حدود 2 درصد جمعیت جهان، مبتلا به عفونت ویروس هپاتیت C؛ (HCV ؛hepatitis C virus) هستند. این عفونت می‌تواند موجب عفونت مزمن کبد و سکل‌های دائمی طولانی مانند سیروز و سرطان کبد شود. شیوع عفونت HCV در میان همودیالیزی‌ها غالبا بالاتر از جمعیت عمومی است. این ویروس به آسانی از طریق تزریق وریدی انتقال می‌یابد. ترانسفیوژن خون قبلا نقش مهمی در انتقال این ویروس بازی می‌کرد؛ اما درمان با اریتروپویتین نیاز به انتقال خون (ترانسفیوژن) را کاهش داده، این نکته همراه با بهبود غربالگری دهندگان خون، به طور معناداری انتقال را از طریق ترانسفیوژن کاهش داده است. اگر چه کنترل عفونت‌های اکتسابی از بیمارستان با اقدامات و سنجه‌های (measures) ایمنی‌زیستی (biosafety) بهبود یافته، توقف انتقال HCV در واحدهای همودیالیز به صورت یک چالش باقی‌مانده است. جداسازی (ایزوله کردن) افراد مبتلا به عفونت HCV شامل جداسازی فیزیکال از دیگران با محدودیت انتقال مستقیم و غیرمستقیم وشامل تعدادی از استراتژی‌ها طی دیالیز است. شواهد برای ایزوله کردن افراد مبتلا به عفونت هپاتیت C طی همودیالیز به‌دلیل برخی ناسازگاری‌ها وزن چندانی ندارند (تنک هستند Sparse).

ارزیابی مزایا و مضرات ایزوله‌کردن بیماران مبتلا به HCV در انتقال این ویروس طی همودیالیز.

ما مرکز ثبت تخصصی کلیه و پیوند در کاکرین (Cochrane Kidney and Transplant Specialised Register) را تا 26 نوامبر 2015 جست‌وجو کردیم و این کار را از طریق تماس با متخصص اطلاعات با استفاده از جست‌وجوی واژگان مربوط به این بررسی انجام دادیم. ما همچنین پایگاه اطلاعاتی متون منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS؛ Latin American and Caribbean Health Sciences Literature Database؛ از 1982 تا 2015)، نمایه‌نامه استنادی مقالات کنفرانس‌ها در Web of Science؛(CPCI-S؛ ( Web of Science Conference Proceedings Citation Index-Science)؛ از 1990 تا 2015)، پایگاه اطلاعاتی ProQuest در زمینه تزها و پایان‌نامه‌ها (از 1990 تا 2015) و open Grey (از 1990 تا 2015) را جست‌وجو کردیم.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RTC ؛Randomised Controlled Trials)، شبه‌تصادفی‌سازی و RCT‌های خوشه‌ای را لحاظ کردیم تا مزایا و مضرات بالینی ایزوله‌کردن بیماران را با عفونت HCV طی همودیالیز در انتقال HCV به دیگر بیماران ارزیابی کنیم. ما بروز عفونت HCV کسب‌شده را از طریق دیالیز، مرگ‌ومیر به هر علت و عوارض جانبی همراه با ایزوله‌کردن به‌مثابه پیامدهای اولیه در نظر گرفتیم.

خلاصه تخمین‌های اثر (estimates of effect) با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects) به‌دست آمد. نتایج برای پیامدهای دوتایی به صورت خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) آن‌ها؛ و برای پیامدهای پیوسته به صورت میانگین تفاوت یا میانگین تفاوت استاندارد و 95% فاصله اطمینان (CI) آن‌ها بیان شدند.

فقط یک مطالعه با 12 مرکز (centres) شناسایی شد. 4 مرکز ماشین‌های همودیالیز را برای بیماران با عفونت HCV اختصاص داده بودند (گروه تخصیص داده شده). در 8 مطالعه از همودیالیز‌های غیراختصاصی (همودیالیزها برای بیماران HCV اختصاص داده نشده بود) استفاده شده بود. تعداد کل بیماران لحاظ شده 593 نفر بود. یک مرکز بعد از تصادفی‌سازی کنار گذاشته شد. تولید دنباله‌ای تصادفی (Random sequence generation) توصیف نشده بود و تخصیص پنهان (allocation concealment) انجام نشده بود. شرکت‌کنندگان و پرسنل تحقیق، کور(Blind) نشده بودند و همچنین کورسازی ارزیاب‌های پیامدها نیز گزارش نشده بود. فقط 74.5% بیماران برای 9 ماه پیگیری شدند و 47.3% برای 9 ماه اضافی‌تر نیز پیگیری شدند. نویسندگان فقط یک پیامد را گزارش کرده و تفاوت را در بروز HCV در هر دو گروه سنجیده بودند. نویسندگان، زمان ابتلا به ویروس (exposure time) را برای تعیین میزان تعدیل‌شده seroconversion risk/patient-year لحاظ نکرده بودند. مطالعه گزارش کرده بود که بروز HCV طی همودیالیز در اولین دوره پیگیری ( 9 ماهه) 1.6 درصد در گروه تخصیص داده شده و 4.7 درصد در گروه اختصاص داده نشده بود (تجزیه و تحلیل 446 شرکت کننده از 593 نفر تصادفی‌شده: RR: 0.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.11 تا 1و07). طی پیگیری دوم (18 ماه) بروز 1.3 درصد در گروه اختصاص داده شده و 5.8 درصد در گروه کنترل بود (تجزیه و تحلیل 281 شرکت کننده از 593 نفر تصادفی‌شده: RR: 0.22؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 1.02). بنابراین تفاوتی در تعداد شرکت‌کنندگانی که مبتلا به عفونت HCV شده بودند در مقایسه گروه اختصاص داده شده با مراقبت‌های معمول دیده نشد. در هرحال شواهد، کیفیت خیلی پائینی داشتند و این بدین معنا است که ما اطمینان کمی به تخمین اثرات داریم.

مزایا و مضرات ایزوله‌کردن بیماران مبتلا به عفونت HCV طی همودیالیز در انتقال HCV به دیگر بیماران غیرقطعی بود. شواهد به دست آمده از یک مطالعه تصادفی‌سازی خوشه‌ای با مدت کوتاه و البته با خطر سوگیری (Bias) بالا، تفاوتی در تعداد شرکت‌کنندگان مبتلا شده به HCV در مقایسه همودیالیزهای اختصاص داده شده (همودیالیزهایی که به افراد مبتلا به HCV اختصاص داده شده بود) با همودیالیزهای غیراختصاصی (یعنی همودیالیزها برای استفاده همگان بود) دیده نشد.