سندرم هپاتورنال (Hepatorenal Syndrome) یک نارسایی شدید کلیوی است که در میان افراد مبتلا به سیروز (Cirrhosis) و آسیت (Ascites) رخ می‌دهد. مرورهای سیستماتیک، کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده‌ای را یافتند که نشان دادند ترلیپرسین (Terlipressin) در مقایسه با دارونما مورتالیتی را کاهش داده و نارسایی کلیوی را در افراد مبتلا به سندرم هپاتورنال بهبود می‌بخشد، اما ما نیاز به شواهدی داریم که از مرورهای سیستماتیک مربوط به منافع و آسیب‌های ترلیپرسین در مقابل سایر داروهای وازواکتیو به دست آمده باشند.

ارزیابی اثرات سودمند و مضر ترلیپرسین در مقابل سایر داروهای وازواکتیو برای افراد مبتلا به سندرم هپاتورنال.

ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین (Cochrane Hepato-Biliary Group Controlled Trials Register)؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase و Science Citation Index Expanded و جست‌وجوهای دستی منابع متون مرتبط را جست‌وجو کردیم و با متخصصین و شرکت‌های دارویی مکاتبه کردیم (تاریخ آخرین جست‌وجو نوامبر 2016).

کارآزمایی‌های بالینی و تصادفی‌سازی شده (RCTs ؛randomised controlled trials) که به مقایسه ترلیپرسین در مقابل انواع دیگر داروهای وازواکتیو برای سندرم هپاتورنال پرداختند. ما اجازه تجویز هم‌زمان آلبومین (albumin) و سایر مداخلات هم‌زمان را، در صورت ارائه آن‌ها به‌طور مساوی، برای گروه‌های مقایسه دادیم.

3 نویسنده به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کردند. پیامدهای اولیه، مرگ‌ومیر، سندرم هپاتورنال (سندرم هپاتوژنال پایدار با وجود درمان) و عوارض جانبی جدی بود. ما متاآنالیز‌ (Meta‐analyses) را انجام دادیم و نتایج را بصورت خطرات نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) ارائه کردیم. ما تجزیه‌و‌تحلیل دنباله‌ای کارآزمایی (Trial Sequential)، حساسیت و زیرگروه را انجام داده و کنترل سوگیری (Bias) را بر اساس حوزه‌های گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین مورد بررسی قرار دادیم.

ما 9 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را با 474 شرکت‌کننده انتخاب کردیم. این کارآزمایی‌ها به مقایسه ترلیپرسین در مقابل نورآدرنالین (Noradrenaline) (7 کارآزمایی)، اوکترئوتاید (Octreotide) (1 کارآزمایی)، میدودرین (Midodrine) و اوکترئوتاید (1 کارآزمایی)، یا دوپامین (Dopamine) (1 کارآزمایی) پرداختند. تمام شرکت‌کنندگان در هر دو گروه، آلبومین را به عنوان یک مداخله همزمان دریافت کردند. در ارزیابی انجام شده درباره مرگ‌ومیر، ما دو کارآزمایی را در معرض خطر پایین سوگیری و 8 کارآزمایی را در معرض خطر بالای سوگیری و تمام کارآزمایی‌ها را در معرض خطر بالای سوگیری برای پیامدهای باقی‌مانده طبقه‌بندی کردیم. در 5 کارآزمایی، محققان به‌طور مشخص اظهار داشتند که آن‌ها از سازمان‌های سودآور حمایت مالی دریافت نکردند. ما در مورد منبع مالی پنج کارآزمایی باقی مانده اطلاعاتی نداریم.
در زمان انتخاب 2 کارآزمایی که در معرض خطر پایین سوگیری قرار داشتند (RR: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 1.36؛ 94 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت بسیار پایین) یا با انتخاب 10 کارآزمایی (RR: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 1.06؛ 474 شرکت‌کننده، 0% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، دریافتیم که ترلیپرسین در مقایسه با سایر داروهای وازواکتیو از لحاظ مورتالیتی برتر یا پایین‌تر نبود. یک متاآنالیز شامل 9 کارآزمایی اثر مثبت ترلیپرسین را بر سندرم هپاتورنال نشان دادند (RR: 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 0.99؛ 394 شرکت‌کننده، 26% = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). با توجه به مرگ‌ومیر بالای سندرم هپاتورنال، ثبت سایر عوارض جانبی جدی نامشخص است، اما تفاوت معنی‌داری هنگام مقایسه ترلیپرسین و سایر داروهای وازواکتیو نیافتیم (RR: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 1.06؛ 474 شرکت‌کننده؛ % = I2؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین).
چندین کارآزمایی به‌طور سیستماتیک عوارض جانبی را گزارش نکردند اما به نظر می‌رسد که ترلیپرسین خطر ابتلا به اسهال یا درد شکمی ‌را افزایش می‌دهد (RR: 3.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 10.27؛ 221 شرکت‌کننده، 5 کارآزمایی؛ % = I2). با این حال، تجزیه‌و‌تحلیل دنباله‌ای کارآزمایی شواهد کافی برای پشتیبانی یا رد هر گونه تفاوت بین مداخلات برای همه پیامدها ارائه نکرد. با توجه به عود/ برگشت سندرم هپاتورنال، تجزیه‌و‌تحلیل زیر گروه انواع دیگر داروهای وازواکتیو نشان می‌دهد که ترلیپرسین در مقایسه با میدودرین (midodrine) و اوکترئوتاید (RR: 0.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.72) یا اوکتروتاید به تنهایی (RR: 0.56؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 0.96) برتر بود اما هر زیرگروه فقط شامل یک کارآزمایی کوچک بود. هیچ یک از تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیر گروه یا حساسیت باقی‌مانده، تفاوتی را بین ترلیپرسین و سایر داروهای وازواکتیو نشان ندادند. با توجه به خطر بالای سوگیری، عدم دقت و نتایج تجزیه‌و‌تحلیل‌های دنباله‌ای کارآزمایی، ما کیفیت شواهد را به بسیار پایین کاهش دادیم.

این مرور شواهد کافی را برای حمایت یا رد اثرات سودمند یا مضر ترلیپرسین و آلبومین در مقابل سایر داروهای وازواکتیو و آلبومین نیافت. برای ارزیابی این‌که آیا تفاوت بالینی معنی‌داری بین مداخلات وجود دارد یا خیر، تحقیق بیش‌تری مورد نیاز است.