جلد 2016 -                   جلد 2016 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Susan J Pizzutto, John W Upham, Stephanie T Yerkovich, Anne B Chang. Inhaled non-steroid anti-inflammatories for children and adults with bronchiectasis. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-181-fa.html
پیشینه
التهاب نوتروفیلیک مزمن، در غیاب یا در حضور عفونت، یکی از ویژگی‌های برونشکتازی در بزرگسالان و کودکان است. خواص ضدالتهابی داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAID) ممکن است در کاهش التهاب راه‌های هوایی مفید باشد، و در نتیجه به طور بالقوه باعث بهبود عملکرد ریه‌ها و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به برونشکتازی شوند.
اهداف
بررسی تاثیرات NSAIDهای استنشاقی در مدیریت برونشکتازی غیر فیبروز کیستیک در کودکان و بزرگسالان در خلال برونشکتازی پایدار و برای کاهش 1) وخامت و تعداد بروز حملات وخیم حاد تنفسی، 2) افت ریوی طولانی‌مدت.
روش های جستجو
مرکز ثبت کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین (Cochrane Airways Group Trials Register) را، که شامل پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE؛ EMBASE و (Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL می‌شود، جست‌وجو کردیم. همین طور کارآزمایی‌های ثبت شده در ClinicalTrials.gov و پورتال کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) را جست‌وجو کردیم. آخرین جست‌وجوهای ما در 22 سپتامبر 2015 انجام شد.
معیارهای انتخاب
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که NSAIDهای استنشاقی را در مقابل یک کنترل (دارونما یا درمان معمولی) در کودکان یا بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی غیر مرتبط با فیبروز سیستیک مقایسه کرده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
نتایج حاصل از جست‌وجو را با معیارهای از پیش تعیین شده برای مطالعات بررسی کردیم.
نتایج اصلی
یک کارآزمایی کوچک با دوره کوتاه، مناسب این مطالعه مروری بود. در این مطالعه 25 فرد بزرگسال مبتلا به بیماری‌های مزمن ریوی ارزیابی شد (تنها 32% افراد شرکت‌کننده در این کارآزمایی برونشکتازی داشتند)، چرا که سایر شرایط با پیشرفت به سمت برونشکتازی مرتبط بوده، و همه آن‌ها با تولید خلط مزمن مشخص می‌شدند. ما نتوانستیم اطلاعات مجزای افرادی را که تشخیص برونشکتازی داشتند، به دست بیاوریم. قضاوت ما این بود که این مطالعه با میزان بالای خطر سوگیری (bias) انتخابی همراه بود.
هدف اولیه (تفاوت متوسط در کنترل وخامت برونشکتازی، کیفیت زندگی (Qol)، امتیازهای سرفه) در مطالعه گنجانده شده ذکر نشده بود. تنها کارآزمایی بزرگسالان کاهش مشهود تولید خلط در گروه با درمان چهارده روزه (ایندومتاسین استنشاقی) را در مقایسه با گروه دارونما (میانگین تفاوت (MD): 75.00 - گرم در روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 134.61 - تا 15.39 - ) و همچنین بهبود مشهودی در نمره سنجش تنگی نفس بورگ (Borg Dyspnoea Scale score) (با MD: 1.90 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.15 - تا 0.65 - ) گزارش کرده بود. تفاوت مشهودی بین گروه‌ها در عملکرد ریوی یا شاخص‌های خونی متذکر نشدیم و عوارض جانبی هم گزارش نشده بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
هیچ مطالعه جدیدی در بزرگسالان یا کودکان پس از چاپ آخرین نسخه این بررسی انجام نشده بود. بنابراین، نتیجه نهایی تغییری نکرد. شواهد فعلی برای حمایت یا رد استفاده از NSAIDها استنشاقی برای مدیریت برونشکتازی در بزرگسالان یا کودکان ناکافی است. یک کارآزمایی کوچک کاهش تولید خلط و بهبود تنگی نفس را در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن ریوی را که با ایندومتاسین استنشاقی درمان شده بودند، گزارش کرده که نشان می‌دهد مطالعات بیشتری برای موثر بودن NSAIDها در درمان بیماران با برونشکتازی نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی (NSAIDs) استنشاقی برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی
افراد مبتلا به برونشکتازی دچار التهاب مزمن ریه‌ها می‌شوند. اثرات ضدالتهابی ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی (NSAID) استنشاقی ممکن است برای بیماران مبتلا به برونشکتازی مفید باشد. بهرحال، فوائد کوتاه‌مدت و بلندمدت آن‌ها در بزرگسالان و کودکان، همچنین عوارض جانبی قوی NSAIDهای که برای درازمدت استفاده شوند، باید بررسی شود

نتایج اصلی
یک مطالعه کوچک را با 25 فرد مبتلا به بیماری مزمن در این مطالعه مروری گنجاندیم. از 25 نفر فقط 8 نفر برونشکتازی داشتند. سایرین برونشیت مزمن پان‌برونشیولیت منتشر داشته و در معرض خطر برونشکتازی قرار داشتند. به هرحال، در زمان تفسیر نتایج باید در خاطرمان باشد که همه شرکت‌کنندگان در مطالعه برونشکتازی نداشتند.
در مجموع، این مطالعه کوچک بهبود در تولید خلط و دیس‌پنه (تنگی نفس) را در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن ریوی (برونشیت مزمن، برونشکتازی یا برونشیولیت منتشر) که ایندومتاسین استنشاقی دریافت کرده بودند، در مقایسه با پلاسبو، نشان داد. محققیان هیچ بهبود چشمگیری در عملکرد ریه (حجم بازدمی در ثانیه اول (FEV1) و ظرفیت حیاتی (VC) مشاهده نکرده و هیچ عوارض بالینی گزارش نکرده بودند.

نتیجه‌گیری
ابعاد کوچک این مطالعه و تجزیه و تحلیل تجمیعی داده‌های سه حالت بیماری، نتیجه‌گیری دقیق را در مورد فوائد استفاده از NSAIDها برای درمان بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی برای نویسندگان این بررسی سخت کرد. نویسندگان این مطالعه مروری هیچ مطالعه‌ای را در مورد استفاده از NSAIDها در کودکان مبتلا به برونشکتازی نیافتند.

(1157 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (82 دریافت)    

پذیرش: 1394/6/31 | انتشار: 1394/11/7