جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جست‌وجو کردیم، که شامل منابع شناسایی‌‌شده از جست‌وجوهای جامع در بانک اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوهای دستی در مجلات و کتابچه‌های خلاصه مقالات کنفرانس‌ها بودند.
آخرین جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های این گروه: ۰۷ اکتبر ۲۰۲۰.
هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های آنلاین را در تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۰ جست‌وجو کردیم.
تعداد ۵۹ کارآزمایی را شناسایی کردیم، که هشت مورد (۳۵۶ شرکت‌کننده) به مقایسه یک عامل ضد‐سودومونا تکی در مقابل ترکیبی از همان آنتی‌بیوتیک و یک عامل درمانی دیگر پرداختند. تنوع گسترده‌ای از آنتی‌بیوتیک‌های مجزا در هر کارآزمایی استفاده شد. در مجموع، کارآزمایی‌ها شامل هفت مقایسه میان یک آنتی‌بیوتیک بتا‐لاکتام (مرتبط با پنی‌سیلین یا سفالوسپورین‌های نسل سوم) با ترکیب بتا‐لاکتام‐ آمینوگلیکوزیدها، و سه مقایسه میان آمینوگلیکوزیدها با ترکیب بتا‐لاکتام‐آمینوگلیکوزیدها بودند.
ناهمگونی قابل‌توجهی میان این کارآزمایی‌ها وجود داشت، که منجر به بروز مشکلاتی در انجام مرور و تفسیر نتایج شد. این نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. شش مورد از کارآزمایی‌های وارد شده بین سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۸۸ منتشر شدند؛ آنها عبارت بودند از کارآزمایی‌های تک‐مرکزی با نواقصی در فرآیند تصادفی‌سازی و حجم نمونه کوچک. به‌طور کلی، کیفیت روش‌شناختی ضعیف و قطعیت شواهد از پائین تا متوسط متغیر بود.
این مرور هیچ تفاوتی را بین تک‐درمانی و درمان ترکیبی در کوتاه‐مدت یا طولانی‐مدت برای پیامدهای معیارهای مختلف عملکرد ریه، معیارهای پیامد باکتریولوژیکی، نیاز به درمان بیشتر، عوارض جانبی، کیفیت زندگی یا امتیاز علائم، پیدا نکرد.
مقایسه درمان دارویی داخل‐وریدی تکی و ترکیبی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک آلوده به سودوموناس آئروژینوزا
سوال مطالعه مروری
شواهد موجود را در مورد تاثیرات مختلف استفاده از یک آنتی‌بیوتیک داخل‐وریدی تنها در مقایسه با استفاده از ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های داخل‐وریدی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک آلوده به سودوموناس آئروژینوزا بررسی کردیم.
پیشینه
فیبروز سیستیک یک بیماری ژنتیکی جدی است که بر سلول‌های غدد برون‌ریز (غدد عرق و دیگر غدد) تاثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به فیبروز سیستیک در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونت‌های مزمن ریه، اغلب به دلیل باکتری سودوموناس آئروژینوزا، هستند. این افراد، آنتی‌بیوتیک تزریقی، چه به صورت داروی تکی و چه ترکیبی را از داروهای مختلف، برای درمان این عفونت‌ها دریافت می‌کنند. هم انتخاب آنتی‌بیوتیک و هم استفاده از درمان تکی یا ترکیبی بسیار متفاوت است. به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای بودیم که یک آنتی‌بیوتیک داخل‐وریدی تنها را با ترکیبی از این آنتی‌بیوتیک به همراه یک آنتی‌بیوتیک دیگر در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مقایسه کردند. این یک نسخه به‌روز شده از مرور است.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا این تاریخ به‌روز است: ۰۷ اکتبر ۲۰۲۰.
ویژگی‌های مطالعه
هشت کارآزمایی را با مجموع ۳۵۶ نفر در این مرور گنجاندیم. شش مورد از این کارآزمایی‌ها پیش از سال ۱۹۸۸ منتشر شدند، که هر یک تک‐مرکزی بوده و با استفاده از طیف وسیعی از داروهای مختلف انجام شدند. این عوامل تجمیع و آنالیز نتایج را دشوار ساخت.
نتایج کلیدی
هیچ تفاوتی را بین دو درمان در عملکرد ریه، نمره نشانه، عوارض جانبی یا پیامدهای باکتریایی پیدا نکردیم. نتیجه می‌گیریم که شواهد کافی برای مقایسه درمان‌های مختلف وجود ندارد. انجام تحقیقات بیشتری لازم است، به ویژه در مورد عوارض جانبی درمان.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد را پائین تا متوسط قضاوت کردیم. شش مورد از کارآزمایی‌های وارد شده کاملا قدیمی بودند (منتشر شده بین سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۸۸). آنها شامل افراد زیادی نبودند و نواقصی را در زمینه چگونگی تقسیم افراد به گروه‌های مختلف درمان نشان دادند. به‌طور کلی، کیفیت طراحی کارآزمایی‌ها ضعیف بود.
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
این مرور با هدف تست کردن فرضیه‌هایی انجام شد که مداخلات ضد‐قارچی را برای درمان ABPA در فیبروز سیستیک ارزیابی می‌کنند:
۱. وضعیت بالینی را در مقایسه با دارونما (placebo) یا درمان استاندارد (بدون دارونما) بهبود ببخشد؛
۲. عوارض جانبی غیر‐قابل قبول نداشته باشند.
اگر مزیتی نشان داده شد، قصد داشتیم بهترین درمان، مدت زمان و دوز داروهای ضد‐قارچی را ارزیابی کنیم.
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را که شامل منابع شناسایی شده از جست‌وجوی بانک اطلاعاتی جامع الکترونیکی، جست‌وجوی دستی مجلات مرتبط و کتاب‌های خلاصه مقالات کنفرانس‌ها بود، جست‌وجو کردیم.
علاوه بر این، با شرکت‌های داروسازی هم همکاری شد.
تاریخ آخرین جست‌وجو در مورد پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه: ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
درمان‌هایی برای مبارزه با عفونت‌های قارچی که باعث وقوع آسپرژیلوس برونکوپولمونری آلرژیک در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک می‌شوند.
سوال مطالعه مروری
ما برنامه‌ریزی کردیم تا شواهدی را مرور کنیم که در مورد تاثیر درمان‌ها برای مبارزه با عفونت‌های قارچی که باعث آسپرژیلوس برونکوپولمونری آلرژیک (allergic bronchopulmonary aspergillosis) در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک می‌شوند، انجام شده باشند.
پیشینه
آسپرژیلوس برونکوپولمونری آلرژیک (allergic bronchopulmonary aspergillosis; ABPA) یک واکنش آلرژیک ریه به نوعی قارچ (معمولا آسپرژیلوس فومیگاتوس (Aspergillus fumigatus)) در برخی از افراد مبتلا به فیبروز سیستیک است. این بیماری باعث سرفه و خس‌خس و گاهی تب می‌شود. اگر ABPA درمان نشود، می‌تواند منجر به آسیب‌های مزمن ریه شود. این حالت معمولا با دوز بالای کورتیکواستروئیدها (که به عنوان استروئیدها شناخته می‌شوند) درمان می‌شود. با این حال، اثبات نشده که کورتیکواستروئیدها می‌توانند در طولانی‐مدت از تخریب ریه توسط این بیماری پیشگیری کنند. هم‌چنین مصرف طولانی‌مدت استروئیدها با برخی عوارض جانبی جدی مرتبط است. درمان قارچ عامل ABPA ممکن است درمان جایگزین استفاده از دوزهای بالا استروئیدها برای مبارزه با واکنش‌های آلرژیک باشد. این یک نسخه به‌روز از مرور منتشر شده قبلی است.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا این تاریخ به‌روز است: ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
ویژگی‌های مطالعه
هیچ کارآزمایی یافت نشد که ما بتوانیم در این مرور بگنجانیم.
نتایج کلیدی
کارآزمایی‌هایی درباره افرادی که فیبروز سیستیک ندارند، وجود دارد که نشان داده اگر درمانی برای کاهش قارچ داده شود، دوز استروئیدها را می‌توان بدون عوارض جانبی کاهش داد. با این حال، در یک مرکز فیبروز سیستیک، محققان متوجه شدند هنگامی که به افراد علاوه بر استروئیدها درمان ضد‐قارچی داده می‌شود، چندین نفر قادر به تولید کورتیزول (cortisol) (یک هورمون) به اندازه کافی در غدد آدرنال خود در پاسخ به استرس نبودند. شواهد کافی برای ما در جهت توصیه به استفاده از درمان ضد‐قارچی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک و ABPA وجود ندارد. باید یک کارآزمایی این داروها را آزمایش کند تا تاثیرات آنها را در طولانی‌مدت و کوتاه‐مدت ارزیابی کند.
| صفحه ۱ از ۱ |
