جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Christopher J Brady* 
, Andrea C Villanti , Hua Andrew Law , Ehsan Rahimy , Rahul Reddy , Pamela C Sieving , Sunir J Garg , Johnny Tang
, Andrea C Villanti , Hua Andrew Law , Ehsan Rahimy , Rahul Reddy , Pamela C Sieving , Sunir J Garg , Johnny Tang
پیشینه
یووئیت (Uveitis) اصطلاحی است که برای توصیف یک گروه ناهمگون از بیماری‌های التهابی داخل چشم قدامی، میانی و دستگاه خلفی عنبیه (عنبیه، جسم مژگانی، مشیمیه) استفاده می‌شود. یووئیت پنجمین علت شایع از دست دادن بینایی در کشورهای با درآمد بالا به شمار می‌آید. حدود 5% تا 20% از نابینایی قانونی را شامل می‌شود. بالاترین بروز این بیماری در جمعیت در سن اشتغال است. کورتیکواستروئیدها اصلی‌ترین درمان برای همه زیرگروه‌های آناتومیک مربوط به یووئیت غیرعفونی هستند و می‌توانند به صورت خوراکی، قطره یا پماد موضعی پری‌آکولار (Periocular) (دور تا دور چشم)، یا تزریق اینتراویترال (Intravitreal) (داخل چشم)، یا به وسیله جراحی ایمپلنت استفاده شوند.
اهداف
تعیین اثربخشی و ایمنی ایمپلنت استروئید در افراد مبتلا به یووئیت خلفی غیرعفونی مزمن، یووئیت میانی، و پان‌یووئیت (Panuveitis).
روش های جستجو
ما جست‌وجوی خود را در منابع زیر انجام دادیم: CENTRAL (شامل پایگاه کارآزمایی‌های ثبت‌شده چشم و بینایی کاکرین؛ Cochrane Eyes and Vision Trials Register) (شماره 10؛ 2015)، Ovid Medline؛ Ovid MEDLINE In-Process و سایر استناد‌های ایندکس‌نشده، Ovid Medline Daily؛ OVID OLDMEDLINE (از ژانویه 1946 تا نوامبر 2015)، EMBASE (از ژانویه 1980 تا نوامبر 2015)، PubMed (از 1948 تا نوامبر 2015)، پایگاه اطلاعاتی منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS؛ Latin American and Caribbean Health Sciences Literature Database) (از 1982 تا نوامبر 2015)، متارجیستری کارآزمایی‌های بالینی (mRCT؛ metaRegister of Controlled Trials)؛ (www.controlled-trials.com)؛ (آخرین جست‌وجو در آپریل 2013 انجام گرفته است)، ClinicalTrials.gov؛ (www.clinicaltrials.gov)، و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization (WHO) International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP؛ (www.who.int/ictrp/search/en). هیچ محدودیتی از نظر زمان و زبان در جست‌وجو‌های الکترونیکی برای مطالعات اعمال نکردیم. آخرین تاریخ جست‌وجوی ما در پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی در 6 نوامبر 2015 بود.
ما همچنین فهرست منابع مطالعات انتخاب‌شده، پایگاه‌های اطلاعاتی استنادی، چکیده‌ها و سخنرانی‌های بالینی مربوط به جلسات حرفه‌ای را جست‌وجو کردیم.
ما همچنین فهرست منابع مطالعات انتخاب‌شده، پایگاه‌های اطلاعاتی استنادی، چکیده‌ها و سخنرانی‌های بالینی مربوط به جلسات حرفه‌ای را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را انتخاب کردیم که به مقایسه فلوسینولون استوناید (Fluocinolone Acetonide ؛FA) یا ایمپلنت‌های اینتراویترال دگزامتازون با استاندارد‌های مراقبت درمانی، به مدت حداقل شش ماه پیگیری پس از درمان پرداخته بودند. ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که در آن‌ها شرکت‌کنندگانی از تمام سنین ثبت‌نام شده بودند که مبتلا به یووئیت غیرعفونی مزمن خلفی، یووئیت متوسط و یا پان‌یووئیت با قدرت دید بهتر از حرکت دست بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده این مطالعه مروری، به‌طور جداگانه مطالعات را برای گنجاندن در این مطالعه مروری بررسی کردند. دو نویسنده این مطالعه مروری، به طور جداگانه اطلاعات را استخراج و خطر سوگیری (Bias) را برای هر مطالعه ارزیابی کردند.
نتایج اصلی
ما داده‌های به دست آمده از دو مطالعه (619 چشم از 401 شرکت‌کننده) را انتخاب کردیم که به مقایسه ایمپلنت‌های FA با مراقبت درمانی استاندارد پرداخته بودند. هر دو مطالعه از روش مراقبت درمانی استاندارد مشابه استفاده کرده بودند که شامل استفاده از پردنیزولون (Prednisolone) و در صورت نیاز، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (Immunosuppressive agents) بودند. این مطالعات شامل شرکت‌کنندگانی از استرالیا، فرانسه، آلمان، اسرائیل، ایتالیا، پرتغال، عربستان سعودی، اسپانیا، سوئیس، ترکیه، انگلستان، و ایالات متحده بودند. ما هر دو مطالعه را در معرض خطر بالای سوگیری عملکرد و تشخیص، ارزیابی کرده‌ایم.
تنها یک مطالعه، پیامد اصلی ما را درباره عود یووئیت در هر مرحله از مطالعه طی 24 ماه گزارش کرد. شواهد، دارای کیفیت متوسط بود و نشان داد که ایمپلنت FA در مقایسه با شیوه‌های مراقبت درمانی استاندارد، احتمالا مانع از عود یووئیت می‌گردد (خطر نسبی (RR): 0.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 0.59؛ 132 چشم). هر دو مطالعه پیامد‌های ایمنی را گزارش کردند و شواهدی با کیفیت متوسط، نشان دهنده افزایش خطر نیاز به عمل جراحی آب مروارید (Cataract)؛ (RR: 2.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.33 تا 3.79؛ 371 چشم) و جراحی برای کاهش فشار داخل چشم (Intraocular)؛ (RR: 7.48؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.94 تا 14.19؛ 599 چشم) در گروه ایمپلنت در مقایسه با مراقبت درمانی استاندارد طی دو سال پیگیری بود. هیچ مطالعه‌ای ایمپلنت دگزامتازون را با روش‌های مراقبت درمانی استاندارد مقایسه نکرده بود.
تنها یک مطالعه، پیامد اصلی ما را درباره عود یووئیت در هر مرحله از مطالعه طی 24 ماه گزارش کرد. شواهد، دارای کیفیت متوسط بود و نشان داد که ایمپلنت FA در مقایسه با شیوه‌های مراقبت درمانی استاندارد، احتمالا مانع از عود یووئیت می‌گردد (خطر نسبی (RR): 0.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 0.59؛ 132 چشم). هر دو مطالعه پیامد‌های ایمنی را گزارش کردند و شواهدی با کیفیت متوسط، نشان دهنده افزایش خطر نیاز به عمل جراحی آب مروارید (Cataract)؛ (RR: 2.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.33 تا 3.79؛ 371 چشم) و جراحی برای کاهش فشار داخل چشم (Intraocular)؛ (RR: 7.48؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.94 تا 14.19؛ 599 چشم) در گروه ایمپلنت در مقایسه با مراقبت درمانی استاندارد طی دو سال پیگیری بود. هیچ مطالعه‌ای ایمپلنت دگزامتازون را با روش‌های مراقبت درمانی استاندارد مقایسه نکرده بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
با در نظر گرفتن منافع و مضرات گزارش شده از هر دو مطالعه که در آن‌ها ایمپلنت کورتیکواستروئیدها با روش‌های مراقبت درمانی استاندارد مقایسه شده بود، ما قادر به نتیجه‌گیری درباره برتری استفاده از ایمپلنت در برابر درمان سیستمیک رایج برای درمان یووئیت غیرعفونی نیستیم. این مطالعات، دارای ناهمگونی در طراحی و پیامدهایی بودند که اثربخشی را اندازه‌گیری می‌کنند. یافته‌های ترکیب شده در رابطه با ایمنی پیامد‌ها، افزایش خطر ناشی از جراحی پس از ایمپلنت را برای آب مروارید و فشار داخل چشم بالا، در مقایسه با مراقبت درمانی استاندارد نشان می‌دهند.
خلاصه به زبان ساده
ایمپلنت استروئید برای یووئیت مزمن که ناشی از عفونت نباشد
پیشینه
یووئیت گروهی از بیماری‌های چشمی ناشی از التهاب (قرمزی و تورم و غیره) را توصیف می‌کند. یووئیت پنجمین علت شایع از دست دادن بینایی در کشورهای با درآمد بالا است. این بیماری باعث حدود 5% (1 در 20 مورد) تا 20% نابینایی (1 در 5 مورد) می‌شود و بیشتر بر افراد در سن کار تاثیر می‌گذارد. در کشورهای با درآمد پائین، یووئیت سبب ایجاد 2.4% (1 در 40 مورد) تا 24% (1 در 4 مورد) نابینایی قانونی می‌شود. این یافته‌ها شامل همه انواع یووئیت است (یووئیت عفونی و غیرعفونی)، به طوری که احتمالا شیوع یووئیت غیرعفونی (تمرکز این مطالعه مروری) کمتر از این حد تخمین زده شده است.
در این مطالعه مروری، ما تنها قادر به تمرکز روی یووئیت خلفی بودیم که در یک منطقه در پشت چشم رخ می‌دهد و ممکن است مشیمیه، شبکیه چشم یا زجاجیه را نیز تحت تاثیر قرار دهد،. یووئیت خلفی به تنهایی، در حدود 15% تا 22% (1 در 4 تا 6 مورد) از موارد یووئیت را در برمی‌گیرد و منجر به حدود 10% (1 در 10 مورد) نابینایی قانونی در ایالات متحده می‌شود. یووئیت خلفی در درجه اول با درمان سیستمیک (کل بدن، یا از طریق دهان یا تزریق) یا درمان موضعی (فقط در نزدیکی یا اطراف چشم) که التهاب را کاهش می‌دهند، مانند استروئیدها، درمان می‌شود.
سوال مطالعه مروری
ما دستگاه‌های استروئیدی را که به‌طور مستقیم در چشم قرار داده می‌شوند، با مراقبت درمانی استاندارد برای یووئیت خلفی غیرعفونی با هم مقایسه کردیم. همچنین درباره این‌که آیا ایمپلنت استروئید در مقایسه با درمان مراقبتی استاندارد، در درمان یووئیت بهتر است، عوارض جانبی کمتری دارد یا هر دو، بررسی کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
در این مطالعه، ما دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را که ایمپلنت فلوسینولون استوناید را با مراقبت درمانی استاندارد مقایسه کرده بودند، انتخاب کردیم. این مطالعات شامل 401 شرکت‌کننده از استرالیا، فرانسه، آلمان، اسرائیل، ایتالیا، پرتغال، عربستان سعودی، اسپانیا، سوئیس، ترکیه، انگلستان، و ایالات متحده هستند که 6 ساله یا مسن‌تر بودند و به مدت دو سال پیگیری شدند. شواهد موجود تا 6 نوامبر 2015 به‌روز است.
نتایج اصلی
از آنجا که این دو مطالعه برای پاسخ دادن به سوالات کمی متفاوت در مورد ایمپلنت فلوسینولون استوناید طراحی شده بودند، ما قادر به ترکیب داده‌های استخراج شده از این دو مطالعه برای مقایسه این‌که داروها چقدر خوب عمل می‌کنند، نبودیم. با این حال، ما قادر به انجام یک تجزیه و تحلیل ترکیبی از عوارض جانبی معمول بودیم که نشان داد شرکت‌کنندگان در گروه ایمپلنت استروئید نسبت به شرکت‌کنندگانی که در گروه غیرایمپلنت بودند، برای آب مروارید (کدر شدن عدسی چشم) و فشار چشم بالا بیشتر تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند. اما قادر به تعیین این نبودیم آیا ایمپلنت استروئید بهتر از مراقبت درمانی استاندارد است یا خیر.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد منتشر شده موجود در حال حاضر، در حد متوسط است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که نتیجه‌گیری به دست آمده از این مطالعه مروری به احتمال زیاد بر تحقیقاتی که در آینده متنشر خواهد شد، تاثیر مهمی خواهد داشت.
یووئیت گروهی از بیماری‌های چشمی ناشی از التهاب (قرمزی و تورم و غیره) را توصیف می‌کند. یووئیت پنجمین علت شایع از دست دادن بینایی در کشورهای با درآمد بالا است. این بیماری باعث حدود 5% (1 در 20 مورد) تا 20% نابینایی (1 در 5 مورد) می‌شود و بیشتر بر افراد در سن کار تاثیر می‌گذارد. در کشورهای با درآمد پائین، یووئیت سبب ایجاد 2.4% (1 در 40 مورد) تا 24% (1 در 4 مورد) نابینایی قانونی می‌شود. این یافته‌ها شامل همه انواع یووئیت است (یووئیت عفونی و غیرعفونی)، به طوری که احتمالا شیوع یووئیت غیرعفونی (تمرکز این مطالعه مروری) کمتر از این حد تخمین زده شده است.
در این مطالعه مروری، ما تنها قادر به تمرکز روی یووئیت خلفی بودیم که در یک منطقه در پشت چشم رخ می‌دهد و ممکن است مشیمیه، شبکیه چشم یا زجاجیه را نیز تحت تاثیر قرار دهد،. یووئیت خلفی به تنهایی، در حدود 15% تا 22% (1 در 4 تا 6 مورد) از موارد یووئیت را در برمی‌گیرد و منجر به حدود 10% (1 در 10 مورد) نابینایی قانونی در ایالات متحده می‌شود. یووئیت خلفی در درجه اول با درمان سیستمیک (کل بدن، یا از طریق دهان یا تزریق) یا درمان موضعی (فقط در نزدیکی یا اطراف چشم) که التهاب را کاهش می‌دهند، مانند استروئیدها، درمان می‌شود.
سوال مطالعه مروری
ما دستگاه‌های استروئیدی را که به‌طور مستقیم در چشم قرار داده می‌شوند، با مراقبت درمانی استاندارد برای یووئیت خلفی غیرعفونی با هم مقایسه کردیم. همچنین درباره این‌که آیا ایمپلنت استروئید در مقایسه با درمان مراقبتی استاندارد، در درمان یووئیت بهتر است، عوارض جانبی کمتری دارد یا هر دو، بررسی کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
در این مطالعه، ما دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را که ایمپلنت فلوسینولون استوناید را با مراقبت درمانی استاندارد مقایسه کرده بودند، انتخاب کردیم. این مطالعات شامل 401 شرکت‌کننده از استرالیا، فرانسه، آلمان، اسرائیل، ایتالیا، پرتغال، عربستان سعودی، اسپانیا، سوئیس، ترکیه، انگلستان، و ایالات متحده هستند که 6 ساله یا مسن‌تر بودند و به مدت دو سال پیگیری شدند. شواهد موجود تا 6 نوامبر 2015 به‌روز است.
نتایج اصلی
از آنجا که این دو مطالعه برای پاسخ دادن به سوالات کمی متفاوت در مورد ایمپلنت فلوسینولون استوناید طراحی شده بودند، ما قادر به ترکیب داده‌های استخراج شده از این دو مطالعه برای مقایسه این‌که داروها چقدر خوب عمل می‌کنند، نبودیم. با این حال، ما قادر به انجام یک تجزیه و تحلیل ترکیبی از عوارض جانبی معمول بودیم که نشان داد شرکت‌کنندگان در گروه ایمپلنت استروئید نسبت به شرکت‌کنندگانی که در گروه غیرایمپلنت بودند، برای آب مروارید (کدر شدن عدسی چشم) و فشار چشم بالا بیشتر تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند. اما قادر به تعیین این نبودیم آیا ایمپلنت استروئید بهتر از مراقبت درمانی استاندارد است یا خیر.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد منتشر شده موجود در حال حاضر، در حد متوسط است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که نتیجه‌گیری به دست آمده از این مطالعه مروری به احتمال زیاد بر تحقیقاتی که در آینده متنشر خواهد شد، تاثیر مهمی خواهد داشت.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Eyes and Vision Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/8/15 | انتشار: 1394/11/23