جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
در این به‌روزرسانی مرور، ۳۸ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل ۱۹۰۷ شرکت‌کننده (۱۱۱۴ سلول‌درمانی، ۷۹۳ کنترل) وارد کردیم. بیست‌وسه کارآزمایی در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری انتخاب بودند. دیگر منابع بالقوه سوگیری عبارت بودند از عدم کورسازی شرکت‌کنندگان (۱۲ کارآزمایی) و داشتن حمایت مالی کامل یا نسبی (۱۳ کارآزمایی).
سلول‌درمانی بروز مورتالیتی را در دراز‐مدت (≥ ۱۲ ماه) کاهش داد (خطر نسبی (RR): ۰,۴۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۲۱ تا ۰.۸۷؛ ۴۹۱ شرکت‌کننده؛ ۹ مطالعه؛ I۲ = ۰%؛ شواهد با کیفیت پائین). عوارض جانبی مربوط به حول‌وحوش زمان انجام پروسیجر که مرتبط با نقشه‌برداری یا پروسیجر تزریق سلول/دارونما (placebo) باشد، به ندرت رخ دادند. سلول‌درمانی همچنین با کاهش بروز انفارکتوس میوکارد غیر‐کشنده (non‐fatal) (RR: ۰,۳۸؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۵ تا ۰.۹۷؛ ۳۴۵ شرکت‌کننده؛ ۵ مطالعه؛ I۲ = ۰%؛ شواهد با کیفیت پائین) و نیز کاهش بروز آریتمی‌ها (RR: ۰,۴۲؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۸ تا ۰.۹۹؛ ۸۲ شرکت‌کننده؛ ۱ مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین) در دراز‐مدت همراه بود. با این وجود، هیچ شواهدی را مبنی بر اینکه سلول‌درمانی خطر بروز موارد زیر را کاهش می‌دهد، نیافتیم: بستری شدن مجدد برای نارسایی قلبی (RR: ۰.۶۳؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۶ تا ۱.۰۹؛ ۳۷۵ شرکت‌کننده؛ ۶ مطالعه؛ I۲ = ۰%؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا بروز ترکیبی از مورتالیتی، انفارکتوس میوکارد غیر‐کشنده، و/یا بستری مجدد در بیمارستان ناشی از نارسایی قلبی (RR: ۰,۶۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۸ تا ۱.۰۸؛ ۱۴۱ شرکت‌کننده؛ ۳ مطالعه؛ I۲ = ۰%؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا اندازه‌گیری کسر جهشی بطن چپ در درازمدت با MRI (MD: ‐۱,۶۰؛ ۹۵% CI؛ ۸.۷۰‐ به ۵.۵۰؛ ۲۵ شرکت‌کننده؛ ۱ مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین).
نقش درمان با سلول‌های بنیادی در مدیریت بیماری قلبی ایسکمیک مزمن و نارسایی احتقانی قلب
سوال مطالعه مروری
آیا سلول‌های بنیادی/ دودمانی بالغ مشتق از مغز استخوان به عنوان یک درمان برای بیماری قلبی ایسکمیک مزمن و نارسایی قلبی مفید و موثر هستند؟
پیشینه
درمان فعلی برای افرادی که از بیماری قلبی و نارسایی قلبی رنج می‌برند، داروها هستند و در صورت امکان، بازگرداندن مجدد منبع تامین خون در قلب (revascularisation) از طریق باز کردن شریان‌ها با یک بالون کوچک در روشی به نام آنژیوپلاستی اولیه (یا مداخله کرونری زیر‐جلدی) یا به وسیله جراحی قلب (یا پیوند بای‌پس عروق کرونر). برقراری مجدد جریان خون (revascularisation) نرخ مرگ‌ومیر وابسته به این شرایط را کاهش داده است. در برخی افراد، نشانه‌های بیماری قلبی و نارسایی قلبی حتی پس از انجام این پروسیجر هم باقی می‌ماند. اخیرا، سلول‌های بنیادی/دودمانی مغز استخوان به عنوان یک درمان جدید برای افراد مبتلا به بیماری قلبی و نارسایی قلبی مورد بررسی قرار گرفته‌اند، چه تحت برقراری مجدد جریان خون بوده باشند و چه خیر.
تاریخ جست‌وجو
تا دسامبر ۲۰۱۵ بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده جست‌وجو کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما ۳۸ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل بیش از ۱۹۰۰ شرکت‌کننده وارد این مرور کردیم، ۱۴ کارآزمایی از بیماری قلبی ایسکمیک مزمن، ۱۷ کارآزمایی از نارسایی قلبی ایسکمیک ثانویه به بیماری قلبی، و هفت کارآزمایی از آنژین مقاوم و غیر‐قابل درمان. میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۵۵ تا ۷۰ سال و نسبت شرکت‌کنندگان مرد به زن در محدوده ۵۱% تا ۱۰۰% قرار داشت.
نتایج کلیدی
نتایج حاکی از آن بود که درمان با سلول‌های مشتق از مغز استخوان می‌تواند منجر به کاهش مرگ‌ومیر در شرکت‌کنندگانی شود که حداقل به مدت ۱۲ ماه پیگیری شدند. عوارض جانبی رخ داده در زمان درمان معمولا نادر بودند. شرکت‌کنندگان دریافت کننده درمان سلولی در مقایسه با افرادی که این نوع درمان را دریافت نکردند، کمتر دچار حملات قلبی و آریتمی شدند. با این حال، به نظر نمی‌رسد سلول‌درمانی خطر بستری مجدد بیمار را به دلیل نارسایی قلبی یا احتمال خطر ترکیبی مرگ‌ومیر، حمله قلبی غیر‐کشنده، یا بستری مجدد را کاهش دهد، و منجر به بهبود در آزمایش‌های کارکرد قلب نسبت به درمان استاندارد شود. این نتایج نشان می‌دهند که سلول‌درمانی ممکن است در افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی ایسکمیک مزمن یا نارسایی قلبی، یا هر دو، مفید باشد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد پائین بود، زیرا در حال حاضر تعداد مطالعات و شرکت‌کنندگان برای نتیجه‌گیری قوی کافی نیستند. سیزده مطالعه حمایت مالی دریافت کردند، که چهار مورد به‌طور کامل تحت حمایت تجاری قرار داشته، و در ۱۲ مطالعه گزارش نشد که شرکت‌کنندگان نسبت به درمان دریافت شده کورسازی شده بودند یا خیر. تایید نتایج ما، نیازمند انجام تحقیقات بیشتر با حضور تعداد بیشتری از شرکت‌کنندگان است.
| صفحه ۱ از ۱ |
