پیشینه
فیستول پانکراس پس از جراحی یکی از عوارض مکرر و بالقوه خطرناک زندگی است که پس از عمل جراحی پانکراس دیده میشود. سیلانتهای فیبرین بهمنظور کاهش فیستول پانکراس پس از عمل توسط برخی از جراحان معرفی میشود. با این حال، استفاده از سیلانتهای فیبرین در جراحی پانکراس بحثبرانگیز است.
اهداف
ارزیابی ایمنی، اثربخشی و اثرات جانبی بالقوه سیلانتهای فیبرین برای پیشگیری از فیستول پانکراس پس از عمل جراحی پانکراس به دنبال جراحی پانکراس.
روش های جستجو
ما کتابخانه کاکرین (2015، شماره 7)، MEDLINE (از 1946 تا 26 آگوست 2015)، EMBASE (از 1980 تا 26 آگوست 2015)، Science Citation Index Expanded (از 1900 تا 26 آگوست 2015)، و (Chinese Biomedical Literature Database (CBM (از تا 26 آگوست 2015) را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای را وارد کردیم که گروه سیلانتهای فیبرین (چسب فیبرین یا پچ چسب فیبرین) را با گروه کنترل (بدون سیلانتهای فیبرین یا دارونما) را در افرادی که تحت جراحی پانکراس قرار میگرفتند، با هم مقایسه کرده بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور مستقل از هم کارآزماییها را برای ورور شناسایی کردند، دادهها را گردآوری و خطر سوگیری (bias) را بررسی کردند. ما متاآنالیز را با استفاده از Review Manager 5 انجام دادیم. ما خطر نسبی (RR) را برای پیامدهای دوتایی (یا نسبت شانس Peto را برای پیامدهای بسیار نادر)، و تفاوت میانگین (MD) را برای پیامدهای پیوسته با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
ما 9 کارآزمایی را با 1095 شرکتکننده وارد این مرور کردیم که پس از جراحی پانکراس بهطور تصادفی وارد دو گروه سیلانتهای فیبرین (N = 550) و گروه کنترل (N = 545) شده بودند. همه کارآزماییها در معرض خطر سوگیری بالایی قرار داشتند. شواهدی از تفاوت در فیستول پانکراس پس از جراحی (سیلانتهای فیبرین: 29.6%؛ کنترل: 31.0%؛ RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 1.21؛ P = 0.58؛ 9 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین)، مرگومیر پس از جراحی (3.1% در مقابل 2.1%؛ Peto OR: 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 2.82؛ P = 0.53؛ 8 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، موربیدیتی کلی پس از عمل (29.6% در مقابل 28.9%؛ RR: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.82 تا 1.32؛ P = 0.77؛ 5 مطالعه)، میزان نیاز به جراحی مجدد (8.7% در مقابل 10.7%؛ RR: 0.80؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 1.21؛ P = 0.29؛ 5 مطالعه)، یا طول مدت بستری در بیمارستان (12.9 روز در مقابل 13.1 روز؛ MD: 0.73 - روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.20 - تا 0.74؛ P = 0.331؛ 6 مطالعه) بین دو گروه دیده نشد. نسبت فیستول پانکراس پس از جراحی که از نظر بالینی قابل توجه باشد در اغلب کارآزماییها ذکر نشد. در ورود کارآزماییهایی که فیستولهای بالینی قابل توجهی را نشان دادند، شواهد ناکافی در مورد اثبات تاثیر سیلانتهای فیبرین بر فیستول پانکراس پس از جراحی قابل توجه از نظر بالینی وجود داشت (9.4% در مقابل 13.4%؛ RR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.42 تا 1.21؛ P = 0.21؛ 3 مطالعه). کیفیت زندگی و هزینه-اثربخشی در هیچیک از کارآزماییها گزارش نشده بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
براساس شواهد موجود، بهنظر نمیرسد سیلانتهای فیبرین در پیشگیری از فیستول پانکراس پس از جراحی در افرادی که تحت جراحی پانکراس قرار میگیرند، موثر باشند.
خلاصه به زبان ساده
چسبهای بافت جراحی برای پیشگیری از فیستول پانکراس پس از جراحی پس از جراحی پانکراس
سوال مطالعه مروری
آیا چسب بافت جراحی میتواند فیستول پانکراس پس از جراحی را پس از جراحی پانکراس کاهش دهد؟
پیشینه
فیستول پانکراس پس از جراحی یک عارضه است که ممکن است به دنبال جراحی بزرگ برای سرطان یا التهاب پانکراس، یک غدد گوارشی که پشت قسمت فوقانی معده قرار گرفته، رخ دهد. پانکراس از روده مجاور قطع شده و سپس به این طریق مجددا به آن متصل میشود تا اجازه دهد آنزیمهای پانکراس که حاوی آنزیمهای گوارشی هستند، وارد سیستم گوارشی شوند. فیستول زمانی رخ میدهد که اتصال مجدد به درستی بهبود نمییابد، و منجر به نشت آنزیمهای پانکراس از پانکراس به بافتهای شکمی میشود. این موضوع بهبود جراحی را به تاخیر میاندازد و اغلب نیاز به درمان بیشتر برای اطمینان از بهبود کامل دارد. نقش سیلانتهای فیبرین (چسب بافت جراحی) برای کاهش فیستول پانکراس پس از عمل جراحی پانکراس بحثانگیز است.
ویژگیهای مطالعه
ما به دنبال همه مطالعات مرتبط و به خوبی انجامشده تا آگوست 2015 جستوجو کردیم. ما 9 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده (یک آزمایش که شرکتکنندگان را بهصورت تصادفی به دو یا چند گروه مداخله اختصاص میدهد، احتمالا شامل یک مداخله کنترل یا بدون مداخله و نتایج مقایسه میشوند) را وارد کردیم. در مجموع 1095 نفر شرکت کننده در 9 مطالعه بهصورت تصادفی وارد گروه سیلانتهای فیبرین (N = 550) یا گروه کنترل (N = 545) شدند.
نتایج اصلی
شواهدی ازتفاوتهای قابل توجه میان دو گروه سیلانت فیبرین و گروه کنترل از نظر فیستول پانکراس پس از جراحی (29.6% در مقابل 31.0%)، مرگ (3.1% در مقابل 2.1%)، عوارض (29.6% در مقابل 28.9%)، نیاز به جراحی دوباره (8.7% در مقابل 10.7%)، یا طول دوره بستری در بیمارستان (12.9 روز در مقابل 13.1 روز) دیده نشد. فقط 3 کارآزمایی به وضوح فیستول پانکراس پس از جراحی قابل توجهی را تشخیص داد که به تغییر در مدیریت بیمار نیاز پیدا کردند، که شواهدی از تفاوت معنیدار میان دو گروه دیده نشد (9.4% در مقابل 13.4%). کیفیت زندگی و هزینههای بیمارستانی در هیچیک از کارآزماییها گزارش نشد.
براساس مشاهدات بهدست آمده از 9 کارآزمایی وارد شده به این مرور، به نظر میرسد سیلانتهای فیبرین از فیستول پانکراس پس از عمل در بیمارانی که تحت جراحی پانکراس قرار میگیرند، پیشگیری نمیکنند.
کیفیت شواهد
همه کارآزماییها در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند (بدینمعنا که احتمالا مزایا یا مضرات، کمتر یا بیشتر از میزان واقعی تخمین زده شده است). در کل، کیفیت شواهد از پائین تا بسیار پائین متغیر بود.