شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Joanne Guay, Sandra Kopp. Epidural pain relief versus systemic opioid-based pain relief for abdominal aortic surgery. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-470-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-470-fa.html
پیشینه
استفاده از روش تسکین درد اپیدورال در مقایسه با داروهای سیستمیک با پایه مواد مخدر، درد را بیشتر تسکین می‌دهد، اما تأثیر آن بر نرخ مرگ‌و‌میر و موربیدیتی نامشخص است. این مطالعه مروری ابتدا در سال 2006 انتشار یافت و سپس در سال 2012 و دوباره در سال 2016 به‌روزرسانی شد.
اهداف
ارزیابی فواید و مضرات تسکین درد به روش اپیدورال بعد از عمل در مقایسه با روش تسکین درد سیستمیک مبتنی بر مواد مخدر بعد از جراحی برای بزرگسالان که تحت عمل جراحی الکتیو آئورت شکمی قرار گرفته‌اند.
روش های جستجو
در این مطالعه مروری به‌روز شده، ما پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE؛ EMBASE و پنج مرکز ثبت کارآزمایی را در نوامبر سال 2014 جست‌وجو کردیم و افزون بر آن، به بررسی منابع برای شناسایی مطالعات بیشتر پرداختیم.
معیارهای انتخاب
ما همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را بررسی کردیم که در آن‌ها به مقایسه تسکین درد اپیدورال پس از جراحی و تسکین درد سیستمیک مبتنی بر دارو برای بزرگسالان بعد از عمل جراحی باز آئورت شکمی انتخابی پرداخته شده بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده به طور مستقل کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی و به استخراج داده‌ها پرداختند. هر زمان که لازم بود برای کسب اطلاعات و داده‌های بیشتر با نویسندگان این مطالعه تماس گرفتیم. سطح شواهد را با توجه به مقیاس‌های ارائه شده به وسیله رویکرد GRADE ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
در این مطالعه مروری به‌روز شده، ما 15 کارآزمایی بالینی را که بین سال‌های 1987 تا 2009 با حضور 1498 شرکت‌کننده انجام شده بودند، در نظر گرفتیم. میانگین سنی شرکت‌کنندگان بین 60.5 و 71.3 سال بود. درصد زنان حاضر در این مطالعات بین صفر تا 28.1٪ متفاوت بود. افزودن یک اپیدورال به بیهوشی عمومی برای افراد تحت عمل ترمیم آئورت شکمی موجب کاهش این موارد شده بود: انفارکتوس میوکارد (خطر نسبی (RR): 0.54؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.97)؛ 0% = I2؛ تعداد مورد نیاز برای رسیدن به یک پیامد مفید دیگر (NNTB): 28؛ (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 19 تا 1423)، نمرات مقیاس آنالوگ دیداری یا گفتاری (VAS) تا سه روز پس از عمل جراحی (میانگین تفاوت (MD): 1.78 - ؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 2.32 - تا 1.25 -)؛ 0% = I2 برای نمراتVAS در خصوص تحرک در روز بعد از عمل)، زمان خارج کردن لوله تراشه (میانگین تفاوت استاندارد (SMD): 0.42 - ؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 - تا 0.15 - )؛ 83% = I2؛ معادل متوسط کاهش 36 ساعت)، نارسایی تنفسی بعد از عمل (RR: 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.56 تا 0.85)؛ 0% = I2؛ NNTB: 8؛ (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 6 تا 16))، خونریزی دستگاه گوارش (نسبت شانس (OR): 0.20؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 0.06 تا 0.65)؛ 0% = I2؛ NNTB: 32؛ (95% فاصله اطمینان (CI)؛ 27 تا 74)) و مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه (SMD: 0.23 - ؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 0.41 - تا 0.06 - )؛ 0% = I2؛ معادل متوسط کاهش شش ساعت). ما کاهشی را در میزان مرگ‌و‌میر تا 30 روز مشاهده نکردیم (RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 1.86)؛ 0% = I2). شواهد برای مرگ‌و‌میر و زمان قبل از خارج کردن لوله تراشه در سطح پائین، برای انفارکتوس میوکارد، نارسایی تنفسی و مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه در سطح متوسط و برای خونریزی دستگاه گوارش و نمرات VAS در سطح بالا بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
استفاده از تسکین درد به روش اپیدورال در مقایسه با داروهای سیستمیک با پایه مواد مخدر موجب مدیریت بهتر درد، کاهش انفارکتوس میوکارد، کاهش زمان خارج کردن لوله تراشه، کاهش نارسایی تنفسی بعد از عمل، کاهش خونریزی دستگاه گوارش و کاهش مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه شد. در خصوص میزان مرگ‌و‌میر، ما تفاوتی را در 30 روز مشاهده نکردیم.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از تسکین درد به روش اپیدورال در مقایسه با داروهای سیستمیک با پایه مواد مخدر برای افراد تحت عمل جراحی باز آئورت شکمی.
پیشینه
در عمل جراحی باز آئورت شکمی (در مسیر شریان اصلی به پاها) باید درد پس از عمل تهاجمی را مدیریت کرد. شایع‌ترین روش برای مدیریت درد استفاده از تسکین درد اپیدورال است. این روش شامل تزریق داروهای ضد درد است که از طریق یک کاتتر (لوله باریک) در فضای اپیدورال (بیرونی‌ترین بخش فضای نخاعی) قرار داده می‌شود. جایگزین این روش، استفاده از مواد مخدر سیستمیک (داروهایی شبیه مورفین که با تزریق وارد جریان خون می‌شوند) است.
اهداف
در این مطالعه مروری، تأثیرات دو روش تسکین درد و خطرات مربوط به عوارض بعد از عمل و مرگ‌و‌میر بعد از عمل جراحی باز آئورت شکمی مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه مروری ابتدا در سال 2006 انتشار یافت و در سال 2012 و سپس در سال 2015 به‌روزرسانی شد.
روش‌ها
ما پایگاه‌های اطلاعاتی علمی مربوط به کارآزمایی‌های بالینی را جست‌وجوکردیم که در آن‌ها به مقایسه تأثیر تسکین درد اپیدورال با مواد مخدر سیستمیک در بزرگسالان پرداخته شده بود. دو نویسنده به طور مستقل کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی کردند و به گردآوری داده‌ها پرداختند.
نتایج اصلی
در این مطالعه مروری به‌روزشده ما 15 کارآزمایی را که بین سال‌های 1987 تا 2009 با حضور 1498 شرکت‌کننده صورت گرفته و منتشر شده بود، در نظر گرفتیم. شواهد موجود تا نوامبر سال 2014 به‌روز هستند. این کارآزمایی‌ها به این ترتیب تحت حمایت مالی قرار گرفتند: از سوی یک سازمان خیریه (یک مطالعه)، یک سازمان دولتی (چهار مطالعه) و صنعت داروسازی (یک مطالعه). منبع تأمین بودجه برای تعداد 9 مطالعه نامعلوم بوده است. ما دریافتیم که تسکین درد به روش اپیدورال موجب کاهش این موارد شده است: حملات قلبی، مدت‌زمان لولهگذاری داخل تراشه پس از عمل (کارگذاری و اتصال مستقیم یک لوله تنفسی انعطاف‌پذیر به نای)، خطر ابتلا به نارسایی تنفسی بعد از عمل (لزوم کارگذاری یک دستگاه برای کمک به تنفس بعد از عمل)، خونریزی دستگاه گوارش، درد پس از عمل و مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه (معادل شش ساعت). در خصوص وقوع مرگ پس از عمل جراحی، ما تفاوتی را در میزان مرگ‌و‌میر (در بیمارستان یا تا 30 روز) نیافتیم. کیفیت شواهد برای مقوله مرگ‌و‌میر و زمان قبل از خارج کردن لوله تراشه در سطح پائین بود؛ این امر بدان معنا است که به احتمال بسیار انجام تحقیقات بیشتر تأثیر در خور توجهی را بر میزان اعتماد ما به برآورد اثر و احتمالا تغییر برآورد بر جای می‌گذارد. کیفیت شواهد در خصوص حملات قلبی، نارسایی تنفسی و مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه در حد متوسط بود، به این معنا که انجام تحقیقات بیشتر به احتمال زیاد تأثیر مهمی بر اعتماد ما به برآورد اثر بر جای خواهد گذاشت و ممکن است برآورد ما را تغییر دهد. کیفیت شواهد درباره خونریزی دستگاه گوارش و نمرات مربوط به درد در سطح بالا بود، به این معنا که بسیار بعید است انجام تحقیقات بیشتر بتواند اعتماد ما را به برآورد اثر تغییر دهد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
استفاده از تسکین درد به روش اپیدورال، بهتر از استفاده از داروهای مخدر سیستمیک می‌تواند درد را مدیریت کند. این روش به شکلی چشم‌گیر از شمار افرادی که از آسیب قلبی رنج می‌برند، مدت‌زمان بازگشت به تنفس بدون کمک دستگاه‌های تنفسی، خونریزی دستگاه گوارش و مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه می‌کاهد. ما تفاوتی را در میزان مرگ‌و‌میر در 30 روز مشاهده نکردیم.
در عمل جراحی باز آئورت شکمی (در مسیر شریان اصلی به پاها) باید درد پس از عمل تهاجمی را مدیریت کرد. شایع‌ترین روش برای مدیریت درد استفاده از تسکین درد اپیدورال است. این روش شامل تزریق داروهای ضد درد است که از طریق یک کاتتر (لوله باریک) در فضای اپیدورال (بیرونی‌ترین بخش فضای نخاعی) قرار داده می‌شود. جایگزین این روش، استفاده از مواد مخدر سیستمیک (داروهایی شبیه مورفین که با تزریق وارد جریان خون می‌شوند) است.
اهداف
در این مطالعه مروری، تأثیرات دو روش تسکین درد و خطرات مربوط به عوارض بعد از عمل و مرگ‌و‌میر بعد از عمل جراحی باز آئورت شکمی مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه مروری ابتدا در سال 2006 انتشار یافت و در سال 2012 و سپس در سال 2015 به‌روزرسانی شد.
روش‌ها
ما پایگاه‌های اطلاعاتی علمی مربوط به کارآزمایی‌های بالینی را جست‌وجوکردیم که در آن‌ها به مقایسه تأثیر تسکین درد اپیدورال با مواد مخدر سیستمیک در بزرگسالان پرداخته شده بود. دو نویسنده به طور مستقل کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی کردند و به گردآوری داده‌ها پرداختند.
نتایج اصلی
در این مطالعه مروری به‌روزشده ما 15 کارآزمایی را که بین سال‌های 1987 تا 2009 با حضور 1498 شرکت‌کننده صورت گرفته و منتشر شده بود، در نظر گرفتیم. شواهد موجود تا نوامبر سال 2014 به‌روز هستند. این کارآزمایی‌ها به این ترتیب تحت حمایت مالی قرار گرفتند: از سوی یک سازمان خیریه (یک مطالعه)، یک سازمان دولتی (چهار مطالعه) و صنعت داروسازی (یک مطالعه). منبع تأمین بودجه برای تعداد 9 مطالعه نامعلوم بوده است. ما دریافتیم که تسکین درد به روش اپیدورال موجب کاهش این موارد شده است: حملات قلبی، مدت‌زمان لولهگذاری داخل تراشه پس از عمل (کارگذاری و اتصال مستقیم یک لوله تنفسی انعطاف‌پذیر به نای)، خطر ابتلا به نارسایی تنفسی بعد از عمل (لزوم کارگذاری یک دستگاه برای کمک به تنفس بعد از عمل)، خونریزی دستگاه گوارش، درد پس از عمل و مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه (معادل شش ساعت). در خصوص وقوع مرگ پس از عمل جراحی، ما تفاوتی را در میزان مرگ‌و‌میر (در بیمارستان یا تا 30 روز) نیافتیم. کیفیت شواهد برای مقوله مرگ‌و‌میر و زمان قبل از خارج کردن لوله تراشه در سطح پائین بود؛ این امر بدان معنا است که به احتمال بسیار انجام تحقیقات بیشتر تأثیر در خور توجهی را بر میزان اعتماد ما به برآورد اثر و احتمالا تغییر برآورد بر جای می‌گذارد. کیفیت شواهد در خصوص حملات قلبی، نارسایی تنفسی و مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه در حد متوسط بود، به این معنا که انجام تحقیقات بیشتر به احتمال زیاد تأثیر مهمی بر اعتماد ما به برآورد اثر بر جای خواهد گذاشت و ممکن است برآورد ما را تغییر دهد. کیفیت شواهد درباره خونریزی دستگاه گوارش و نمرات مربوط به درد در سطح بالا بود، به این معنا که بسیار بعید است انجام تحقیقات بیشتر بتواند اعتماد ما را به برآورد اثر تغییر دهد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
استفاده از تسکین درد به روش اپیدورال، بهتر از استفاده از داروهای مخدر سیستمیک می‌تواند درد را مدیریت کند. این روش به شکلی چشم‌گیر از شمار افرادی که از آسیب قلبی رنج می‌برند، مدت‌زمان بازگشت به تنفس بدون کمک دستگاه‌های تنفسی، خونریزی دستگاه گوارش و مدت‌زمان بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه می‌کاهد. ما تفاوتی را در میزان مرگ‌و‌میر در 30 روز مشاهده نکردیم.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Anaesthesia, Critical and Emergency Care Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1393/8/16 | انتشار: 1394/10/15
