شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Theresa A Lawrie, Mo'iad Alazzam, John Tidy, Barry W Hancock, Raymond Osborne. First-line chemotherapy in low-risk gestational trophoblastic neoplasia. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-723-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-723-fa.html
پیشینه
این دومین به‌روزرسانی یک مطالعه مروری کاکرین است که اولین بار در سال 2009، شماره 1، منتشر شد. نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری (GTN) کم‌خطر یک بیماری نادر ولی قابل درمان است که از کوریون جنین در دوران بارداری نشات می‌گیرد. بسیاری از زنان با GTN کم‌خطربا تخلیه رحم همراه با یا بدون شیمی‌درمانی تک‌دارویی درمان می‌شوند. با این حال، رژیم‌های شیمی‌درمانی بین مراکز درمانی مختلف در سراسر جهان متفاوت و مزایا و معایب این رژیم‌های مختلف متفاوت نامشخص است.
اهداف
تعیین اثربخشی و ایمنی خط اول شیمی‌درمانی در درمان GTN کم‌خطر.
روش های جستجو
ما پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ Medline و Embase را در سپتامبر 2008، فوریه 2012، و ژانویه 2016 جست‌وجو کردیم. به علاوه، ما کارآزمایی‌های آنلاین ثبت شده را برای پروتکل‌ها و کارآزمایی‌های در حال انجام هم جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
برای مطالعه مروری اصلی، ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT ؛Randomised Controlled Trials)؛ شبه تصادفی‌سازی و غیرتصادفی‌سازی که خط اول شیمی درمانی برای درمان GTN کم‌خطر را مقایسه کرده بودند، در مطالعه مروری گنجاندیم. برای این نسخه به روز شده ، ما فقط RCTها را گنجاندیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور جداگانه مطالعات را برای گنجانده شدن ارزیابی و اطلاعات استخراج شده را به یک فرم استخراج داده‌های از پیش طراحی شده وارد کردند. متاآنالیزها (meta-analysis) با استفاده از مدل تاثیرات تصادفی انجام شد.
نتایج اصلی
ما هفت RCT (667 زن) را در این به‌روزرسانی گنجاندیم. اغلب مطالعات در معرض خطر کم یا متوسط سوگیری (Bias) بودند و تمام آنها متوترکسات را با اکتینومایسین D مقایسه کرده بودند. سه مطالعه تزریق عضلانی هفتگی (IM) متوترکسات را با تزریق دو هفته یک بار پالس وریدی (IV) اکتینومایسین D؛ ( 75 زن) مقایسه کرده بود، یک مطالعه تزریق پنج روز یک بار متوترکسات IM را با پالس IV دو هفته یک بار اکتینومایسین D؛ (75 نفر) مقایسه کرده بود، یک مطالعه تزریق هشت روزه IM متوترکسات - فولینیک اسید (MTX-FA) را با تزریق پنج روزه IV اکتینومایسینD؛ (49 زن) مقایسه کرده و یک مطالعه تزریق هشت روزه IM MTX-FA را با پالس IV دو هفته یک بار اکتینومایسین D مقایسه کرده بود. یک مطالعه هیچ داده‌ای را اعلام نکرده بود.
شواهد با کیفیت متوسط پیشنهاد می‌کند که اکتینومایسین D احتمالا با احتمال بیشتری به درمان اولیه می‌انجامد (خطر نسبی (RR)؛ 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.57 تا 0.75؛ شش کارآزمایی؛ 577 شرکت کننده؛ 26% = I2) و احتمال ناکامی خط اول درمان متوتروکسات احتمالا بیشتر از خط اول درمان با اکتینومایسین D است
(RR: 3.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.81 تا 6.95؛ شش کارآزمایی؛ 577 شرکت کننده؛ 61% = I2؛ کیفیت شواهد متوسط).
شواهد با کیفیت پایین پیشنهاد می‌کند که فرق اندک، یا هیچ فرقی، در مورد تهوع (4 مطالعه؛ 466 زن؛ RR: 0.61؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.29 تا 1.26) یا هیچ یک از عوارض جانبی دیگر گزارش شده وجود ندارد، اگرچه داده‌ها برای نظر قطعی در مورد تمام این پیامدها ناکافی و بسیار متناقض بودند.
شواهد با کیفیت پایین پیشنهاد می‌دهند که به‌طور کلی هیچ تفاوتی وجود نتفاوت اندک یا در مورد عوارض جانبی شدید (SAES) بین گروه‌ها وجود دارد (پنج مطالعه؛ 515 زن؛ RR: 0.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 1.66؛ 60% = I²)؛ با این حال، جهت تاثیرات به نفع متوترکسات بوده و به شواهد بیشتری نیاز است. علاوه بر این، شواهد تجزیه و تحلیل زیرگروه‌ها پیشنهاد می‌دهد که اکتینومایسین D بیشتر از متوترکسات ممکن است با خطر SAES (شواهد کم یقین) در ارتباط باشد. ما هیچ مدرکی در مورد تاثیرات این درمان بر باروری آینده نیافتیم.
شواهد با کیفیت متوسط پیشنهاد می‌کند که اکتینومایسین D احتمالا با احتمال بیشتری به درمان اولیه می‌انجامد (خطر نسبی (RR)؛ 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.57 تا 0.75؛ شش کارآزمایی؛ 577 شرکت کننده؛ 26% = I2) و احتمال ناکامی خط اول درمان متوتروکسات احتمالا بیشتر از خط اول درمان با اکتینومایسین D است
(RR: 3.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.81 تا 6.95؛ شش کارآزمایی؛ 577 شرکت کننده؛ 61% = I2؛ کیفیت شواهد متوسط).
شواهد با کیفیت پایین پیشنهاد می‌کند که فرق اندک، یا هیچ فرقی، در مورد تهوع (4 مطالعه؛ 466 زن؛ RR: 0.61؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.29 تا 1.26) یا هیچ یک از عوارض جانبی دیگر گزارش شده وجود ندارد، اگرچه داده‌ها برای نظر قطعی در مورد تمام این پیامدها ناکافی و بسیار متناقض بودند.
شواهد با کیفیت پایین پیشنهاد می‌دهند که به‌طور کلی هیچ تفاوتی وجود نتفاوت اندک یا در مورد عوارض جانبی شدید (SAES) بین گروه‌ها وجود دارد (پنج مطالعه؛ 515 زن؛ RR: 0.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 1.66؛ 60% = I²)؛ با این حال، جهت تاثیرات به نفع متوترکسات بوده و به شواهد بیشتری نیاز است. علاوه بر این، شواهد تجزیه و تحلیل زیرگروه‌ها پیشنهاد می‌دهد که اکتینومایسین D بیشتر از متوترکسات ممکن است با خطر SAES (شواهد کم یقین) در ارتباط باشد. ما هیچ مدرکی در مورد تاثیرات این درمان بر باروری آینده نیافتیم.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
اکتینومایسین D در مقایسه با رژیم متوترکسات با احتمال بیشتری موجب درمان اولیه در زنان مبتلا به GTN کم‌خطرمی‌شود، و کمتر احتمال دارد منجر به شکست درمان شود. در مورد عوارض ممکن است هیچ تفاوت یا تفاوت اندکی بین رژیم پالس اکتینومایسین D و رژیم متوترکسات وجود داشته باشد. با این حال، اکتینومایسین D ممکن است با خطر بیشتر عوارض جانبی شدید (SAES) نسبت به رژیم متوترکسات در ارتباط باشد. شواهد با کیفیت بالاتر برای درمان GTN کم‌خطر مورد نیاز است و چهار کارآزمایی در حال انجام به احتمال زیاد به پیشرفت قابل توجهی در این زمینه بی‌انجامد. با توجه به تنوع رژیم‌های درمانی، یافته‌های این کارآزمایی‌ها می‌تواند یک متاآنالیز شبکه‌ای را برای نسخه‌های بعدی از این مطالعه مروری برای کمک به زنان و پزشکان در جهت انتخاب بهترین گزینه‌های درمانی برای GTN کم‌خطر تسهیل کند.
خلاصه به زبان ساده
خط اول درمان با داروهای ضدسرطان برای نئوپلازی تروفوبلاستیک کم‌خطر بارداری
موضوع چیست؟
نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری (GTN) یک بیماری نادر اما قابل درمان است که در آن یک تومور بدخیم در رحم پس از یک حاملگی طبیعی یا مولار (که در آن بافت به جای جنین رشد می‌کند) گسترش پیدا می‌کند. زنان با GTN با استفاده از یک سیستم امتیازدهی خاص به GTN کم یا پرخطر تقسیم می‌شوند. تقریبا تمام زنان با GTN کم‌خطربه درمان با شیمی‌درمانی (داروهای ضدسرطان) پس از انجام دیلاتاسیون و کورتاژ (D & C) رحم درمان می‌شوند. متوتروکسات و اکتینومایسین D دو مورد از رایج‌ترین داروهای مورد استفاده برای درمان خط اول GTN کم‌خطرهستند، اگر چه متوترکسات در اروپا و آمریکای شمالی محبوب‌تر است. گاهی اوقات درمان خط اول نمی‌تواند باعث درمان این بیماری شود یا عوارض جانبی باعث می‌شود درمان قطع شود و درمان ثانویه مورد استفاده قرار گیرد. اگر متوترکسات اولین داروی مورد استفاده باشد، اکتینومایسین D معمولا درمان ثانویه است، و بالعکس. ما این مطالعه مروری را انجام دادیم چون مشخص نیست کدام دارو، در صورت وجود، بیشتر احتمال دارد که باعث درمان بیماری کم‌خطردر فاز اول شود. علاوه بر این، معلوم نیست کدام دارو، در صورت وجود، بیشتر باعث عوارض جانبی می‌شود.
مطالعه مروری چگونه انجام شد؟
این یک نسخه به‌روزشده از مطالعه مروری است که برای اولین بار در سال 2009چاپ شد. از زمانی که این مطالعه مروری منتشر شده، ما سه بار منابع را جست‌وجو (2008، 2012 و 2016)، و هفت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کامل شده و چهار کارآزمایی در حال انجام را شناسایی کردیم. کارآزمایی‌های تکمیل شده سه رژیم درمانی مختلف متوترکسات را با دو رژیم مختلف اکتینومایسین D که در دوز دارو و تعداد دوز تجویزی تفاوت داشت، مقایسه کرده بودند. ما این کارآزمایی‌ها را به عنوان در معرض خطر کم تا متوسط سوگیری ارزیابی کردیم. ما هر جا که ممکن بود استخراج و تجمیع داده‌ها را انجام دادیم، گروه‌بندی مطالعات را با توجه به مقایسه در مطالعات انجام دادیم.
ما چه یافتیم؟
به طور کلی، و برای هر رژیم درمانی مقایسه شده، شواهد بررسی نشان می‌دهد که اکتینومایسین D در مقایسه با متوترکسات احتمالا بیشتر باعث رسیدن به درمان در مرحله اول می‌شود، و کمتر احتمال شکست دارد. عوارض جانبی گزارش شده با هر دو درمان نسبتا خفیف و شایع‌ترین عوارض جانبی تجربه شده در میان زنان در مطالعات تهوع، خستگی و کم‌خونی بود. با این حال، شواهد در مورد عوارض جانبی و عوارض جانبی جدی نامشخص است. شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که عوارض جانبی شدید ممکن است با اکتینومایسین D به خصوص با رژیم پنج روزه، بیشتر رایج باشد.
نتیجه‌گیری
اکتینومایسین D که احتمالا درمان موثرتری از متوترکسات است اما شواهد در مورد عوارض جانبی و عوارض جانبی شدید نامشخص است و شواهد بیشتری مورد نیاز است. شواهد بیشتر همین‌طور در مورد اثرات این درمان بر باروری آینده مورد نیاز است. چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و بالینی که متوترکسات و اکتینومایسین D را مقایسه می‌کند در حال حاضر در جریان است و این موضوع نقش مهمی در این زمینه خواهد داشت.
نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری (GTN) یک بیماری نادر اما قابل درمان است که در آن یک تومور بدخیم در رحم پس از یک حاملگی طبیعی یا مولار (که در آن بافت به جای جنین رشد می‌کند) گسترش پیدا می‌کند. زنان با GTN با استفاده از یک سیستم امتیازدهی خاص به GTN کم یا پرخطر تقسیم می‌شوند. تقریبا تمام زنان با GTN کم‌خطربه درمان با شیمی‌درمانی (داروهای ضدسرطان) پس از انجام دیلاتاسیون و کورتاژ (D & C) رحم درمان می‌شوند. متوتروکسات و اکتینومایسین D دو مورد از رایج‌ترین داروهای مورد استفاده برای درمان خط اول GTN کم‌خطرهستند، اگر چه متوترکسات در اروپا و آمریکای شمالی محبوب‌تر است. گاهی اوقات درمان خط اول نمی‌تواند باعث درمان این بیماری شود یا عوارض جانبی باعث می‌شود درمان قطع شود و درمان ثانویه مورد استفاده قرار گیرد. اگر متوترکسات اولین داروی مورد استفاده باشد، اکتینومایسین D معمولا درمان ثانویه است، و بالعکس. ما این مطالعه مروری را انجام دادیم چون مشخص نیست کدام دارو، در صورت وجود، بیشتر احتمال دارد که باعث درمان بیماری کم‌خطردر فاز اول شود. علاوه بر این، معلوم نیست کدام دارو، در صورت وجود، بیشتر باعث عوارض جانبی می‌شود.
مطالعه مروری چگونه انجام شد؟
این یک نسخه به‌روزشده از مطالعه مروری است که برای اولین بار در سال 2009چاپ شد. از زمانی که این مطالعه مروری منتشر شده، ما سه بار منابع را جست‌وجو (2008، 2012 و 2016)، و هفت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کامل شده و چهار کارآزمایی در حال انجام را شناسایی کردیم. کارآزمایی‌های تکمیل شده سه رژیم درمانی مختلف متوترکسات را با دو رژیم مختلف اکتینومایسین D که در دوز دارو و تعداد دوز تجویزی تفاوت داشت، مقایسه کرده بودند. ما این کارآزمایی‌ها را به عنوان در معرض خطر کم تا متوسط سوگیری ارزیابی کردیم. ما هر جا که ممکن بود استخراج و تجمیع داده‌ها را انجام دادیم، گروه‌بندی مطالعات را با توجه به مقایسه در مطالعات انجام دادیم.
ما چه یافتیم؟
به طور کلی، و برای هر رژیم درمانی مقایسه شده، شواهد بررسی نشان می‌دهد که اکتینومایسین D در مقایسه با متوترکسات احتمالا بیشتر باعث رسیدن به درمان در مرحله اول می‌شود، و کمتر احتمال شکست دارد. عوارض جانبی گزارش شده با هر دو درمان نسبتا خفیف و شایع‌ترین عوارض جانبی تجربه شده در میان زنان در مطالعات تهوع، خستگی و کم‌خونی بود. با این حال، شواهد در مورد عوارض جانبی و عوارض جانبی جدی نامشخص است. شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که عوارض جانبی شدید ممکن است با اکتینومایسین D به خصوص با رژیم پنج روزه، بیشتر رایج باشد.
نتیجه‌گیری
اکتینومایسین D که احتمالا درمان موثرتری از متوترکسات است اما شواهد در مورد عوارض جانبی و عوارض جانبی شدید نامشخص است و شواهد بیشتری مورد نیاز است. شواهد بیشتر همین‌طور در مورد اثرات این درمان بر باروری آینده مورد نیاز است. چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و بالینی که متوترکسات و اکتینومایسین D را مقایسه می‌کند در حال حاضر در جریان است و این موضوع نقش مهمی در این زمینه خواهد داشت.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Gynaecological, Neuro-oncology and Orphan Cancer Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/10/28 | انتشار: 1395/3/20
