BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://cochrane.ir/article-1-1691-fa.html
, Htoo Htoo Kyaw Soe , Senthil K Palaniappan , Adinegara BL Abas , Lucia De Franceschi
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه هموگلوبینوپاتیها در کاکرین، متشکل از جستوجوهای الکترونیکی بانک اطلاعات و جستوجوی دستی در مجلات و کتاب خلاصه مقالات کنفرانس، را جستوجو کردیم.
تاریخ آخرین جستوجو در پایگاه ثبت کارآزماییهای هموگلوبینوپاتیها مربوط به گروه فیبروز کیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین: 03 فوریه 2019.
تاریخ آخرین جستوجو در منابع دیگر (پایگاههای ثبت کارآزماییهای بالینی): 04 اپریل 2019.
ما پنج مطالعه تصادفیسازی و کنترل شده با دارونما را با مجموع 386 شرکتکننده (از سن 3 تا 53 سال) وارد کردیم. از این تعداد، دو مطالعه کوتاهتر موازی (n = 306) سولفات منیزیم داخل وریدی را با دارونما (نرمال سالین) برای بستری در بیمارستان به دلیل بحرانهای انسداد عروقی مقایسه کردند، به همین دلیل ما توانستیم تجزیهوتحلیل دادههای آنها را انجام دهیم. کیفیت شواهد برای مطالعات موجود در این مقایسه عمدتا به علت محدودیتهای ناشی از خطر سوگیری و عدم دقت، متوسط بود. دو مورد از سه مطالعه طولانیتر که پیدولات منیزیم (magnesium pidolate) خوراکی را با دارونما مقایسه کردند، طراحی متقاطع داشتند. سومین مورد، یک مطالعه فاکتوریل (factorial study) موازی بود که هیدروکسیاوره (hydroxyurea) و منیزیم خوراکی را با یکدیگر و با دارونما در طول مدت زمان طولانیتر مقایسه کرد؛ ما فقط مقایسه منیزیم خوراکی را با دارونما در این مطالعه ارائه میکنیم. کیفیت شواهد با عدم قطعیت برآورد، بسیار پایین بود.
سطوح دوزهای هشت ساعته در دو مطالعه مربوط به منیزیم داخل وریدی متفاوت بودند؛ در یک مطالعه mg/kg 100 و در مطالعه دوم 40 mg/kg استفاده شد. فقط در یکی از این مطالعات (n = 104) میانگین نمره درد روزانه در طول بستری در بیمارستان گزارش شد (تفاوت معنیداری بین گروهها وجود نداشت؛ شواهد با کیفیت متوسط). مطالعه دوم (n = 202) تعدادی از نمرات کیفیت زندگی گزارش شده را توسط کودکان و والدین گزارش کرد. هیچ یک از نمرات هیچ تفاوتی را بین گروههای درمانی نشان نداد (شواهد با کیفیت پایین). دادههای حاصل از یک مطالعه (n = 106) تفاوتی را در طول مدت بستری در بیمارستان بین گروهها نشان نداد (شواهد با کیفیت پایین). هر دو مطالعه عوارض جانبی را گزارش کردند، اما شدت عوارض را، آنطور که ما برنامهریزی کرده بودیم، تعیین نکرده بودند. یک مطالعه نشان داد که شرکتکنندگان بیشتری که تزریق داخل وریدی منیزیم دریافت کردند، در مقایسه با دارونما، بهطور معنیداری گرما را در محل تزریق احساس کردند؛ تفاوتی بین گروهها برای سایر عوارض جانبی وجود نداشت (شواهد با کیفیت پایین).
سه مطالعه (n = 80) پیدولات منیزیم خوراکی را با دارونما مقایسه کردند. هیچکدام از آنها دادههای قابل تجزیهوتحلیل را گزارش نکردند. یک مطالعه (n = 24) در مورد تعداد روزهای دردناک گزارش کرد و عنوان کرد که بین دو گروه تفاوتی وجود نداشت (شواهد با کیفیت پایین). هیچ یک از مطالعات در مورد کیفیت زندگی یا طول مدت بستری در بیمارستان گزارشی ارائه ندادند. دو مطالعه (n = 68) گزارش دادند که تفاوتی در سطوح منیزیم در گلبولهای قرمز خون یا پلاسما وجود نداشت (شواهد با کیفیت متوسط). دو مطالعه (n = 56) عوارض جانبی را گزارش کردند. یکی از آنها، اپیزودهای اسهال و سردرد خفیف را گزارش کردند که همگی آنها بدون قطع درمان بهبود یافتند. مطالعه دوم، عوارض جانبی را مانند اختلالات گوارشی، سردرد یا میگرن، عفونتهای تنفسی فوقانی و بثورات گزارش کرد که که همه آنها به طور مساوی در گروههای درمانی توزیع شده بودند (شواهد با کیفیت متوسط).
منیزیم برای درمان بیماری سلول داسیشکل
سوال مطالعه مروری
ما شواهد مربوط به تاثیر منیزیم داخل وریدی (از طریق وریدی مصرف شود) و منیزیم خوراکی (از طریق دهان مصرف شود) را بر فراوانی بحرانهای دردناک (بحرانهای سلول داسیشکل با درد شدید ناشی از انسداد عروق خونی در استخوانها، مفاصل، ریهها، کبد، طحال، کلیه، چشم یا سیستم عصبی مرکزی)، طول مدت بستری در بیمارستان و کیفیت زندگی افراد مبتلا به انواع مختلف بیماری سلول داسیشکل مرور کردیم.
پیشینه
بیماری سلول داسیشکل یک بیماری خونی ارثی نسبتا شایع است. علائم آن شامل شروع سریع بحرانهای دردناک است که ممکن است میزان بستری شدن را در بیمارستان افزایش دهد. علت احتمالی آن، این است که گلبولهای قرمز خونی داسیشکل شده بر عروق خونی استرس وارد کرده که آنها را دچار انسداد میکند و باعث بحرانهای انسداد عروق میشود. عملکرد عروقی در افراد مبتلا به بیماری سلول داسیشکل مختل است. مشخص شده که منیزیم میتواند عروق خونی را گشاد کند و هنگامی که بهطور منظم تجویز شود، مقدار مایع را در گلبولهای قرمز خون بهبود بخشیده و میتواند به توقف تغییر شکل آنها کمک کند. منیزیم داخل وریدی پس از تجویز میتواند عوارض جانبی خفیف تا متوسط ایجاد کند، بهعنوان مثال تهوع، استفراغ، گُرگرفتگی، افت فشار خون و غیره؛ و مکمل منیزیم خوراکی میتواند باعث بروز عوارض جانبی خفیف مانند اسهال و کرامپهای شکمی شود. ما میخواستیم دریابیم که آیا مصرف کوتاهمدت منیزیم داخل وریدی و مصرف طولانیمدت منیزیم خوراکی، بهتر از دارونما (placebo) (درمان ساختگی بدون منیزیم) یا عدم درمان با منیزیم، برای کاهش بحرانهای دردناک، کوتاه شدن طول مدت بستری در بیمارستان و بهبود کیفیت زندگی، است یا خیر. ما همچنین علاقمند به بررسی عوارض جانبی درمان با منیزیم و بعضی از آزمایشهای خونی بودیم. این یک نسخه بهروزرسانی شده از این مرور است.
تاریخ جستوجو
شواهد تا این تاریخ بهروز هستند: 03 فوریه 2019.
ویژگیهای مطالعه
این مرور شامل پنج مطالعه با مجموع 386 بیمار مبتلا به بیماری سلول داسیشکل، با سن 4 تا 53 ساله بود. دو مطالعه (306 نفر)، منیزیم داخل وریدی را با دارونما (در این مورد سالین (آب نمک)) در افرادی مقایسه کردند که به علت درد به صورت اورژانسی در بیمارستان بستری شده و تا زمانی که مرخص شدند (کمتر از چهار هفته)، ادامه پیدا کرد. دو مورد از سه مطالعه طولانیمدتتر منیزیم پیدولات (magnesium pidolate) خوراکی را با دارونما مقایسه کردند و مطالعه سوم، هیدروکسیاوره (hydroxyurea) و پیدولات منیزیم را با یکدیگر و با دارونما مقایسه کردند، اما ما فقط نتایج حاصل از مقایسه پیدولات منیزیم را با دارونما وارد کردیم.
نتایج کلیدی
همه مطالعات، پیامدهای ما را گزارش نکرده بودند و ما نمیتوانیم دادههای به دست آمده را از بیشتر مطالعات تجزیهوتحلیل کنیم. ما دریافتیم در افرادی که به صورت موارد اورژانسی در بیمارستان بستری شدند، منیزیم داخل وریدی نسبت به دارونما، سطوح درد را کاهش نمیدهد، نمیتواند طول مدت زمان سپری شده را در بیمارستان کوتاه کند و کیفیت زندگی بیماران را بهبود نمیبخشد. با این حال، بیشتر افرادی که منیزیم مصرف میکردند، در مقایسه با افرادی که دارونما مصرف میکردند، در محل تزریق سوزن دچار گرما شدند.
پیدولات منیزیم خوراکی، که در دوره طولانیتری مصرف میشود، شدت اپیزودهای دردناک را کاهش نمیدهد و هیچ تاثیر قابل اندازهگیری بر خواص سلولهای قرمز داسیشکل شده (مانند سطوح منیزیم در خون) ندارد. به نظر میرسد منیزیم خوراکی ایمن و قابل تحمل بوده و فقط عوارض جانبی خفیف (اسهال و سردرد) ایجاد میکند. برای مقایسه منافع کوتاهمدت و بلندمدت درمان منیزیم و عوارض جانبی آن، انجام تحقیقات بیشتری لازم است.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای منیزیم داخل وریدی و منیزیم خوراکی در درمان بیماری سلول داسیشکل، برای درد، هنگامی که منیزیوم داخلوریدی کوتاهمدت استفاده شد، و برای سطوح منیزیوم در خون، زمانی که مکملهای منیزیم خوراکی طولانیمدت استفاده شدند، متوسط بود. کیفیت شواهد برای پیامدهای دیگری که اندازهگیری شدند، پایین بود. تمام مطالعات وارد شده در مورد منیزیم خوراکی یا داخل وریدی برای درمان بیماری سلول داسیشکل برخی جنبهها را داشتند که میتوانستند نتایج نهایی را تحت تاثیر قرار دهند. بنابراین، ما اطمینان کاملی به این یافتهها نداریم و تحقیقات بیشتر ممکن است شواهدی را فراهم کند که بتواند نتیجهگیریهای ما را تغییر دهد.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Cystic Fibrosis and Genetic Disorders Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/1/9 | انتشار: 1396/1/25
