جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای Bernadette McGuinness
نقش استاتین‌ها در پیشگیری از ابتلا به دمانس
Bernadette McGuinness، David Craig، Roger Bullock، Peter Passmore،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
این یک نسخه به‌روز شده از مرور کاکرین است که برای نخستین‌بار در سال ۲۰۰۱ منتشر، و در سال ۲۰۰۹ به‌روز شد. عوامل خطر عروقی از جمله سطح کلسترول بالا، خطر ابتلا به دمانس (dementia) ناشی از بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease) و دمانس عروقی را افزایش می‌دهد. برخی از مطالعات مشاهده‌ای ارتباط بین مصرف استاتین (statin) و کاهش بروز دمانس را پیشنهاد کرده‌اند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف استاتین‌ها برای پیشگیری از ابتلا به دمانس در افرادی که با توجه به سن‌شان، در معرض خطر دمانس قرار دارند و تعیین اینکه اثربخشی و بی‌خطری مصرف استاتین برای این منظور، بستگی به سطح کلسترول، ژنوتیپ آپولیپوپروتئین E؛ (apolipoprotein E; ApoE) یا سطح شناختی بیمار دارد یا خیر.
روش های جستجو
ALOIS (پایگاه ثبت تخصصی گروه دمانس و بهبود شناختی در کاکرین (Cochrane Dementia and Cognitive Improvement Group))؛ کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ PsycINFO؛ CINAHL؛ LILACS؛ ClinicalTrials.gov و پورتال سازمان جهانی بهداشت (WHO) را در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۵ جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های دوسو‐کور، تصادفی‌سازی و کنترل شده با دارونما (placebo) را وارد کردیم که در آنها استاتین‌ها حداقل به مدت ۱۲ ماه برای افراد در معرض خطر دمانس تجویز شدند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد نظر کاکرین استفاده کردیم.
نتایج اصلی
دو کارآزمایی را با ۲۶,۳۴۰ شرکت‌کننده در رده سنی ۴۰ تا ۸۲ سال وارد کردیم که ۱۱,۶۱۰ نفر از آنها ۷۰ ساله یا بیشتر بودند. تمام شرکت‌کنندگان دارای سابقه، یا عوامل خطر برای، ابتلا به بیماری‌های عروقی بودند. مطالعات، انواع مختلف استاتین (سیمواستاتین (simvastatin) و پراواستاتین (pravastatin)) را استفاده کرده بودند. میانگین مدت زمان پیگیری ۳,۲ سال در یک مطالعه و پنج سال در مطالعه دیگر بود. خطر سوگیری (bias) در سطح پائینی قرار داشت. فقط یک مطالعه بروز دمانس را گزارش کرد (۲۰,۵۳۶ شرکت‌کننده؛ ۳۱ مورد در هر گروه؛ نسبت شانس (OR): ۱.۰۰؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۶۱ تا ۱.۶۵؛ شواهد با کیفیت متوسط، به دلیل عدم‐دقت سطح آنها کاهش یافت). هر دو مطالعه عملکرد شناختی را ارزیابی کردند، اما در زمان‌های مختلف و با استفاده از مقیاس‌های متفاوت، بنابراین قضاوت ما بر این بود که نتایج برای انجام یک متاآنالیز نامناسب است. هیچ تفاوتی بین دو گروه‌های استاتین و دارونما بر اساس پنج تست شناختی مختلف وجود نداشت (شواهد با کیفیت بالا). نرخ قطع درمان به دلیل ابتلا به عوارض جانبی غیر‐کشنده، در هر دو مطالعه کمتر از ۵% بود و تفاوتی بین دو گروه استاتین و دارونما در خطر انصراف شرکت‌کنندگان ناشی از بروز عوارض جانبی وجود نداشت (۲۶,۳۴۰ شرکت‌کننده؛ ۲ مطالعه؛ OR: ۰.۹۴؛ ۹۵% CI؛ ۰.۸۳ تا ۱.۰۵).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد خوبی وجود دارد که نشان می‌دهد استاتین‌هایی که در اواخر عمر به افراد در معرض خطر بیماری عروقی داده می‌شوند، از زوال شناختی یا دمانس پیشگیری نمی‌کنند. از نظر بیولوژیکی به نظر می‌رسد این امکان وجود دارد که استاتین‌ها بتوانند با توجه به نقش آنها در کاهش کلسترول از دمانس پیشگیری کنند و شواهد اولیه به دست آمده از مطالعات مشاهده‌ای بسیار نویدبخش است. با این حال، وجود سوگیری ممکن است یک عامل در این مطالعات بوده و شواهد مبتنی بر RCTهای پس از آن، منفی بوده است. محدودیت‌هایی در مطالعات وارد شده از جمله ارزیابی‌های شناختی مورد استفاده و گنجاندن فقط شرکت‌کنندگان مبتلا به خطر عروقی متوسط تا بالا وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده

نقش استاتین‌ها در پیشگیری از ابتلا به دمانس

پیشینه

دمانس (dementia) (از جمله بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease)) یکی از نگرانی‌های سلامت جهانی است؛ پیش‌بینی شده که تعداد افرادی که در سراسر جهان تحت تاثیر این بیماری قرار می‌گیرند، هر ۲۰ سال دو برابر می‌شوند، به طوری که در سال ۲۰۱۰ به ۷۴,۷ میلیون نفر و در سال ۲۰۵۰ به ۱۳۱,۵ میلیون نفر خواهند رسید. بنابراین، یافتن ابزاری برای پیشگیری از بروز دمانس مهم است. پیشنهاد شده که سطوح بالای کلسترول در سرم (بخشی از خون) ممکن است خطر ابتلا به دمانس را افزایش دهد و درمان با استفاده از داروهای پائین‌آورنده کلسترول مثل استاتین (statin) ممکن است خطر ابتلا به دمانس را کاهش دهد.

ویژگی‌های مطالعه

بانک‌های اطلاعاتی پزشکی را برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی مربوط به مقایسه تجویز استاتین با دارونما (placebo) (داروی ساختگی) در افرادی با عملکرد طبیعی شناختی (شرایطی که در آن فعالیت مغزی به ما اجازه به دست آوردن و استفاده از دانش را می‌دهد) و دارای سن کافی برای مواجهه با خطر بیماری آلزایمر، جست‌وجو کردیم.

نتایج کلیدی

دو کارآزمایی تصادفی‌سازی شده مناسب را برای گنجاندن در این مرور با ۲۶,۳۴۰ شرکت‌کننده یافتیم؛ این دو کارآزمایی هیچ گونه کاهشی را در میزان وقوع بیماری آلزایمر یا دمانس در افراد تحت درمان با استاتین‌ها، در مقایسه با افرادی که دارونما دریافت کردند، نشان ندادند. میزان بروز عوارض جانبی در هر دو گروه دریافت‌کننده استاتین و دارونما کم بود و تفاوتی بین گروه‌ها از نظر خطر انصراف افراد از کارآزمایی به علت بروز عوارض جانبی وجود نداشت.

کیفیت شواهد

محدودیت‌هایی در مطالعات وارد شده وجود داشت که مربوط به روش‌های ارزیابی شناخت و گنجاندن فقط آن دسته از شرکت‌کنندگانی بود که به نظر می‌رسید دارای خطر متوسط تا خطر بالا برای مشکل سیستم خونی (عروقی) باشند. با این وجود، شواهد خوبی وجود دارد که نشان می‌دهد استفاده از استاتین‌ها در اواخر زندگی افراد در معرض خطر بیماری عروقی، از بروز زوال شناختی یا دمانس پیشگیری نمی‌کند.


قطع مصرف استاتین در افراد مبتلا به دمانس
Bernadette McGuinness، Chris R Cardwell، Peter Passmore،
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
پیشینه
حدود ۲۴ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به بیماری دمانس (dementia) هستند؛ در سال ۲۰۴۰، این میزان احتمالا به ۸۱ میلیون نفر افزایش خواهد یافت. دمانس یک بیماری پیشرونده است و معمولا هشت تا ده سال پس از شروع اولین نشانه‌های منجر به مرگ‌ومیر می‌شود. مراقبت‌های پایان زندگی باید بر درمان‌هایی که کیفیت زندگی را بهینه می‌کنند، تاکید داشته و پزشکان باید مداخلات غیر‐ضروری یا غیر‐مفید را به حداقل برسانند. استاتین‌ها، مهار کننده‌های ردوکتاز کوآنزیم A ۳‐هیدروکسی‐۳‐متیل (۳‐hydroxy‐۳‐methylglutaryl coenzyme A (HMG‐CoA) reductase ؛(HMG‐COA) هستند؛ آنها به سنگ‌بنای دارودرمانی برای مدیریت هیپرکلسترولمی تبدیل شده‌اند، اما مزیت آنها در آخرین هفته‌ها یا ماه‌های زندگی مشخص نیست. قطع استفاده از استاتین‌ها ممکن است کیفیت زندگی را در افراد مبتلا به دمانس بهبود بخشد، زیرا این بیماران در معرض داروی غیر‐ضروری یا عوارض جانبی قرار نمی‌گیرند. با این حال، این داروها ممکن است به پیشگیری از حوادث عروقی بیشتر در افراد سن بالا که برای چنین رویدادهایی پُر‐خطر هستند، کمک کند.
اهداف
بررسی تاثیرات خروج یا ادامه مصرف استاتین در افراد مبتلا به دمانس بر: پیامدهای شناختی، عوارض جانبی، پیامدهای رفتاری و عملکردی، مورتالیتی، کیفیت زندگی، موربیدیتی عروقی، و هزینه‌های خدمات مراقبت سلامت.
روش های جستجو
ما ALOIS؛ (medicine.ox.ac.uk/alois/)، و پایگاه ثبت تخصصی گروه دمانس و بهبود شناختی در کاکرین (Cochrane Dementia and Cognitive Improvement Group) را در ۱۱ فوریه سال ۲۰۱۶ جست‌وجو کردیم. هم‌چنین جست‌وجو‌های بیشتر را در MEDLINE؛ EMBASE؛ PsycINFO؛ CINAHL؛ Clinical.Trials.govو WHO Portal/ICTRP در ۱۱ فوریه سال ۲۰۱۶ انجام دادیم، تا اطمینان حاصل کنیم که جست‌وجوها تا جایی که امکان‌پذیر است جامع و به‌روز هستند.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل شده را با گروه کنترل دارونما (placebo) یا عدم درمان وارد کردیم. هیچ محدودیتی از نظر زبان اعمال نکردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم این موضوع را ارزیابی کردند که مطالعات بالقوه مرتبط، معیارهای ورود را بر اساس روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد نظر کاکرین دارا هستند یا خیر. هیچ مطالعه‌ای را برای ورود مناسب نیافتیم و بنابراین، هیچ داده‌ای را آنالیز نکردیم.
نتایج اصلی
با استفاده از راهبرد جست‌وجو، ۲۸ مرجع منحصربه‌فرد شناسایی شد، که همگی حذف شدند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
هیچ شواهدی نیافتیم که ما را قادر به تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد قطع مصرف استاتین در دمانس کند. به منظور بررسی تاثیرات شناختی و دیگر تاثیرات استاتین‌ها در شرکت‌کنندگان مبتلا به دمانس، به ویژه هنگامی که بیماری پیشرفته است، نیاز به انجام مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده

قطع مصرف استاتین در افراد مبتلا به دمانس

دمانس (از جمله بیماری آلزایمر) یک نگرانی بهداشت جهانی است؛ حدود ۲۴ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دمانس هستند و در سال ۲۰۴۰ این میزان احتمالا به ۸۱ میلیون نفر به افزایش می‌یابد. دمانس یک بیماری به آرامی پیشرونده است، و افراد مبتلا ممکن است زوال تدریجی را طی هشت تا ده سال تجربه کنند. داروهایی که برای افراد مبتلا به دمانس خفیف تجویز می‌شوند، ممکن است دیگر برای دمانس پیشرفته تا شدید مناسب نباشد. استاتین‌ها که برای کاهش سطوح کلسترول در خون تجویز می‌شوند؛ در بسیاری از موارد، به پیشگیری از انفارکتوس میوکارد (حملات قلبی) یا سکته مغزی کمک کنند، اما مزایای آنها فقط پس از استفاده از آنها برای یک دوره طولانی، به مدت ماه‌ها یا سال‌ها دیده می‌شود. این داروها دارای عوارض جانبی شناخته شده مانند درد عضلانی هستند و معلوم نیست که مزایای این داروها در افراد مبتلا به دمانس پیشرفته بیشتر از خطرات آن باشد.

ویژگی‌های مطالعه

چندین بانک اطلاعاتی پزشکی را در ۱۱ فوریه ۲۰۱۶ برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی که به مقایسه ادامه استاتین با قطع مصرف استاتین، در افراد مبتلا به دمانس پرداخته باشند، جست‌وجو کردیم.

یافته‌های کلیدی

هیچ مطالعه‌ای را نیافتیم که برای ورود به مرور ما مناسب باشد. این موضوع بر نیاز به انجام پژوهش بیشتر با کیفیت بالاتر تاکید می‌کند.


صفحه ۱ از ۱