جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۹، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
ما سه کارآزمایی را با ۳۸۵۱ شرکت‌کننده وارد کردیم. هر سه، RCTهای خوشه‌ای بودند. دو مورد از کارآزمایی‌ها شامل مداخلات پیچیده، تک‐جزئی، و غیر‐دارویی بودند و یک کارآزمایی، عبارت بود از کارآزمایی امکان‌سنجی یک مداخله پیچیده، چند‐جزئی، و غیر‐دارویی. خطر رتبه‌بندی سوگیری (bias) میان این سه کارآزمایی مختلط بود. با توجه به ماهیت ناهمگون این مداخلات، نتایج را از نظر آماری ترکیب نکردیم، بلکه به صورت خلاصه روایت‌گونه (narrative) بیان کردیم.
تعیین تاثیر مداخله مبتنی بر هیدراتاسیون (hydration) بر بروز دلیریوم ممکن نبود (RR: ۰,۸۵؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۱۸ تا ۴.۰۰؛ ۱ مطالعه؛ ۹۸ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین که به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت بسیار جدی کاهش یافت). این مطالعه، شیوع دلیریوم، شدت یا مرگ‌ومیر را مورد ارزیابی قرار نداد.
معرفی یک سیستم کامپیوتری‌شده برای شناسایی داروهایی که ممکن است در خطر ابتلا به دلیریوم نقش داشته باشند و منجر به مرور دارو شوند، احتمالا با کاهش در بروز دلیریوم همراه بود (HR مربوط به ۱۲ ماه: ۰,۴۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۴ تا ۰.۵۱؛ ۱ مطالعه؛ ۷۳۱۱ شرکت‌کننده‐ماه؛ شواهد با قطعیت متوسط که به دلیل خطر سوگیری کاهش یافت) اما احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر مرگ‌ومیر (HR: ۰.۸۸؛ ۹۵% CI؛ ۰.۶۶ تا ۱.۱۷؛ ۱ مطالعه؛ ۹۴۱۲ شرکت‌کننده‐ماه؛ شواهد با قطعیت متوسط که به دلیل عدم دقت کاهش یافت)، بستری در بیمارستان (HR: ۰.۸۹؛ ۹۵% CI؛ ۰.۷۲ تا ۱.۱۰؛ ۱ مطالعه؛ ۷۵۹۹ شرکت‌کننده‐ماه؛ شواهد با قطعیت متوسط که به دلیل عدم دقت کاهش یافت)، یا زمین خوردن (HR: ۱.۰۳؛ ۹۵% CI؛ ۰.۹۲ تا ۱.۱۵؛ ۱ مطالعه؛ ۲۲۷۵ شرکت‌کننده‐ماه؛ شواهد با قطعیت پائین که به دلیل عدم دقت و خطر سوگیری کاهش یافت) داشت. شیوع و شدت دلیریوم ارزیابی نشد.
در یک مطالعه با مداخله آموزشی پیشرفته، با هدف تغییر عملکرد، جهت بررسی عوامل خطر کلیدی دلیریوم، تعیین تاثیر مداخله بر بروز دلیریوم (RR: ۰,۶۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۶ تا ۲.۳۹؛ ۱ مطالعه؛ ۱۳۷ ماه اقامت؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین که به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت جدی کاهش یافت) یا شیوع دلیریوم (RR: ۰.۵۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۵ تا ۲.۱۹؛ ۱ مطالعه؛ ۱۶۰ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین که به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت جدی کاهش یافت) امکان‌پذیر نبود. این مداخله احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر مرگ‌ومیر داشت (RR: ۰.۸۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۰ تا ۱.۳۴؛ ۱ مطالعه؛ ۲۱۵ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط که به دلیل عدم دقت کاهش یافت). این مداخله احتمالا با کاهش پذیرش در بیمارستان همراه بود (RR: ۰.۶۷؛ ۹۵% CI؛ ۰.۵۷ تا ۰.۷۹؛ ۱ مطالعه؛ ۴۹۴ شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط که به دلیل غیرمستقیم بودن کاهش یافت).
مداخلات برای پیشگیری از دلیریوم در افراد مسن در مراکز مراقبت‌های طولانی‌مدت سازمانی
سوال مطالعه مروری
درمان‌ها برای پیشگیری از دلیریوم در افراد مسنی که در مراکز مراقبت‌های طولانی‌مدت (long‐term care; LTC) زندگی می‌کنند، چقدر موثر هستند؟
پیشینه
LTC، نامی است که برای خانه‌های اقامتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، که مراقبت‌های شخصی، نظارت بر داروها و کمک به انجام فعالیت‌های روزانه، و خانه‌های سالمندان را ارائه داده، و مراقبت‌های ۲۴ ساعته پرستاری را فراهم می‌کنند. دلیریوم یک بیماری شایع و جدی برای افراد مسنی است که در LTC زندگی می‌کنند. دلیریوم وضعیتی است که معمولا طی چند ساعت یا چند روز باعث گیجی فرد می‌شود. برخی از افراد مبتلا به دلیریوم آرام و خواب‌آلوده می‌شوند و برخی دیگر دچار اضطراب و آشفتگی، بنابراین این وضعیت می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد. دلیریوم می‌تواند احتمال بستری شدن در بیمارستان، ابتلا به دمانس و خطر مرگ‌ومیر را افزایش دهد.
نکته مهم اینکه، مطالعات انجام شده روی افراد بستری در بیمارستان نشان داده‌اند که با ایجاد یک برنامه محیطی و مراقبتی که فاکتورهای اصلی خطر دلیریوم را مورد هدف قرار دهند، از جمله با ارائه نور و علائم بهتر برای پیشگیری از اختلال جهت‌یابی؛ اجتناب از استفاده غیرضروری از کاتترها برای پیشگیری از عفونت؛ و اجتناب از مصرف داروهای خاص که خطر ابتلا را به دلیریوم افزایش می‌دهند، می‌توان از بروز حدود یک‐سوم از موارد دلیریوم پیشگیری کرد.
این مرور، به جست‌وجو و ارزیابی تحقیقات مربوط به پیشگیری از دلیریوم در افراد مسنی پرداخت که در LTC زندگی می‌کنند.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا فوریه ۲۰۱۹ موجود است. ما سه مطالعه را یافتیم که شامل ۳۸۵۱ شرکت‌کننده بودند. دو مطالعه در ایالات متحده و یک مطالعه در انگلستان انجام شد.
یک مطالعه به بررسی این موضوع پرداخت که آیا می‌توان با محاسبه میزان نیاز روزانه بدن یک فرد مسن به مایعات در یک خانه مراقبتی و اطمینان از حفظ هیدراتاسیون، از دلیریوم پیشگیری کرد یا خیر. در این مطالعه ۹۸ نفر وجود داشتند، که چهار هفته به طول انجامید.
یک مطالعه تاثیر یک برنامه کامپیوتری را آزمایش کرد که به جست‌وجوی نسخه‌های دارویی‌ای می‌پرداخت که احتمال بروز دلیریوم را افزایش می‌دهند تا یک داروساز بتواند مصرف آنها را تنظیم یا متوقف کند. ۳۵۳۸ نفر در این مطالعه حضور داشتند که ۱۲ ماه به طول انجامید.
یک مطالعه به بررسی یک مداخله آموزشی پیشرفته پرداخت که شامل جلسات یادگیری در مورد دلیریوم با کارکنان خانه مراقبت و جلسات گروهی برای شناسایی اهداف برای پیشگیری از دلیریوم بود. در این مطالعه ۲۱۵ نفر شرکت کردند که ۱۶ ماه به طول انجامید.
یافته‌های کلیدی
امکان تعیین اینکه مداخله هیدراتاسیون باعث کاهش بروز دلیریوم می‌شود یا خیر، وجود نداشت. این یک مطالعه کوچک با مدت زمان کوتاه با مشکلات جدی در طراحی بود.
مطالعه مربوط به یک برنامه کامپیوتری‌شده جست‌وجوی دارو، احتمالا دلیریوم را کاهش داد، اما کاهش واضحی در تعداد موارد بستری در بیمارستان، مرگ‌ومیرها یا زمین خوردن‌ها دیده نشد. یک مشکل بالقوه این است که ممکن است استفاده از این برنامه کامپیوتری در کشورهای مختلفی که سیستم‌های کامپیوتری مشابهی در دسترس ندارند، امکان‌پذیر نباشد.
تعیین اینکه مداخله آموزشی پیشرفته باعث کاهش بروز دلیریوم می‌شود یا خیر، امکان‌پذیر نبود و کاهش واضحی در تعداد مرگ‌ومیرها وجود نداشت. این مداخله احتمالا با کاهش پذیرش در بیمارستان همراه بود. این نتایج بر پایه یافته‌های یک مطالعه کوچک بنا شده بود.
کیفیت شواهد
شواهدی با کیفیت بسیار پائین در مورد اثربخشی مداخلات هیدراتاسیون برای کاهش بروز دلیریوم وجود دارد. بنابراین، نتیجه‌گیری قطعی امکان‌پذیر نبود.
شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که نشان می‌دهند یک برنامه کامپیوتری‌شده جست‌وجوی دارو می‌تواند بروز دلیریوم را کاهش دهد. هیچ شواهد روشنی برای کاهش تعداد بستری‌ها، مرگ‌ومیر یا زمین خوردن‌ها وجود ندارد.
شواهدی با کیفیت بسیار پائین در مورد اثربخشی یک مداخله آموزشی پیشرفته بر کاهش دلیریوم موجود است. بنابراین، نتیجه‌گیری قطعی امکان‌پذیر نبود. شواهدی با کیفیت متوسط در مورد کاهش موارد پذیرش در بیمارستان وجود دارد.
از آن‌جایی که این مرور فقط تعداد اندکی را از مطالعات تحقیقاتی یافت، توصیه می‌کنیم تحقیقات بیشتری انجام شده و روش‌های مختلف پیشگیری از دلیریوم برای افراد مسن در LTC بررسی شوند.
دوره ۲۰۱۹، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
از ۳۶ مقاله توصیف‌کننده دقت تست AD‐۸، ما ۱۰ مقاله را وارد کردیم. ما از داده‌های نه مقاله با ۴۰۴۵ نفر استفاده کردیم، که ۱۱۰۷ نفر از آنها (۲۷%) دارای تشخیص بالینی دمانس بودند. تجزیه‌وتحلیل ترکیبی هفت مطالعه، با استفاده از نقطه برش (cut‐off score) معادل دو در نمره AD‐۸ فرد مطلع، نشان داد که حساسیت ۰,۹۲ (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۸۶ تا ۰.۹۶)؛ ویژگی ۰.۶۴ (۹۵% CI؛ ۰.۳۹ تا ۰.۸۲)؛ نسبت احتمال مثبت معادل ۲.۵۳ (۹۵% CI؛ ۱.۳۸ تا ۴.۶۴)؛ و نسبت احتمال منفی معادل ۰.۱۲ (۹۵% CI؛ ۰.۰۷ تا ۰.۲۱) بود. تجزیه‌وتحلیل ترکیبی پنج مطالعه، با استفاده از نقطه برش سه در نمره AD‐۸ فرد مطلع، نشان داد که حساسیت ۰.۹۱ (۹۵% CI؛ ۰.۸۰ تا ۰.۹۶)؛ ویژگی ۰.۷۶ (۹۵% CI؛ ۰.۵۷ تا ۰.۸۹)؛ نسبت احتمال مثبت ۳.۸۶ (۹۵% CI؛ ۲.۰۳ تا ۷.۳۴)؛ و نسبت احتمال منفی ۰.۱۲ (۹۵% CI؛ ۰.۰۶ تا ۰.۲۴) بود.
چهار مطالعه در محیط جامعه؛ چهار مطالعه در محیط مراقبت‌های ثانویه (یک مطالعه در بیمارستان حاد (acute hospital))؛ و یک مطالعه در محیط مراقبت‌های اولیه انجام شدند. AD‐۸ از حساسیت نسبی بالاتر (۱,۱۱؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۲ تا ۱.۲۱)، اما ویژگی نسبی پائین‌تر (۰.۵۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۳ تا ۱.۰۹) در محیط‌های مراقبت‌های ثانویه در مقایسه با محیط‌های مراقبت جامعه برخوردار بود.
ناهمگونی در مطالعات وارد شده وجود داشت. میزان شیوع دمانس از ۱۲% تا ۹۰% افراد وارد شده متفاوت بود. این ابزار همچنین به زبان‌های مختلف متنوعی مورد استفاده قرار گرفت. بین تمام مطالعات واردشده، شواهدی از خطر سوگیری (bias) وجود داشت. موضوعات شامل انتخاب شرکت‌کنندگان، انجام تست شاخص (index test) و نحوه اجرای روش‌های ارزیابی بود.
پرسشنامه آگاهی‌دهنده AD‐۸ برای تشخیص دمانس در تمام مراکز مراقبت‌های سلامت چقدر دقیق است؟
چرا تشخیص دمانس مهم است؟
بسیاری از افراد با دمانس زندگی می‌کنند اما این بیماری هرگز در آنها تشخیص داده نشده است. عدم تشخیص دمانس هنگام وجود آن (نتیجه منفی کاذب) ممکن است مانع دسترسی افراد به حمایت اجتماعی، داروها و کمک‌های مالی شود. همچنین از برنامه‌ریزی فردی و خانواده وی برای آینده پیشگیری می‌کند. با این وجود، تشخیص نادرست دمانس هنگام وجود آن (نتیجه مثبت کاذب) می‌تواند باعث دیسترس یا ترس شده و منجر به تحقیقات اضافی شود که می‌تواند منابع را هدر دهد.
هدف از این مطالعه مروری چیست؟
هدف از این مرور کاکرین، این بود که بدانیم پرسشنامه آگاهی‌دهنده AD‐۸ برای تشخیص دمانس در کلیه مراکز مراقبت‌های سلامت چقدر دقیق است. محققان برای پاسخ به این سوال، ۱۰ مطالعه را وارد کردند، که نه مورد از آنها اطلاعات عددی را ارائه دادند که می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.
در این مطالعه مروری چه چیزی مورد بررسی قرار گرفت؟
پرسشنامه AD‐۸ شامل هشت سوال «بله یا خیر» است، که توسط شخصی که فرد تحت بررسی را می‌شناسد، پاسخ داده می‌شود؛ به عنوان مثال، یک خویشاوند، مراقب یا دوست نزدیک (گاهی‌اوقات به نام فرد مطلع توصیف می‌شود). سوالات در مورد این است که آیا فرد مطلع به تغییر در حافظه و توانایی‌های تفکر فرد طی سال‌های گذشته اشاره کرده یا خیر. برای هر موردی که فکر می‌کنند در توانایی‌های فرد تغییر ایجاد شده، یک امتیاز داده می‌شود. نمرات بالاتر هنگامی رخ می‌دهند که تغییرات بیشتری توسط فرد مطلع ذکر شود. AD‐۸ معمولا برای تشخیص نهایی دمانس استفاده نمی‌شود، اما ممکن است به شناسایی افرادی که نیاز به ارزیابی بیش‌تر دارند، کمک کند.
نتایج اصلی این مطالعه مروری چه هستند؟
این مرور شامل داده‌های به‌دست آمده از نه مطالعه مرتبط، با مجموع ۴۰۴۵ شرکت‌کننده بود.
هفت مورد از این مطالعات از نمره دو یا بیش‌تر برای نشان‌دادن دمانس استفاده کردند. نمره دو یا بیش‌تر، نقطه برش (cut‐off) پیشنهادی برای AD‐۸ است. نتایج این مطالعات نشان می‌دهند که، از نظر تئوری، اگر AD‐۸ برای تشخیص دمانس در یک گروه ۱۰۰۰ نفری در کلیه مراکز مراقبت‌های سلامت استفاده شود، و از این تعداد ۲۸۰ نفر (۲۸%) مبتلا به دمانس باشند، برآورد می‌شود که ۵۱۷ نفر نتیجهای از AD‐۸ خواهند گرفت که نشان‌دهنده وجود دمانس است و از این تعداد ۲۵۹ مورد (۵۰%) مبتلا به دمانس نخواهند بود. از ۴۸۳ نفری که نتیجه حاکی از عدم وجود دمانس است، ۲۲ نفر (۵%) به اشتباه بدون دمانس طبقه‌بندی خواهند شد.
این امکان وجود دارد که AD‐۸ ممکن است در محیط‌های مختلف، به‌عنوان مثال در بیمارستان یا محیط عمومی، متفاوت عمل کند. هنگامی که در محیط‌های جامعه استفاده شد، در مراقبت‌های ثانویه، AD‐۸ منجر به نتایج مثبت کاذب بیش‌تر، و نتایج منفی کاذب کم‌تری می‌شود. ما نمی‌توانیم به‌طور مستقیم عملکرد AD‐۸ را در محیط‌های مراقبت‌های اولیه مقایسه کنیم زیرا فقط یک مطالعه در این شرایط وجود داشت.
نتایج مطالعات در این مطالعه مروری چقدر قابل‌اعتماد هستند؟
در مطالعات وارد شده، تشخیص دمانس بر اساس ارزیابی همه بیماران با ارزیابی بالینی دقیق انجام شد. (در این مطالعات، ارزیابی دقیق بالینی، استاندارد طلایی بود که AD‐۸ را با آن مقایسه کردیم.) این روش، به احتمال زیاد یک روش قابل اعتماد برای تصمیم‌گیری در مورد این بود که آیا بیماران واقعا مبتلا به دمانس بودند یا خیر. با این حال، مشکلاتی در مورد نحوه انجام مطالعات وجود داشت. این ممکن است باعث شده باشد AD‐۸ دقیق‌تر از آنچه که واقعا هست به نظر برسد. اعداد توصیف شده در این مرور، میانگینی از همه مطالعات است. با این حال، از آنجا که برآوردهای حاصل از مطالعات مجزا متفاوت است، ما نمی‌توانیم اطمینان داشته باشیم که AD‐۸ همیشه این نتایج را تولید می‌کند.
نتایج این مطالعه مروری برای چه کسانی کاربرد دارد؟
مطالعات وارد شده در این مرور در برزیل، چین، ژاپن، سنگاپور، تایوان، UK و USA انجام شدند. مطالعات شامل افرادی بودند که در مراکز خدمات مراقبت‌های اولیه و ثانویه حضور داشتند، و جمعیت سالمندانی که در جامعه زندگی می‌کردند. پنج مطالعه از نسخه انگلیسی‌زبان AD‐۸ استفاده کردند. درصد افراد مبتلا به تشخیص نهایی دمانس بین ۱۲% و ۹۰% (به‌طور متوسط ۳۸%) بود.
کاربردهای این مطالعه مروری چه هستند؟
مطالعات وارد شده در این مرور نشان می‌دهند که AD‐۸ می‌تواند بزرگسالانی را که ممکن است تشخیص دمانس داشته باشند و از ارزیابی و تشخیص یک متخصص بهره‌مند شوند، شناسایی کند. اگر AD‐۸ به تنهایی برای تشخیص دمانس استفاده شود، احتمال تشخیص اشتباه ابتلای یک فرد به دمانس در حالی که فرد واقعا مبتلا نیست، بالا است (فقط ۵۰% از افرادی که نمره AD‐۸ در آنها نشان می‌دهد که مبتلا به دمانس هستند). این امر باعث می‌شود که AD‐۸ یک تست واحد تشخیصی نامناسب باشد زیرا می‌تواند به‌طور بالقوه منجر به اضطراب و پریشانی شود. احتمال از دست دادن یک تشخیص دمانس بسیار کم‌تر است (۵% از افرادی که نمره AD‐۸ در آنها نشان می‌دهد که آنها مبتلا به دمانس نیستند هنگامی که در واقع مبتلا به دمانس هستند). این گروه فرصت‌های برنامه‌ریزی را برای مراقبت‌های آینده خود از دست خواهند داد و برای ارزیابی برای درمان با داروها مناسب نخواهند بود. این یافته‌ها باید هنگام تصمیم‌گیری در مورد استفاده یا عدم استفاده از AD‐۸ برای تست دمانس در نظر گرفته شوند.
این مطالعه مروری چقدر به‌روز است؟
نویسندگان مرور به جست‌وجو و استفاده از مطالعات منتشر شده تا جون ۲۰۱۸ پرداختند.
| صفحه ۱ از ۱ |
