آکنه ولگاریس یک بیماری پوستی خیلی شایع است که با جوش‌های التهابی، سرسیاه و سرسفید مشخص می‌شود. این بیماری غالبا منجر به اسکار فیزیکی می‌شود، و در نتیجه ممکن است آزردگی و ناراحتی روانی ایجاد کند. درمان‌های خوراکی و موضعی به دلیل عدم تأثیر، زحمت و مرارت، تحمل‌پذیری ضعیف یا عوارض جانبی می‌تواند در برخی افراد کاربرد محدودی داشته باشد. برخی مطالعات نتایج امید‌بخشی برای نوردرمانی پیشنهاد می‌کنند.

بررسی اثرات نوردرمانی با طول ‌موج‌های متفاوت برای بیماری آکنه.

ما این پایگاه‌های اطلاعاتی را تا سپتامبر 2015 جست‌وجو کردیم: مرکز ثبت تخصصی پوست در کاکرین (Cochrane Skin Specialised Register)، CENTRAL ،MEDLINE ،Embase و LILACS. ما وب‌سایت ISI و سایت بین‌المللی چکیده پایان‌نامه‌ها (ISI Web of Science and Dissertation Abstracts International)، (از آغاز به کار سایت) را جست‌وجو کردیم. همچنین 5 مرکز ثبت کارآزمایی‌ها و منابع متون و منابع خاکستری را جست‌وجو کردیم. ما فهرست منابع مطالعات و مطالعات مروری را بررسی و با نویسندگان مطالعات و متخصصین دیگر در آن حوزه مشورت کردیم تا منابع بیشتری از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) شناسایی کنیم. ما این تحقیقات را در جولای 2016 به‌روز کردیم، اما این نتایج هنوز در این بررسی وارد نشده‌اند.

ما بدون توجه به زبان و وضعیت انتشار، RCT‌هایی را انتخاب کردیم که در آن‌ها نوردرمانی برای آکنه ولگاریس بررسی شده بود.

ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.

ما 71 مطالعه را انتخاب کردیم. در این مطالعات 4211 شرکت‌کننده به‌طور تصادفی قرار داشتند. اکثر مطالعات کوچک بودند (به‌طور متوسط 31 شرکت‌کننده). مطالعات شامل شرکت‌کنندگانی از هر دوجنس با میانگین سنی 20 تا 30 سال بودند که آکنه خفیف تا متوسط داشتند. مداخلات نوری عمدتا در دوز، ماده فعال استفاده شده در درمان فتودینامیک (PDT)، طول موج متفاوت بودند. مداخلات نوری در مداخلات مقایسه‌کننده (پلاسبو، مداخلات نوری دیگر یا درمان‌های موضعی گوناگون و رایج‌ترین آن عدم درمان بود) نیز با یک‌دیگر متفاوت بودند. تعداد جلسات از یک تا 112 جلسه متغیر بود (به‌طور رایج 2 تا 4 جلسه). تواتر استفاده از نوردرمانی از دوبار در روز تا یک‌بار در ماه متفاوت بود.
سوگیری اجرا و انتخاب (Selection and Performance Bias) در اکثر مطالعات نامشخص بود. سوگیری شناسایی (Detection Bias) در اکثر مطالعات برای پیامدهای وابسته به ارزیابی شرکت‌کنندگان، نامشخص و برای پیامدهای وابسته به ارزیابی بررسی‌کنندگان پائین بود. سوگیری گزارش‌دهی و سوگیری فرسایشی (Attrition Bias) در بیش از نیمی از مطالعات پائین و در باقی مطالعات نامشخص یا بالا بود. دو سوم مطالعات اسپانسر صنعتی داشتند؛ نویسندگان مطالعه یا تضاد منافع را گزارش کرده بودند یا اطلاعاتی اعلام نشده بود. بنابراین ارزیابی ما در معرض خطر سوگیری نامشخص است.
مقایسه و سنجش‌ بیشتر مداخلات از نظر اولین پیامد اولیه، یعنی ارزیابی کلی شرکت‌کنندگان از بهبودی‌شان، ممکن نبود. دلیل آن، تغییر در مداخلات و روش سنجش پیامدهای مطالعات بود. ما برآورد‌های اثر را ترکیب نکردیم؛ اما کیفیت شواهد برای مقایسه‌گرهای PDT، پلاسبو، عدم درمان، درمان موضعی یا دیگر مقایسه‌کننده‌ها برای این پیامد خیلی پائین بود. یک مطالعه با 266 شرکت‌کننده که آکنه متوسط تا شدید داشتند، بین آمینولولنیک اسید (ALA)؛ 20 درصد و فعال‌شده با نور آبی (ALA-PDT)، در مقایسه با حاملی با نور آبی (vehicle plus blue light) هیچ تفاوت یا تفاوت کمی را نشان داد. (خطر نسبی (RR): 0.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 1.04؛ کیفیت شواهد پائین). یک مطالعه (n = 180) با مقایسه غلظت‌های مختلف آمینولولنیک اسید فعال‌شده با نور قرمز (ALA-PDT) این نتایج را نشان داد: ALA 20 درصد موثرتر از ALA 15 درصد نیست (RR: 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 1.15) اما از ALA 10 درصد (RR: 22.1؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.05 تا 1.24) و 5 درصد (RR: 1.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 1.81) بهتر است. عدد نیازمند به درمان برای یک پیامد سودمند اضافی (NNTB): 6 (95% فاصله اطمینان (CI): 3 تا 19) و 4 (95% فاصله اطمینان (CI): 2 تا 6) به ترتیب برای ALA، برابر 20 درصد در مقایسه با ALA برابر 10 درصد و 5 درصد بود.
برای دومین پیامد اولیه یعنی «تغییرات در تعداد ضایعات با ارزیابی بررسی‌کنندگان» ما سه RCT را ترکیب کردیم. این سه کارآزمایی شامل 360 شرکت‌کننده با آکنه متوسط تا شدید بودند. در این مطالعات متیل آمینولولینات (MAL) فعال‌شده با نور قرمز (PDT) با کرم پلاسبو همراه با نور قرمز مقایسه شده بود و تفاوتی در این موارد یا یک‌دیگر نداشتند: تغییر در ضایعات التهابی (IL) (میانگین تفاوت (MD): 2.85 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.51 - تا 1.81)، درصد تغییر در IL (MD: 10.09 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 20.25 - تا 0.06)، تغییر در ضایعات غیر التهابی (NIL)؛ (MD: 2.01 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.07 - تا 3.05) یا درصد تغییر در NIL؛ (MD: 8.09 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 21.51 - تا 5.32). ما کیفیت شواهد را برای این پیامدها متوسط ارزیابی کردیم و این بدان معنا است که هیچ تفاوت بالینی یا تفاوت بالینی کمی بین این دو مداخله برای تعداد ضایعات وجود دارد.
مطالعاتی که اثرات مداخلات دیگر را مقایسه کرده بودند، ناسازگار بودند یا تعداد نمونه کم و خطر سوگیری بالا داشتند. ما برای نتایج کارآزمایی‌های باقی مانده فقط سنتز روایت (narrative synthesis) انجام دادیم. دلیل آن، تغییرات زیاد در بسیاری از جنبه‌های مطالعه، گزارش‌دهی ضعیف و عدم موفقیت در به‌دست‌آوردن داده‌های ضروری بود. در چند مطالعه نور زرد با پلاسبو یا عدم درمان، نور مادون قرمز با عدم درمان، سوسپانسیون میکروپارتیکل‌های طلایی (gold microparticle suspension) با حامل (vehicle) و کلیندامایسین/بنزوئیل پروکسید ترکیب شده با لیزر رنگی پالسی (pulsed dye laser)، با کلیندامایسین/بنزوئیل پروکسید به‌تنهایی مقایسه شده بود. چند مطالعه دیگر نیز وجود دارد که در آن‌ها MAL-PDT با نور تنها، یا با آداپالن (adapalene) مقایسه شده بود یا MAL-PDT ترکیب‌شده با لیزر رنگی پالسی، با لیزر رنگی پالسی تنها مقایسه شده بود. هیچ یک از این مطالعات تاثیرات معنادار بالینی را نشان ندادند.
سومین پیامد اولیه ما «عوارض جانبی شدید با ارزیابی بررسی‌کنندگان» بود. اکثرمطالعات عوارض جانبی را گزارش کردند. به اندازه کافی گزارش‌های مربوط به اسکار وجود ندارد. تاول فقط در مطالعاتی گزارش شد که نور پالسی شدید، نور مادون قرمز و درمان‌های فتودینامیک را بررسی کرده بودند. ما کیفیت شواهد را خیلی پائین ارزیابی کردیم و این بدان معنا است که ما درباره عوارض جانبی نوردرمانی مطمئن نیستیم.
اگرچه نقطه پایانی (نقطه هدف) (endpoint) اولیه ما پیامدهای طولانی‌مدت بود، در کمتر از نیمی از مطالعات، ارزیابی بعد از 8 هفته پس از درمان نهایی انجام شد. فقط چند مطالعه پیامدها را بیش از سه ماه پس از درمان نهایی، ارزیابی کردند. ارزیابی‌های طولانی مدت عمدتاً در این مطالعه مروری گنجانده نشده بود.

شواهد با کیفیت بالا درباره کاربرد نوردرمانی در افراد مبتلا به آکنه ولگاریس، وجود ندارد. قطعیت و اطمینان کمی درباره مفیدبودن MAL-PDT (نور قرمز) یا ALA-PDT (نور آبی) به‌مثابه درمان استاندارد برای افراد مبتلا به آکنه متوسط تا شدید وجود دارد.
مطالعاتی با برنامه‌ریزی دقیق و با کاربرد سنجش‌های استاندارد پیامدها، برای مقایسه اثربخشی درمان‌های آکنه شایع با نوردرمانی با پیروی از بیانیه استانداردهای تلفیقی گزارش‌دهی کارآزمایی‌ها (CONSORT)، لازم است.