زخم پا یک مشکل عمده در افراد مبتلا به دیابت بوده و علت اصلی بستری شدن در بیمارستان و قطع عضو را تشکیل می‌دهد. پیوندهای پوست و جایگزین‌های بافت می‌توانند برای بازسازی نقص‌های پوستی در افراد مبتلا به زخم‌های پای دیابتی، علاوه بر فراهم کردن مراقبت استاندارد برای آن‌ها، مورد استفاده قرار گیرند. جایگزین‌های پوست می‌توانند شامل پوست به دست آمده از طریق مهندسی پزشکی یا مصنوعی، اتوگرافت autografts (گرفته شده از بیمار)، آلوگرافت allografts (گرفته شده از فرد دیگر) یا زنوگرافت xenografts (گرفته شده از حیوانات) باشد.

تعیین مزایا و مضرات پیوند پوست و جایگزین بافت برای درمان زخم‌های پا در افراد مبتلا به دیابت.

در ماه آپریل 2015 ما منابع زیر را جست‌وجو کردیم: ثبت تخصصی زخم‌ها در کاکرین (Cochrane Wounds Specialised Register)، پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ (کتابخانه کاکرین؛ The Cochrane Library)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE (In-Process & Other Non-Indexed Citations)؛ OVID EMBASE و EBSCO CINAHL. ما همچنین ثبت کارآزمایی‌های بالینی را برای شناسایی مطالعات در حال انجام جست‌وجو کردیم. ما محدودیتی از نظر زبان، تاریخ انتشار یا تنظیم مطالعه به کار نبردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) درباره پیوندهای پوست یا جایگزین‌های بافت برای درمان زخم‌های پا در افراد مبتلا به دیابت.

دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور جداگانه داده‌ها را استخراج و کیفیت مطالعات انتخاب شده را ارزیابی کردند.

ما هفده مطالعه را با مجموع 1655 شرکت‌کننده به صورت تصادفی در این مطالعه مروری انتخاب کردیم. خطر سوگیری (Bias) در میان مطالعات متغیر بود. کورسازی کردن (Blinding) شرکت‌کنندگان، کارکنان و ارزیابی پیامد در بسیاری از کارآزمایی‌ها به دلیل تفاوت‌های آشکار میان درمان‌ها امکان‌پذیر نبود. ممکن است فقدان کورسازی فرد ارزیاب پیامد، زمانی که التیام زخم ارزیابی می‌شود، باعث به وجود آمدن سوگیری تشخیص شده باشد. با این حال، جلوگیری از سوگیری تشخیص احتمالی، با توجه به ماهیت محصولات جایگزین پوست که ما ارزیابی کردیم و این واقعیت که آن‌ها به راحتی قابل تشخیص هستند، دشوار است.
به‌طور خیره‌کننده‌ای، تقریبا تمام مطالعات (15/17) مشارکت صنعت را گزارش کردند؛ حداقل یکی از نویسندگان به یک سازمان تجاری مرتبط بود یا مطالعه توسط یک سازمان تجاری حمایت مالی شده بود. علاوه بر این، نمودار قیفی (funnel plot) برای ارزیابی خطر سوگیری، نامتقارن به نظر می‌رسید که نشان می‌دهد که مطالعات کوچک با نتایج «منفی» با احتمال کمتری منتشر می‌شوند.
سیزده مطالعه از مطالعاتی که در این مطالعه مروری انتخاب شدند، پیوند پوست یا جایگزین بافت را با مراقبت استاندارد مقایسه کردند. چهار مطالعه، دو پیوند یا جایگزین بافت را با یکدیگر مقایسه کردند. هنگامی که ما نتایج حاصل از تمام مطالعات مجزا را با یکدیگر ترکیب کردیم، پیوندهای پوست و محصولات جایگزین بافت، که در کارآزمایی‌ها استفاده شده بود، میزان التیام زخم‌های پا را در بیماران مبتلا به دیابت در مقایسه با مراقبت استاندارد افزایش داد (خطر نسبی (RR): 1.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.30 تا 1.85؛ شواهد با کیفیت پائین). با این حال، قدرت تاثیر، بسته به محصول خاصی که مورد استفاده قرار گرفت، متغیر بود (به عنوان مثال: EpiFix؛ RR: 11.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.69 تا 72.82 و OrCel؛ RR: 1.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 5.05). بر اساس چهار مطالعه انتخاب شده که به طور مستقیم دو محصول را مقایسه کردند، هیچ نوع خاصی از پیوند پوست یا جایگزین بافت نسبت به نوع دیگر پیوند پوست یا جایگزین بافت، اثر بالاتری در التیام زخم نشان نداد.
شانزده مطالعه از مطالعات انتخاب شده عوارض جانبی را به شیوه‌های مختلف گزارش کردند. هیچ مطالعه‌ای تفاوت معنی‌داری از نظر آماری در بروز عوارض جانبی بین مداخله و گروه کنترل گزارش نکرد.
در کل، فقط دو مطالعه از مطالعات انتخاب شده شیوع قطع عضو پائین‌تری را گزارش کردند. زمانی که ما نتایج این دو مطالعه را ترکیب کردیم، در گروه آزمایشی در مقایسه با گروه مراقبت استاندارد قطع عضو کمتری را مشاهده کردیم، اگر چه کاهش خطر مطلق (absolute risk) قطع عضو، کم بود: (RR: 0.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.23 تا 0.81؛ خطر تفاوت (RD): 0.06-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.10- تا 0.01-؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

بر اساس مطالعاتی که در این مطالعه مروری انتخاب شدند، اثر کلی درمانی پیوندهای پوست و جایگزین‌های بافت مورد استفاده علاوه بر مراقبت استاندارد، افزایش میزان التیام زخم‌های پا و قطع عضو کمتری را در افراد مبتلا به دیابت در مقایسه با درمان استاندارد به تنهایی نشان داد. با این حال، اطلاعات موجود ما برای نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی انواع مختلف پیوند پوست یا درمان‌های جایگزین بافت ناکافی بود. علاوه بر این، شواهدی درباره اثربخشی بلندمدت وجود ندارد و مقرون به صرفه بودن آن نامشخص است.