جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Lindsay Robertson, Edmond Atallah, Gerard Stansby. Pharmacological treatment of vascular risk factors for reducing mortality and cardiovascular events in patients with abdominal aortic aneurysm. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1825-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1825-fa.html
پیشینه
پروفیلاکسی دارویی ثابت کرده خطر حوادث بیماری قلبی‌عروقی را در افراد مبتلا به آترواسکلروز را به خطر می‌اندازد. بااین‌حال، نقش پیشگیری در افراد مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی (AAA) هنوز معلوم نیست. مطالعات متعدد نشان داده که با وجود ترمیم موفقیت‌آمیز، افرادی که دارای AAA هستند میزان بقای کم‌تری نسبت به کنترل‌های سالم دارند. افراد مبتلا به AAA دارای با شیوع بیشتر بیماری کرونری قلبی و خطر حوادث قلبی‌عروقی روبه‌رو هستند. علی‌رغم این ارتباط، در مورد اثربخشی پروفیلاکسی دارویی در کاهش خطر قلبی عروقی در افراد مبتلا به AAA اطلاعات کمی در دست است. این به‌روزرسانی یک مرور کاکرین است که در سال 2014 منتشر شد.
اهداف
تعیین اثربخشی طولانی‌مدت داروهای آنتی‌پلاکت، آتی‌هیپرتانسیو یا کاهنده چربی بر کاهش مرگومیر و حوادث قلبی‌عروقی در افراد مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی.
روش های جستجو
برای این به‌روزرسانی، متخصص اطلاعات عروق (CIS) در کاکرین؛ پایگاه ثبت تخصصی عروق در کاکرین (14 اپریل 2016) را جست‌وجو کرد. علاوه‌براین، CIS پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Centrale Register of Controlled Trails) (شماره 3، 2016) و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها (14 اپریل 2016) را جست‌وجو کرد. ما هم‌چنین فهرست منابع مطالعات مرتبط را بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که در آن‌ها افراد مبتلا به AAA به‌طور تصادفی به یکی از درمان‌های پروفیلاکتیک در مقابل دیگری، یک رژیم متفاوت از همان دمران، یک پلاسبو، یا هیچ درمانی اختصاص یافتند، واجد شرایط برای ورود به این مرور بودند. پیامدهای اولیه شامل مرگومیر در اثر هر علتی و مرگومیر قلبی‌عروقی بود.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور مستقل از هم مطالعات را برای ورود انتخاب کردند و ارزیابی کیفیت و استخراج داده‌ها را کامل کردند. ما هرگونه اختلاف‌نظری را با مباحثه حل کردیم. فقط یک مطالعه دارای معیارهای ورود به این مرور بود، بنابراین نتوانستیم متاآنالیز انجام دهیم.
نتایج اصلی
هیچ مطالعه جدیدی معیارهای ورود را به این مرور نداشت. ما یک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده در این مرور پیدا کردیم. زیرگروهی از شرکت‌کنندگان مبتلا به AAA متوپرولول (N = 111) یا پلاسبو (N = 116) دریافت کردند. هیچ شواهد روشنی وجود نداشت که متوپرولول می‌تواند مرگومیر را به هر دلیل (نسبت شانس (OR): 0.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.41)، مرگ قلبی‌عروقی (OR: 0.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.76)، مرگ در اثر AAA (OR: 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.06 تا 16.92) کاهش می‌دهد یا حوادث قلبی‌عروقی غیرکشنده (OR: 1.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 3.57) را در طول 30 روز پس از جراحی افزایش می‌دهد. علاوه‌براین، طی 6 ماه پس از جراحی، اثرات تخمینی با مزایا و معایب برای مرگومیر به هر علتی (OR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26 تا 1.95)، مرگ قلبی‌عروقی (OR: 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.23 تا 2.39) و حوادث قلبی‌عروقی غیرکشنده (OR: 1.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 3.35) هماهنگی داشت. عوارض جانبی دارویی برای همه جمعیت مورد مطالعه گزارش شد و برای زیرگروهی از شرکت‌کنندگان مبتلا به AAA در دسترس نبود. ما این مطالعه را به‌طور کلی در معرض خطر سوگیری (bias) پائین در نظر گرفتیم. ما کیفیت شواهد را برای همه پیامدها پائین در نظر گرفتیم. ما کیفیت شواهد را برای اشتباهات کاهش دادیم، زیرا فقط یک مطالعه با تعداد کمی از شرکت‌کنندگان در دسترس بود، تعداد حوادث کوچک بودند و نتایج با مزایا و معایب سازگاری داشت.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
با توجه به محدود بودن تعداد کارآزمایی‌های وارد شده، شواهد کافی برای به دست آوردن هرگونه نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی پروفیلاکسی بیماری قلبی‌عروقی در کاهش مرگومیر و حوادث قلبی‌عروقی در افراد مبتلا به AAA وجود ندارد. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بیشتری که با کیفیت خوب انجام شوند و بسیاری از انواع پروفیلاکسی را با پیگیری طولانی‌مدت مورد بررسی قرار بدهند، قبل از اینکه نتیجه‌گیری‌های درست انجام شود، مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
درمان دارویی عوامل خطر عروقی برای کاهش مرگومیر و عوارض قلبی‌عروقی در افراد مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی
پیشینه
آنوریسم آئورت شکمی (AAA) یک وضعیت بالقوه تهدید کننده زندگی است که در آن آئورت بزرگ شده و در نهایت می‌تواند منجر به خونریزی گسترده‌ای شود. دستورالعمل‌های فعلی توصیه می‌کنند که AAA های 55 میلی‌متر یا بیشتر باید به روش جراحی، ترمیم شوند، چون در این اندازه، خطر پاره‌شدگی بیش از خطر ترمیم جراحی است. AAAs بین اندازه‌های 30 تا 54 میلی‌متر پرخطر نیستند و به‌طور کلی توسط اسکن‌های منظم برای بررسی بزرگ‌تر شدن مورد بررسی قرار می‌گیرند. تحقیقات اخیر نشان داده که حتی پس از ترمیم آنوریسم، میزان بقا در افراد مبتلا به AAA بدتر از افراد بدون AAA است. در بیشتر موارد، علت مرگ یک رویداد قلبی‌عروقی، مانند حمله قلبی یا سکته مغزی است. شرایطی نظیر فشار خون بالا یا کلسترول بالا خطر مرگومیر قلبی را افزایش می‌دهند. بااین‌حال، هر دو شرایط را می‌توان از طریق درمان دارویی معکوس کرد. با توجه به افزایش خطر مرگومیر با AAA، تعیین اینکه کدام درمان دارویی در جلوگیری از مرگومیر قلبی در افراد مبتلا به AAA موثرترین است، اهیمت زیادی دارد.
در این مرور، محققان از کاکرین، اثربخشی درمان دارویی را در درمان عوامل خطر عروقی و کاهش مرگ‌ومیرها و حوادث مرگ‌های قلبی‌عروقی در افراد مبتلا به AAA بررسی کردند.
ویژگی‌های مطالعه و نتایج اصلی
پس از جست‌وجو برای همه مطالعات مربوطه (تا 14 اپریل 2016)، ما یک مطالعه را پیدا کردیم که در آن یک زیرگروه از 227 فرد مبتلا به AAA، بتا بلوکر متوپرولول (داروهایی را که فشار خون را کاهش می‌دهند) یا یک دارونما (درمان شیمیایی مصنوعی) دریافت کردند. نتایج این مطالعه برای همه علل مرگومیر و مرگومیر ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی یا بیماری‌های قلبی عروقی غیرکشنده در 30 روز یا شش ماه پس از ترمیم AAA نامشخص است. عوارض جانبی دارو برای کل جمعیت مورد مطالعه گزارش شد و برای زیرگروه از شرکت‌کنندگان مبتلا به AAA در دسترس نبود.
کیفیت شواهد
ما این مطالعه را به‌طور کلی در معرض خطر کم سوگیری قضاوت کردیم. ما کیفیت شواهد را به پائین رساندیم، زیرا ما فقط یک مطالعه کوچک را در مرور وارد کردیم، رویدادهای کمی گزارش شده بود و نتیجه آن با سود و زیان مطابقت داشت.
انجام مطالعات بزرگ و طولانی‌تر برای شناسایی بهترین درمان موثر است. درحال‌حاضر افراد مبتلا به AAA طیف گسترده‌ای را از درمان‌های دارویی شامل داروهای آنتی‌پلاکت، داروهای ضدفشار خون و داروهای کاهش دهنده چربی دریافت می‌کنند. کارآزمایی‌های آینده باید داروهای موجود را آزمایش کنند تا بتوانند موثرترین استراتژی را پیدا کنند، چه اینکه با یک داروی واحد باشد یا ترکیبی از درمان‌ها. علاوه‌براین، پذیرش چنین مداخلات باید مورد ارزیابی قرار گیرد و مطالعات آینده باید عوارض جانبی همراه با این داروها و تأثیر آن‌ها را بر کیفیت زندگی اندازه گیری کنند.
آنوریسم آئورت شکمی (AAA) یک وضعیت بالقوه تهدید کننده زندگی است که در آن آئورت بزرگ شده و در نهایت می‌تواند منجر به خونریزی گسترده‌ای شود. دستورالعمل‌های فعلی توصیه می‌کنند که AAA های 55 میلی‌متر یا بیشتر باید به روش جراحی، ترمیم شوند، چون در این اندازه، خطر پاره‌شدگی بیش از خطر ترمیم جراحی است. AAAs بین اندازه‌های 30 تا 54 میلی‌متر پرخطر نیستند و به‌طور کلی توسط اسکن‌های منظم برای بررسی بزرگ‌تر شدن مورد بررسی قرار می‌گیرند. تحقیقات اخیر نشان داده که حتی پس از ترمیم آنوریسم، میزان بقا در افراد مبتلا به AAA بدتر از افراد بدون AAA است. در بیشتر موارد، علت مرگ یک رویداد قلبی‌عروقی، مانند حمله قلبی یا سکته مغزی است. شرایطی نظیر فشار خون بالا یا کلسترول بالا خطر مرگومیر قلبی را افزایش می‌دهند. بااین‌حال، هر دو شرایط را می‌توان از طریق درمان دارویی معکوس کرد. با توجه به افزایش خطر مرگومیر با AAA، تعیین اینکه کدام درمان دارویی در جلوگیری از مرگومیر قلبی در افراد مبتلا به AAA موثرترین است، اهیمت زیادی دارد.
در این مرور، محققان از کاکرین، اثربخشی درمان دارویی را در درمان عوامل خطر عروقی و کاهش مرگ‌ومیرها و حوادث مرگ‌های قلبی‌عروقی در افراد مبتلا به AAA بررسی کردند.
ویژگی‌های مطالعه و نتایج اصلی
پس از جست‌وجو برای همه مطالعات مربوطه (تا 14 اپریل 2016)، ما یک مطالعه را پیدا کردیم که در آن یک زیرگروه از 227 فرد مبتلا به AAA، بتا بلوکر متوپرولول (داروهایی را که فشار خون را کاهش می‌دهند) یا یک دارونما (درمان شیمیایی مصنوعی) دریافت کردند. نتایج این مطالعه برای همه علل مرگومیر و مرگومیر ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی یا بیماری‌های قلبی عروقی غیرکشنده در 30 روز یا شش ماه پس از ترمیم AAA نامشخص است. عوارض جانبی دارو برای کل جمعیت مورد مطالعه گزارش شد و برای زیرگروه از شرکت‌کنندگان مبتلا به AAA در دسترس نبود.
کیفیت شواهد
ما این مطالعه را به‌طور کلی در معرض خطر کم سوگیری قضاوت کردیم. ما کیفیت شواهد را به پائین رساندیم، زیرا ما فقط یک مطالعه کوچک را در مرور وارد کردیم، رویدادهای کمی گزارش شده بود و نتیجه آن با سود و زیان مطابقت داشت.
انجام مطالعات بزرگ و طولانی‌تر برای شناسایی بهترین درمان موثر است. درحال‌حاضر افراد مبتلا به AAA طیف گسترده‌ای را از درمان‌های دارویی شامل داروهای آنتی‌پلاکت، داروهای ضدفشار خون و داروهای کاهش دهنده چربی دریافت می‌کنند. کارآزمایی‌های آینده باید داروهای موجود را آزمایش کنند تا بتوانند موثرترین استراتژی را پیدا کنند، چه اینکه با یک داروی واحد باشد یا ترکیبی از درمان‌ها. علاوه‌براین، پذیرش چنین مداخلات باید مورد ارزیابی قرار گیرد و مطالعات آینده باید عوارض جانبی همراه با این داروها و تأثیر آن‌ها را بر کیفیت زندگی اندازه گیری کنند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Vascular Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/1/26 | انتشار: 1395/10/23
