، به خصوص در روزهای پس از تولد، همراه باشد.

هدف اولیه این است که بدانیم مصرف بیش از حد AA وریدی در برابر مصرف پائین آن با بهبود رشد و بقای بدون ناتوانی در نوزادان تازه متولد شده دریافت کننده تغذیه وریدی همراه است یا خیر.

اهداف ثانویه شامل تعیین این است که:

‐ آغاز یا مصرف اولیه بالای آمینواسیدها در برابر آغاز یا مصرف پائین آنها با بهبود رشد و بقای بدون ناتوانی بدون عوارض جانبی همراه است یا خیر.
‐ مصرف بالاتر آمینواسیدها در برابر مصرف پائین‌تر آنها در حداکثر مصرف، با بهبود رشد و بقای بدون ناتوانی بدون عوارض جانبی همراه است یا خیر؛ و
‐ افزایش مصرف آمینواسید باید جایگزین مصرف انرژی غیر‐پروتئینی (گلوکز و لیپید) شود، باید به مصرف انرژی غیر‐پروتئینی افزوده شود، یا باید به طور همزمان با مصرف انرژی غیر‐پروتئینی ارائه شود.

ما تجزیه‌و‌تحلیل زیر‐گروه را انجام دادیم تا هر گونه تفاوت را در تاثیرات مصرف بالای آمینواسیدها در برابر مصرف پائین‌تر آنها با توجه به سن بارداری، وزن هنگام تولد، سن شروع و وضعیت نوزاد، یا افزایش همزمان مصرف مایعات مورد بررسی قرار دهیم.

از استراتژی جست‌وجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (۲ جون ۲۰۱۷)؛ MEDLINE (از ۱۹۶۶ تا ۲ جون ۲۰۱۷)؛ Embase (از ۱۹۸۰ تا ۲ جون ۲۰۱۷) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) (از ۱۹۸۲ تا ۲ جون ۲۰۱۷) استفاده کردیم. هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و استنادات مقالات را جست‌وجو کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره مصرف بیش از حد AAها به صورت تغذیه وریدی در برابر مصرف پائین‌تر آنها در نوزادان تازه متولد شده. مقایسه‌ها در رابطه با مصرف بالا در زمان شروع، در حداکثر مصرف و هم در هر زمان شروع و هم در حداکثر مصرف انجام شد.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را وارد کردند، کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و داده‌ها را از مطالعات وارد شده استخراج کردند. تجزیه‌و‌تحلیل اثر ثابت و اثر درمان ارائه شده را به صورت تفاوت میانگین (MD)، خطر نسبی (RR) و تفاوت خطر (RD) با ۹۵% فاصله اطمینان (CI) انجام داده و کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.

سی‌ودو مطالعه برای ورود واجد شرایط بودند. شش مطالعه جزو مطالعات کوتاه‐مدت مربوط به تحمل بیوشیمیایی بود، یک مطالعه در مورد نوزادان با سن بارداری > ۳۵ هفته، یک مطالعه درباره نوزادان ترم جراحی شده بودند، و سه مطالعه داده‌های قابل استفاده‌ای را ارائه نکردند. ۲۱ مطالعه باقی‌مانده پیامدهای بالینی نوزادان بسیار نارس یا کم‌‐وزن هنگام تولد را برای ورود به متاآنالیز (meta‐analysis) برای این مرور گزارش کردند.

مصرف بالای AA تاثیری بر مورتالیتی پیش از ترخیص از بیمارستان نداشت (RR معمول: ۰,۹۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۶۹ تا ۱.۱۷؛ ۱۴۰۷ شرکت‌کننده؛ ۱۴ مطالعه؛ I^۲ = ۰%؛ کیفیت شواهد: پائین). شواهد برای نشان دادن تاثیر بر تکامل سیستم عصبی (neurodevelopment) کافی نبود و هیچ مزیت گزارش شده‌ای مشاهده نشد (کیفیت شواهد: بسیار پائین). مصرف بالای AA با کاهش نارسایی رشد پس از زایمان (< ۱۰th centile) در زمان ترخیص مرتبط بود (RR معمول: ۰,۷۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۶ تا ۰.۹۷؛ ۲۰۳ شرکت‌کننده؛ ۳ مطالعه؛ I^۲ = ۲۲%؛ RD معمول: ۰,۱۵‐؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۷ تا ۰.۰۲‐؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB): ۷؛ (۹۵% CI؛ ۴ تا ۵۰؛ کیفیت شواهد: بسیار پائین). تجزیه‌و‌تحلیل زیر‐گروه کاهش نارسایی رشد پس از زایمان را در نوزادانی که مصرف آمینواسید بالایی را آغاز کردند، نشان داد (> ۲ تا ≤ ۳ گرم/کیلوگرم/روز)؛ که با افزایش میزان مصرف آمینواسید و کالری غیر‐پروتئینی رخ داد؛ که در سن ۲۴ ساعت شروع به مصرف کردند؛ و با اینفیوژن زودهنگام لیپید رخ داد.

مصرف بالای AA با کاهش روزهای مورد نیاز برای رسیدن مجدد به وزن هنگام تولد همراه بود (MD: ‐۱,۱۴؛ ۹۵% CI؛ ۱.۷۳‐ تا ۰.۵۶‐؛ ۹۵۰ شرکت‌کننده؛ ۱۳ مطالعه؛ I^۲ = ۷۷%). داده‌ها تاثیرات متفاوتی را بر پارامترهای رشد نشان می‌دهند و تاثیر هم‌سو و سازگار روی نمرات Z انتروپومتریک در هر نقطه زمانی و هم‌چنین افزایش رشد دور سر در زمان ترخیص نشان ندادند (MD: ‐۰,۰۹ سانتی‌متر/هفته؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۶ تا ۰.۱۳؛ ۳۱۵ شرکت‌کننده؛ ۴ مطالعه؛ I^۲ = ۹۰%؛ کیفیت شواهد: بسیار پائین).

دریافت بالای AA با تاثیر بر روزهای تغذیه کامل روده‌ای، سپسیس دیررس، انتروکولیت نکروزان، بیماری مزمن ریوی، هر گونه هموراژی داخل بطنی یا نوع شدید آن، یا لکومالاسی پری ونتریکولار (periventricular leukomalacia) همراه نبود. داده‌ها کاهش رتینوپاتی پره‌ماچوریتی را نشان می‌دهند (RR معمول: ۰,۴۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۱ تا ۰.۹۳؛ ۲۶۹ شرکت‌کننده؛ ۴ مطالعه؛ I^۲ = ۳۱%؛ کیفیت شواهد: بسیار پائین) اما تفاوتی در رتینوپاتی پره‌ماچوریتی شدید مشاهده نشد.

مصرف بالای AA با افزایش تعادل پروتئین مثبت و تعادل نیتروژن همراه بود. عدم تحمل بیوشیمیایی بالقوه گزارش شد، از جمله خطر نیتروژن غیر‐طبیعی اوره خون (RR معمول: ۲,۷۷؛ ۹۵% CI؛ ۲.۱۳ تا ۳.۶۱؛ ۶۸۸ شرکت‌کننده؛ ۷ مطالعه؛ I^۲ = ۶%؛ RD معمول: ۰,۲۶؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۰ تا ۰.۳۲؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مضر بیشتر (number needed to treat for an additional harmful outcome; NNTH): ۴؛ (۹۵% CI؛ ۳ تا ۵؛ کیفیت شواهد: بالا). مصرف بالای آمینواسید در تغذیه وریدی با کاهش هیپرگلیسمی (> ۸.۳ میلی‌مول/لیتر) ‌همراه بود (RR معمول: ۰.۶۹؛ ۹۵% CI؛ ۰.۴۹ تا ۰.۹۶؛ ۵۰۵ شرکت‌کننده؛ ۵ مطالعه؛ I^۲ = ۶۸%)، هرچند میزان بروز هیپرگلیسمی ‌درمان شده با انسولین متفاوت نبود.

شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که مصرف بیش از حد AA در تغذیه وریدی تاثیری بر مورتالیتی ندارد. شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان می‌دهد که مصرف بالای AA منجر به کاهش بروز نارسایی رشد پس از زایمان می‌شود. شواهد برای نشان دادن تاثیر بر تکامل سیستم عصبی کافی نبود. شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان می‌دهد که مصرف بالای AA باعث کاهش رتینوپاتی پره‌ماچوریتی می‌شود اما نوع شدید آن را کاهش نمی‌دهد. مصرف بالای AA با تاثیرات بیوشیمیایی جانبی بالقوه ناشی از بار اضافی آمینواسید، از جمله ازوتمی (azotaemia) همراه بود. کارآزمایی‌های دارای توان آزمون کافی درباره نوزادان بسیار پره‌ترم برای تعیین میزان مصرف مطلوب AA و تاثیرات تعادل کالری در تغذیه وریدی بر تکامل سیستم عصبی و مغز مورد نیاز هستند.