جستجو در مقالات منتشر شده
دوره ۲۰۱۶، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
ما ۱۳ کارآزمایی با مجموع ۱۳۱۶ شرکت‌کننده را در یک سنتز کیفی وارد کردیم. شرکت‌کنندگان دچار بی‌اختیاری ادرار، مدفوع یا هر دو بودند که در خانه سالمندان یا در بیمارستان نگهداری می‌شدند.
یازده کارآزمایی حجم نمونه کم و مدت پیگیری کوتاهی داشتند. خطر کلی سوگیری در مطالعات وارد شده در سطح بالایی بود. به علت ناهمگونی در جمعیت شرکت‌کنندگان، نوع محصولات مراقبت پوستی، پروسیجرهای مراقبت پوستی، پیامدها و ابزارهای اندازه‌گیری، داده‌ها برای متاآنالیز (meta‐analysis) مناسب نبودند.
نه کارآزمایی محصولات مراقبت پوستی موضعی مختلف، شامل ترکیبی از چند محصول را با هم مقایسه کرده بودند. دو کارآزمایی یک پروسیجر مراقبت پوستی سازمان یافته را تست کرده بودند. در یک کارآزمایی محصولات موضعی مراقبت از پوست در کنار دفعات مورد استفاده مقایسه شده است. یک کارآزمایی تناوب استفاده از محصولات مراقبت پوستی موضعی را مورد مقایسه قرار داده بود.
شواهدی از دو کارآزمایی به دست آوردیم که کیفیت پائین و متوسطی داشتند، و حاکی از آن بودند که آب و صابون در پیشگیری و درمان IAD (پیامدهای اولیه این مرور) نقش اندکی دارد. کارآزمایی اول نشان داد که استفاده از پاک کننده‌های پوستی می‌تواند موثرتر از آب و صابون عمل کند (خطر نسبی (RR): ۰,۳۹؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۰.۱۷ تا ۰.۸۷؛ شواهد با کیفیت پائین). کارآزمایی دوم نشان داد که یک پروسیجر مراقبت پوستی سازمان یافته، کشیدن کیسه حمام همراه با پاک‌سازی پوست، مرطوب کردن و اقدامات محافظت کننده احتمالا موثرتر از آب و صابون هستند (RR: ۰.۳۱؛ ۹۵% CI؛ ۰.۱۲ تا ۰.۷۹؛ شواهد با کیفیت متوسط). یافته‌های حاصل از دیگر کارآزمایی‌ها، که همگی کیفیت پائین تا بسیار پائین داشتند، نشان می‌دادند استفاده از یک محصول بدون نیاز به آبکشی (leave‐on) (مرطوب کننده، محافظت کننده پوستی یا ترکیبی از آنها) می‌تواند موثرتر از عدم استفاده از آن باشد. هیچ یک از کارآزمایی‌ها سومین پیامد اولیه، یعنی «شماری از شرکت‌کنندگان که از درمان راضی نبودند» یا عوارض جانبی را گزارش نکرده بودند.
مداخلاتی جهت پیشگیری و درمان درماتیت همراه با بی‌اختیاری در بزرگسالان
پیشینه
درماتیت همراه با بی‌اختیاری (incontinence‐associated dermatitis; IAD) یک التهاب پوستی ناشی از تماس با ادرار یا مدفوع است. IAD در افرادی اتفاق می‌افتد که توانایی کنترل ادرار یا مدفوع خود را ندارند (بی‌اختیاری). اصلی‌ترین نشانه IAD قرمزی پوست است. علاوه براین، تاول، ضایعات پوستی و عفونت پوستی نیز ممکن است رخ دهد. IAD در یک تا پنج نفر از هر ده فرد مبتلا به بی‌اختیاری رخ می‌دهد و یک عامل خطر برای مشکلات پوستی ناشی از فشار محسوب می‌شود. به منظور پیشگیری و درمان IAD، استفاده از محصولات تمیز کننده و محافظت کننده پوست توصیه می‌شود. محصولات و پروسیجرهای محافظت پوستی فراوانی وجود دارند. محصولات مراقبت پوستی را می‌توان به انواع پاک کننده، مرطوب کننده و محافظت کننده و نیز ترکیبی از اینها (به عنوان مثال یک پاک کننده/مرطوب کننده) تقسیم کرد. در عمل، محصولات و پروسیجرهای مربوط به پیشگیری و درمان یکسان هستند.
سوال مطالعه مروری
این مرور به شفاف‌سازی تاثیر محصولات و پروسیجرهای مختلف محافظت کننده از پوست در پیشگیری و درمان IAD می‌پردازد.
ویژگی‌های مطالعه
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کردیم که محصولات و پروسیجرهای محافظت پوستی و روش‌های استفاده از آنها و نیز تناوب استفاده از یک محصول مراقبت پوستی را با هم مقایسه کرده بودند. شرکت‌کنندگان بالای ۱۸ سال سن داشتند.
نتایج کلیدی
ما سیزده کارآزمایی، که اکثرا کوچک بودند، با مجموع ۱۳۱۶ شرکت‌کننده پیدا کردیم. تمامی شرکت‌کنندگان بی‌اختیاری ادرار، مدفوع یا هر دو را داشتند که در خانه سالمندان اقامت داشته یا در بیمارستان بستری بودند. کارآزمایی‌ها، محصولات مراقبت پوستی، پروسیجرها و تناوب استفاده از یک محصول مراقبت پوستی را تست کردند.
دو کارآزمایی نشان دادند که استفاده از آب و صابون نقش اندکی در پیشگیری و درمان IAD دارد. استفاده از یک پاک کننده پوستی یا یک لیف حمام همراه با پاک‌سازی، مرطوب کننده و اقدامات محافظت کننده موثرتر از آب و صابون است. یافته‌های کارآزمایی دیگر حاکی از آن بود که استفاده از یک محصول محافظت کننده پوست موثرتر از عدم استفاده از آن است. ما هیچگونه شواهدی که نشان دهد یک نوع محصول محافظت کننده پوستی بهتر از سایرین عمل می‌کند، پیدا نکردیم. این کارآزمایی‌ها عوارض جانبی را گزارش نکرده بودند.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد در سطح پائین بود. یازده کارآزمایی شامل تعداد کمی از شرکت‌کنندگان می‌شدند و دوره انجام آنها کوتاه بود. خطر سوگیری (bias) کلی، بالا بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
کارآزمایی‌های وارد شده در این مرور به تست محصولات و پروسیجرهای مراقبت پوستی و تناوب استفاده از یک محصول محافظت کننده پوست پرداخته بودند. شواهد بسیار محدودی در رابطه با تاثیرات مداخلات در پیشگیری و درمان IAD در بزرگسالان وجود داشت. لازم است کارآزمایی‌های بزرگ‌تر با مدت زمان بیشتر و به خوبی انجام شده در این رابطه صورت گیرد. علاوه بر این توصیه می‌کنیم یک لیست از پیامدهایی که برای بیماران مهم است و محققین را در انجام مطالعات‌شان راهنمایی می‌کند، تهیه شود. این لیست می‌بایست شامل ابزارهای پیشرفته برای اندازه‌گیری موارد مورد نظر باشد تا نتایج صحیحی به دست آید.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
نویسندگان این مرور به جست‌وجوی مطالعاتی پرداختند که تا ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۶ منتشر شده بودند.
دوره ۲۰۱۹، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
ما ۲۶ مطالعه (۱۸ RCT و ۸ NRCT) را با حجم نمونه ۴۱ تا ۱۰۱۲ شرکت‌کننده وارد کردیم، که در مجموع شامل ۷۶۵۴ بزرگسال مبتلا به سرطان بودند. دو مطالعه فقط شامل مردان یا زنان بودند؛ همه مطالعات دیگر شامل هر دو جنسیت بودند. اکثر مطالعات افراد مبتلا به سرطان‌های پستان، ریه، سر و گردن، کولورکتال، سرطان پروستات، یا چندین نوع از این تشخیص‌ها را وارد کردند؛ برخی از مطالعات افراد را با گستره وسیع‌تری از تشخیص سرطان وارد کردند. ده مطالعه بر مداخلات غربالگری تکی متمرکز بودند، در حالی که ۱۶ مطالعه باقی‌مانده، مداخلات غربالگری را همراه با اقدامات هدایت‌شده ارزیابی کردند. طیف وسیعی از ابزارهای مداخله مورد استفاده قرار گرفت، و توسط نویسندگان مطالعه به‌صورت غربالگری کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQoL)، غربالگری دیسترس، ارزیابی نیاز‌ها، یا ارزیابی علائم بیوسایکوسوشال (biopsychosocial) یا به‌زیستی کلی توصیف شد. در ۱۳ مطالعه، غربالگری به‌صورت یک پرسشنامه خود‐گزارشی انجام شد، در حالی که در ۱۳ مطالعه باقی‌مانده یک مداخله‌گر، غربالگری را از طریق مصاحبه یا ارزیابی مداد‐کاغذ انجام داد. غربالگری‌های مداخله‌ای در مطالعات، از ۱ تا ۱۲ بار، بدون پیگیری یا با پیگیری از ۴ هفته تا ۱۸ ماه پس از اولین غربالگری مداخله‌ای انجام شد. ما خطر سوگیری را برای هشت RCT بالا، برای پنج RCT پایین و برای پنج RCT باقی‌مانده نامشخص ارزیابی کردیم. نگرانی‌های زیادی در مورد NRCTها وجود داشت (۱ = مطالعه خطر بحرانی (critical risk)؛ ۶ = مطالعات خطر جدی؛ ۱ = خطر نامشخص).
با توجه به ناهمگونی قابل‌توجه در چندین مداخله و ویژگی‌های مطالعه، ما نتایج را برای اکثر شواهد به‌صورت روایتی گزارش کرده‌ایم.
در سنتز روایتی از تمام مطالعات وارد شده، ما برای اثر غربالگری بر HRQoL (۲۰ مطالعه) شواهدی را با قطعیت بسیار پایین یافتیم. از این مطالعات، هشت مطالعه اثرات مطلوبی را از غربالگری در چندین حیطه HRQoL یافتند، و ۱۰ مطالعه تاثیری را از غربالگری نیافتند. یک مطالعه عوارض جانبی را نشان داد و آخرین مطالعه نتایج کمّی (quantitative) را گزارش نکرد. ما شواهدی را با قطعیت بسیار پایین برای اثر غربالگری بر دیسترس یافتیم (۱۶ مطالعه). از این مطالعات، دو مورد اثرات سودمندی را از غربالگری یافتند، و ۱۴ مورد اثری را از غربالگری نیافتند. ما قطعیت کلی شواهد مربوط به تاثیر غربالگری را بر HRQoL بسیار پایین قضاوت کردیم. ما شواهدی را با قطعیت بسیار پایین در مورد اثر غربالگری بر نیازهای مراقبتی یافتیم (۷ مطالعه). از این مطالعات، سه مورد اثرات سودمندی از غربالگری برای چندین حیطه نیازهای مراقبتی یافتند، و دو مورد اثری را از غربالگری نیافتند. یک مطالعه عوارض جانبی را نشان داد و آخرین مطالعه نتایج کمّی (quantitative) را گزارش نکرد. ما سطح کلی شواهد مربوط به تاثیر غربالگری را بر HRQoL بسیار پایین قضاوت کردیم. هیچ یک از مطالعات به‌طور خاص عوارض جانبی غربالگری را ارزیابی و گزارش نکردند. با این حال، سه مطالعه اثرات نامطلوب غربالگری را، از جمله QoL پایین‌تر، نیازهای برآورده نشده بیشتر، و رضایت کمتر گزارش کردند.
سه مطالعه توانستند در یک متاآنالیز وارد شوند. این متاآنالیز هیچ اثر مثبتی را از مداخله غربالگری بر HRQoL در افراد مبتلا به سرطان (تفاوت میانگین (MD): ۱,۶۵؛ ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۴.۸۳‐ تا ۸.۱۲؛ ۲ RCT؛ ۶ ماه پیگیری)؛ دیسترس (MD: ۰.۰؛ ۹۵% CI؛ ۰.۳۶‐ تا ۰.۳۶؛ ۱ RCT؛ ۳ ماه پیگیری) یا نیازهای مراقبتی (MD: ۲.۳۲؛ ۹۵% CI؛ ۷.۴۹‐ تا ۱۲.۱۴؛ ۲ RCT؛ ۳ ماه پیگیری) نشان نداد. با این حال، همه این مطالعات یک مداخله غربالگری خاص (CONNECT) را در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال ارزیابی کردند.
در مطالعاتی که امکان شناسایی برخی از اثرات وجود داشت، هیچ ارتباط مجددی بین ویژگی‌های مداخله و اثربخشی مداخلات غربالگری یافت نشد.
ما شواهدی را با قطعیت پایین یافتیم که از اثربخشی غربالگری به‌زیستی روانی‌اجتماعی و نیازهای مراقبتی در افراد مبتلا به سرطان حمایت نمی‌کنند. مطالعات از لحاظ جمعیت، مداخله و ارزیابی پیامد ناهمگون بودند.
نتایج این مرور نیاز را به یکپارچگی بیشتر پیامدها و گزارش‌دهی؛ استفاده از دستورالعمل‌‌های توصیف مداخله؛ برای بهبود بیشتر قطعیت روش‌شناسی در مطالعات و ترکیب پیامدهای سابجکتیو گزارش‌شده توسط بیمار با پیامدهای آبجکتیو نشان می‌دهند.
غربالگری و ارزیابی سیستماتیک به‌زیستی (well‐being) روانی‌اجتماعی و نیازهای مراقبتی در افراد مبتلا به سرطان
پیشینه
افراد مبتلا به سرطان ممکن است به علت بیماری و درمان آن، دچار مشکلات فیزیکی، روان‌شناختی، و اجتماعی شوند. بنابراین در نظر گرفتن تمامی این جنبه‌ها در طول تشخیص و درمان افراد مبتلا به سرطان مهم است. امروزه غربالگری برای به‌زیستی روانی‌اجتماعی و نیازهای مراقبتی اغلب توصیه می‌شود. این بدان معنی است که به‌طور سیستماتیک، از بیماران درباره به‌زیستی و نیازهای آنها در رابطه با جنبه‌های مختلف روانی‌اجتماعی (برای مثال عملکرد شناختی، احساسات، روابط و ارتباط با کسانی که دوستشان دارند، جنسیت، مشارکت اجتماعی، اشتغال) سوال شود. این کار با استفاده از پرسشنامه‌های خود‐گزارشی یا مصاحبه‌هایی انجام می‌شود که در آنها محتوای این پرسشنامه‌ها یا چک‌لیست‌ها به‌عنوان راهنمای مصاحبه استفاده می‌شود. مرور فعلی دو هدف داشت: بررسی اثرات و آسیب‌های احتمالی غربالگری به‌زیستی روانی‌اجتماعی و نیازهای مراقبتی افراد مبتلا به سرطان، و بررسی این‌که کدام ویژگی‌های غربالگری بیشتر یا کمتر موثر هستند.
ویژگی‌های مطالعه
ما ۲۶ مطالعه را که شامل ۷۶۵۴ بزرگسال مبتلا به سرطان بودند، یافتیم. بیشتر مطالعات شامل مردان و زنان بودند. با توجه به نوع سرطان، اکثر مطالعات شامل افراد مبتلا به نوع خاصی از سرطان بودند، اما برخی از مطالعات شامل انواع مختلفی از سرطان بودند. علاوه براین، نوع غربالگری متفاوت بود: در نیمی از مطالعات از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا خودشان یک پرسشنامه غربالگری را درباره سلامت روانی‌اجتماعی خود تکمیل کنند، در حالی که در مطالعات باقی‌مانده مصاحبه‌های غربالگری به نحوی انجام گرفت که در آنها یک متخصص مراقبت‌های سلامت، از شرکت‌کنندگان به‌صورت چهره‌به‌چهره در مورد به‌زیستی آنها سوال کرد.
نتایج کلیدی
مطالعات متعددی منافع غربالگری را بر به‌زیستی روانی‌اجتماعی بیماران مبتلا به سرطان مانند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، دیسترس، نیازهای مراقبتی، و رضایت بیمار نشان دادند. با این حال، برخی از مطالعات نیز اثرات منفی را یافتند. تفاوت‌های مهمی بین این مطالعات وجود داشت: آنها جنبه‌های مختلف روانی‌اجتماعی (مانند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، دیسترس، نیازهای مراقبتی، و رضایت بیمار) را ارزیابی کردند و از نظر شیوه‌های غربالگری (از جمله پرسشنامه غربالگری خود‐گزارشی در مقابل مصاحبه غربالگری)، زمان‌بندی و فراونی غربالگری (۱ تا ۱۲ بار)، معیارهای پیامد، و نقاط زمانی پیامد با یکدیگر تفاوت داشتند. با توجه به این تفاوت‌ها، فقط سه مطالعه با مداخله مشابه توانستند در تجزیه‌و‌تحلیل قرار بگیرند.
قطعیت شواهد
نتایج ما از غربالگری به‌زیستی روانی‐اجتماعی و نیازهای مراقبتی در افراد مبتلا به سرطان حمایت نمی‌کنند. قطعیت شواهد پایین بود، بدین معنا که ما به دلیل تغییرات در ویژگی‌ها و نتایج مطالعات و طراحی‌های مطالعه در مورد نتایج این مرور نامطمئن هستیم.
| صفحه ۱ از ۱ |
