بتا‐بلاکرها معمولا برای درمان هیپرتانسیون (hypertension) تجویز می‌شوند. خواندن فشار خون ابزار اولیه برای پزشکان و بیماران است تا اثربخشی درمان را ارزیابی کنند. تاثیر بلاکرهای انتخابی بتا‐۱ برای کاهش فشار خون شناخته شده نیست.

کمّی‌سازی تاثیرات مرتبط با دوز در دوزها و انواع مختلف بلاکرهای انتخابی گیرنده آدرنرژیک بتا‐۱ بر فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در برابر دارونما (placebo) در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون اولیه.

بانک اطلاعاتی خلاصه مرورهای اثربخشی (Database of Abstracts of Reviews of Effectiveness; DARE) را برای مرورهای مرتبط جست‌وجو کردیم. بانک‌های اطلاعاتی زیر را برای مطالعات اولیه جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین (Cochrane Hypertension Specialised Register)؛ (تمام سال‌ها تا ۱۵ اکتبر ۲۰۱۵)؛ CENTRAL از طریق پایگاه ثبت مطالعات آنلاین کاکرین (Cochrane Register of Studies Online)؛ (شماره ۱۰؛ ۲۰۱۵)؛ Ovid MEDLINE (از ۱۹۴۶ تا ۱۵ اکتبر ۲۰۱۵)، Ovid EMBASE (از ۱۹۷۴ تا ۱۵ اکتبر ۲۰۱۵) و ClinicalTrials.gov (تمام سال‌ها تا ۱۵ اکتبر ۲۰۱۵). پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون، شامل موارد زیر است: کارآزمایی‌های کنترل شده حاصل از جست‌وجوهای چکیده‌ مقالات CAB؛ CINAHL، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین؛ EMBASE، خلاصه‌‌مقالات علم و فناوری مواد غذایی (Food Science and Technology Abstracts; FSTA)، بهداشت جهانی، LILACS؛ MEDLINE، پایان‌نامه‌ها و تزهای ProQuest؛ PsycINFO؛ Web of Science و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP). بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی با استفاده از استراتژی ترکیبی از جست‌وجوی با حساسیت بالای کاکرین، برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده در MEDLINE جست‌وجو شدند: نسخه با حداکثر حساسیت (نسخه ۲۰۰۸) با اصطلاحات MeSH و اصطلاحات متنی رایگان انتخاب شد. هیچ محدودیت زبانی استفاده نشد. راهبرد جست‌وجوی MEDLINE به CENTRAL؛ EMBASE، پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون و ClinicalTrials.gov با استفاده از واژگان کنترل شده مناسب و هم‌چنین قابل اجرا ترجمه شده‌اند. کل استراتژی‌ها درضمیمه ۱ موجودند.

کارآزمایی‌های متقاطع یا موازی کنترل شده با دارونما (placebo)، تصادفی‌سازی شده و دوسو‐کور. مطالعات بایستی شامل یک بازوی تک‐درمانی بتا‐بلاکر با دوز ثابت می‌بودند. افراد ثبت‌نام شده در مطالعات می‌بایست هیپرتانسیون اولیه در خط پایه داشته باشند. مدت مطالعات باید بین ۳ تا ۱۲ هفته می‌بود. داروها در این کلاس از بتا‐بلاکرها، شامل آتنولول (atenolol)، بتاکسولول (betaxolol)، بوانتولول (bevantolol)، بیسوپرولول (bisoprolol)، اسمولول (esmolol)، متوپرولول (metoprolol)، نبیوولول (nebivolol)، پافنولول (pafenolol) و پراکتولول (practolol) هستند.

دو نویسنده ورود مطالعات را تایید و به طور جداگانه داده‌ها را استخراج کردند. نرم‌افزار Review Manager (RevMan) ۵,۳.۵ برای سنتز داده‌ها استفاده شد.

ما ۵۶ مورد RCT (کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده) را شناسایی کردیم که اثربخشی بلاکرهای انتخابی بتا‐۱ (بتا‐بلاکر‐۱) در کاهش فشار خون (BP) در ۷۸۱۲ بیمار هیپرتانسیو اولیه بررسی کرده بودند. از میان کارآزمایی‌های وارد شده به مرور، ۲۶ مورد RCT، از نوع مطالعات موازی و ۳۰ RCT، مطالعات متقاطع بودند که هشت نوع بتا‐بلاکر‐۱ را آزموده بودند. روی‌ هم رفته، اکثریت بلاکرهای بتا‐۱ مطالعه شده به طور قابل توجهی فشار خون سیستولیک (systolic blood pressure; SBP) و دیاستولیک (diastolic blood pressure; DBP) را کاهش دادند. در افرادی با هیپرتانسیون خفیف تا متوسط، بلاکرهای انتخابی بتا‐۱ را تا میانگین ۸‐/۱۰‐ میلی‌متر جیوه و ضربان قلب را تا ۱۱ ضربه در دقیقه کاهش دادند. حداکثر کاهش BP از طریق بلاکرهای بتا‐۱ دو بار با دوز شروع کننده اتفاق افتاد. بلاکرهای اختصاصی بتا‐۱، تاثیر پاسخ‐دوز درجه‌بندی شده بر SBP و DBP بالاتر از محدوده دوز توصیه شده را نشان ندادند. بیشتر بلاکرهای بتا‐۱ تست شده به طور قابل توجهی ضربان قلب را کاهش دادند. پاسخ‐دوز درجه‌بندی شده از بلاکرهای بتا‐۱ بر ضربان قلب مشهود بود. بلاکرهای بتا‐۱ با دوز بالاتر، ضربان قلب را بیشتر از دوزهای پائین‌تر کاهش دادند. به طور مجزا و روی هم رفته، بلاکرهای بتا‐۱ بر فشار نبض که آنها را از طبقات دیگر داروها متمایز می‌نمود، تاثیری نداشت.

این مرور کیفیت پائینی را از شواهد در افراد با هیپرتانسیون خفیف تا متوسط بیان می‌کند، بلاکرهای انتخابی بتا‐۱ به طور میانگین BP را تا ۸‐/۱۰‐ میلی‌متر جیوه و ضربان قلب را تا ۱۱ ضربه در دقیقه در مقایسه با دارونما کاهش دادند. تاثیر بلاکرهای بتا‐۱ در ساعات اوج مصرف، ۹‐/۱۲‐ میلی‌متر جیوه بزرگ‌تر از کاهش در ساعات اولیه، ۷‐/۸‐ میلی‌متر جیوه بود. بلاکرهای انتخابی بتا‐۱؛ BP را تا دامنه بزرگ‌تری از بتا‐بلاکرهای دوگانه گیرنده و بتا‐بلاکرهای نسبی آگونیست، BP را به طور مشابهی با بتا‐بلاکرهای غیر‐انتخابی کاهش دادند. بلاکرهای انتخابی بتا‐۱؛ SBP را تا درجه مشابه و DBP را تا درجه بزرگ‌تری از دیورتیک‌ها، مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و بلاکرهای گیرنده آنژیوتانسین کاهش دادند. از آنجایی که DBP تا مقدار مشابهی با SBP کاهش یافت، بلاکرهای انتخابی بتا‐۱ فشار نبض را کاهش نمی‌دهند.