درمان شش ماهه برای مبتلایان به سل شکمی

سل شکمی چیست و چرا طول مدت درمان اهمیت دارد؟
سل شکمی نوعی از سل است که دستگاه گوارش، صفاق (پرده حفره شکمی)، غدد لنفاوی شکمی، و به‌طور نادر ارگان‌های توپر شکم (کبد، لوزالمعده و طهال) را درگیر می‌کند. سل شکمی در کودکان و بزرگسالان به بیماری شدیدی می‌انجامد که می‌تواند منجر به عوارضی مثل پارگی روده شود و باعث ازدست دادن جان فرد خواهد شد.
بیشتر دستورالعمل‌های فعلی توصیه می‌کنند مبتلایان به سل شکمی برای شش ماه درمان ضدسلی دریافت کنند، اما برخی از پزشکان به دلیل این‌که نگرانند درمان شش ماهه برای رسیدن به درمان قطعی و پیشگیری از عود این بیماری پس از درمان کافی نباشد، درمان را برای مدت طولانی‌تری ادامه می‌دهند. رژیم‌های درمانی ضدسل طولانی‌تر با مضراتی همراه هستند: ممکن است بیمار ادامه دادن را به درمان سخت و مشکل ببیند؛ بیمارانی که برای مدت بیشتری دارو دریافت می‌کنند بیشتر در معرض عوارض جانبی آن‌ها قرار می‌گیرند؛ و هزینه ای که به فرد و سیستم سلامت وارد می‌شود بیشتر خواهد بود.

شواهد چه چیزی را نشان می‌دهند؟
محققین کاکرین شواهد در دسترس را تا 2 سپتامبر 2016 مورد بررسی قرار دادند. ما سه کارآزمایی با مجموع 328 شرکت‌کننده انتخاب کردیم که رژیم‌های درمانی ضدسلی شش ماهه و نه ماهه را با هم مقایسه کرده بودند؛ دو کارآزمایی در هند و یکی در کره جنوبی انجام شده بود. اکثر کارآزمایی‌ها کیفیت بالایی داشتند، هرچند برای دو کارآزمایی احتمال وجود خطر سوگیری در مورد تشخیص عود بیماری وجود داشت. همه کارآزمایی‌ها شامل بزرگسالان HIV منفی مبتلا به سل شکمی بودند، و یکی از آن‌ها شامل سل صفاقی نیز می‌شد.
نتایج حاکی از آن بود که عود ناشایع است، اما ما در مورد این‌که آیا بین گروه های شش ماهه و نه ماهه در این رابطه تفاوتی وجود دارد یا خیر مطمئن نیستیم، چرا که تعداد شرکت‌کنندگان کم بود (شاهد با کیفیت بسیار پائین). به نظر می‌رسد در دستیابی درمان قطعی، رژیم‌های شش ماهه و نه ماهه با هم مشابه باشند (شواهد با کیفیت متوسط). وقوع مرگ در هر دو گروه ناشایع بود، و تمامی مرگ‌ها در 4 ماه اول دوره درمانی اتفاق افتاده بودند که حاکی از آن است که طول مدت درمان روی خطر مرگ تاثیری ندارد. تعداد اندکی از بیماران پایبندی کمی به درمان داشتند و برخی از شرکت‌کنندگان دچار عوارض جانبی شدند که منجر به قطع یا تغییر درمان آن‌ها شد، و شناسایی تفاوت بین دو گروه از این نظر ممکن نبود.
به نظر می‌رسد از نظر تعداد افرادی که به درمان قطعی دست پیدا می‌کنند، رژیم‌های شش ماهه و نه ماهه مشابه هم عمل می‌کنند. ما هیچ‌گونه مدارکی مبنی بر اینکه ایمنی درمان شش ماهه برای مبتلایان به سل شکمی یا صفاقی کمتر از درمان نه ماهه باشد نیافتیم، اما ما هنوز نمی‌دانیم آیا تفاوتی از لحاظ خطر عود بین این دو رژیم درمانی وجود دارد یا خیر. برای دادن جواب قطعی به این سوال که آیا رژیم 6 ماهه برای پیشگیری از عود به خوبی رژیم 9 ماهه عمل می‌کند یا خیر، و نیز برای به‌دست آوردن اطلاعاتی درمورد درمان سل شکمی در کودکان و مبتلایان به HIV، به مطالعات بیشتری نیاز است.