تمرینات ورزشی معمولا برای بزرگسالان مبتلا به فیبرومیالژیا (fibromyalgia) توصیه می‌شود. ما تمرین ویبراسیون (vibration) کامل بدن (WBV) را به شکل استفاده از یک پلت‌فرم نوسان عمودی یا چرخشی به‌عنوان محرک تمرین تعریف کردیم درحالی‌ که فرد در موقعیت ایستا یا حرکت پویا قرار می‌گیرد. فرد روی پلت‌فرم می‌ایستد، و نوسانات باعث ارتعاشاتی می‌شود که از طریق پاها به شخص منتقل می‌شود. این مرور، یکی از مجموعه مطالعاتی است که جایگزین اولین مرور منتشرشده در سال 2002 می‌شود.

ارزیابی منافع و آسیب‌های تمرینات ورزشی WBV در بزرگسالان مبتلا به فیبرومیالژیا

ما کتابخانه کاکرین، MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ PEDro؛ چکیده پایان‌نامه‌ها و تزها؛ AMED؛ WHO ICTRP و ClinicalTrials.gov را تا دسامبر 2016 بدون محدودیت زبانی، برای شناسایی کارآزمایی‌های بالقوه مرتبط، جست‌وجو کردیم.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛rancomised controlled trails) را در بزرگسالان با تشخیص فیبرومیالژیا بر اساس معیارهای منتشرشده، شامل مداخله WBV در مقابل کنترل یا مداخلات دیگر در نظر گرفتیم. پیامدهای عمده (شامل) کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQL)، شدت درد، سفتی بدن، خستگی، عملکرد فیزیکی، خروج از مطالعه و عوارض جانبی بودند.

2 نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود انتخاب، داده‌ها را استخراج کرده، ارزیابی‌های خطر سوگیری (bias) را انجام داده و کیفیت شواهد را برای پیامدهای عمده با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردند. ما از آستانه 15% برای محاسبه تفاوت‌های مرتبط از نظر بالینی استفاده کردیم.

ما 4 مطالعه را شامل 150 شرکت‌کننده زن میانسال از یک کشور در نظر گرفتیم. 2 مطالعه، 2 بازوی درمانی (71 شرکت‌کننده) داشتند که WBV را به همراه ورزش ترکیبی و استراحت در مقابل ورزش ترکیبی و استراحت و WBV ساختگی را در مقابل کنترل، و WBV را همراه با ورزش ترکیبی در مقابل ورزش ترکیبی و کنترل مقایسه کردند؛ 2 مطالعه، 3 بازوی درمانی (79 شرکت‌کننده) داشتند که WBV و ورزش ترکیبی را در مقابل کنترل و استراحت ترکیبی WBV ساختگی مقایسه کردند. ما خطر کلی سوگیری را برای انتخاب (تولید توالی تصادفی)، تشخیص (پیامدهای عینی اندازه‌گیری شده)، فرسایش و سایر سوگیری‌ها پایین؛ برای سوگیری انتخاب (تخصیص پنهان) نامشخص؛ و برای عملکرد، تشخیص (پیامدهای خود-گزارش شده)، و سوگیری‌های گزارش‌دهی انتخابی، بالا تشخیص دادیم.
مقایسه WBV و کنترل روی 3 پیامد عمده گزارش شد که در 12 هفته پس از مداخله، بر اساس پرسشنامه تأثیر فیبرومیالژیا (FIQ) (مقیاس 0 تا 100، نمره پایین‌تر بهتر بود) ارزیابی شد. یافته‌های HRQL در گروه کنترل، در پایان درمان (59.13)، میانگین تفاوت (MD): 3.73-؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 10.81- تا 3.35) را برای HRQL مطلق یا بهبود 4% (11% بهتر تا 3% بدتر) و بهبود نسبی 6.7% (19.6% بهتر تا 6.1% بدتر) نشان داد. نتایج خروج از مطالعه نشان داد که 14 نفر از 100 نفر و 10 نفر از 100 نفر به ترتیب در گروه مداخله و کنترل، از مداخله کنار گذاشته شدند (RR: 1.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 7.67؛ تغییر مطلق 4%؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 16% کم‌تر تا 24% بیش‌تر؛ تغییر نسبی 43% بیش‌تر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 73% کم‌تر تا 667% بیش‌تر). تنها عارضه جانبی گزارش شده، درد حاد در پاها بود که یک شرکت‌کننده به دلیل آن از برنامه خارج شد. ما کیفیت شواهد را برای همه پیامدها بسیار پایین تشخیص دادیم. این مطالعه شدت درد، خستگی، سفتی بدن، یا عملکرد فیزیکی را اندازه‌گیری نکرد. هیچ پیامدی در این مقایسه، به آستانه 15% برای ارتباط بالینی نرسید.
WBV همراه با ورزش ترکیبی (هوازی، مقاومتی، انعطاف‌پذیری و استراحت) در مقایسه با مطالعه کنترل (N = 21) علائم را 6 هفته پس از مداخله با استفاده از FIQ بررسی کردند. نتایج برای HRQL در پایان درمان (59.64) نشان داد، MD: -16.02 ( 95% فاصله اطمینان (CI): 31.57- تا 0.47-) را برای HRQL مطلق، با بهبود 16% (0.5% تا 32%) و تغییر نسبی در HRQL معادل 24% (0.7% تا 47%) نشان داد. داده‌ها MD شدت درد را 28.22- (95% فاصله اطمینان (CI): 43.26- تا 13.18-) برای تفاوت مطلق 28% (13% تا 43%) و تغییر نسبی در بهبود 39% (18% تا 60%)؛ و همچنین MD خستگی را 33- (95% فاصله اطمینان (CI): 49- تا 16-) برای تفاوت مطلق 33% (16% تا 49%) و تفاوت نسبی 47% (95% فاصله اطمینان (CI):23% تا 60%)؛ و MD سفتی بدن 26.27- (95% فاصله اطمینان (CI): 42.96- تا 9.58-) برای تفاوت مطلق 26% (10% تا 43%) و تفاوت نسبی 36.5% (23% تا 60%) نشان دادند. همه موارد خروج از مطالعه، به ترتیب در گروه مداخله و کنترل، 8 از 100 و 33 از 100 مورد بود (2 مطالعه؛ 46 نفر؛ RR: 1.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.06 تا 1.12) برای خطر تفاوت مطلق 24% (3% تا 51%). یک شرکت‌کننده در اولین جلسه WBV، یک حمله اضطراب خفیف را نشان داد. در این مقایسه، هیچ مطالعه‌ای در مورد عملکرد فیزیکی گزارش نشد. چندین پیامد (بر اساس یافته‌های یک مطالعه) در این مقایسه، به آستانه 15% برای اهمیت بالینی رسیدند: HRQL، شدت درد، خستگی و سفتی بدن که به ترتیب 16%، 39%، 46% و 36% بهبود یافتند. ما برای همه پیامدها، شواهد با کیفیت بسیار پایین پیدا کردیم.
WBV به همراه ورزش ترکیبی در مقایسه با سایر ورزش‌ها، شواهد با کیفیت بسیار پایین را برای همه پیامدها فراهم کرد. محققان، پیامدها را در مقیاس 0 تا 100 (امتیاز پایین‌تر بهتر است) برای شدت درد (1 مطالعه؛ N = 23؛ MD: 16.36-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 29.49- تا 3.23-)، HRQL؛ (2 مطالعه؛ N = 49؛ MD: 6.67-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 14.65- تا 1.31-)، خستگی (1 مطالعه؛ N = 23؛ MD: 14.41-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 29.47 - تا 0.65)، سفتی بدن (1 مطالعه؛ N = 23؛ MD: 12.72-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 26.90- تا 1.46) و همه علل خروج از مطالعه (3 مطالعه؛ N = 77؛ RR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17- تا 3.11) ارزیابی کردند. عوارض جانبی، برای3 مطالعه گزارش شد که شامل یک حمله اضطراب در جلسه اول WBV بود و یک نفر («گروه تمرین دیگر») به علت آسیبی که به برنامه مربوط نمی‌شد، از گروه مقایسه حذف شد. هیچ مطالعه‌ای درباره عملکرد فیزیکی، گزارش نشد.

این‌که آیا WBV یا WBV همراه با ورزش ترکیبی نسبت به کنترل یا مداخلات دیگر برای زنان مبتلا به فیبرومیالژیا بهتر است، هنوز نامشخص باقی مانده است. کیفیت شواهد به دلیل عدم دقت (تعداد کم شرکت‌کنندگان و فواصل اطمینان گسترده) و مسائل مربوط به خطر سوگیری بسیار پایین بود. این کارآزمایی‌ها پیامدهای مهمی را مانند شدت درد، سفتی بدن، خستگی و عملکرد فیزیکی اندازه‌گیری نکردند. به‌طورکلی، مطالعات کم و بسیار کوچک بودند، که مانع برآوردهای معنی‌دار از آسیب‌ها و نتایج قطعی در مورد ایمنی WBV شدند.