کاتاراکت (Cataract) مرتبط با سن علت اصلی نابینایی و اختلال بینایی در جهان است. فاکوامولسیفیکیشن (Phacoemulsification) یک روش اصلی جراحی است که برای درمان کاتاراکت استفاده می‌شود. اثربخشی تطبیقی و ایمنی برش‌های مختلف اندازه‌گیری شده برای فاکوامولسیفیکیشن تعیین نشده است.

هدف از این مرور سیستماتیک، ارزیابی اثربخشی و ایمنی برش‌های کوچک‌تر در مقابل برش‌های بزرگ‌تر برای فاکوامولسیفیکیشن در کاتاراکت مرتبط با سن بود. پیامد اولیه این مرور آستیگماتیسم (Astigmatism) ناشی از جراحی در سه ماه بعد از جراحی بود.

ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شامل ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین (Cochrane Eyes and Vision Group)) (شماره 10، 2016)؛ MEDLINE Ovid (از 1946 تا 28 اکتبر 2016)؛ Embase Ovid (از 1947 تا 28 اکتبر 2016)؛ PubMed (از 1948 تا 28 اکتبر 2016)؛ LILACS (پایگاه اطلاعاتی منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (Latin American and Caribbean Health Sciences Literature Database)) (از 1982 تا 28 اکتبر 2016)؛ متارجیستری از کارآزمایی‌های بالینی (mRCT ؛he metaRegister of Controlled Trials) (www.controlled‐trials.com؛ اخیرا در 13 می 2013 جست‌وجو شد)؛ ClinicalTrials.gov (www.clinicaltrials.gov؛ در 28 اکتبر 2016 جست‌وجو شد) و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP؛ World Health Organization (WHO) International Clinical Trials Registry Platform) (www.who.int/ictrp؛ در 28 اکتبر 2016 جست‌وجو شد) را جست‌وجو کردیم. ما هیچ محدودیتی را از نظر تاریخ یا زبان در جست‌وجوهای الکترونیکی کارآزمایی‌ها اعمال نکردیم.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (RCTs ؛randomised controlled trails) را انتخاب کردیم که به مقایسه برش‌های مختلف در افراد مبتلا به کاتاراکت مرتبط با سن تحت فاکوامولسیفیکیشن پرداختند.

ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.

ما 26 RCT را با مجموع 2737 شرکت‌کننده (3120 چشم) انتخاب کردیم. این کارآزمایی‌ها در بوسنی و هرزگوین، چین، فرانسه، هند، ایتالیا، کره، اسپانیا، سوئیس و ترکیه انجام شدند. نیمی ‌از 26 کارآزمایی در چین انجام شد. ما تمام کارآزمایی‌ها را بیش‌تر در معرض خطر نامشخص تا پایین سوگیری (bias) قضاوت کردیم. RCTهای انتخاب شده چهار برش را در اندازه‌های مختلف مقایسه کردند: >= 1.5 میلی‌متر، 1.8 میلی‌متر، 2.2 میلی‌متر، و تقریبا 3.0 میلی‌متر. این برش‌ها با استفاده از سه تکنیک مختلف انجام شدند: فاکوامولسیفیکیشن با برش کوچک کواگزیال (coaxial) و بای‌اگزیال (biaxial) (C‐MICS و B‐MICS) و فاکوامولسیفیکیشن استاندارد. هیچ یک از مطالعات، داده‌ها را به شکلی که بتوان آن‌ها را در این مرور انتخاب کرد، ارائه نکردند. 5 مطالعه دارای 3 بازو بودند.
15 کارآزمایی؛ C‐MICS (2.2 میلی‌متر) را با فاکوامولسیفیکیشن استاندارد (تقریبا 3.0 میلی‌متر) مقایسه کردند. شواهد با قطعیت بسیار پایین آستیگماتیسم ناشی از جراحی کم‌تری را در گروه C-MICS طی 3 ماه در مقایسه با فاکوامولسیفیکیشن استاندارد نشان دادند (میانگین تفاوت (MD): دیوپتر (D) 0.19-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30- تا 0.09-؛ 996 چشم؛ 8 RCT). شواهد با قطعیت پایین وجود داشت که نشان داد هر دو گروه به حدت بینایی بهتر اصلاح شده مشابهی دست یافتند (logMAR 0.00 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02- تا 0.02؛ 242 چشم؛ 3 RCT). شواهد با قطعیت پایین مربوط به مقایسه C-MICS با فاکوامولسیفیکیشن استاندارد وجود داشت که تفاوت اندکی را در کاهش سلول‌های اندوتلیال و ضخامت مرکزی قرنیه نشان داد (MD: 7.23- سلول / میلی‌متر مربع؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 78.66- تا 64.20؛ 596 چشم؛ 4 RCT) و (μm -0.68 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.26- تا 1.90؛ 487 چشم؛ 5 RCT).
9 کارآزمایی، C‐MICS (1.8 میلی‌متر) را با فاکوامولسیفیکیشن استاندارد (تقریبا 3.0 میلی‌متر) مقایسه کردند. شواهد با قطعیت بسیار پایین آستیگماتیسم کم‌تری را در گروه C-MICS در مقایسه با گروه فاکوامولسیفیکیشن استاندارد نشان دادند (D -0.23 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34- تا 0.13-؛ 561 چشم؛ 5 RCT). شواهدی با قطعیت پایین وجود داشت که تفاوت اندکی را در حدت بینایی بهتر اصلاح شده، کاهش سلول‌های اندوتلیال و ضخامت مرکزی قرنیه در دو گروه طی 3 ماه نشان دادند یا تفاوتی نشان ندادند (logMAR -0.02 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03- تا 0.00؛ 192 چشم؛ 3 RCT) و (μm -1.52 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.29- تا 3.25؛ 245 چشم؛ 3 RCT).
6 کارآزمایی، C‐MICS (1.8 میلی‌متر) را با C‐MICS (2.2 میلی‌متر) مقایسه کردند. شواهد با قطعیت پایین وجود داشت که نشان داد آستیگماتیسم، حدت بینایی و ضخامت مرکزی قرنیه در دو گروه طی 3 ماه مشابه بود (D 0.04 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09- تا 0.16؛ 259 چشم؛ 3 RCT)؛ (logMAR 0.01 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01- تا 0.04؛ 200 چشم؛ 3 RCT) و (μm 0.45 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.70- تا 3.60؛ 100 چشم؛ 1 RCT). شواهد با قطعیت بسیار پایین کاهش سلول‌های اندوتلیال بیش‌تری را در گروه 1.8 میلی‌متری نشان دادند (MD: 213.00 سلول / میلی‌متر مربع؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 11.15 تا 414.85؛ 70 چشم؛ 1 RCT).
4 کارآزمایی، B‐MICS (>= 1.5 میلی‌متر) را با فاکوامولسیفیکیشن استاندارد (تقریبا 3.0 میلی‌متر) مقایسه کردند. آستیگماتیسم در دو گروه طی 3 ماه مشابه بود (D -0.01 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03- تا 0.01؛ 368 چشم؛ 2 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط). شواهد با قطعیت بسیار پایین در مورد حدت بینایی، تفاوت اندکی را بین دو گروه نشان دادند یا تفاوتی نشان ندادند (logMAR -0.02 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04- تا 0.00-؛ 464 چشم؛ 3 RCT). شواهد با قطعیت پایین در مورد کاهش سلول‌های اندوتلیال و ضخامت مرکزی قرنیه نیز تفاوت اندکی بین دو گروه نشان دادند یا تفاوتی نشان ندادند (MD: 55.83 سلول / میلی‌متر مربع؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 34.93- تا 146.59؛ 280 چشم؛ 1 RCT) و (μm 0.10 :MD؛؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 14.04- تا 14.24؛ 90 چشم؛ 1 RCT).
هیچ‌کدام از کارآزمایی‌ها کیفیت زندگی را گزارش نکردند. یک کارآزمایی گزارش داد که هیچ یک از شرکت‌کنندگان دچار اندوفتالمیت یا پارگی کپسول خلفی نشدند؛ آن‌ها هم‌چنین تفاوت اندکی را بین گروه‌های برش در ارتباط با ادم قرنیه گزارش کردند یا تفاوتی گزارش نکردند (خطر نسبی: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 2.63؛ 362 چشم).

فاکوامولسیفیکیشن با برش‌های کوچک‌تر در مقایسه با فاکوامولسیفیکیشن با برش‌های بزرگ‌تر، همواره با آستیگماتیسم ناشی از جراحی کم‌تری مرتبط نبود. فاکوامولسیفیکیشن با برش کوچک کواگزیال ممکن بود با آستیگماتیسم کم‌تری نسبت به فاکوامولسیفیکیشن استاندارد همراه باشد، اما این تفاوت اندک بود، به اندازه 0.2 D و شواهد نامطمئن بودند. پیامدهای ایمنی و کیفیت زندگی به اندازه کافی گزارش نشد؛ این موضوع باید در مطالعات آینده مورد توجه قرار گیرد.