تعداد ۵۰ مطالعه را انتخاب کردیم، که ۳۱ مورد در متاآنالیز شرکت داده شدند. سطح کیفیت مطالعات مختلف بوده، و همه آنها با طراحی مشاهده‌ای، در معرض خطر بالای سوگیری‌های‌ (bias) معین قرار داشتند. با این حال، سوگیری‌ها میان AEDهای بررسی شده متعادل بود و معتقدیم که این نتایج، از طریق این سوگیری‌ها قابل توضیح نیستند.

خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در معرض کاربامازپین (carbamazepine; CBZ) قرار داشتند نسبت به کودکانی که از مادران سالم متولد شدند (۱۳۶۷ نفر در مقابل ۲۱۴۶ نفر؛ خطر نسبی (RR): ۲,۰۱؛ ۹۵% CI؛ ۱.۲۰ تا ۳.۳۶) و از زنان مبتلا به صرع درمان‌ نشده (۳۰۵۸ نفر در مقابل ۱۲۸۷ نفر؛ RR: ۱.۵۰؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۳ تا ۲.۱۹)، بیشتر بود. خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در معرض فنوباربیتال (phenobarbital; PB) قرار داشتند در قیاس با کودکانی که از مادران سالم متولد شدند (۳۴۵ نفر در مقابل ۱۵۹۱ نفر؛ RR: ۲.۸۴؛ ۹۵% CI؛ ۱.۵۷ تا ۵.۱۳) بیشتر بود. خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در مواجهه با فنی‌توئین (phenytoin; PHT) بودند نسبت به کودکانی که از مادران سالم (۴۷۷ نفر در مقابل ۹۸۷؛ RR: ۲.۳۸؛ ۹۵% CI؛ ۱.۱۲ تا ۵.۰۳) و از زنان مبتلا به صرع درمان‌ نشده (۶۴۰ نفر در مقابل ۱۲۵۶؛ RR: ۲.۴۰؛ ۹۵% CI؛ ۱.۴۲ تا ۴.۰۸) متولد شدند، افزایش یافت. خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در معرض توپیرامات (topiramate; TPM) قرار داشتند نسبت به کودکانی که از مادران سالم متولد شدند (۳۵۹ نفر در مقابل ۴۴۲ نفر؛ RR: ۳.۶۹؛ ۹۵% CI؛ ۱.۳۶ تا ۱۰.۰۷) بیشتر بود. خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در مواجهه با والپروات (valproate; VPA) بودند در مقایسه با کودکانی که از مادران سالم (۴۶۷ نفر در مقابل ۱۹۳۶ نفر؛ RR: ۵.۶۹؛ ۹۵% CI؛ ۳.۳۳ تا ۹.۷۳) و از زنان مبتلا به صرع درمان‌ نشده (۱۹۲۳ نفر در مقابل ۱۲۵۹ نفر؛ RR: ۳.۱۳؛ ۹۵% CI؛ ۲.۱۶ تا ۴.۵۴) متولد شدند، بیشتر بود. خطر بروز ناهنجاری ماژور برای لاموتریژین (lamotrigine; LTG) افزایش نیافت. گاباپنتین (gabapentin; GBP)، لوتیراستام (levetiracetam; LEV)، اکس‌کاربازپین (oxcarbazepine; OXC)، پریمیدون (primidone; PRM) یا زونیسامید (zonisamide; ZNS) با افزایش این خطر مرتبط نبودند، با این حال، داده‌های بسیار کمتری برای این داروها وجود داشت.

برای مقایسه‌های AEDها، کودکان قرارگرفته در معرض VPA دارای بیشترین خطر ناهنجاری بودند (۱۰,۹۳%؛ ۹۵% CI؛ ۸.۹۱ تا ۱۳.۱۳). خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در معرض VPA بودند در مقایسه با کودکانی که در معرض CBZ (۲۵۲۹ نفر در مقابل ۴۵۴۹ نفر؛ RR: ۲.۴۴؛ ۹۵% CI؛ ۲.۰۰ تا ۲.۹۴)، GBP (۱۸۱۴ نفر در مقابل ۱۹۰ نفر؛ RR: ۶.۲۱؛ ۹۵% CI؛ ۱.۹۱ تا ۲۰.۲۳)، LEV (۱۸۱۴ نفر در مقابل ۸۱۷ نفر؛ RR: ۵.۸۲؛ ۹۵% CI؛ ۳.۱۳ تا ۱۰.۸۱)، LTG (۲۰۲۱ نفر در مقابل ۴۱۶۴ نفر؛ RR: ۳.۵۶؛ ۹۵% CI؛ ۲.۷۷ تا ۴.۵۸)، TPM (۱۸۱۴ نفر در مقابل ۴۷۳ نفر؛ RR: ۲.۳۵؛ ۹۵% CI؛ ۱.۴۰ تا ۳.۹۵)، OXC (۶۷۶ نفر در مقابل ۲۳۸ نفر؛ RR: ۳.۷۱؛ ۹۵% CI؛ ۱.۶۵ تا ۸.۳۳)، PB (۱۱۳۷ نفر در مقابل ۶۲۶ نفر؛ RR: ۱.۵۹؛ ۹۵% CI؛ ۱.۱۱ تا ۲.۲۹)، PHT (۲۳۱۹ نفر در مقابل ۱۱۳۷ نفر؛ RR: ۲.۰۰؛ ۹۵% CI؛ ۱.۴۸ تا ۲.۷۱) یا ZNS (۳۲۳ نفر در مقابل ۹۰ نفر؛ RR: ۱۷.۱۳؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۶ تا ۲۷۷.۴۸) قرار داشتند، بیشتر بود. خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در مواجهه با CBZ قرار داشتند در قیاس با آنهایی که در معرض LEV (۳۰۵۱ نفر در مقابل ۸۱۷ نفر؛ RR: ۱.۸۴؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۳ تا ۳.۲۹) و LTG (۳۳۸۵ نفر در مقابل ۴۱۶۴ نفر؛ RR: ۱.۳۴؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۱ تا ۱.۷۶) بودند، بیشتر بود. خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در معرض PB بودند در مقایسه با آنهایی که در معرض GBP (۲۰۴ نفر در مقابل ۱۵۹ نفر؛ RR: ۸.۳۳؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۴ تا ۵۰.۰۰)، LEV (۲۰۴ نفر در مقابل ۵۱۳ نفر؛ RR: ۲.۳۳؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۴ تا ۵) یا LTG (۲۸۲ نفر در مقابل ۱۹۵۹ نفر؛ RR: ۳.۱۳؛ ۹۵% CI؛ ۱.۶۴ تا ۵.۸۸) بودند، بیشتر بود. خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در مواجهه با PHT قرار داشتند نسبت به آنهایی که در معرض LTG (۶۲۴ نفر در مقابل ۴۰۸۲ نفر؛ RR: ۱.۸۹؛ ۹۵% CI؛ ۱.۱۹ تا ۲.۹۴) یا LEV (۵۶۶ نفر در مقابل ۸۱۷ نفر؛ RR: ۲.۰۴؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۹ تا ۳.۸۵) قرار گرفتند، افزایش یافت؛ با این حال مقایسه با LEV در مدل اثرات تصادفی (random‐effect) معنادار نبود. خطر بروز ناهنجاری در کودکانی که در معرض TPM بودند، در قیاس با کودکانی که در معرض LEV (۴۷۳ نفر در مقابل ۸۱۷ نفر؛ RR: ۲.۰۰؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۳ تا ۳.۸۵) یا LTG (۴۷۳ نفر در مقابل ۳۹۷۵ نفر؛ RR: ۱.۷۹؛ ۹۵% CI؛ ۱.۰۶ تا ۲.۹۴) قرار گرفتند، بیشتر بود. هیچ تفاوت معنادار دیگری وجود نداشت، یا مقایسه‌ها فقط محدود به یک مطالعه ‌شدند.

نرخ بسیار بیشتری را از ناهنجاری‌های خاص یافتیم که PB با ناهنجاری‌های قلبی و VPA با ناهنجاری‌های لوله عصبی، قلبی، اورو‐فاشیال/کرانیوفاشیال، و اسکلتی و اندام در مقایسه با دیگر AEDها داشتند. دوز مواجهه مرتبط بود با خطر بروز ناهنجاری پس از قرار گرفتن در معرض VPA؛ ارتباط بالقوه دوز‐پاسخ برای دیگر AEDها کمتر روشن شد.