پیشینه
لنفومها سومین بدخیمی شایع در کودکان هستند. نرخ درمان بالا است اما به یک سطحی ثابتی (plateau) رسیده است. بنابراین، بهتر است روشهای درمانی جدید توسعه پیدا کنند. آنتیبادی درمانی یک گزینه درمانی جدید موفق در لنفوم بزرگسالان است. با وجود این، هیچیک از آنتیبادیهای درمانی در دسترس برای بزرگسالان مبتلا به سرطان، به جهت درمان لنفوم کودکان تأیید نشدهاند.
اهداف
ارزیابی اثر آنتیبادی درمانی در لنفوم کودکان از نظر «بقاء»، «میزان پاسخ به درمان و عود»، در مقایسه با روشهای درمانیی که در آنها از آنتیبادی جهت درمان استفاده نمیشود. ارزیابی «کیفیت زندگی» و «بروز عوارض جانبی ایجاد شده» به دنبال آنتیبادی درمانی در کودکان در مقایسه با روشهای درمانیای که در آنها از آنتیبادی جهت درمان استفاده نمیشود.
روش های جستجو
ما در پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 10، 2014)، MEDLINE in PubMed (از 1945 تا اکتبر 2014)، EMBASE در EMBASE.com (از 1980 تا اکتبر 2014) و فهرست منابع مقالات مرتبط به جستوجو پرداختیم. به علاوه، ما در میان مجموعه خلاصه مقالات کنفرانسهای SIOP، ASCO و ASH برای یافتن مقالات منتشر شده بین سالهای 2013-2009، و درگاه ICTRP سازمان جهانی بهداشت (WHO) و آدرس ClinicalTrials.gov برای یافتن کارآزماییهای در دست اجرا به جستوجو پرداختیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده و کارآزماییهای بالینی کنترل شده که به مقایسه شیوههای درمانی معمول با آنتیبادی درمانی در کودکان مبتلا به لنفوم پرداختهاند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده به صورت مستقل از هم مطالعات را انتخاب کردند.
نتایج اصلی
ما هیج مطالعهای را که با معیارهای انتخاب مطالعه مروری منطبق باشند، نیافتیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
تا این لحظه، با در نظر گرفتن اقدامات بالینی، هیچ نتیجهگیری مبتنی بر شواهدی امکانپذیر نیست. فازهای I و II مطالعات نشان دادند که استفاده از آنتیبادی در درمان کودکان مبتلا به لنفوم اثر مثبتی دارد. برای ارزیابی و اجرای آنتیبادی درمانی برای لنفوم کودکان به تحقیقات بیشتری نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
آنتیبادی درمانی برای لنفوم در کودکان
سوال مطالعه مروری
هدف از اجرای این مطالعه مروری ارزیابی اثر درمان لنفوم در کودکان با استفاده از شیوه آنتیبادی درمانی از نظر «بقاء»، «میزان عود» و «پاسخ به درمان»، در مقایسه با شیوههای درمانیای است که در آنها از آنتیبادی برای درمان استفاده نمیشود. به علاوه، این مطالعه مروری با هدف ارزیابی اثرات آنتیبادی درمانی بر «کیفیت زندگی» و «بروز عوارض جانبی» صورت پذیرفته است.
پیشینه
لنفومها سومین سرطان در میان شایعترین سرطانها در کودکان هستند. این سرطان، سرطان سیستم لنفاوی است که جزئی از سیستم ایمنی بدن میباشد و از بدن در مقابل عفونت حمایت میکند. این نوع سرطان اغلب به صورت تودههایی بدون درد، به همراه علائم و نشانههای ناشی از تراکم موضعی و همچنین سایر علائم و نشانهها مانند تب و کاهش وزن ظاهر میشود. نرخ درمان بالا است، اما در طول سالهای اخیر سطحی از ثبات و رکود در میزان درمان بیشتر از 80% موارد ایجاد شده است.
به علاوه، میزان درمان برای بیماری عودکننده به طور چشمگیری پایینتر است. اثرات بلندمدت شیمیدرمانی (مواد شیمیاییای که برای درمان سرطان استفاده میشوند) از جدیترین عوامل نگرانکننده هستند. بنابراین، درمانهای جدید باید توسعه پیدا کنند. آنتیبادیها توسط بدن ما برای کمک به مقابله با عفونت تولید میشوند. درمان با آنتیبادیها (آنتیبادی درمانی) یک گزینه درمانی جدید موفق در بزرگسالان مبتلا به لنفوم است. با وجود این، هیچ یک از آنتیبادیهای درمانی در دسترس برای بزرگسالان مبتلا به سرطان به جهت درمان لنفوم کودکان تأیید نشدهاند. آنتیبادیهای مونوکلونال (monoclonal) پروتئینهایی هستند که پروتئینهای خاصی را روی سطح سلولهای بدن ما تشخیص میدهند. این اتصال میتواند به عنوان یک شیوه درمانی برای سرطان استفاده شود. اتصال آنتیبادی میتواند منجر به مرگ مستقیم سلول، یا نشاندار کردن سلولهایی شود که باید توسط دستگاه ایمنی بدن ما پاکسازی شوند.
تاریخ جستوجو
8 اکتبر 2014
ویژگیهای مطالعه
ما تنها مطالعاتی را وارد این مطالعه مروری کردیم که به مقایسه استفاده از آنتیبادی درمانی با شیوه درمان استاندارد در کودکان متعلق به گروههای همسال پرداخته بودند.
منابع تأمین مالی مطالعه
ما هیچ مطالعهای را وارد مطالعه مروری خود نکردیم.
نتایج اصلی
ما هیچ مطالعهای را نیافتیم. نویسندگان 27 نشریهای را که به تحقیق و بررسی درباره ایمنی و قابلیت تحمل/پذیرش دو روش آنتیبادی درمانی، ریتوکسیماب (rituximab) و برنتوکسیماب ودوتین (brentuximab vedotin)، در کودکان مبتلا به انواع لنفوم پرداخته بودند، تحلیل کردند. این کارآزماییها نشان دادند که آنتیبادی درمانی برای استفاده در کودکان ایمن بوده و به خوبی قابلتحمل و پذیرش است. به علاوه، به نظر میرسد که این روشها اثر مثبتی بر میزان بقاء داشته باشند. برای بررسی بیشتر اثرات، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (مطالعات بالینیای که در آنها افراد به صورت تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمانی قرار میگیرند) باید انجام شوند.
استفاده از آمار
هیچ تحلیلی نکردیم.
کیفیت شواهد
هیچ مطالعهای نیافتیم.