جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Elvira C van Dalen, Helena JH van der Pal, Leontien CM Kremer. Different dosage schedules for reducing cardiotoxicity in people with cancer receiving anthracycline chemotherapy. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-409-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-409-fa.html
پیشینه
این مطالعه مروری حاصل همکاری مرکز کودکان سرطانی و گروه ژنیکولوژی و نوروانکولوژی و سرطان در کاکرین است. استفاده از شیمی‌درمانی با آنتراسیکلین به دلیل سمیت قلبی که ایجاد می‌کند، محدودیت دارد. برای پیشگیری از این سمیت، محققان دوزهای مختلف آن را مطالعه کردند.
اهداف
این مطالعه جهت ارزیابی رخداد سمیت قلبی به دنبال استفاده از دوزهای مختلف آنتراسیکلین (که شامل بالاترین دوزها و طول مدت تزریق می‌شود) در بیماران مبتلا به سرطان طراحی شده است.
روش های جستجو
ما پایگاه اطلاعاتی پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Register of Controlled Trials)، (کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library) شماره 11؛ 2015)، MEDLINE (از 1966 تا دسامبر 2015) و EMBASE (از 1980 تا دسامبر 2015) را جست‌وجو کردیم. ما همچنین در فهرست منابع مقالات انتخاب شده و کنفرانس‌ها و کارآزمایی‌های در حال انجام را جست‌وجو کردیم. به علاوه با افراد متبحر در این زمینه، تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛Randomised Controlled Trials) که دوزهای مختلف آنتراسیکلین را در افراد مبتلا به سرطان با هم مقایسه کرده بودند (چه کودک و چه بزرگسال) وارد مطالعه شدند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
2 نویسنده این مطالعه مروری، به طور جداگانه به بررسی و انتخاب مقالات پرداخته و خطر خطا را ارزیابی کردند. ما تجزیه و تحلیل اطلاعات را براساس کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای ساختارمند مداخلات (Cochrane Handbook for Systematic Reviews of Interventions) انجام دادیم.
نتایج اصلی
ما در نهایت 11 مقاله را مشخص کردیم: 7 مورد از آن‌ها طول مدت تزریق (803 شرکت کننده) و 4 تا از آن‌ها دوزهای نهایی مختلف را مطالعه کرده بودند (5280 شرکت کننده). 7 RCT بودند که طول مدت تزریق آنتراسیکلین را مدنظر داشتند. ما نتایج پیگیری طولانی‌مدت یکی از مطالعات را در هنگام به‌روزرسانی این مطالعه مروری یافتیم. متاآنالیز (meta-analysis) انجام شده نشان داد که طول مدت تزریق 6 ساعت یا بیشتر، از نظر آماری اثر معناداری بر کاهش نارسایی قلبی در مقایسه با مدت تزریق کمتر دارد. (خطر نسبی (RR): 0.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 0.81؛ 557 شرکت کننده.). اکثر شرکت‌کنندگان این مطالعات بزرگسالانی با تومورهایی توپر بودند. برای ارزیابی حداکثر دوز، ما 2 RCT یافتیم که دکسوروبیسین لیپوزومال (liposomal doxorubicin) را با حداکثر دوز کمتر از 60 mg/m2 با 50 mg/m2 مقایسه کرده و یک RCT نیز یافتیم که اپیروبیسین (epirubicin) را با حداکثر دوز 83 mg/m2 با دوز 110 mg/m2 مقایسه کرده بود. نتایج به‌دست آمده نشان داد که هیچ تفاوت معناداری از نظر آماری از نظر خطر نارسایی قلبی وجود نداشت. شرکت‌کنندگان در این مطالعات بزرگسالانی بودند که تومورهای توپر مختلف داشتند. خطر سوگیری (Bias) نامشخص یا بالایی در تمام این مطالعات وجود داشت.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
تزریق آنتراسیکلین در مدت 6 ساعت و بیشتر، خطر ابتلا به نارسایی قلبی را کاهش می‌دهد و به نظر می‌رسد که از خطر آسیب قلبی تحت‌بالینی (subclinical) هم می‌کاهد. از آنجا که داده‌های کمی درباره کودکان وجود داشت و داده‌های مربوط به بزرگسالان قابل تعمیم به کودکان نبود، در آینده باید مطالعاتی طراحی و اجرا شوند که طول مدت تزریق را در کودکان با هم مقایسه کند. ما نتوانستیم تفاوت معناداری از نظر ابتلا به نارسایی قلبی، میان شرکت‌کنندگانی که حداکثر دوز دکسوروبیسین آن‌ها کمتر، مساوی یا بیشتر از 60 mg/m2 بود، پیدا کنیم. فقط یک RCT در دسترس بود که حداکثر دوزش متفاوت بود، بنابراین ما نتوانستیم نظر قاطعی درباره دوزی بدهیم که باعث ایجاد سمیت قلبی می‌شود. برای این کار به تحقیقات با کیفیت بالاتری در کودکان و بزرگسالان، هم در زمینه لوسمی و هم در مورد تومورهای توپر، نیاز داریم.
خلاصه به زبان ساده
کاربرد دوزهای مختلف دارو برای کاهش سمیت قلبی در بیماران مبتلا به سرطان که شیمی‌درمانی با آنتراسیکلین دریافت می‌کنند.
سوال مطالعه مروری
ما دوزهای مختلف آنتراسیکلین را که باعث ایجاد سمیت قلبی در کودکان و بزرگسالان مبتلا به سرطان می‌شد، بررسی کردیم. ما همچنین پاسخ تومور، بقای مصرف کننده و عوارض جانبی را علاوه بر آسیب قلبی و کیفیت زندگی، مدنظر قرار دادیم.
پیشینه
آنتراسیکلین یکی از موثرترین داروها در درمان انواع مختلف سرطان است. متاسفانه، خطر ابتلا به آسیب قلبی، بستگی به دوزی دارد که بیمار استفاده می‌کند. در تلاش‌هایی که برای پیشگیری از آسیب قلب انجام می‌شود، دوزهای مختلف آنتراسیکلین و طول مدت تزریق و حداکثر دوز تزریق (بیشترین دوزی که در یک هفته مصرف می‌شود) را مطالعه کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما داده‌ها و مدارک را تا دسامبر 215 بررسی کردیم. نهایتا 11 کارآزمایی بالینی انتخاب شدند: 7 تا از آن‌ها مدت تزریق (803 شرکت کننده) و 4 تا از آن‌ها (5280 شرکت کننده) دوزهای حداکثر مختلف را مطالعه کرده بودند. شرکت‌کنندگان مبتلا به انواع مختلفی از سرطان بودند.
نتایج اصلی
در مورد انواع طول‌مدت تزریق داروی آنتراسیکلین، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که تزریق 6 ساعته و طولانی‌تر، خطر ابتلای بالینی به نارسایی قلبی را کاهش می‌دهد (مثلا تنگی نفس یا ورم پاها) و به نظر می‌رسد که خطر نارسایی قلبی تحت بالینی هم کاهش می‌یابد (مثلا نشانه‌های اکوکاردیوگرافی در افرادی که علامت بالینی ندارند.) بیشتر تحقیقات درباره طول مدت تزریق دکسوروبیسین، روی بزرگسالان مبتلا به تومورهای توپر انجام شده و داده‌های بسیار کمی در مورد کودکان و لوسمی‌ها در دسترس بود. بر اساس مدارکی که تا به امروز موجود است، حداکثر دوز دکسوروبیسین کمتر از 60 mg/m2 و دوز 60 یا دوزهای بیشتر از آن، هیچ‌کدام قابل توصیه نیستند. در مورد انواع دیگر آنتراسیکلین‌ها مدارک باکیفیت و مستدلی در دسترس نیست. همچنین هیچ داده‌ای در مورد کودکان و اشخاص مبتلا به لوسمی موجود نیست. پس در آینده به مطالعات باکیفیت بالاتری نیاز داریم.
کیفیت شواهد
همه مطالعات مشکلاتی در زمینه کیفیت شواهد داشتند.
ما دوزهای مختلف آنتراسیکلین را که باعث ایجاد سمیت قلبی در کودکان و بزرگسالان مبتلا به سرطان می‌شد، بررسی کردیم. ما همچنین پاسخ تومور، بقای مصرف کننده و عوارض جانبی را علاوه بر آسیب قلبی و کیفیت زندگی، مدنظر قرار دادیم.
پیشینه
آنتراسیکلین یکی از موثرترین داروها در درمان انواع مختلف سرطان است. متاسفانه، خطر ابتلا به آسیب قلبی، بستگی به دوزی دارد که بیمار استفاده می‌کند. در تلاش‌هایی که برای پیشگیری از آسیب قلب انجام می‌شود، دوزهای مختلف آنتراسیکلین و طول مدت تزریق و حداکثر دوز تزریق (بیشترین دوزی که در یک هفته مصرف می‌شود) را مطالعه کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما داده‌ها و مدارک را تا دسامبر 215 بررسی کردیم. نهایتا 11 کارآزمایی بالینی انتخاب شدند: 7 تا از آن‌ها مدت تزریق (803 شرکت کننده) و 4 تا از آن‌ها (5280 شرکت کننده) دوزهای حداکثر مختلف را مطالعه کرده بودند. شرکت‌کنندگان مبتلا به انواع مختلفی از سرطان بودند.
نتایج اصلی
در مورد انواع طول‌مدت تزریق داروی آنتراسیکلین، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که تزریق 6 ساعته و طولانی‌تر، خطر ابتلای بالینی به نارسایی قلبی را کاهش می‌دهد (مثلا تنگی نفس یا ورم پاها) و به نظر می‌رسد که خطر نارسایی قلبی تحت بالینی هم کاهش می‌یابد (مثلا نشانه‌های اکوکاردیوگرافی در افرادی که علامت بالینی ندارند.) بیشتر تحقیقات درباره طول مدت تزریق دکسوروبیسین، روی بزرگسالان مبتلا به تومورهای توپر انجام شده و داده‌های بسیار کمی در مورد کودکان و لوسمی‌ها در دسترس بود. بر اساس مدارکی که تا به امروز موجود است، حداکثر دوز دکسوروبیسین کمتر از 60 mg/m2 و دوز 60 یا دوزهای بیشتر از آن، هیچ‌کدام قابل توصیه نیستند. در مورد انواع دیگر آنتراسیکلین‌ها مدارک باکیفیت و مستدلی در دسترس نیست. همچنین هیچ داده‌ای در مورد کودکان و اشخاص مبتلا به لوسمی موجود نیست. پس در آینده به مطالعات باکیفیت بالاتری نیاز داریم.
کیفیت شواهد
همه مطالعات مشکلاتی در زمینه کیفیت شواهد داشتند.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Gynaecological, Neuro-oncology and Orphan Cancer Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/9/18 | انتشار: 1394/12/13
