پیشینه
آمبولی ریه یکی از علل اصلی مرگ ناشی از بارداری است. تشخیص دقیق در بیماران باردار برای جلوگیری از آمبولی ریوی درماننشده و همچنین درمان ضدانعقادی غیرضروری و اقدامات پیشگیرانه در آینده ضروری است. تکنیکهای تصویربرداری کاربردی ممکن است بهطور متفاوتی در این بیماران جوانتر با کوموربیدیتی کمتر و تغییر فیزیولوژی انجام شود، که عمدتا از مطالعات تشخیصی حذف شدهاند.
اهداف
تعیین دقت تشخیصی توموگرافی کامپیوتری آنژیوگرافی ریه (CTPA)، سینتیگرافی ریه و آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) برای تشخیص آمبولی ریه در دوران بارداری.
روش های جستجو
ما MEDLINE و Embase را تا جولای 2015 جستوجو کردیم. ما از مطالعات وارد شده به عنوان بذر در جستوجوی استنادها و از دکمه «پیدا کردن مشابه» استفاده کردیم و لیستهای مرجع را جستوجو کردیم. ما به کارشناسان در این زمینه نزدیک شدیم تا به ما در شناسایی مطالعات غیر ایندکس شده کمک کنند.
معیارهای انتخاب
ما مجموعههای متوالی از بیماران باردار مشکوک به آمبولی ریه را وارد کردیم که تحت یکی از آزمونهای شاخص (آنژیوگرافی ریوی توموگرافی کامپیوتری (CT)، سینتیگرافی ریه، MRA) و پیگیری بالینی یا آنژیوگرافی ریه به عنوان یک آزمون مرجع تحت آزمایش قرار گرفتند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور استخراج دادهها و ارزیابی کیفیت را انجام دادند. ما با محققان مطالعات بالقوه واجد شرایط تماس گرفتیم تا اطلاعات گمشده را دریافت کنیم. در تجزیهوتحلیل اولیه، ما نتایج آزمون نامنسجم شاخص را به عنوان یک آزمون مرجع منفی و درمان آمبولی ریه پس از یک آزمون نامنسجم شاخص به عنوان یک آزمون مرجع مثبت مورد بررسی قرار دادیم.
نتایج اصلی
ما 11 مطالعه (چهار CTPA؛ 5 سینتیگرافی ریه؛ دو هردو) را با مجموع نتایج 695 CTPA و 665 سینتیگرافی ریه وارد کردیم. سینتیگرافی ریه با روشهای مختلفی انجام شدند. هیچ مطالعه MRA با معیارهای ورود همخوانی نداشتند.
در مجموع، خطر سوگیری (bias) و نگرانی در مورد قابلیت کاربرد در تمام مطالعات، به واسطه سوال مرور، بالا بودند، زیرا عدم همبستگی در روشهای مطالعه وجود داشت. ما متا آنالیز را انجام ندادیم. تمام مطالعات از پیگیری بالینی به عنوان یک استاندارد مرجع استفاده کردند، اما نه به روشی که امکان شناسایی قابلاعتماد را از مثبت کاذب فراهم کند. حساسیت و ارزش اخباری منفی تنها اندازهگیری معتبر دقت آزمون بود.
میانه ارزش اخباری منفی برای CTPA برابر با 100% (محدوده 96% تا 100%) بود. میانه حساسیت برابر با 83% (محدوده 0% تا 100%) بود.
میانه ارزش اخباری منفی برای سینتیگرافی ریه برابر با 100% (محدوده 99% تا 100%) بود. میانه حساسیت برابر با 100% (محدوده 0% تا 100%) بود.
میانه فرکانس نتایج غیرقاطع برابر با 5.9% (محدوده 0.9% تا 36%) برای CTPA و 4.0% (محدوده 0% تا 23%) برای سینتیگرافی ریه بود. میانه کلی شیوع آمبولی ریوی 3.3% (محدوده 0.0% تا 8.7%) گزارش شد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هر دو CTPA و سینتیگرافی ریه ریه به نظر میرسد مناسب برای رد کردن تشخیص آمبولی ریوی در دوران بارداری است. بااینحال، کیفیت شواهد مستلزم پذیرش محتاطانه این نتیجه است. محدودیتهای مهم شامل استانداردهای مرجع ضعیف، فرضیههای لازم در تجزیهوتحلیل نتایج حاصل از نتایج غیرقابل اعتماد و عدم توانایی ذاتی مطالعات واردشده برای شناسایی مثبت کاذب بوده است. مشخص نیست که کدام آزمون دارای بالاترین دقت است. نیاز به مقایسه مستقیم بین روشهای تشخیصی، از جمله MR، در مطالعات تشخیصی تصادفیسازیشده آیندهنگر وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده
تکنیکهای تصویربرداری برای رد کردن تشخیص آمبولی ریه در دوران بارداری
آمبولی ریه یک لخته خون است که جریان خون را به بخشی از ریهها مسدود میکند. زنان باردار در معرض خطر بالای آمبولی ریه قرار دارند و علت اصلی مرگ در دوران بارداری است. زنان در معرض خطر با داروهای رقیقکننده خون درمان میشوند. مهم است که هیچ بیماری از دست نرود و از درمان بیمورد در زنان بدون بیماری پیشگیری شود. آمبولی ریه را میتوان از طریق تکنیکهای مختلف اسکن تشخیص داد. در مورد عملکرد این آزمایشها در دوران بارداری اطلاعات کمی در دست است، که ممکن است متفاوت از عملکرد آنها در بارداری باشد. ما این مرور را انجام دادیم تا دقت تستهای تصویربرداری زیر را برای تشخیص آمبولی ریه در دوران بارداری تعیین کنیم: آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ریوی، سینتیگرافی ریه و آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی.
ما 11 مطالعه (موجود تا جولای 2015) را پیدا کردیم که نتایج 695 آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ریوی، نتایج 665 سینتیگرافی ریوی و هیچ موردی را از آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی توصیف کردهاند. مطالعات در مورد سینتیگرافی ریوی تکنیکهای مختلفی داشتند. به طور کلی، این مطالعات کیفیت پایین داشتند؛ بنابراین، ما نمیتوانیم نتایج را با هم مقایسه کنیم تا برآورد دقیق دقت آنها را بدست آوریم. مطالعات شناسایی شده از نظر بالینی بیماران را پیگیری کردند تا تأیید عدم وجود آمبولی ریوی که در اسکن اولیه نشان داده شده بود، مسجل شود، ازاینرو میتوان از اطلاعات فقط برای نتیجهگیری در مورد توانایی این تستهای تصویربرداری برای رد تشخیص آمبولی ریوی، نه بر توانایی آنها در ایجاد تشخیص، استفاده کرد.
هر دو تست آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ریوی و سینتیگرافی ریوی برای رد تشخیص آمبولی ریوی در دوران بارداری مناسب است. تقریبا هیچ موردی از دست نرفته بود، به خصوص زمانی که تست تصویربرداری عدم بیماری را بدون شک و تردید نشان داده بود. بااینحال، این نتیجه باید با توجه به کیفیت پایین و تفاوت بین مطالعات شناسایی شده تفسیر شود. حدود 5% از اسکنها نامشخص بود، اما این میزان در یک مطالعه 36% بود. حدود 3% از همه زنان که در این مطالعه بودند، آمبولی ریه داشتند. ما نمیدانیم که کدام تست بهتر است، زیرا تستها بهطور مستقیم در همان بیماران مقایسه نمیشود و چون جنبههای دیگر علاوه بر دقت آزمایش باید مورد توجه قرار گیرند. محدودیتهای عمده این بررسی عبارتند از استفاده از پیگیری بالینی درون مطالعات برای تایید عدم وجود بیماری، نتایج غیر قابل تشخیص و عدم توانایی مطالعات برای ارائه اطلاعات در مورد دقت این آزمایشها در ایجاد و نه رد تشخیص. تحقیقات با کیفیت بالا برای بررسی استفاده از آنژیوگرافی ریوی، سینتیگرافی ریوی و آنژیوگرافی ریوی مغناطیسی در گروههای مشابه انجام میشود.