پیشینه
بلوکهای گوناگون عصبی با داروهای بیحسکننده موضعی (local anaesthetic)، برای کاهش درد پس از شکستگی لگن و جراحی متعاقب آن استفاده میشود. این مطالعه مروری در ابتدا در 1999 منتشر و در سالهای 2001، 2002، 2009 و 2017 بهروزرسانی شد.
اهداف
این مطالعه مروری بر استفاده از بلوکهای محیطی عصب بهعنوان بیحسی پیش از عمل، بیحسی پس از عمل یا بهعنوان مکمل برای بیهوشی عمومی جهت جراحی شکستگی لگن متمرکز است. ما این بهروزرسانی را انجام دادیم تا مطالعات جدید را بررسی کرده و روشها را برای انعکاس استانداردهای کاکرین بهروز کنیم.
روش های جستجو
ما برای این مطالعه بهروزرسانیشده، در این پایگاههای اطلاعاتی جستوجو کردیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL، Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 8، 2016)، MEDLINE (Ovid SP، 1966 تا هفته 1 آگوست 2016)، Embase (Ovid SP، 1988 تا هفته 1 آگوست 2016) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) (EBSCO، 1982 تا هفته 1 آگوست 2016) و همچنین پایگاههای ثبت کارآزماییها و فهرست منابع مقالات مرتبط.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTها) را انتخاب کردیم که شامل استفاده از بلوک عصبی بهعنوان بخشی از مراقبت ارائهشده برای بزرگسالان 16 سال به بالا دچار شکستگی لگن بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده این مطالعه مروری بهطور مستقل کارآزماییها را برای انتخاب ارزیابی کردند، کیفیت کارآزمایی را با استفاده از ابزار کاکرین تعیین کرده و دادهها را استخراج کردند. ما در صورت امکان، نتایج سنجههای پیامدی را ادغام کردیم. ما کیفیت شواهد را بر اساس رویکرد گروه اجرایی GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) طبقهبندی کردیم.
نتایج اصلی
ما 31 کارآزمایی (1760 شرکتکننده؛ 897 تصادفیسازی شده به بلوک محیطی عصب و 863 به عدم بلوک موضعی) را انتخاب کردیم. نتایج هشت کارآزمایی با 373 شرکتکننده نشان میدهد که بلوک محیطی عصب، درد را در حرکت طی 30 دقیقه پس از قرار دادن بلوک کاهش داده بود (میانگین تفاوت استاندارد (SMD): 1.41 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.14 - تا 0.67 - ؛ معادل با 3.4 - در مقیاسی از 0 تا 10؛ I2 = 90%؛ شواهد با کیفیت بالا). اندازه اثر متناسب با غلظت بیحسکننده موضعی استفادهشده بود (P < 0.00001). ما بر مبنای هفت کارآزمایی با 676 شرکتکننده، تفاوتی را در خطر حالت گیجی حاد (acute confusional state) نیافتیم (خطر نسبی (RR): 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 1.27؛ I2 = 48%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). سه کارآزمایی با 131 شرکتکننده، کاهش خطر پنومونی را گزارش کرده بودند (RR: 0.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 0.89؛ I2 = 3%؛ تعداد افرادی که باید درمان شوند تا یک نفر منفعت ببرد (NNTB): 7؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5 تا 72؛ شواهد با کیفیت متوسط). ما اختلافی را در خطر ایسکمی میوکاردیا مرگ طی شش ماه نیافتیم؛ اما تعداد شرکتکنندگان منتخب، بسیار کمتر از اندازه اطلاعات بهینه برای این دو پیامد بود. دو کارآزمایی با 155 شرکتکننده گزارش کردند که بلوک محیطی عصب، زمان لازم را برای نخستین تحرک پس از جراحی نیز کاهش داده بود (میانگین تفاوت (MD): 11.25 - ساعت، 95% فاصله اطمینان (CI): 14.34 - تا 8.15 - ؛ I2 = 52%؛ شواهد با کیفیت متوسط). یک کارآزمایی با 75 شرکتکننده نشان داد که هزینه داروهای آنالژزیک هنگامی که یک بلوک single shot دریافت میشود، پائینتر بود (SMD: 3.48 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.23 - تا 2.74 - ؛ شواهد با کیفیت متوسط).
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد با کیفیت بالا نشان میدهد که بلوک موضعی، درد حین حرکت را طی 30 دقیقه پس از قرار دادن بلوک کاهش میدهد. شواهد با کیفیت متوسط نشاندهنده کاهش خطر پنومونی، کاهش زمان اولین تحرک و کاهش هزینه رژیم درمانی آنالژزیک است (بلوک single shot).
خلاصه به زبان ساده
بلوک عصب با بیحسی موضعی برای افراد مبتلا به شکستگی لگن
پیشینه
بلوک محیطی عصب، متشکل از تزریق بیحسکنندههای موضعی نزدیک به اعصاب برای بلوک گذرای انتقال درد به مغز انجام میشود. این مطالعه مروری، شواهدی را از کارآزماییهای سازی وکنترلشده بررسی کرد که استفاده از بلوک محیطی عصب را برای مدیریت درد در افراد مبتلا به شکستگی لگن ارزیابی کرده بود.
زمان انجام پژوهش
این مرور بهروزرسانی نسخه قبلی این مطالعه مروری با همین عنوان است. ما جستوجو را در آگوست 2016 بهروزرسانی کردیم.
ویژگیهای مطالعه
ما 31 کارآزمایی (1760 شرکتکننده بزرگسال: 897 تصادفیسازی شده به بلوک محیطی عصب و 863 به عدم بلوک موضعی) را انتخاب کردیم که در کشورهای مختلف اجرا شده و بین 1980 و 2016 منتشر شده بودند.
منابع تأمین مالی مطالعه
بودجه کارآزماییها بهوسیله سازمان خیریه (n = 3)، سازمانهای دولتی (n = 1) یا بهوسیله منابع دپارتمانی (n = 5) تأمین شده یا منبع تأمین مالی مشخص نشده بود.
نتایج اصلی
بلوک محیطی عصب در مقایسه با سایر روشهای بیحسی، درد شکستگی لگن را در حرکت طی 30 دقیقه بهتر کاهش داده بود (معادل با 3.4 - در مقیاسی از 0 تا 10 بین دو رژیم درمانی آنالژزیک). همچنین خطر پنومونی در هنگام استفاده از بلوک محیطی عصب برای درمان درد شکستگی لگن کاهش یافته بود. به ازای هر 7 فرد مبتلا به شکستگی لگن، یک نفر کمتر دچار پنومونی خواهد شد. مطالعات هیچ عوارض عمدهای را در ارتباط با بلوک عصب محیطی ذکر نکرده و کاهش زمان برای نخستین تحرک پس از شکستگی لگن را گزارش داده بودند (تقریبا 11 ساعت زودتر). ما شرکتکنندگان کارآزمایی کافی را برای تعیین اینکه آیا بلوک موضعی، تفاوتی از لحاظ گیجی حاد، ایسکمی میوکارد و مرگ طی شش ماه پس از جراحی ایجاد میکند یا خیر، شناسایی نکردیم. بلوک عصب محیطی که بهصورت تزریق تکی انجام میشود، منجر به کاهش هزینه داروهای آنالژزیک شده بود.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را برای کاهش درد در حرکت طی 30 دقیقه، بالا و برای پنومونی، زمان جهت اولین تحرک و هزینههای داروهای آنالژزیک متوسط ارزیابی کردیم. ما قبل از آنکه بتوانیم نتیجهگیریهای نهایی را درباره اثرات بلوک محیطی عصب بر خطر حالت گیجی حاد، ایسکمی میوکارد و مرگومیر انجام دهیم، نیاز به اطلاعات بیشتری داریم.