اثر آمادگی روانی بر درد، بهبود رفتاری، احساس منفی و مدت بستری بعد از جراحی

پیشینه
چیزی که افراد قبل از جراحی به آن فکر می‌کنند و احساس می‌کنند، می‌تواند آنچه را که بعد عمل احساس می‌کنند، تحت تاثیر قرار دهد. برای مثال، پژوهش‌ها نشان می‌دهد افرادی که قبل از عمل احساس پرخاشگری دارند، بعد از عمل درد بیشتری را تحمل می‌کنند. یک مطالعه مروری در سال 1993، اثر آمادگی روانی را بر نتایج بعد از جراحی بررسی کرد. اصطلاح «آمادگی روانی» شامل مجموعه‌ای از روش‌ها است که به تغییر افکار افراد و چگونگی احساس آن‌ها و آنچه که انجام ‌می‌دهند، کمک می‌کند. این مطالعه مروری در سال 1993 نشان داد که روش‌های آمادگی روانی درد بعد از جراحی را کم می‌کند، بهبود رفتاری (برگشت سریع بیماران به فعالیت) را بهبود می‌بخشد و مدت بستری در بیمارستان و احساس منفی (مثلا احساس عصبانیت یا افسردگی) را کاهش می‌دهد. تصمیم گرفتیم که با استفاده از روش‌شناسی کاکرین، مطالعه مروری به‌روزرسانی برای فهمیدن اثرات کمک‌کننده (یا مضر) آمادگی روانی برای افرادی که جراحی می‌شوند و فهمیدن اینکه کدام نتایج (درد بعد از جراحی، بهبود رفتاری، احساس منفی یا مدت بستری) بهبود می‌یابند، انجام دهیم.

ویژگی‌های مطالعه
مطالعاتی را گردآوردیم که شامل بزرگسالانی می‌شد که تحت بی‌هوشی عمومی، تحت جراحی از پیش برنامه‌ریزی‌شده قرار می‌گرفتند. 7 روش آمادگی روانی را بررسی کردیم: اطلاعات عمل (اطلاعاتی درباره فرایندی که اتفاق می‌افتد، زمان و چگونگی آن)، اطلاعات احساسی (نوع تجربه‌ای که احساس می‌شود و دیگر احساستی که بیمار ممکن است داشته باشد مثل مزه و بو)، آموزش رفتاری (روش‌هایی که کمک به تغییر افکار افراد می‌کند)، روش‌های استراحت، هیپنوتیزم، و مداخلات متمرکز بر احساس (روش‌هایی که به مدیریت احساسات بیماران کمک می‌کند). در مطالعاتی که در این مطالعه مروری گردآوری شده‌است، آمادگی روانی باید قبل از جراحی صورت گیرد. مطالعاتی را گردآوردیم که اثر آمادگی روانی را بر درد، بهبود رفتاری، مدت بستری و اثرات منفی بعد از جراحی (به مدت 1 ماه) بررسی کردند. مطالعاتی که در این مطالعه مروری گردآوری شد، تا تاریخ 4 می 2014 به‌روزرسانی شده بودند. جست‌وجو را در تاریخ 7 جولای 2015 به‌روز کرده و 38 مطالعه‌ای را که در این آخرین جست‌وجو پیدا کردیم وقتی مطالعه مروری به‌روزرسانی شود، باهم ترکیب خواهیم کرد. برای این مطالعه مروری 105 مطالعه از 115 مقاله با 10302 شرکت‌کننده گردآوری کردیم. 61 مطالعه نتایج درد، 14 مطالعه نتایج بهبود رفتاری، 58 مطالعه مدت بستری و 49 مطالعه احساس منفی را بررسی کردند. طبق پروتکل مطالعه مروری، جزئیات منابع سرمایه‌گذاری را ثبت نکردیم.

نتایج اصلی
در این مطالعه مروری 105 مطالعه را که از 115 مقاله گزارش شده‌بود، گردآوری کردیم. در مجموع 10302 شرکت‌کننده در این مطالعات تصادفی‌سازی شدند. یافته‌های عددی حاصل از این مطالعات را برای درد، مدت بستری و احساس منفی باهم ترکیب کردیم. دریافتیم که آمادگی روانی قبل از جراحی به نظر می‌آید که درد و احساس منفی بعد از عمل را کاهش می‌دهد و مدت بستری در بیمارستان را حدود نصف روز کم می‌کند، اما کیفیت شواهد پائین بود. همچنین، این مطالعات از روش‌های آمادگی روانی مختلفی استفاده کردند (اغلب در ترکیب‌های مختلف) بنابراین مشخص کردن اینکه کدام روش بهتر است، ممکن نبود. به دلیل اینکه مطالعات محدودی، جزئیات مناسبی فراهم کردند و اینکه از روش‌های مختلفی برای بررسی سرعت برگشت بیماران استفاده کردند، نتوانستیم یافته‌های عددی را برای بهبود رفتاری به لحاظ آماری باهم ترکیب کنیم. در مطالعه مروری این مطالعات، دریافتیم که آمادگی روانی، به خصوص آموزش رفتاری، می‌تواند بهبود رفتاری را بهبود بخشد. اما، کیفیت این شواهد بسیار پائین بود. در این مطالعه مروری اثر آمادگی روانی بر درد، بهبود رفتاری، مدت بستری و احساس منفی را بررسی کردیم و هیچ شواهدی از ضرر آمادگی روانی بر این نتایج پیدا نکردیم. اما، به دلیل اینکه دیگر نتایج را بررسی نکرده‌ایم، ممکن است ضررهای بالقوه دیگری را شناسایی نکرده‌ باشیم.

کیفیت شواهد
بسیاری از مطالعات ضعیف گزارش شده‌اند، از این‌رو، نمی‌توانیم از اعتبار این یافته‌ها مطمئن باشیم. به این دلیل و به دلیل تنوع زیاد در روش‌های روانی، انواع جراحی و روش‌های استفاده شده، کیفیت شواهد را برای نتایج درد، احساس منفی و مدت بستری «پائین» در نظر گرفتیم؛ همچنین نمی‌توانیم با قطعیت بگوییم که این روش‌ها به ریکاوی بیمار از جراحی کمک می‌کند. برای بهبود رفتاری، به دلیل مشکلات اندازه‌گیری و گزارش نتایج، کیفیت شواهد را «خیلی پائین» در نظر گرفتیم.