پیشینه
نرخ پیشآگهی و بقای زنان مبتلا به سرطان پستان در سراسر جهان بهطور قابل توجهی بهبود یافته است. برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه مؤثر برای نجاتیافتگان از سرطان پستان، بر مراقبت از بقا برای به حداکثر رساندن کیفیت زندگی زنان برای انتقال موفقیتآمیز آنها به توانبخشی و زندگی عادی تاکید بیشتری دارند. این مهم است که بهترین شواهد موجود برای ارزیابی اثرات برنامههای چندبعدی بقا مبتنی بر خانه بر کیفیت زندگی در زنان طی 10 سال پس از اتمام عمل جراحی یا درمان ادجوانت سرطان برای سرطان پستان، یا هر دو، خلاصه شود.
اهداف
ارزیابی اثرات برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه برای بقا (HBMS) بر حفظ یا بهبود کیفیت زندگی در نجاتیافتگان از سرطان پستان.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان پستان در کاکرین Cochrane Breast Cancer Group ،CENTRAL ،PubMed ،CINAHL Plus ،PsycINFO ،Web of Science، و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت World Health Organization's International Clinical Trials Registry Platform (WHO ICTRP) و ClinicalTrials.gov را در اپریل 2016 جستوجو کردیم. ما همچنین فهرست منابع تمام مطالعات شناسایی شده را غربالگری کردیم و با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) و شبه RCTهایی که به ارزیابی اثرات برنامههای HBMS در حفظ یا بهبود کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مراحل 0 تا 3 سرطان پستان که درمان اولیه سرطان (جراحی یا درمان کمکی سرطان، یا هر دو) را تا 10 سال پس از آن کامل کردند. ما مطالعاتی را در نظر گرفتیم که در آنها مداخلات شامل بیش از یکی از اجزای ذکر شده زیر بود: آموزشی (مانند ارائه اطلاعات و مشاوره خود - مدیریتی)، فیزیکی (مانند تمرین ورزشی و تمرین مقاومتی) و روانشناسی (مانند مشاوره و درمانشناختی)، برای ایجاد یک برنامه چندبعدی. مداخلات مجاز به اجرا در منزل بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور جداگانه مناسببودن مطالعات را برای گنجاندن ارزیابی کرده، و ارزیابی کیفیت را انجام داده و دادههای مربوط به مطالعات انتخابشده را استخراج کردند. کیفیت زندگی پیامد اولیه این مرور بود.
نتایج اصلی
ما 22 RCT و 4 شبه RCT را با 2272 شرکتکننده انتخاب کردیم. ما مولفههای مداخله را به چهار گروه تقسیم کردیم: آموزشی و روانشناسی، آموزشی و فیزیکی، فیزیکی و روانشناسی، و آموزشی، فیزیکی و روانشناسی. بیشتر مطالعات از مراقبت معمول (خدمات پیگیری روتین پزشکی) بهعنوان مقایسهکننده استفاده کردند. چند مطالعه از مداخله سطح پائینتر یا نوع مختلف (مانند مدیریت استرس یا ورزش) یا کنترل توجه به عنوان مقایسهکننده استفاده کردند.
ما از ارزیابی عملکردی درمان سرطان-پستان (FACT B ؛Functional Assessment of Cancer Therapy-Breast)، سازمان اروپایی برای تحقیقات و درمان سرطان جهت بررسی کیفیت زندگی C30 (EORTC C30 ؛European Organisation for Research and Treatment of Cancer Quality of Life C30)، کیفیت زندگی (QoL) سرطان پستان، و پرسشنامه SF36 برای ارزیابی کیفیت زندگی استفاده کردیم. از آنجا که برنامههای HBMS توسط FACT-B و EORTC C30 اندازهگیری میشوند، ممکن است کیفیت زندگی خاص سرطان پستان و کیفیت زندگی جهانی را بلافاصله بعد از مداخله افزایش دهند (FACT-B: میانگین تفاوت (MD): 4.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.33 تا 6.78؛ 7 مطالعه؛ 764 شرکتکننده؛ MD: 4.38؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.11 تا 8.64؛ 6 مطالعه؛ 299 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط).
هیچ مدرکی مبنی بر تفاوت در کیفیت زندگی بر اساس اندازهگیری توسط QoL مرتبط با سرطان پستان (QoL-Breast Cancer) یا SF-36 وجود نداشت (MD :QoL-Breastr: 0.42؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 - تا 0.85؛ 2 مطالعه؛ 111 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین؛ نمرات فیزیکی کامپوزیت MD: SF36: 0.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.52 - تا 4.63؛ 2 مطالعه؛ 308 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
ما الگوی مشابهی را یک تا سه ماه پس از مداخله مشاهده کردیم: FACT-B (MD: 6.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.48 تا 9.72؛ 2 مطالعه؛ 426 شرکتکننده)، EORTC-C30 (MD: 6.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 12.04؛ 2 مطالعه؛ 172 شرکتکننده) و QoL مرتبط با سرطان پستان (MD: 0.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 - تا 1.09؛ 1 مطالعه؛ 61 شرکتکننده). طی چهار تا شش ماه و 12 ماه، هیچ مدرکی مبنی بر تفاوت در کیفیت زندگی بین گروهها وجود نداشت (4 تا 6 ماه: MD: EROTC: 0.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.28 - تا 7.44؛ 2 مطالعه؛ 117 شرکتکننده؛ MD: SF36: 1.05 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.60 - تا 3.51؛ 2 مطالعه؛ 308 شرکتکننده؛ 12 ماه: EORTC: MD: 2.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.91 - تا 13.99؛ 1 مطالعه؛ 57 شرکتکننده).
وضعیت عملکردی در یافتههای خرده مقیاس کیفیت زندگی گنجانده شد. برنامههای HBMS ممکن است اضطراب را (MD در مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS): 1.01 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.94 - تا - 0.08 ؛ 5 مطالعه؛ 253 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) در مقایسه با کنترل بلافاصله پس از مداخله کاهش دهد اما این اثر در چهار تا شش ماه ادامه نیافت. هیچ شواهدی مبنی بر بهبود افسردگی بلافاصله بعد از HBMS (MD در HADS: 1.36 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.94 - تا 0.22؛ 4 مطالعه؛ 213 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) یا در پیگیری وجود نداشت. برنامههای HBMS همچنین ممکن است خستگی (MD: 1.11 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.78 - تا 0.45 - ؛ 3 مطالعه؛ 127 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) و بیخوابی (MD: 1.81 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.34 - تا 0.27 - ؛ 3 مطالعه؛ 185 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) را کاهش دهند.
هیچکدام از مطالعات انتخابشده خدمات مورد نیاز و مورد استفاده و هزینههای مراقبت را گزارش نکردند، و بنابراین تاثیر برنامههای HBMS بر استفاده متخصصین مراقبتهای بهداشتی و هزینهها ناشناخته است. با توجه به تغییرات موجود در روشهای ارزیابی تبعیت در هشت مطالعه، ما نتوانستیم نتایج را برای متاآنالیز (meta-analysis) ترکیب کنیم. ما با توجه به نرخ پایبندی 58% تا 100% گزارششده، نتایج را بهصورت روایی ترکیب کردیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
نتایج این مرور نظاممند و متاآنالیزها نشان داد که برنامههای HBMS در نجاتیافتگان از سرطان پستان بهنظر میرسد تاثیر مثبت کوتاهمدتی بر بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سرطان خاص پستان و کیفیت زندگی جهانی که به ترتیب توسط FACT-B و EORTC- C30 اندازهگیری شد، داشته باشد. علاوه بر این، برنامههای HBMS با کاهش اضطراب، خستگی و بیخوابی بلافاصله پس از مداخله همراه هستند. ما کیفیت شواهد مربوط به برخی از پیامدها را در میان مطالعات متوسط ارزیابی کردیم، به این معنی که ما در مورد این نتایج بسیار مطمئن هستیم، در حالی که ما کیفیت سایر پیامدها را پائین ارزیابی کردیم؛ به این معنی که ما در مورد این نتیجه نامطمئن هستیم.
خلاصه به زبان ساده
برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه برای بقای نجاتیافتگان از سرطان پستان
پیشینه
درخواست برای برنامههای موثر چندبعدی پیشرفته برای بقا در زنان مبتلا به سرطان پستان رو به افزایش است. این مرور برای ارزیابی اثرات برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه برای بقا بر کیفیت زندگی در زنان که در 10 سال گذشته درمان اولیه (جراحی و / یا شیمیدرمانی و / یا پرتودرمانی) سرطان پستان را به پایان رسانده بودند، انجام شد.
ویژگیهای مطالعه
ما 26 مطالعه را با 2272 شرکتکننده دریافت کننده برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه برای بقا در مقایسه با کنترلکننده یافتیم. رویکرد محتوا و دریافت برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه برای بقا در میان مطالعات انتخابشده متنوع بود. برنامه بقا میتوانست شامل هر نوع ترکیبی از حداقل دو مورد از سه مولفه شناساییشده باشد: آموزشی (مانند ارائه اطلاعات و مشاوره در مورد نحوه خود-مدیریتی)، فیزیکی (مانند ورزش یا تمرین مقاومتی)، و روانشناسی (مانند مشاوره و درمانشناختی). بیشتر مطالعات، از مراقبت معمول (خدمات پیگیری روتین پزشکی) بهعنوان یک مقایسهکننده استفاده کردند. چند مطالعه از مداخله سطح پائینتر یا نوع مختلف (مانند مدیریت استرس یا ورزش) یا کنترل توجه بهعنوان مقایسهکننده استفاده کردند.
نتایج نشان دادند که برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه برای بقای نجاتیافتگان از سرطان پستان، بهنظر میرسد که تاثیر مثبت کوتاهمدتی بر بهبود کیفیت زندگی دارند. چندین مطالعه دیگر اثرات برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه برای بقا را بر علائم و پیامدهای روانی اجتماعی بررسی کردند. نجاتیافتگان از سرطان پستان که برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه را برای بقا دریافت کردند، کاهش خستگی، بیخوابی و اضطراب را نشان دادند؛ اما این تأثیر کوتاهمدت بود. از نظر علائم افسردگی، هیجان و عرق شبانه هیچ تفاوتی بین گروهها وجود نداشت. ما دریافتیم که رویکرد مبتنی بر گروه برای ارائه برنامههای چندبعدی مبتنی بر خانه برای بقا ممکن است مؤثرتر از رویکرد مبتنی بر فرد باشد. با این حال، ما هیچ مدرکی مبنی بر تفاوت در کیفیت زندگی با مولفههای آموزشی، روانشناسی یا فیزیکی برنامههای بقا نیافتیم.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد مربوط به کیفیت زندگی در سراسر مطالعات از متوسط تا بسیار پائین بود؛ به این معنی که در برخی موارد ما نسبت به نتایج (مثلا بهبود کیفیت زندگی) اطمینان زیادی داشتیم، در حالی که در موارد دیگر به نتایج اطمینان نداشتیم (مانند کاهش خستگی، بیخوابی و اضطراب).