پیشینه
بیحسکنندههای موضعی لوکال، بیدردی موثری برای بیماران تحت پروسیجرهای سطحی متعدد، از جمله ترمیم پارگی پوستی فراهم میکنند. نیاز به کوکائین در فرمولاسیون بیحسی موضعی به دلیل نگرانی در مورد عوارض جانبی مورد سوال قرار گرفته است. بنابراین آمادهسازی سری جدید از بیحسکنندههای بدون کوکائین پیشرفت کرده است. این مطالعه مروری در اصل در سال 2011 منتشر و در سال 2017 بهروزرسانی شد.
اهداف
ارزیابی اینکه آیا کاربرد بیحسکننده موضعی غیرتهاجمی، در ازای کاهش اثربخشی داروهای مسکن، مزایایی ایجاد میکند یا نه، مقایسه اثربخشی عوامل مختلف بیحسکنندههای موضعی تکجزئی یا چندجزئی برای ترمیم پارگی پوستی، تعیین ضرورت بالینی استفاده موضعی از کوکائین استر بیهوشی.
روش های جستجو
ما پایگاههای اطلاعاتی زیر را برای این مطالعه مروری بهروزرسانیشده جستوجو کردیم: پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 11؛ 2016)؛ CINAHL؛ (Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature)؛ از 2010 تا دسامبر 2016)، Embase (از 2010 تا دسامبر 2016) و MEDLINE (از 2010 تا دسامبر 2016). ما این جستوجو را بر اساس زبان یا نحوه انتشار محدود نکردیم. ما با تولیدکنندگان، جوامع علمی بینالمللی و پژوهشگران در این زمینه تماس گرفتیم. ما برای مجلات انتخابشده ایمیل فرستادیم و متارجیستری از کارآزماییهای در حال انجام را مرور کردیم. ما برای نسخه قبلی این مطالعه مروری، این پایگاههای اطلاعاتی را تا نوامبر 2010 جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (RCT ؛Randomised Controlled Trials) را انتخاب کردیم که اثربخشی و ایمنی بیحس کنندههای موضعی را در ترمیم پارگی پوست در شرکتکنندگان بزرگسال و کودک مورد بررسی قرار دادند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور جداگانه کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و دادهها را استخراج کردند. در صورت لزوم، ما با نویسندگان این مطالعه برای کسب اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم. ما اطلاعات مربوط به عوارض جانبی را از گزارش کارآزماییها جمعآوری کردیم. ما خطر روششناسی سوگیری (Bias) را برای هر مطالعه انتخابشده ارزیابی کردیم، و رویکرد GRADE را برای ارزیابی کیفیت کلی شواهد بهکار گرفتیم.
نتایج اصلی
مطالعه مروری بهروزرسانیشده حاضر، 25 RCT را شامل 3278 شرکتکننده انتخاب کرد. تعداد کم کارآزماییها در هر گروه مقایسه و ناهمگونی معیار پیامد، مانع تجزیه و تحلیلهای کمی دادهها برای تمام دادهها، به جز پیامد شدت درد، شد.
در دو مطالعه تلفیقشده، میانگین نمره مقیاس دیداری خود-گزارششده (VAS ؛0 تا 100 میلیمتر) برای پریلوکائین-فنیلافرین (prilocaine-phenylephrine)؛ (PP) موضعی بالاتر از نمره میانگین VAS خود-گزارششده برای تتراکائین-اپینفرین-کوکائین (tetracaine-epinephrine-cocaine)؛ (TAC) موضعی با اختلاف 5.59 امتیاز بود (95% فاصله اطمینان (CI): 2.16 تا 13.35). به احتمال زیاد نتایج اغلب کارآزماییهایی که بیحسکنندههای نفوذکننده و موضعی را مقایسه کردند، به دلیل قرار داشتن در معرض خطر سوگیری تحت تاثیر قرار گرفته بود.
محققان دریافتند که چندین بیحس کننده موضعی بدون کوکائین، اثر ضد درد موثری را فراهم کردند. با این حال، دادههای مربوط به اثر هر عامل موضعی عمدتا بر اساس مقایسههای تکجزئی در کارآزماییهای دارای خطر بالا و نامشخص سوگیری هستند. سفت شدن و اریتماتوس (erythematous) محدود و خفیف پوست در یکی از 1042 شرکتکنندهای که در حال استفاده از TAC بود، رخ داد.
محققان هیچ عوارض جدی در میان هیچ یک از شرکتکنندگان تحت درمان با بیحس کنندههای موضعی بدون کوکائین یا بر پایه کوکائین گزارش نکردند. با توجه به سیستم GRADE، با توجه به محدودیتهای طراحی و اجرا، عدم دقت در نتایج و به احتمال زیاد سوگیری انتشار (گزارش انتخابی از دادهها)، کیفیت کلی شواهد پائین بود. قبل از اینکه بتوان به نتیجهگیری قطعی رسید، RCTهای خوب طراحیشده بیشتری با خطر پایین سوگیری مورد نیاز هستند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
ما دو مطالعه جدید منتشر شده را که از آخرین نسخه این مطالعه مروری تهیه شده بود، یافتیم. ما این مطالعات را به مطالعاتی که قبلا انتخاب شدند اضافه کردیم و بهروز رسانی تجزیه و تحلیلها را انجام دادیم که منجر به نتیجهگیری مشابه با آنچه که قبلا ارائه شده بود، شد.
اغلب تجزیه و تحلیلهای توصیفی نشان میدهند که بیحس کنندههای موضعی ممکن است روشهای غیرتهاجمی و موثری را با استفاده از بیحسی قبل از بخیه زدن پارگی پوست ارائه کنند. با توجه به در دسترس بودن سایر بیحس کنندههای موضعی موثر و بدون کوکائین، ممکن است توجیه استفاده از بیحسهای موضعی مبتنی بر کوکائین سخت باشد. با این حال، با توجه به سیستم GRADE، با توجه به محدودیتهایی که در طراحی و اجرا، عدم دقت نتایج و احتمال بالای سوگیری انتشار (گزارش انتخابی از دادهها) وجود داشت، کیفیت کلی شواهد پائین است. قبل از اینکه بتوان به نتیجهگیری قطعی رسید، RCTهای خوب طراحیشده بیشتری با خطر پائین سوگیری مورد نیاز هستند.
خلاصه به زبان ساده
بیحس کننده موضعی (بیحسکننده دارویی) که بهطور مستقیم روی پوست استفاده شود، میتواند کنترل درد را برای ترمیم پارگی پوست فراهم کند.
پیشینه
بهطور کلی، کنترل درد را در طول بخیه زدن پوست پاره شده میتوان با تزریق دارو به پوست (جذب شونده) و بیحس کردن این منطقه به دست آورد. خود این تزریق ممکن است درد ایجاد کند؛ اما بیحس کنندههای موضعی بهطور مستقیم روی پوست استفاده میشوند و بیدردی را ایجاد میکنند. کوکائین یکی از اولین بیحس کنندههای موضعی بود که با موفقیت بهکار گرفته شد. نگرانی درباره عوارض جانبی کوکائین، سوءاستفاده بالقوه از آن و بار اجرایی آن از نظر توزیع کنترلشده مواد آن، منجر به توسعه بیحسکنندههای موضعی بدون کوکائین شده است. بیحس کنندههای موضعی چندگانه بدون کوکائین برای فراهم کردن بیحسی موثر برای ترمیم پارگی پوست، در نظر گرفته شدند.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا دسامبر سال 2016 بهروز هستند. ما در این مطالعه مروری، 25 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را شامل 3278 شرکتکننده انتخاب کردیم. مطالعات، هم بزرگسالان و هم کودکان را انتخاب کردند. 15 کارآزمایی از کارآزماییهای انتخابشده، برای تعیین اثربخشی داروهای بیحس کننده موضعی، از شدت درد خود گزارششده توسط شرکتکنندگان کارآزمایی استفاده کردند.
نتایج اصلی
نتایج مطالعه نشان میدهد که بیحس کنندههای موضعی که بهطور مستقیم روی پوست بهکار میروند، یک راه موثر و غیرتهاجمی برای فراهم کردن کنترل درد در طول بخیه زدن یا دوختن پارگی پوست هستند. یافتههای این مطالعه درباره اثربخشی بیحس کنندههای موضعی فردی با طراحی مطالعه محدود شدند و دادههای مربوط به تاثیر هر عامل موضعی، عمدتا از کارآزماییهای واحد بهدست آمدند. محققان بهدنبال استفاده از بیحس کنندههای موضعی حاوی کوکائین یا بدون کوکائین، عوارض جانبی جدی گزارش نکردند.
بهطور کلی، اثربخشی گسترده قابل مقایسه بیحسکنندههای موضعی بدون کوکائین برای ترمیم پارگی پوست، بررسی ضرورت انتخاب کوکائین را به عنوان جزئی از محلولهای بیحس کننده موضعی بهوجود میآورد. تعداد کمی از کارآزماییها در هر گروه مقایسه و طیف وسیعی از میزان پیامدها، جلوگیری از تلفیق و تجزیه و تحلیل کمی دادهها را برای همه پیامدها به جز یک پیامد واحد درباره شدت درد، ارزیابی کردند.
مطالعات بیشتری در مورد مقایسه مستقیم اثربخشی فرمولاسیونهای مختلف بیحس کنندههای موضعی مورد نیاز هستند. مطالعه مروری ما درباره کنترل درد هنگام ترمیم پارگی سطحی محدود شد و نتایج ما ممکن است قابل تعمیم به پارگیهای عمیقتر یا روشهای پیچیدهتر در پوست سالم نباشد. تحقیقات بیشتری برای تقویت شواهد و غلبه بر ضعف مطالعات انتخابشده مورد نیاز است.
کیفیت شواهد
با توجه به محدودیتهای طراحی مطالعه، راههایی که مطالعات انجام شده بودند (اجرا)، عدم دقت نتایج و احتمال بالای گزارش دادههای انتخابی، کیفیت کلی شواهد پائین بود. بسیاری از کارآزماییهایی که بیحسکنندههای موضعی و قابل جذب را مقایسه کردند، در معرض خطر بالای سوگیری بودند، و این کار احتمالا عوارض اندازهگیری شده را تحت تاثیر قرار داده بود.