جدایی مادر و نوزاد پس از تولد شایع است. در مراقبت‌های بیمارستانی استاندارد، نوزادان پیچیده شده یا با لباس در آغوش مادر قرار می‌گیرند یا در گهواره‌های باز یا در زیر گرم‌کننده‌های تابشی نگه داشته می‌شوند. تماس پوست با پوست (SSC ؛Skin-to-skin contact) به طور ایده‌آل در هنگام تولد آغاز می‌شود و به طور مستمر باید تا پایان اولین تغذیه با شیر مادر ادامه یابد. SSC شامل قرار دادن کودک خشک برهنه خوابیده روی قفسه سینه لخت مادر، و اغلب پوشانده شده با یک پتوی گرم است. با توجه به نوروساینس پستانداران، این تماس نزدیک ذاتی در این محل (محل سکونت طبیعی) باعث برگشت رفتار عصبی تضمین کننده نیازهای اساسی بیولوژیکی است. چارچوب زمانی بلافاصله بعد از تولد ممکن است نشانگر یک دوره حساس برای برنامه‌ریزی فیزیولوژی و رفتار آینده باشد.

بررسی تاثیرات SSC فوری یا زودهنگام برای نوزادان تازه متولد شده سالم در مقایسه با تماس استاندارد در استقرار و نگهداری تغذیه با شیر مادر و فیزیولوژی نوزاد.

ما ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (Cochrane Pregnancy and Childbirth Group's Trials Register)، (17 دسامبر 2015) را جست‌وجو کردیم، با افراد حاضر در کارآزمایی‌ها تماس گرفتیم، در مورد کتاب‌شناسی در زمینه مراقبت آغوشی (KMC ؛kangaroo mother care) که توسط دکتر سوزان لودینگتون گردآوری شده بود، مشاوره و فهرست مرجع مطالعات بازیابی شده را ارزیابی کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که SSC فوری یا زودهنگام را با مراقبت‌های بیمارستانی معمول مقایسه کرده بودند.

دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل کارآزمایی‌ها را برای گنجانده شدن و احتمال سوگیری (Bias) ارزیابی، استخراج داده‌ها را انجام و آن‌ها را برای صحت بررسی کردند. کیفیت شواهد با استفاده از روش GRADE سنجیده شد.

ما 46 کارآزمایی را شامل 3850 زن و نوزادان آن‌ها در مطالعه مروری گنجاندیم. 38 کارآزمایی انجام شده با 3472 زن و نوزاد اطلاعات را برای تجزیه و تحلیل ما ارائه داده بودند. کارآزمایی‌ها در 21 کشور صورت گرفته بود، و بسیاری از آن‌ها نمونه‌های کوچک داشتند (فقط 12 کارآزمایی تصادفی‌سازی بیش از 100 زن را شامل می‌شدند). هشت کارآزمایی شامل زنانی بود که SSC پس از تولد سزارین داشتند. تمام نوزادان گنجانده شده در کارآزمایی‌ها سالم، و اکثریت آن‌ها ترم بودند. شش کارآزمایی مورد مطالعه شامل نوزادان پره‌ترم (بیشتر از 35 هفته) می‌شد. هیچ کدام از کارآزمایی‌های گنجانده شده شامل تمام معیارهای کیفیت خوب با توجه به روش و شیوه گزارش نبودند: هیچ محاکمه‌ای با موفقیت کور نشده بود، و تمام تجزیه و تحلیل ‌ها با توجه به اندازه نمونه کوچک، مبهم بودند. اغلب تجزیه و تحلیل ‌های آماری به دلیل تفاوت قابل توجه بین گروه SSC و گروه کنترل مراقبت استاندارد ناهمگونی داشتند.
نتایج برای زنان
زنان با SSC با احتمال بیشتری نسبت به زنان با تماس استاندارد، در یک تا چهار ماه پس از تولد نوزاد، تغذیه را با شیر مادر انتخاب کرده بودند، هر چند عدم اطمینان در این برآورد با توجه به احتمال سوگیری در کارآزمایی‌های گنجانده شده در مطالعه مروری وجود داشت (میانگین خطر نسبی (RR): 1.24؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.07 تا 1.43؛ شرکت کنندگان = 887؛ مطالعات = 14؛ 41% = I²؛ GRADE: کیفیت متوسط). زنان با SSC همچنین نوزادانشان را طولانی‌تر با شیر مادر تغذیه کردند، هر چند داده‌ها محدود بود (میانگین تفاوت (MD): 64 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 37.96 تا 89.50؛ شرکت کنندگان = 264؛ مطالعات = شش؛ GRADE: کیفیت پائین). این نتیجه از یک تجزیه و تحلیل حساس با حذف یک کارآزمایی که علت همه ناهمگونی در تجزیه و تحلیل اولیه بود، اخذ شد. زنان با SSC بیشتر احتمال داشت تغذیه انحصاری را با شیر مادر پس از ترخیص از بیمارستان تا یک ماه پس از تولد و از شش هفته تا شش ماه بعد از تولد، داشته باشند، هر چند هر دو تجزیه و تحلیل دارای ناهمگونی قابل توجهی بود (از زمان ترخیص: RR: 1.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.12 تا 1.49؛ شرکت کنندگان = 711؛ مطالعات = شش؛ 44% = I²؛ GRADE: کیفیت متوسط؛ از شش هفته: میانگین RR: 1.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.18 تا 1.90؛ شرکت کنندگان = 640؛ مطالعات = هفت؛ 62% = I²؛ GRADE: کیفیت متوسط).
زنان در گروه SCC نمره متوسط بالاتر تغذیه موثر با شیر مادر، با ناهمگونی متوسط داشتند (نمره میانگین تفاوت IBFAT (ابزار ارزیابی شیردهی نوزاد): 2.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.41 تا 3.15؛ شرکت کنندگان = 384؛ مطالعات = چهار؛ 41% = I²). نوزادان SSC موفقیت بیشتری در اولین تغذیه خود با شیر مادر داشتند، با ناهمگونی بالا (میانگین RR: 1.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.04 تا 1.67؛ شرکت کنندگان = 575؛ مطالعات = پنج؛ 85% = I²).
نتایج برای نوزادان
نوزادان SSC به طور کلی نمره بالاتر SCRIP (ثبات سیستم قلبی تنفسی) داشتند، که نشان دهنده ثبات بهتر در سه پارامتر فیزیولوژیکی است. با این حال، تعداد نوزادان کم بود، و اهمیت بالینی آزمون مشخص نیست زیرا نویسندگان کارآزمایی‌ها میانگینی را از زمان‌های گوناگون گزارش داده بودند (میانگین تفاوت استاندارد (SMD): 1.24؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.76 تا 1.72؛ شرکت کنندگان = 81؛ مطالعات = دو؛ GRADE با کیفیت پائین). نوزادان در گروه SSC سطح قند خون بالاتر (MD: 10.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.76 تا 1.72؛ شرکت کنندگان = 144؛ مطالعات = سه؛ GRADE: کیفیت پائین) داشتند، اما دمای آن‌ها مشابه نوزادان در گروه مراقبت استاندارد بود (MD: 0.30 درجه سانتیگراد؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 درجه سانتی گراد تا 0.47 درجه سانتی گراد؛ شرکت کنندگان = 558؛ مطالعات = شش؛ 88% = I²؛ MD؛ 10.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.76 تا 1.72؛ شرکت کنندگان = 144؛ مطالعات = سه؛ GRADE: کیفیت پائین).
زنان و نوزادان پس از تولد سزارین
زنان شرکت کننده در SSC پس از سزارین، بیشتر احتمال دارد یک تا چهار ماه پس از تولد شیردهی موفق داشته باشند (نمره IBFAT)، اما تجزیه و تحلیل ‌ها فقط بر مبنای دو کارآزمایی و تعداد معدودی زن بود. شواهد برای تعیین اینکه آیا SSC می‌تواند باعث بهبود تغذیه با شیر مادر در زمان‌های دیگر بعد از سزارین می‌شود، ناکافی است. کارآزمایی‌های منفرد که میزان تنفس نوزاد، درد مادر و میزان اضطراب مادر را ارائه داده بودند، قدرت کافی برای تشخیص تفاوت گروه‌ها نداشتند.
زیرگروه‌ها
ما تفاوتی در هیچ کدام پیامدها هنگامی که زمان شروع (زمان کمتر از 10 دقیقه بلافاصله پس از تولد در مقابل 10 دقیقه یا بیشتر پس از تولد) یا طول زمان تماس (تماس60 دقیقه یا کمتر در مقابل بیشتر از 60 دقیقه تماس) را مقایسه کردیم، نیافتیم.

شواهد از استفاده از SSC برای ترویج تغذیه با شیر مادر حمایت می‌کنند. مطالعات با حجم نمونه‌های بزرگتر برای تایید منافع فیزیولوژیکی برای نوزادان در مقطع زمانی انتقال به زندگی خارج رحمی و مشخص شدن اثرات احتمالی دوز - پاسخ و زمان شروع ایده‌آل، مورد نیاز هستند. کیفیت روش انجام کارآزمایی‌ها همچنان با مشکل روبرو است، و کارآزمایی‌های کوچک پیامدهای مختلف را با مقیاس‌های مختلف ارائه کرده بودند که اعتماد ما در مورد منافع SSC برای نوزادان محدود می‌کرد. بررسی ما فقط شامل نوزادان سالم بود، که محدودیت وسیعی در مورد پارامترهای فیزیولوژیکی داشته و تفسیر آن‌ها را دشوار می‌سازد.