جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای Grant T McIntyre
نقش مداخلات غیر‐جراحی جانبی برای تسریع حرکت دندان در بیماران تحت درمان ارتودنسی ثابت
Ahmed El-Angbawi، Grant T McIntyre، Padhraig S Fleming، David R Bearn،
دوره ۲۰۱۵، شماره ۰ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده
پیشینه
تسریع میزان حرکت دندان ممکن است به کاهش دوره درمان ارتودنسی و تاثیرات ناخواسته مرتبط، از جمله بازجذب ریشه و دمینرالیزاسیون مینای دندان (enamel demineralisation) کمک کند. روش‌های متعددی، از جمله درمان‌های جانبی جراحی و غیر‐جراحی، به تسریع میزان حرکت دندان کمک می‌کنند. روش‌های غیر‐جراحی شامل تابش لیزر با شدت کم، لرزش رزونانس، میدان‌های پالس الکترومغناطیسی، جریان الکتریکی و رویکردهای دارویی هستند.
اهداف
ارزیابی تاثیرات مداخلات جانبی غیر‐جراحی بر میزان حرکت ارتودنسی دندان و دوره کلی درمان.
روش های جستجو
ما بانک‌های اطلاعاتی زیر را در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۴ جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سلامت دهان در کاکرین (نوامبر ۲۰۱۴)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ کتابخانه کاکرین، ۲۰۱۴، شماره ۱۰)؛ MEDLINE via OVID (از ۱۹۴۶ تا نوامبر ۲۰۱۴)؛ EMBASE via OVID (از ۱۹۸۰ تا نوامبر ۲۰۱۴)؛ LILACS via BIREME (از ۱۹۸۰ تا نوامبر ۲۰۱۴)؛ متارجیستری از کارآزمایی‌های کنترل شده (نوامبر ۲۰۱۴)، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov؛ نوامبر ۲۰۱۴) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (نوامبر ۲۰۱۴). فهرست منابع همه کارآزمایی‌های شناسایی شده را برای یافتن مطالعات بیشتر بررسی کردیم. در جست‌وجوهای انجام شده در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی، هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار اعمال نشد.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) از افرادی را که به منظور تسریع حرکت دندان، درمان ارتودنسی را با استفاده از لوازم ثابت همراه با مداخلات جانبی غیر‐جراحی دریافت کرده بودند، وارد کردیم. ما مطالعات با طراحی غیر‐موازی (مثلا، split‐mouth) را خارج کردیم، زیرا آنها را برای ارزیابی تاثیرات این نوع از مداخلات نامناسب تشخیص دادیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور مسئول انتخاب مطالعه، ارزیابی خطر سوگیری (bias) و استخراج داده‌ها بودند؛ آنها این کارها را به‌طور مستقل از هم انجام دادند. هر گونه عدم توافقی با بحث میان تیم مرور برای رسیدن به توافق نظر برطرف شد. نویسندگان این مرور با نویسندگان مسئول کارآزمایی‌ها تماس گرفتند تا اطلاعات و داده‌های ازدست‌رفته را به دست آورده و بتوانند تفاوت‌های میانگین (MD)، ۹۵% فواصل اطمینان (CI) یا خطرات نسبی (RR) را در زمانی که گزارش نشده بودند، محاسبه کنند.
نتایج اصلی

ما دو مطالعه را در این مرور وارد کردیم، که هر دو در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند. این دو مطالعه، دربرگیرنده ۱۱۱ شرکت‌کننده بود که به مقایسه استفاده از Tooth Masseuse و OrthoAccel با درمان‌های مکانیکی متعارف، به ترتیب، در طول فازهای اصلاح ارتودنسی و عقب‌نشینی کانین پرداخته بودند. هر دو مطالعه به ارزیابی مقدار یا میزان حرکت دندانی بود، پرداخته بودند، اما نتوانستیم متاآنالیز این داده‌ها را انجام دهیم، زیرا آنها از اندازه‌گیری‌های متفاوت پیامدها در مراحل مختلف فرآیند درمان ارتودنسی استفاده کرده بودند. یک مطالعه ارزیابی ذهنی درد و ناراحتی بیماران نیز و مطالعه دیگر عوارض جانبی را اندازه‌گیری کردند. این مطالعات مستقیما طول دوره درمان ارتودنسی یا تعداد ویزیت‌ها را در طول درمان فعال گزارش نکردند.

استفاده از Tooth Masseuse با ۱۱۱ Hz در ۰,۰۶ Newtons (N) به مدت ۲۰ دقیقه، روزانه، منجر به کاهش بیشتری در نامنظمی در ناحیه دندان پیشین پائینی طی ۱۰ هفته می‌شود، این میزان با استفاده از Little's Irregularity Index (LII) با یک تفاوت میانگین (MD) برابر ۰.۶ میلی‌متر (۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۹۴‐ تا ۲.۳۴)، در مقایسه با گروه کنترل به دست آمد. درد و ناراحتی طی شش تا هشت ساعت پس از جایگذاری قوس سیم و پس از هفت روز، با تفاوت حداقلی بین گروه مداخله و کنترل افزایش یافت. هیچ تست آماری که برای متغیر و تفاوت‌های میان دو گروه فراهم آمد، از نظر بالینی مهم نبود.

استفاده از OrthoAccel با ۳۰ Hz در ۰,۲۵ N به مدت ۲۰ دقیقه روزانه، میزان بالاتری را از مشکل فک بالا در مقایسه با گروه کنترل در پی داشت (MD: ۰.۳۷ میلی‌متر/ماه؛ ۹۵% CI؛ ۰.۰۷‐ تا ۰.۸۱؛ P = ۰.۰۵). در حالی که این تفاوت پیشنهاد کرده ۵۰% حرکت سریع‌تر دندان با استفاده از ابزار لرزشی رخ می‌دهد، تفاوت‌های مطلق مرزی بوده و تلقی بالینی از آنها مهم نیست. سطوح مشابهی از عوارض جانبی غیر‐جدی در گروه‌های مداخله و کنترل با خطر نسبی (RR): ۰.۹۶ گزارش شد (۹۵% CI؛ ۰۳۲ تا ۲.۸۵).

در مجموع، کیفیت شواهد بسیار پائین بوده و بنابراین نمی‌توان به یافته‌ها اعتماد کرد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
پژوهش‌های بالینی بسیار کمی در مورد اثربخشی مداخلات غیر‐جراحی برای تسریع درمان ارتودنسی وجود دارد. شواهد موجود کیفیت بسیار پائینی داشته و تعیین تاثیرات مثبت مداخلات جانبی غیر‐جراحی برای تسریع حرکت دندانی امکان‌پذیر نیست. هرچند ادعاهایی در مورد تاثیرات مثبت احتمالی نیروهای سبک لرزشی وجود دارد، نتایج مطالعات کنونی به اهمیت قابل توجه آماری یا بالینی نمی‌رسند. انجام کارآزمایی‌های دقیق و با طراحی خوب با دوره‌های پیگیری طولانی‌تر لازم است؛ تا تعیین شود که مداخلات غیر‐جراحی منجر به کاهش بالینی مهمی در دوره درمان ارتودنسی، بدون آنکه عوارض جانبی برجای گذارد، خواهند شد یا خیر.
خلاصه به زبان ساده

درمان‌های جانبی غیر‐جراحی برای تسریع حرکت دندان در بیمارانی که با بریس‌های ثابت درمان می‌شوند.

سوال مطالعه مروری
درمان‌های جانبی غیر‐جراحی چه تاثیری بر طول مدت مورد نیاز بر حرکت دندان، زمانی که با بریس‌های ثابت درمان می‌شوند، دارد و زمان کلی مورد نیاز برای درمان ارتودنسی چه اندازه است؟

پیشینه
در کل دنیا، درمان ارتودنسی برای تصحیح موقعیت دندان‌های مشکل‌دار در نوجوانان و بزرگسالان استفاده می‌شود. بریس‌ها ابزار ارتودنسی هستند که از براکت‌هایی تشکیل شده و با چسب به دندان می‌چسبند و سپس با سیم‌هایی به هم وصل می‌شوند تا فشار بیشتری بر دندان‌ها وارد آمده و آنها را حرکت دهد و موقعیت آنها را بهبود بخشد. بر اساس مشکل موجود، مدت زمان مورد نیاز برای درمان از ماه‌ها تا سال‌ها ممکن است طول بکشد. به هر حال، اغلب درمان‌ها به طور میانگین حدود ۲۴ ماه طول می‌کشند. تسریع میزان حرکت دندان می‌تواند به کاهش طول زمان مورد نیاز برای یک دوره درمان کمک کند و شاید تاثیرات ناخواسته درمان ارتودنسی را که گاهی رخ می‌دهد، مانند پوسیدگی دندان و کوتاه شدن ریشه دندان، کاهش دهند. روش‌های مختلفی، از جمله درمان‌های جراحی و غیر‐جراحی، برای تسریع حرکت دندان در ارتودنسی پیشنهاد شده است. شواهد مربوط به پروسیجرهای غیر‐جراحی برای تسریع حرکت دندان در ارتودنسی در این مرور ارزیابی می‌شود.

ویژگی‌های مطالعه

نویسندگان گروه سلامت دهان در کاکرین این مرور را با استفاده از مطالعات موجود انجام دادند. شواهدی که در این مطالعه وارد شده‌اند، تا ۲۶ نوامبر ۲۰۱۴ به‌روز است.

ما دو مطالعه را با حضور ۱۱۱ شرکت‌کننده در این مرور وارد کردیم. یک متخصص ارتودنسی در کلینیک خصوصی در استرالیا یکی از این مطالعات را انجام داده، و مطالعه دیگر به وسیله رزیدنت‌های ارتودنسی روی بیماران در یک بیمارستان دانشگاهی در ایالات متحده انجام شده بود. در یک مطالعه، سن شرکت‌کنندگان ۱۱ تا ۱۵ سال بوده و در دومی، میانگین سن بیماران ۲۱ سال گزارش شد. این مطالعات استفاده جانبی را از دو ابزار که از نیروهای ارتعاشی نور بهره می‌بردند، Tooth Masseuse در افراد دریافت کننده درمان معمول دستگاه ثابت در طول مرحله هم‌تراز کردن دندان و OrthoAccel برای بیمارانی که تحت درمان معمول دستگاه ثابت برای مرحله نزدیک کردن فاصله‌ها قرار داشتند، در دستور کار خود قرار دادند. شرکت‌کنندگان درمان جانبی با وسایل، با افرادی مقایسه شدند که فقط درمان معمول را دریافت کرده بودند. این کارآزمایی‌ها جنبه‌های مختلف حرکت ارتودنسی دندان و عوارض جانبی آنها را بررسی کرده بودند.

نتایج کلیدی

این مطالعه سه پیامد را ارزیابی کرده بودند: میزان حرکت دندان؛ احساس درد و ناراحتی بیمار، و عوارض جانبی ناخواسته. تفاوت‌های قابل توجهی میان مطالعات وجود داشت و بدان معناست که ما نتوانستیم نتایج را ترکیب کنیم.

با توجه به شواهد محدود موجود، تعیین اینکه استفاده از نیروهای ارتعاشی حین درمان با ابزار ارتودنسی ثابت تاثیر مفید یا مضر قابل توجهی بر میزان حرکت دندان ارتودنسی شده یا طول مدت درمان خواهد داشت، امکان‌پذیر نیست.

کیفیت شواهد

سطح کیفیت شواهد بسیار پائین است.


بررسی سیم‌های قوس‌دار اولیه به کار رفته در درمان ارتودنسی با وسایل ثابت
Yan Wang، Chang Liu، Fan Jian، Grant T McIntyre، Declan T Millett، Joy Hickman، Wenli Lai،
دوره ۲۰۱۸، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
پیشینه
سیم‌های قوس‌دار اولیه (initial arch wires) اولین سیم‌هایی هستند که در ابتدای درمان ارتودنسی داخل وسیله ثابت قرار می‌گیرند و عمدتا برای ردیف کردن دندان‌ها از طریق اصلاح جمع‌شدگی و چرخش‌ها از آنها استفاده می‌شود. با وجود تعداد انواع متفاوتی از سیم‌های ارتودنسی موجود برای ردیف کردن اولیه دندان، دانستن این امر مهم است که کدام سیم بیشترین کارایی را دارد و هم‌چنین اینکه کدام یک از سیم‌ها باعث کمترین میزان درد و تحلیل ریشه در مرحله اولیه ردیف کردن دندان‌ها در طی درمان می‌شوند. این یک نسخه به‌روز از مرور تحت عنوان سیم‌های قوس‌دار اولیه برای ردیف کردن دندان‌های بدشکل به کمک بریس‌های ثابت ارتودنسی است، که برای اولین بار در سال ۲۰۱۰ منتشر شد.
اهداف
تعیین تاثیرات سیم‌های قوس‌دار اولیه برای ردیف کردن دندان‌ها با بریس‌های ارتودنسی ثابت، از لحاظ میزان ردیف کردن دندان، میزان تحلیل ریشه همراه با جابه‌جایی دندان و شدت دردی که توسط بیماران طی مرحله اولیه ردیف کردن درمان تحمل می‌شود.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات گروه سلامت دهان در کاکرین، بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کرد: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های سلامت دهان در کاکرین (تا ۵ اکتبر ۲۰۱۷)، و پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین، ۲۰۱۷، شماره ۹)؛ MEDLINE Ovid (از ۱۹۴۶ تا ۵ اکتبر ۲۰۱۷) و Emase Ovid (از ۱۹۸۰ تا ۵ اکتبر۲۰۱۷). مرکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام موسسات ملی سلامت ایالات متحده؛ (ClinicalTrail.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت برای شناسایی کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو شد. هیچ محدویتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار هنگام جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی وجود نداشت.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) در مورد سیم‌های قوس‌دار اولیه برای ردیف کردن دندان‌ها با براکت‌های ارتودنسی ثابت را وارد کردیم. فقط مطالعاتی را وارد کردیم که شامل شرکت‌کنندگانی با وسایل ارتودنسی ثابت قوس‌ کامل (فک) بالا یا پائین، یا هر دو، بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور مسئول انتخاب مطالعه، ارزیابی «خطر سوگیری (bias)» و استخراج داده‌ها بودند. اختلاف‌نظرها را با بحث بین نویسندگان مرور حل‌وفصل کردیم. با متخصصین مرتبط با مطالعات وارد شده تماس گرفتیم تا اطلاعات ازدست‌رفته را به دست بیاوریم. کیفیت شواهد را برای هر مقایسه و پیامد به صورت بالا، متوسط، پائین یا بسیار پائین، مطابق با معیارهای سیستم درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی

برای این نسخه به‌روز، سه RCT جدید (۲۲۸ شرکت‌کننده) را پیدا کردیم که در مجموع به ۱۲ RCT با ۷۹۹ شرکت‌کننده رسید. ما سه مطالعه را در معرض خطر سوگیری بالا، سه مورد را در معرض خطر پائین سوگیری و شش مورد را با خطر سوگیری نامشخص قضاوت کردیم. هیچ کدام از مطالعات پیامد جانبی تحلیل ریشه را گزارش نکردند. این مرور شش مقایسه را ارزیابی کرد.

۱. سیم‌های قوس‌دار استیل ضد‐زنگ چند‐رشته‌ای در برابر نیکل‐تیتانیوم سوپرالاستیک (nickel‐titanium; NiTi). در این گروه پنج مطالعه وجود داشت و دو مورد از آنها برای انجام یک متاآنالیز مناسب بودند. شواهد این مطالعات برای تعیین اینکه تفاوتی در میزان ردیف کردن بین سیم‌های قوس‌دار استیل ضد‐زنگ چند‐رشته‌ای و سیم‌های سوپرالاستیک NiTi وجود دارد یا خیر، کافی نیست (تفاوت میانگین (MD): ۷,۵‐ میلی‌متر در هر ماه؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۲۶.۲۷‐ تا ۱۱.۲۷؛ ۱ مطالعه، ۴۸ شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین). یافته‌های درد در روز ۱ بر اساس یک مقیاس آنالوگ بصری ۱۰۰ میلی‌متری نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین مداخلات وجود نداشت (MD: ‐۲.۶۸ میلی‌متر؛ ۹۵% CI؛ ۶.۷۵‐ تا ۱.۳۸؛ ۲ مطالعه؛ ۱۲۷ شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط).

۲. سیم‌های قوس‌دار استیل ضد‐زنگ چند‐رشته‌ای در برابر سیم‌های ترموالاستیک NiTi. در این گروه دو مطالعه وجود داشت، اما برای انجام متاآنالیز داده‌ها مناسب نبودند. شواهد کافی در مورد این مطالعات وجود ندارد تا تعیین کند تفاوتی در میزان ردیف کردن دندان‌ها بین سیم‌های قوس‌دار استیل ضد‐زنگ چند‐رشته‌ای و سیم‌های ترموالاستیک NiTi وجود دارد یا خیر (شواهد با کیفیت پائین). درد اندازه‌گیری نشد.

۳. سیم‌های قوس‌دار NiTi معمولی در برابر سوپرالاستیک NiTi. در این گروه سه مطالعه وجود داشت، اما برای انجام متاآنالیز داده‌ها مناسب نبودند. شواهد کافی در این مطالعات وجود ندارد تا تعیین کند هیچ تفاوتی بین سیم‌های قوس‌دار سوپرالاستیک NiTi و معمولی با توجه به ردیف کردن دندان یا درد وجود دارد یا خیر (شواهد با کیفیت پائین تا بسیار پائین).

۴. سیم‌های قوس‌دار NiTi معمولی در برابر ترموالاستیک NiTi. در این گروه دو مطالعه وجود داشت، اما برای انجام متاآنالیز داده‌ها مناسب نبودند. شواهد کافی در این مطالعات وجود ندارد تا تعیین کند تفاوتی بین سیم‌های ترموالاستیک NiTi و معمولی وجود دارد یا خیر (شواهد با کیفیت پائین). درد اندازه‌گیری نشد.

۵. سیم‌های قوس‌دار NiTi سوپرالاستیک تک‐رشته‌ای در برابر سوپرالاستیک NiTi دو‐رشته‌ای (کواکسیال). فقط یک مطالعه (۲۴ شرکت‌کننده) در این گروه وجود داشت. شواهد با کیفیت متوسط وجود دارد مبنی بر اینکه سیم‌های سوپرالاستیک NiTi دو‐رشته‌ای می‌توانند جابه‌جایی بیشتر دندان را در ظرف بیش از ۱۲ هفته ایجاد کنند (MD: ‐۶,۷۶ میلی‌متر؛ ۹۵% CI؛ ۷.۹۸‐ تا ۵.۵۵‐). درد اندازه‌گیری نشد.

۶. سیم‌های قوس‌دار NiTi سوپرالاستیک در برابر سیم‌های ترموالاستیک NiTi. در این گروه سه مطالعه وجود داشت، اما برای انجام متاآنالیز داده‌ها مناسب نبودند. شواهد کافی در این مطالعات وجود ندارد تا تعیین کند تفاوتی در ردیف کردن دندان یا درد بین سیم‌های قوس‌دار سوپرالاستیک و ترموالاستیک NiTi وجود دارد یا خیر (شواهد با کیفیت پائین).

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد با کیفیت متوسط نشان می‌دهد که سیم‌های قوس‌دار سوپر الاستیک نیکل‌تیتانیوم (NiTi)، می‌توانند جابه‌جایی بیشتر دندان را در ظرف بیش از ۱۲ هفته نسبت به سیم‌های که از سوپرالاستیک NiTi تک‐رشته‌ای ساخته شده‌اند، ایجاد کنند. شواهد با کیفیت متوسط نیز نشان می‌دهد که ممکن است تفاوتی در درد در روز ۱ بین سیم‌های قوس‌دار استیل ضد‐زنگ چند‐رشته‌ای و سیم‌های سوپرالاستیک NiTi وجود نداشته باشد. به غیر از این یافته‌ها، شواهد کافی برای تعیین اینکه یک ماده خاص سیم قوس‌دار نسبت به سایرین از نظر میزان ردیف کردن، زمان ردیف کردن، درد و تحلیل ریشه بهتر است یا خیر، وجود ندارد.
خلاصه به زبان ساده

بهترین مواد جهت استفاده برای اولین سیم قوس‌دار در یک بریس ثابت (fixed brace) چیست؟

سوال مطالعه مروری

ما می‌خواستیم بهترین نوع سیم قوس‌دار را برای ارتودنتیست‌ها پیدا کنیم تا بتوانند آنها را در هنگام قرار دادن بریس‌ها روی دندان‌های افراد استفاده کنند. مرور ما بررسی کرد که انواع مختلف سیم‌های قوس‌دار اولیه ارتودنسی باعث ایجاد تفاوت‌های مهمی از قبیل صاف کردن سریع دندان‌ها، کاهش درد یا کاهش عوارض جانبی، مانند کوتاهی ریشه دندان طی درمان با بریس‌ها می‌شوند یا خیر؟

پیشینه

درمان ارتودنسی در سراسر جهان به منظور اصلاح دندان‌های مهم جلو جمع شده روی هم، چرخیده، یا نهفته انجام می‌شود. این درمان به طور معمول در نوجوانی یا بزرگسالی اجرا می‌شود. وسایل ارتودنسی ثابت (بریس‌ها) شامل براکت‌های (bracket) متصل به دندان‌هایی است که توسط سیم‌های ارتودنسی، که نیروهایی را روی دندان‌ها اعمال می‌کند، به هم متصل می‌شوند. اولین نوع (اولیه) سیم قوس‌دار، که در ابتدای درمان جاسازی می‌شود، برای اصلاح دندان‌های جمع شده و چرخیده به کار می‌رود.

در سال‌های اخیر، تعدادی از مواد جدید (مخلوط‌های مختلف (آلیاژهای) نیکل و تیتانیم (nickel and titanium; NiTi)) توسعه داده شده‌اند، که طیف وسیعی را از ویژگی‌های مختلف در آزمایشگاه نشان می‌دهند و اینکه تولید کنندگان مزایای استفاده از آنها را برای ردیف کردن دندان مطرح می‌کنند. این یک نسخه به‌روز از مرور تحت عنوان سیم‌های قوس‌دار اولیه برای ردیف کردن دندان‌های بدشکل به کمک بریس‌های ثابت ارتودنسی است، که برای اولین بار در سال ۲۰۱۰ منتشر شد.

ویژگی‌های مطالعه

مطالعات را تا ۵ اکتبر۲۰۱۷ جست‌وجو کردیم‌. ما به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) علاقه‌مند شدیم، که شامل مطالعاتی هستند که در آنها شرکت‌کنندگان به طور تصادفی برای مداخلاتی به کار گرفته می‌شوند که در حال مقایسه است. ۱۲ RCT را با ۷۹۹ شرکت‌کننده پیدا کردیم، که همه آنها در فک بالا، یا فک پائین یا هر دو فک دارای بریس‌های ارتودنسی ثابت بودند. این مطالعات سیم‌های قوس‌دار اولیه مختلف را در ارتودنسی ارزیابی کرد، البته این مطالعات به طور ناقص انجام گرفته یا گزارش شده بودند، یا هر دو، و نتایج آنها احتمالا دارای سوگیری (bias) بود. این مطالعات در جنبه‌های دیگری از درمان ارتودنسی، که انواع مختلف سیم‌های قوس‌دار اولیه ارتودنسی را مقایسه کرده بود متفاوت بودند و نیز پیامدهای مختلف را در زمان‌های متفاوت گزارش دادند. هیچ یک از مطالعات نه مزایای احتمالی (صاف کردن) و نه آسیب‌ها (درد و عوارض جانبی مانند کوتاه شدن ریشه دندان) را گزارش نکردند.

نتایج اصلی

شواهدی را با کیفیت متوسط پیدا کردیم که نشان می‌دهد سیم‌های سوپرالاستیک نیکل تیتانیوم (NiTi) دو‐رشته‌ای می‌توانند جابه‌جایی بیش‌تری در دندان در ظرف بیش از ۱۲ هفته نسبت به سیم‌های سوپرالاستیک NiTi تک‐رشته‌ای ایجاد کنند. شواهدی با کیفیت متوسط پیدا کردیم مبنی بر اینکه تفاوتی در درد در روز ۱ بین استیل ضد‐زنگ چند‐رشته‌ای در برابر سیم‌های سوپرالاستیک NiTi وجود ندارد. ما شواهد کافی را از مطالعات وارد‌ شده پیدا نکردیم تا بفهمیم که یک سیم ارتودنسی اولیه با جنس خاص، در صورتی که به یک میزان خوب عمل کنند، با توجه به سرعت صاف کردن، درد یا کوتاه شدن دندان در افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار می‌گیرند، بهتر یا بدتر از یک سیم ارتودنسی دیگر وجود دارد یا خیر.

کیفیت شواهد

شواهد با کیفیت متوسط نشان داد که سیم سوپرالاستیک NiTi دو‐رشته‌ای می‌تواند منجر به جابه‌جایی بیشتر دندان نسبت به سیم سوپرالاستیک NiTi تک‐رشته‌ای ‌شود، و اینکه تفاوت شاخصی در درد وجود ندارد، چه سیم‌های ارتودنسی با استیل ضد‐زنگ چند‐رشته‌ای ساخته شده باشند چه با سیم‌های سوپرالاستیک NiTi. کیفیت شواهد برای همه مقایسه‌ها و پیامدهای دیگر پائین یا بسیار پائین بود. به‌طور کلی، شواهد در مورد سیم‌های قوس‌دار اولیه در درمان ارتودنسی بسیار محدود است، زیرا مقایسه‌ها اغلب توسط یک مطالعه کوچک با مشکلاتی در طراحی آن انجام می‌شوند. یافته‌های این پژوهش غیر‐دقیق و غیر‐قابل اعتماد است، بنابراین به پژوهش‌های بعدی نیاز است.


صفحه ۱ از ۱