درمان عوارض عصبی بیماری لایم

سوال مطالعه مروری

آیا آنتی‌بیوتیک‌های موثر برای درمان بیماری لایم، بر سیستم عصبی نیز موثر هستند؟

پیشینه

در انسان، یک باکتری به نام بورلیا بورگدورفری (Borrelia burgdorferi) باعث بیماری لایم (Lyme disease) می‌شود. زمانی که افراد توسط کنه حامل باکتری، گاز گرفته می‌شوند، آلوده می‌شوند. فرد ممکن است دچار نشانه‌هایی در مفاصل، پوست، عضلات و سیستم عصبی (اعصاب محیطی (اعصاب خارج از مغز و نخاع)، مغز، و نخاع) شود. بدون درمان آنتی‌بیوتیکی، بیماری عصبی لایم یا ممکن است درمان شود یا باعث مشکلات طولانی‌مدت شود. احتمالا به دلیل تفاوت در بورلیا بورگدورفری، بیماری عصبی لایم در اروپا و ایالات متحده متفاوت است. اطلاعات محدودی وجود دارد که نشان دهد کدام آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان بیماری لایم عصبی بهتر هستند.

ویژگی‌های مطالعه

ما هفت کارآزمایی را یافتیم که درمان آنتی‌بیوتیکی را برای بیماری لایم عصبی مورد مطالعه قرار دادند. همه کارآزمایی‌ها به جز یک کارآزمایی، آنتی‌بیوتیک‌های مختلف را مقایسه کردند. در کارآزمایی دیگری، اثرات درمان با آموکسی‌سیلین خوراکی در مقایسه با دارونما (placebo) پس از درمان اولیه با سفتریاکسون (ceftriaxone) مقایسه شد. کارآزمایی‌ها ۴۵۰ بیمار اروپایی را انتخاب کردند. آنتی‌بیوتیک‌های تست شده شامل پنی‌سیلین G، داکسی‌سایکلین (doxycycline)، سفتریاکسون و سفوتاکسیم (cefotaxime) بودند. یکی از کارآزمایی‌ها فقط شامل کودکان بود، در حالی که سایر کارآزمایی‌ها بیشتر شامل بزرگسالان بودند. ما فقط مطالعاتی را انتخاب کردیم که در آنها تخصیص درمان توسط شانس (به طور تصادفی) تعیین شد؛ به عنوان مثال، مطالعات، بهترین اطلاعات را برای مقایسه تاثیرات درمان‌های مختلف ارائه کردند. اغلب مطالعات کورسازی نشده بودند (به این معنی که برخی از افراد به کار گرفته شده و کارکنان مطالعه، از درمان داده شده آگاه بودند). ما نتوانستیم در ایالات متحده، مطالعاتی مربوط به درمان با آنتی‌بیوتیک برای بیماری عصبی لایم پیدا کنیم. هیچ مطالعه‌ای، تاثیرات تاخیر در شروع درمان را ارزیابی نکرد.

نتایج کلیدی و کیفیت شواهد

هفت مطالعه برای ترکیب نتایج خود خیلی متفاوت بودند، به طوری که ما آنها را به صورت جداگانه تجزیه‌و‌تحلیل کردیم.

هیچ یک از مطالعات، شواهد روشنی در مورد اینکه یک آنتی‌بیوتیک بهتر از دیگری باشد، ارائه نکرد. یک مطالعه موفق به ارائه شواهدی نشد که نشان دهد درمان دوم و طولانی‌تر با یک آنتی‌بیوتیک خوراکی (آموکسی‌سیلین)، پس از درمان داخل وریدی اولیه با سفتریاکسون، مزایای بیشتری دارد. چون هیچ یک از مطالعات دیگر از درمان ساختگی (دارونما) استفاده نکردند، مزایای بیشتر درباره تاثیر درمان آنتی‌بیوتیکی بر بهبودی که به طور طبیعی رخ دهد، ناشناخته باقی مانده است. به طور کلی، درمان به خوبی تحمل شد، اگر چه به نظر می‌رسد کیفیت عوارض جانبی گزارش شده در بسیاری از مطالعات پائین بود‌ه‌ باشد.

نتایج نشان می‌دهد که درمان با هر یک از چهار آنتی‌بیوتیک، پیامدهای مشابه خوبی برای درمان بیماری عصبی لایم در اروپا داشته است. درمان دوم با آموکسی‌سیلین به نظر نمی‌رسد مزایای بیشتری نسبت به سفتریاکسون ارائه کند. ما هیچ کارآزمایی درباره تاثیر آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان بیماری لایم عصبی در ایالات متحده نیافتیم.

شواهد تا اکتبر ۲۰۱۶ به‌روز است.