اندوکاردیت (endocarditis) عفونی یک عفونت میکروبی در سطح اندوکاردیال (endocardial) قلب است. آنتی‌بیوتیک‎ها سنگ بنای درمان این بیماری هستند، اما استفاده از آن‌ها با توجه به وجود تفاوت‎ها در تظاهرات، افراد مبتلا و طیف گسترده‎ای از میکروارگانیسم‎های مسئول، استانداردسازی نشده است.

ارزیابی شواهد موجود در مورد مزایای بالینی و مضرات رژیم‎های مختلف آنتی‌بیوتیک‎ استفاده شده جهت درمان بیماران مبتلا به اندوکاردیت عفونی.

ما پایگاه کارآزمایی بالینی ثبت‌شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE؛ EMBASE Classic و EMBASE؛ LILACS؛ CINAHL؛ مجموعه مقالات کنفرانس‌های مربوط به استنادات ایندکس شده (Conference Proceedings Citation Index) را در 30 آپریل 2015 جست‌وجو کردیم. ما همچنین 3 کارآزمایی ثبت‌شده را جست‌وجو کرده و لیست‎های منابع مقالات مورد استفاده را به صورت دستی بررسی کردیم.
ما هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را انتخاب کردیم که به بررسی اثرات رژیم‎های مختلف آنتی‌بیوتییکی در درمان اندوکاردیت عفونی تشخیص داده شده بر پایه معیارهای اصلاح شده دوک (modified Duke's criteria) پرداخته بودند. ما مرگ‌و‌میر در اثر تمام علل، نرخ درمان و عوارض جانبی را به عنوان پیامد اولیه در نظر گرفتیم. زنان باردار و بیماران با اندوکاردیت عفونی احتمالی را از مطالعه حذف کردیم.

سه نویسنده این مطالعه مروری به طور جداگانه انتخاب مطالعات، ارزیابی خطر سوگیری (Bias) و استخراج اطلاعات را دو مرتبه انجام دادند. ما جداول خلاصه یافته‎ها را ساخته و با استفاده از روش GRADE ، کیفیت مطالعات را ارزیابی کردیم. ما مطالعات انتخاب شده را به صورت نقل‌قول توصیف کردیم.

چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مقیاس کوچک شامل 728 شرکت‌کننده اختصاص داده شده/ 224 شرکت کننده تجزیه و تحلیل شده، معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. این کارآزمایی‎ها در معرض خطر بالای سوگیری بودند. شرکت‎های داروسازی حمایت‌کننده مالی دو کارآزمایی‎ بودند. امکان ترکیب داده‎ها به دلیل ناهمگونی در تعریف‌های پیامد‌ها و استفاده از آنتی‌بیوتیک‎های متفاوت، وجود نداشت.
کارآزمایی‌های انتخاب شده به مقایسه آنتی‌بیوتیک‎های زیر پرداختند. کارآزمایی اول کینولون (quinolone) (لووفلوکساسین) (levofloxacin) را به همراه درمان استاندارد (پنی‌سیلین ضداستافیلوکوکی (کلوگزاسیلین (cloxacillin) یا دی‎کلوگزاسیلین (dicloxacillin)))، آمینوگلیکوزید (aminoglycoside) (توبرامایسین (tobramycin) یا نتیل‌مایسین (netilmicin) و ریفامپین (rifampicin)، با درمان استاندارد به تنهایی مقایسه کرده و اثرات غیرقطعی را بر مرگ در اثر تمام علل گزارش کردند (8 از 31 (26%) با لووفلوکساسین به همراه درمان استاندارد در مقابل درمان استاندارد به تنهایی 9 از 39 (23%))؛ خطر نسبی (RR): 1.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.49 تا 2.56؛ شواهد با کیفیت پائین).
کارآزمایی دوم به مقایسه داپتومایسین (daptomycin) در مقابل جنتامایسین (gentamicin) با دوز کم به همراه یک پنی‌سیلین ضداستافیلوکوکی (نافسیلین (nafcillin)، اگزاسیلین (oxacillin) یا فلوکلوگزاسیلین (flucloxacillin) یا وانکومایسین (vancomycin)) پرداخت. این کارآزمایی اثرات غیرقطعی را از نظر میزان‌های درمان نشان داد (9 از 28 (32.1%) با داپتومایسین در مقابل 9 از 25 (36%) با جنتامایسین با دوز کم به همراه پنی‌سیلین ضداستافیلوکوکی یا وانکومایسین، RR: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.42 تا 1.89؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).
در کارآزمایی سوم، کلوگزاسیلین به همراه جنتامایسین با گلیکوپپتید (glycopeptide) (وانکومایسین یا تیکوپلانین) به همراه جنتامایسین مقایسه شدند. در شرکت‌کنندگان دریافت‌کننده جنتامایسین به همراه گلیکوپپتید تنها 13 نفر از 23 نفر (56%) درمان شدند، اما در بیماران دریافت‌کننده کلوگزاسیلین به همراه جنتامایسین 11 نفر از 11 نفر (100%) درمان شدند (RR: 0.59؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 0.85؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).
چهارمین کارآزمایی به مقایسه سفتریاکسون به همراه جنتامایسین در مقابل سفتریاکسون به تنهایی پرداختند و هیچ اختلاف قطعی را از نظر درمان بدست نیاوردند (15 از 34 (44%) در درمان با سفتریاکسون به همراه جنتامایسین در مقابل 21 از 33 (64%) درمان با سفتریاکسون به تنهایی؛ (RR: 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 1.10؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)).
کارآزمایی‎ها عوارض جانبی را به صورت نیاز به مداخله جراحی قلب، عفونت کنترل نشده و عود اندوکاردیت نیز گزارش کردند و هیچ تفاوت قطعی بین گروه‎های مقایسه یافت نشد (شواهدی با کیفیت بسیار پائین). هیچ‌یک از کارآزمایی‌های بالینی کیفیت زندگی یا آمبولی سپتیک را گزارش نکردند.

شواهد محدود و بسیار ضعیف نشان می‌دهد که اختلاف قطعی بین رژیم‎های آنتی‌بیوتیک از نظر میزان درمان یا دیگر پیامدهای بالینی مرتبط وجود ندارد. با این حال، به دلیل کیفیت پائین شواهد، این موضوع نیاز به تایید دارد. نتیجه‌گیری این مطالعه مروری کاکرین براساس کارآزمایی‎های بالینی تصادفی‌سازی کنترل‌شده با خطر بالای سوگیری بود. بر این اساس، شواهد جاری، از هیچ‌یک از رژیم‌های آنتی‌بیوتیک برای درمان اندوکاردیت عفونی حمایت یا آن را رد نمی‎کند.