نقش اعمال جراحی ترمیمی برای درمان زخم‌‌های فشاری

سوال مطالعه مروری

هدف ما مرور شواهد پیرامون این سوال بود که اعمال جراحی ترمیمی (reconstructive surgery) یک روش درمان اثربخش در التیام زخم‌های فشاری (pressure ulcers) است یا خیر؟ ما نتوانستیم هیچ نوع کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای که این سوال را مورد تحقیق و بررسی قرار داده باشد، به دست آوریم.

پیشینه

زخم‌های فشاری به قسمت‌هایی از پوست و بافت آسیب دیده اطلاق می‌شود که به طور عمده در افرادی که برای یک بازه زمانی طولانی در یک وضعیت ثابت باقی می‌مانند، ایجاد می‌شود. زمانی که قسمت‌هایی از بدن، به ویژه قسمت‌هایی که چربی کمتری دارند از جمله نواحی زیر باسن، لگن و پاشنه پا، تحت فشار مداوم وارد شده از خارج قرار می‌گیرند (برای مثال نشستن روی نواحی مشابهی از بدن بدون تغییر وضعیت)، این حالت جریان خون به پوست و بافت‌های زیر آن را محدود کرده و می‌تواند منجر به تجزیه و در هم شکستن آنها شود. افراد مسن و افراد مبتلا به مشکلات حرکتی (mobility problems) از جمله استفاده کنندگان از ویلچر و بیماران بستری شده در بیمارستان برای یک بازه زمانی بلندمدت، جزو افرادی هستند که در معرض خطر ابتلا به زخم‌های فشاری قرار دارند. این زخم‌ها می‌توانند بر مبنای سیستم سطح‏بندی طبقه‌بندی شوند: در زخم‌های مرحله I هنوز پوست سالم بوده و آسیب جدی ندیده است، در زخم‌های مرحله II بخشی از پوست و بافت از دست رفته و معمولا زخم‌ها سطحی هستند و زخم‌های مراحل III و IV باز بوده و بافت به صورت عمیق‌تر دچار آسیب دیدگی می‌شود. زخم‌های فشاری زخم‌های جدی هستند که درمان آنها پُر‐هزینه است، بنابراین مراقبت‌های درمانی بر پیشگیری از بروز آنها متمرکز است. زمانی که این زخم‌ها بروز می‌کنند، گزینه‌های درمانی عبارتند از مرهم‌گذاری و پانسمان محل زخم (wound dressings)، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها (antibiotics) و آنتی‌سپتیک‌ها (antiseptics). اعمال جراحی ترمیمی معمولا در التیام زخم‌های فشاری سخت یا عمیق یا هر دو مورد استفاده قرار می‌گیرند. روش‌های جراحی مختلفی وجود دارند که می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند: بیشتر آنها شامل جدا کردن بافت مرده از زخم و سپس استفاده از چربی، ماهیچه و/یا پوست از سایر قسمت‌های بدن بیمار برای پر کردن حفره محل زخم است.

ویژگی‌های مطالعه

در سپتامبر 2016 برای دستیابی به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که استفاده از جراحی را برای درمان زخم‌های فشاری مورد مطالعه قرار داده بودند، به جست‌وجو پرداختیم. با وجود این، در حالی که اعمال جراحی ترمیمی برای درمان زخم‌های فشاری به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد، ما هیچ گونه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را که به تحقیق و بررسی درباره مزایا و مضرات بالقوه مرتبط با جراحی پرداخته یا توانسته باشند به انتخاب بهینه تکنیک‌های جراحی کمک کند، به دست نیاوردیم. بسیاری از مطالعاتی که از این مرور خارج شدند، داده‌هایی را از گروه‌هایی از افرادی که تحت اعمال جراحی ترمیمی قرار گرفته بودند ارائه کرده بودند، بدون آنکه پیامدهای مربوط به این گروه از افراد را با پیامدهای مربوط به گروه‌های مشابه از افرادی که این جراحی را انجام نداده یا کسانی که تحت انواع دیگری از جراحی قرار گرفته بودند با یکدیگر مقایسه کرده باشند. این بدین معناست که سنجش مزایا و مضرات جراحی یا تکنیک‌های مختلف جراحی امکان‌پذیر نیست.

نتایج کلیدی

هیچ گونه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای که به تحقیق و بررسی درباره نقش اعمال جراحی ترمیمی برای التیام زخم‌های فشاری پرداخته باشد، نیافتیم.

قعطیت شواهد

مزایا و مضرات اعمال جراحی ترمیمی برای درمان زخم‌های فشاری نامطمئن هستند و به پژوهش‌های قوی‌تر و دقیق‌تری در این حوزه نیاز است، به ویژه از آنجایی که این سوال از سوی بیماران، ارائه دهندگان خدمات و متخصصین حوزه سلامت در اولویت قرار گرفته است.

این خلاصه به زبان ساده تا سپتامبر 2016 به‌روز است.