شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Francesco Brigo, Stanley C Igwe. Melatonin as add-on treatment for epilepsy. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-221-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-221-fa.html
پیشینه
این مطالعه نسخه به‌روزرسانی شده مطالعه مروری است که در شماره 6 مطالعات مروری کاکرین در سال 2012 چاپ شده بود.
صرع یکی از اختلالات مزمن شایع نورولوژیک است. باوجود اینکه در حال حاضر انواع زیادی از داروهای ضدصرع (AED) وجود دارند، حملات تشنج در 30% از افراد ادامه می‌یابد. این دسته از افراد نیاز به درمان‌های تهاجمی‌تری نسبت به درمان تک‌دارویی دارند که انتخاب اول در کنترل تشنج است. با این وجود، درمان چنددارویی اغلب باعث ایجاد اثرات جانبی ناخواسته مثل اختلالات نورولوژیک (خواب‌آلودگی، آتاکسی، سرگیجه)، اختلالات روانی و علایم رفتاری و تغییرات متابولیک (استئوپروز، تحریک یا مهار آنزیم‌های کبدی و غیره) می‌شود. برای این افراد نیاز به بکار بردن AEDها که تحمل‌شان راحت‌تر است، نیازی اساسی است. بر اساس گزارش‌های موجود، ملاتونین دارویی با اثرات ضدصرع است که از ایمنی خوبی برخوردار است.
صرع یکی از اختلالات مزمن شایع نورولوژیک است. باوجود اینکه در حال حاضر انواع زیادی از داروهای ضدصرع (AED) وجود دارند، حملات تشنج در 30% از افراد ادامه می‌یابد. این دسته از افراد نیاز به درمان‌های تهاجمی‌تری نسبت به درمان تک‌دارویی دارند که انتخاب اول در کنترل تشنج است. با این وجود، درمان چنددارویی اغلب باعث ایجاد اثرات جانبی ناخواسته مثل اختلالات نورولوژیک (خواب‌آلودگی، آتاکسی، سرگیجه)، اختلالات روانی و علایم رفتاری و تغییرات متابولیک (استئوپروز، تحریک یا مهار آنزیم‌های کبدی و غیره) می‌شود. برای این افراد نیاز به بکار بردن AEDها که تحمل‌شان راحت‌تر است، نیازی اساسی است. بر اساس گزارش‌های موجود، ملاتونین دارویی با اثرات ضدصرع است که از ایمنی خوبی برخوردار است.
اهداف
این مطالعه جهت مطالعه تاثیر و قابلیت پذیرش ملاتونین به عنوان درمان افزودنی برای صرع، است.
روش های جستجو
در آخرین به‌روزرسانی، ما در ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (Cochrane Epilepsy Group Specialized Register)(12 ژانویه 2016)، پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) از طریق ثبت مطالعات آنلاین (CRSO؛ Cochrane Register of Studies Online؛ در 12 ژانویه 2016) و MEDLINE در (Ovid در 11 ژاویه 2016) جست‌وجو کردیم. ما همچنین در ژورنال‌های انتخاب شده جست‌وجوی دستی انجام دادیم. ما در زبان هیچ محدودیتی قائل نشدیم. به‌علاوه، ما با شرکت‌های تولید کننده ملاتونین (مثل Nathura) و محققین اصلی که مطالعات منتشر نشده‌ای در این زمینه داشتند، تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی کنترل‌شده دوسوکور یا یک‌سو کور یا غیرکور، گروه‌های موازی یا مطالعات متقاطع بررسی شدند. افراد مبتلا به صرع، صرف نظر از سن و جنسیت و بدون محدودیت از نظر کودک یا بزرگسال بودن و اختلالات همراه، در نظر گرفته شدند. مطالعاتی که اضافه کردن ملاتونین را به داروی ضدصرع با اضافه کردن پلاسبو یا عدم اضافه کردن هیچ داروی اضافه‌ای مقایسه کرده بودند، مد نظر قرار گرفتند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
نویسندگان این مطالعه مروری، به طور جداگانه به استخراج کارآزمایی‌هایی با معیارهای از پیش معین شده پرداختند و داده‌ها را استخراج کردند و به ارزیابی روش‌شناسی داده‌ها پرداختند و این پیامدها را مورد توجه قرار دادند: حداقل 50% کاهش فرکانس تشنج، رهایی از تشنج، عوارض جانبی و کیفیت زندگی.
نتایج اصلی
ما 6 مقاله انتشار یافته را وارد مطالعه مروری کردیم که 125 شرکت کننده را دربر می‌گرفتند (106 نفر از آنها کمتر از 18 سال سن داشتند). دو گروه مختلف تشکیل شد: یکی ملاتونین در برابر پلاسبو و دیگری ملاتونین 5mg در برابر ملاتونین 10mg. علی‌رغم هدف اولیه‌ای که داشتیم، به علت عدم کفایت اطلاعاتی که درمورد پیامدها داشتیم، نتوانستیم از متاآنالیز (meta-analysis) استفاده کنیم، اما داده‌ها را خلاصه کردیم. 4 مطالعه تصادفی شده، دوسوکور، متقاطع، از نوع پلاسبوـکنترل و 2 مطالعه تصادفی شده، دو سوکور، موازی، از نوع پلاسبو-کنترل بودند. فقط 2 مطالعه تعداد دقیق تشنج‌ها را طی کارآزمایی با خط پایه به این صورت مقایسه کرده بود: هیچ یک از شرکت‌کنندگان در طول کارآزمایی تغییری نسبت به خط پایه نشان ندادند. دو مطالعه به طور نظام‌مند عوارض جانبی را ارزیابی کرده بود (بدتر شدن سردردها در یک کودک مبتلا به میگرن که تحت درمان ملاتونین بود، گزارش شده بود). فقط یک مطالعه به طور نظام‌مند کیفیت زندگی را ارزیابی کرده و بهبود معناداری از نظر آماری در گروهی که ملاتونین مصرف کرده بودند، مشاهده نشده بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
مقالات وارد شده به این مطالعه مروری کیفیت روش‌شناسی پائینی داشته و بطور سیستماتیک فرکانس تشنج و عوارض جانبی را ارزیابی نکرده بودند، بنابراین امکان انجام متاآنالیز وجود نداشت. این امکان وجود نداشت که بتوانیم درباره نقشی که ملاتونین در کاهش فرکانس یا بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به صرع دارد، نظر قطعی بدهیم.
خلاصه به زبان ساده
کاربرد ملاتونین به عنوان درمان کمکی برای بیماران مبتلا به صرع
پیشینه
صرع یکی از بیماری‌های شایع سیستم عصبی است. علی‌رغم درمان دارویی ضدصرعی که اغلب بیماران مصرف می‌کنند، تشنج در 30% آنها ادامه می‌یابد. گزارش‌هایی مبنی بر اینکه اضافه کردن ملاتونین به درمان می‌تواند در این زمینه مفید واقع شود و ایمن است، وجود دارد. ملاتونین توسط بدن ساخته می‌شود و توسط پزشکان برای درمان اختلالات خواب و مشکلات جت‌لگ (jet lag) تجویز می‌شود.
ویژگی‌های مطالعه
ما داده‌های کارآزمایی‌های بالینی‌ای را بررسی کردیم که ملاتونین را به داروهای ضدصرع اضافه کرده و با افرادی که از پلاسبو استفاده کرده یا هیچ درمانی را اضافه نکرده بودند، مقایسه کرده بودند. شرکت‌کنندگان را از هر سن و جنسیتی، چه کودک بودند و چه بزرگسال، وارد مطالعه کردیم. داده‌های مربوط به کاهش فرکانس تشنج به میزان 50% و عدم ایجاد تشنج و عوارض جانبی و بهبود کیفیت زندگی ارزیابی شد.
نتایج اصلی
ما نهایتا 6 مطالعه را که دربرگیرنده 125 شرکت کننده بود، انتخاب کردیم. آنها دو حالت مختلف را مقایسه کرده بودند: استفاده از ملاتونین در مقابل پلاسبو و استفاده از ملاتونین 5mg در مقابل ملاتونین 10mg.
مطالعات وارد شده بصورت روش‌شناسانه کاهش فرکانس تشنج، از بین رفتن تشنج و عوارض جانبی را ارزیابی نکرده بود. فقط یک مطالعه گزارش داده بود که فرکانس تشنج در هیچ‌یک از شرکت‌کنندگان در طول کارآزمایی در مقایسه با قبل از آن، تغییر نکرده بود. فقط یک مطالعه اثر ملاتونین را بر کیفیت زندگی ارزیابی کرده و بهبود قابل‌ملاحظه‌ای را در افرادی که ملاتونین مصرف کرده بودند، در مقایسه با آنها که از پلاسبو استفاده کرده بودند، گزارش نکرده بود.
کیفیت شواهد
مقالات وارد شده به مطالعه مروری از نظر روش‌شناسی کیفیت پائینی داشتند و امکان اینکه بتوان براساس آنها درباره نقش اضافه کردن ملاتونین به درمان در کاهش فرکانس تشنج یا بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به صرع نظر قطعی داد، وجود نداشت. این شواهد تا ژانویه 2016 به‌روزرسانی شده است.
صرع یکی از بیماری‌های شایع سیستم عصبی است. علی‌رغم درمان دارویی ضدصرعی که اغلب بیماران مصرف می‌کنند، تشنج در 30% آنها ادامه می‌یابد. گزارش‌هایی مبنی بر اینکه اضافه کردن ملاتونین به درمان می‌تواند در این زمینه مفید واقع شود و ایمن است، وجود دارد. ملاتونین توسط بدن ساخته می‌شود و توسط پزشکان برای درمان اختلالات خواب و مشکلات جت‌لگ (jet lag) تجویز می‌شود.
ویژگی‌های مطالعه
ما داده‌های کارآزمایی‌های بالینی‌ای را بررسی کردیم که ملاتونین را به داروهای ضدصرع اضافه کرده و با افرادی که از پلاسبو استفاده کرده یا هیچ درمانی را اضافه نکرده بودند، مقایسه کرده بودند. شرکت‌کنندگان را از هر سن و جنسیتی، چه کودک بودند و چه بزرگسال، وارد مطالعه کردیم. داده‌های مربوط به کاهش فرکانس تشنج به میزان 50% و عدم ایجاد تشنج و عوارض جانبی و بهبود کیفیت زندگی ارزیابی شد.
نتایج اصلی
ما نهایتا 6 مطالعه را که دربرگیرنده 125 شرکت کننده بود، انتخاب کردیم. آنها دو حالت مختلف را مقایسه کرده بودند: استفاده از ملاتونین در مقابل پلاسبو و استفاده از ملاتونین 5mg در مقابل ملاتونین 10mg.
مطالعات وارد شده بصورت روش‌شناسانه کاهش فرکانس تشنج، از بین رفتن تشنج و عوارض جانبی را ارزیابی نکرده بود. فقط یک مطالعه گزارش داده بود که فرکانس تشنج در هیچ‌یک از شرکت‌کنندگان در طول کارآزمایی در مقایسه با قبل از آن، تغییر نکرده بود. فقط یک مطالعه اثر ملاتونین را بر کیفیت زندگی ارزیابی کرده و بهبود قابل‌ملاحظه‌ای را در افرادی که ملاتونین مصرف کرده بودند، در مقایسه با آنها که از پلاسبو استفاده کرده بودند، گزارش نکرده بود.
کیفیت شواهد
مقالات وارد شده به مطالعه مروری از نظر روش‌شناسی کیفیت پائینی داشتند و امکان اینکه بتوان براساس آنها درباره نقش اضافه کردن ملاتونین به درمان در کاهش فرکانس تشنج یا بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به صرع نظر قطعی داد، وجود نداشت. این شواهد تا ژانویه 2016 به‌روزرسانی شده است.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Epilepsy Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/10/22 | انتشار: 1394/12/27
